คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2
Chapter 2
กริ๊งงงงง กริ๊งงงงง
เสียงออดหมดเวลาเรียนในภาคเช้าดังขึ้น และเป็นสัญญาณบอกเวลาว่าคริสต้องเริ่มทำอะไรสักอย่างแล้ว....
แก๊งหนุ่มหล่อแห่งเกรดหกเดินออกจากห้องไปแล้ว ซึ่งเพื่อนในห้องรู้ดีว่าพวกเขาต้องไปหมกอยู่ที่โรงยิมแน่นอน แต่ก็มีแต่แทยอนเท่านั้นแหละที่ไม่รู้ และตอนนี้เธอกำลังหาที่เหมาะๆในการนั่งวาดภาพเหมือนซึ่งเป็นงานอดิเรกที่ดีที่สุดสำหรับเธอ และเป้าหมายของเธอก็คือโรงยิมนั่นเอง
“นี่ทุกคนกินข้าวเสร็จแล้วพาฉันไปโรงยิมหน่อยนะ” เสียงหวานของเพื่อนตัวเล็กเรียกความสนใจของเพื่อนๆได้เป็นอย่างดี
“จะไปทำไมล่ะ?” ยูริถามขึ้น
“นั่นสิ ที่นั่นน่ะมีแต่ผู้ชายนะ” ซอฮยอนเสริม
“ฉันว่าจะไปหาที่วาดรูปเหมาะๆอ่ะ” แทยอนตอบ
“แล้วทำไมต้องเป็นโรงยิมล่ะแทยอนอ่า? ที่อื่นก็มีตั้งเยอะแยะไป” แบคฮยอนเอ่ยขึ้นบ้าง
“ฉันไม่เห็นจะมีใครเดินเข้าไปในนั้นเลยอ่ะ คิดว่ามันคงจะเงียบสงบดี ก็เลยอยากไปนั่งวาดรูปที่นั่น” แทยอนอธิบาย
“มันไม่สงบอย่างที่เธอคิดหรอกนะแทยอน มันออกจะเสียงดังน่ารำคาญ ที่สำคัญ...ก็อย่างที่ซอบอกอ่ะว่าผู้ชายเยอะจะตาย” ยุนอาที่ไม่มีบทอยู่นานเอ่ยขึ้น
“โรงยิมมันออกจะกว้างนะ เราก็นั่งคนละมุมกับพวกนั้นก็ได้นี่นา” แทยอนยังคงไม่เข้าใจต่อไป แถมยังจะดันทุรังไปให้ได้ด้วย
“นี่เธอจะไปจริงๆใช่มั้ยเนี่ยแทยอน” ยูริเอ็ดเบาๆก่อนจะส่ายหัวน้อยๆให้กับความดื้อรั้นของเพื่อนใหม่
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จเรียบร้อยแทยอนก็ขอตัวขึ้นไปเอาอุปกรณ์วาดรูปที่อยู่บนห้อง โดยที่เพื่อนๆรออยู่ข้างล่าง
“ทำไมแทยอนต้องอยากไปที่โรงยิมด้วยนะ” ยุนอาเปิดประเด็น
“ก็เขาบอกว่าจะไปวาดรูปก็วาดรูปสิ” ยูริตอบกวนๆ
“แล้วทำไมเราถึงไม่ยอมให้แทยอนไปด้วยล่ะ?” ซอฮยอนถามขึ้นบ้าง
“นี่เธอไม่รู้จริงๆหรอซอ?” ยุนอาถามกลับ
“ไม่รู้สิ ฉันเห็นพวกเธอห้าม ฉันก็เลยห้ามบ้าง ทำไมหรอ?” ซอฮยอนตอบอย่างซื่อๆ
“ก็เธอไม่สังเกตนายคริสหรอ ตาบ้านั่นน่ะมองแทยอนของเราตาเป็นมันเชียวนะ อย่างกับจ้องจะกินแทยอนยังไงอย่างนั้นเลยล่ะ” ยุนอาพูดพลางทำเสียงชวนตื่นเต้น
“ใช่ๆ ฉันก็เห็นนะ หน็อยยย...ไอ้บ้านี่! ฉันไม่ยอมให้มันทำอะไรแทยอนอ่าของฉันแน่นอน” แบคฮยอนพูดพร้อมทำหน้าจริงจัง
“อันนั้นมันแน่อยู่แล้วล่ะ ยังไงซะแทยอนก็คือเพื่อนของเรา จะปล่อยให้ไอ้ขี้เก๊กบ้าอำนาจนั่นมาทำอะไรไม่ได้โดยเด็ดขาด!!” ยูริเสริม ทุกคนต่างพากันพยักหน้าตกลง
“ไปกันเถอะทุกคน ฉันเอาอุปกรณ์มาครบแล้วล่ะ” แทยอนเอ่ยเสียงใสก่อนจะเดินตามเพื่อนๆไป
เมื่อทุกคนเดินมาถึงโรงยิมแล้วก็ต้องตกเป็นเป้าสายตาของแก๊งหนุ่มหล่อแห่งเกรดหกทันที แต่ทั้งห้าคนก็ไม่สนใจและเดินไปหาที่นั่งบนอัฒจรรย์เพื่อให้แทยอนได้วาดรูป
“แกๆ ไอ้ขี้เก๊กมันมองแทยอนแล้วอ่า” ยุนอาสะกิดยูริทันทีที่สัมผัสได้ถึงสายตาของคริสที่มองมายังแทยอนโดยที่เจ้าตัวยังคงนั่งวาดรูปโดยไม่รู้เรื่องอะไร
“นิ่งๆไว้แก เดี๋ยวเข้าห้องฉันเจรจาเอง” ยูริตอบกลับ
“แกกล้าหรอ ถ้าแกโดน....” ยุนอาพูดอย่างหวาดๆ
“กลัวไรแก พ่อฉันกับพ่อมันเป็นเพื่อนสนิทกัน ถ้ามันทำอะไรฉันพ่อมันไม่เอามันไว้แน่” ยูริพูดอย่างผู้ชนะก่อนที่จะหันไปมองแทยอนที่กำลังวาดรูปอยู่โดยมีซอฮยอนเป็นต้นแบบในการวาด
ทางด้านคริส ตั้งแต่แทยอนเดินเข้ามาในโรงยิมเขาเองก็ละสายตาไปจากคนตัวเล็กที่กำลังตั้งใจวาดรูปอยู่ไม่ได้จริงๆ เพราะเขาไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนขนาดนี้มาก่อน ยอมรับเลยว่าแทยอนคือคนแรกที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้
“เฮ้ยคริส เหม่อไรวะ?” ดีโอถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนตัวสูงของตนเอาแต่จ้องอัฒจรรย์ที่มีเพื่อนร่วมห้องของตนนั่งอยู่มานานแล้ว
“หึ จะอะไรซะอีกล่ะ ก็ยัยเด็กใหม่นั่นไง” เทาที่ท่าจะรู้ทันเลยตอบแทน
“ชื่ออะไรนะ? คิมแทยอนสินะ” เซฮุนพูดขึ้นบ้าง
“กูว่าน่ารักดีนะ ตัวเล็กๆขาวๆดี กูชอบ” ชานยอลพูดขึ้นอย่างมีเลศนัย
“กูพูดเรื่องแทยอนอยู่นะ ไม่ได้พูดเรื่องแบคฮยอน” เทาตอกกลับทันทีและเรียกเสียงหัวเราะของเพื่อนๆได้เป็นอย่างดี
“กะ...กูก็พูดเรื่องแทยอนอยู่ป่ะ? โว๊ะ! มึงนี่ไม่รู้อะไรเอาซะเลย” พูดจบก็วิ่งไปเล่นบาสต่อทันที
“ซูโฮมึงว่ายัยเด็กใหม่นั่นน่ารักป่ะวะ?” คริสถามเพื่อนตัวขาวของตนที่กำลังนั่งเช็ดเหงื่ออยู่ใกล้ๆ
“ก็น่ารักดีนะ ทำไม? อย่าบอกว่ามึงชอบเหอะ” ซูโฮตอบกลับด้วยเสียงขำๆ
“กูก็ว่างั้น ยัยนี่สเป็คกูอ่ะ” ซูโฮได้ยินก็สำลักน้ำทันที แล้วหันมามองหน้าเพื่อนตัวสูงอย่างอึ้งๆ
“มึงอย่าบอกนะว่า....”
“คนนี้แหละ ที่กูจะจริงจังด้วย” ตอบกลับด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น
“เหอะ กูล่ะเชื่อเลย” ซูโฮส่ายหัวอย่างปลงๆ แล้วว่าต่อ
“มึงก็อย่าทำให้เขาเสียใจล่ะ ท่าทางจะดีไม่ใช่น้อยเลยนะนั่น แบบนี้หายากนะเว่ย” พูดจบแล้วก็ตบบ่าเพื่อนสนิทของตัวเองก่อนที่จะวิ่งไปเล่นบาสต่อทันที ทิ้งให้เพื่อนตัวสูงนั่งเพ้ออยู่คนเดียว
เมื่อนั่งวาดรูปมานานแล้วก็เห็นว่าสมควรแก่เวลากลับห้องได้แล้ว และรูปที่แทยอนวาดก็ใกล้เสร็จแล้วด้วย
เมื่อเก็บอุปกรณ์เสร็จก็ชวนเพื่อนกลับห้องทันที เพราะเหลือเวลาอีกไม่ถึงสิบนาทีก็จะได้เวลาเรียนวิชาต่อไปแล้ว และเมื่อคริสเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งไปหาแทยอนทันที
“เฮ้! เดี๋ยวก่อน” ทั้งห้าคนหันไปตามต้นเสียง
“มีอะไรไม่ทราบ” ยุนอากอดอกพลางถามขึ้น
“หึ ฉันไม่ได้มีเรื่องกับเธอหรอกนะ” พูดจบก็ผลักหัวยุนอาให้พ้นทาง
“แล้วนายมีเรื่องกับใครล่ะ?” ยูริถามขึ้นบ้าง
“แทยอนน่ะ คนที่ชื่อแทยอน” เขาพูดตรงๆโดยไม่อ้อม
“ฉะ..ฉันหรอ?” ชี้ใส่ตัวเองพลางเลิกคิ้วถาม
“แล้วเธอชื่อแทยอนหรือป่าวล่ะ?” พูดก่อนจะเสมองไปทางอื่นอย่างมีมาด ทำให้แทยอนอดคิดไม่ได้ว่าเขาวางมาดได้เก่งจริงๆ
“นายมีอะไรรึป่าว?” ไม่ได้สนใจคำกวนนั่นแล้วเปิดประเด็นถาม
“ฉันอยาก....”
“โอ้! นี่ทุกคนใกล้ได้เวลาแล้วล่ะ ขึ้นเรียนกันเถอะ ไปแล้วนะคริส มีอะไรไปคุยต่อบนห้องแล้วกันนะจ๊ะ แบร่~” ยังไม่ทันทีคริสจะพูดจบ ยูริก็พูดแทรกทันทีก่อนจะดึงแขนแทยอนให้ตามไปอีกด้วย ทิ้งให้คริสยืนกัดฟันกรอดอยู่กับที่
“เป็นไง? ยากสิมึง ยัยยูริน่ะดูท่าจะหวงเพื่อนนะ” ซิ่วหมินเพื่อนอีกคนของเขาเดินเข้ามาถามหลังจากที่ยืนดูอยูนาน
“หึ ยัยนั่นเป็นใครกันนะ เพิ่งเป็นเพื่อนกันได้แค่วันเดียวก็หวงอย่างกับรู้จักกันมาสิบชาติอย่างนั้นน่ะ” ไคเดินเข้ามาเสริม
“ก็ลูกเพื่อนพ่อไอ้คริสมันไง ฮ่าๆ” เฉินพูดติดตลกก่อนจะเดินเก็บลูกบาสแล้วเดินเอาไปเก็บ
“หึ ถ้าไม่ติดว่าเป็นลูกเพื่อนพ่อนะ กูสั่งให้แฟนคลับกูรุมไปล่ะ” คริสพูดอย่างหัวเสียก่อนจะเดินออกจากโรงยิมไป
“อย่าบอกนะว่ามันจะเข้าคาบนี้อ่ะ” เซฮุนเอ่ยถามทุกคน
คนที่เหลือได้แต่ยืนมองแผ่นหลังของเพื่อนตัวสูงอย่างงงๆ ก่อนที่จะจำใจเดินตามเพื่อนของตนขึ้นไปที่ห้องเรียนเพื่อเรียนวิชาต่อไป
‘มึงบ้าผู้หญิงถึงขนาดเปลี่ยนตัวเองเลย?’ เซฮุนคิดในใจ
‘ไอ้คริสเปลี่ยนไป’ ทุกคนต่างก็คิดเหมือนกัน
เพราะถ้าคนอย่างคริสอยากได้อะไรเขาก็ต้องได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดหรือต้องแลกกับอะไรก็ตาม!
ความคิดเห็น