คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9
Chapter 9
Kris part…
07:00
วันนี้ผมมาโรงเรียนเช้าเป็นพิเศษเพราะมาดักรอคนคนนึงที่ผมได้ข่าวว่าจะออกจากโรงบาลมาวันนี้
คงไม่ต้องบอกว่าใคร ยัยตัวเล็กแทยอนนั่นเอง
ช่วงนี้ที่โรงเรียนวุ่นวายเป็นพิเศษเนื่องจากจะมีงานประจำปีเกิดขึ้นเหมือนทุกปี
ทำให้เช้าขนาดนี้คนเริ่มมาโรงเรียนกันแล้ว
ความจริงแล้วงานที่ว่ามันจะเกิดขึ้นตั้งแต่สามวันก่อนแล้วแต่ดันมีเรื่องแทยอนกับเจสเสียก่อนทำให้ผมต้องไปขอให้พ่อเลื่อนงานนี้ออกไปเพราะได้ยินมาว่าแทยอนเธอจะลงประกวดร้องเพลง
โดยที่ผมให้เหตุผลว่าเพื่อนๆในสายชั้นยังเตรียมงานไม่เสร็จ
ถ้ายัยนั่นรู้ว่างานนี้ถูกเลื่อนเพื่อเธอโดยเฉพาะเธอจะดีใจแค่ไหนกันนะ?
“ไอ้คริส
มึงเรียกกูมาทำไมแต่เช้าวะครับ?” ระหว่างที่ผมนั่งคิดอะไรเพลินๆไอ้ชานยอลก็เดินเข้ามาในห้องก่อนจะนั่งลงข้างๆผม
“ก็แทยอนจะมาโรงเรียนวันนี้” ผมตอบ
“แล้วพวกกูเกี่ยวไร?
ยัยนั่นจะมามึงก็มาคนเดียวดิวะ อีกอย่างจำเป็นต้องมาเช้าขนาดนี้มั้ยครับเพื่อน?” มันบ่น
แต่ผมก็ไม่ได้สนใจมันต่อ
จึงหยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นเกมแข่งรถที่เล่นค้างไว้บนรถเมื่อตอนมาโรงเรียน
“ยุนอา แกเสร็จการบ้านวิชาคณิตรึยัง?
เมื่อคืนแกนอนดึกนี่”
สักพักเสียงเจี๊ยวจ๊าวก็ดังเข้ามา
คาดว่าเป็นกลุ่มเพื่อนของแทยอน
“เสร็จสิยะ
นอนดึกขนาดนั้นไม่เสร็จก็ไม่รู้จะว่าไง”
“แล้วนี่แทยอนจะมาโรงเรียนยังไงนะ”
แล้วผมก็ต้องตั้งใจฟังเมื่อชื่อของคนที่ผมมารอดังเข้ามาในโสตประสาท
“ก็แบคไปรับน่ะสิถามได้
แบคไม่ยอมให้แทขึ้นรถเมล์แล้วล่ะ”
เหอะ! ไอ้หน้าหวานนั่นคงตามจีบยัยตัวเล็กอยู่แน่ เพราะดูมันจะกันท่าผมเหลือเกิน
ยัยตัวเล็กไปไหนต้องมีไอ้หน้าหวานนี่ตามไปด้วยตลอด
“มึง
มึงว่าไอ้หน้าหวานจะจีบยัยนั่นมั้ย?” เป็นเสียงไอ้ชานยอลที่ถามผมขึ้น
“ทำไม หวงไอ้นั่นหรอ?”
ผมถามกลับเพื่อหยั่งเชิง เพราะดูไอ้เพื่อนคนนี้จะสนใจไอ้หน้าหวานนั่นไม่น้อย
“อะ..อะไรของมึงวะ
นี่กูถามเพราะกลัวมึงแห้วหรอก ถ้าคิดเหมือนกู กูจะได้ช่วยไง”
“ช่วยยังไง ไหนลองบอก”
“ก็หาเมียให้ไอ้หน้าหวานไง
จับแยกไรงี้ดิ”
“มึงก็เสนอตัวไปทำหน้าที่นี้สิวะ”
ผมตอบก่อนจะกลับไปสนใจฟังกลุ่มนั้นคุยกันต่อ
“แต่แบคนี่ก็ติดแทมากเลยนะแก
ไปไหนก็ชวนแทตลอดเลย”
“ฉันว่าแบคชอบแทแน่เลย คิดแล้วก็เขิน”
“ไอ้หน้าหวานน่ะหรอจะชอบยัยนั่น
ฝันไปเถอะ!” สาบานว่านี่ไม่ใช่เสียงผม
แต่เป็นเสียงของเพื่อนตัวโย่งที่นั่งอยู่ข้างๆ
“อะไรของนาย?”
“กะ..ก็..คือ..ฉันจะบอกว่า..ช่วยกูสิวะไอ้คริส”
มันอึกอักก่อนจะหันมาขอความช่วยเหลือ
ถ้าอยากให้ช่วย
เพื่อนรักคนนี้ก็จะสงเคราะห์ให้เอง
“ไอ้ชานมันหมายความว่าไอ้คนชื่อแบคไรนั่นจะชอบยัยเตี้ยไม่ได้
เพราะไอ้ชานมันชอบไอ้หน้าหวานนั่น”
ผมพูดก่อนจะชี้ไปที่ประตูหน้าห้องที่มีคนสองคนยืนอยู่
“ไอ้เหี้ยคริส! กูให้มึงช่วยนะ!”
“กูก็ช่วยไง จะเอาไรอีก”
ผมแสยะยิ้มให้มันหนึ่งทีก่อนจะนั่งลงเหมือนเดิม ดูว่าเพื่อนผมมันจะทำอะไรต่อ
“นี่นายชอบเพื่อนฉันหรอ?”
ยุนอาถามคนที่ยืนหน้าแดงอยู่ข้างๆผม
“กล้าๆหน่อยดิวะ”
เป็นเสียงไอ้เซฮุนนั่นเองที่เดินเข้ามาพร้อมกับไอ้ซูโฮ
“ทีไอ้ฮุนยังบอกกูเลยว่าชอบยุนอา ฮ่าๆ”
ไอ้ซูโฮ
โอ้โห เรื่องนี้โคตรจะแฟนตาซีเลยครับ
“ไอ้ซูโฮ!” ไอ้เซฮุนก็วิ่งไล่เตะไอ้ซูโฮรอบตึก
ตามด้วยไอ้ชานยอลที่เดินหูแดงออกไป ผมจึงจะเดินออกไปดูมันหน่อย แต่ก็ต้องสะดุดเพราะเสียงนึงเรียกผมไว้เสียก่อน
“คริส ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย”
เป็นยัยตัวเล็กนั่นเองที่เรียกผมไว้
ผมจึงเดินนำหน้าเธอไปเพื่อหาที่คุย
ผมเดินมาหยุดลงที่หน้าโรงยิม
ก็พบว่ายัยนั่นก็เดินตามผมมาแต่เธอมัวแต่ก้มดูทางทำให้ชนกับแผ่นหลังผมเต็มๆ
“โอ๊ย! จะหยุดทำไมไม่บอกกันเล่า” คนตัวเล็กบ่นอุบพร้อมกับลูบหน้าผากตัวเอง
“ไปคุยกันข้างใน”
พูดจบผมก็เดินนำเธอเข้าไปในโรงยิม
เพราะคาดว่าถ้าคุยกันตรงนี้เผื่อมีใครเห็นเข้าจะเอาไปฟ้องเจสอีก
“มีอะไร?” เมื่อเดินมาถึงอัฒจรรย์ผมก็นั่งลง
“นายรู้ได้ไงว่าฉันเข้าโรงบาล?”
“ใครๆก็รู้กันทั้งนั้น”
ผมตอบเธอก่อนจะยักไหล่
“แล้วนายไปเฝ้าฉันทุกวันเลยหรอ?”
“ก็ไม่ทุกวันหรอก ทำไม ซึ้งใจหรอ?”
“เปล่า จะมาขอบคุณที่ไปเฝ้า แค่นี้แหละ
ฉันไปแล้วนะ”
เมื่อคนตัวเล็กจะหันหลังเดินออกไป
ผมจึงลุกขึ้นไปคว้าข้อมือเล็กเอาไว้
“ปล่อยนะ!”
“ไม่ปล่อย จนกว่าจะคุยกันรู้เรื่อง”
“เรื่องอะไร
ฉันไม่มีอะไรต้องคุยกับนายนะ เพราะฉะนั้น...”
“ฉันชอบเธอ”
“อะ..อะไรนะ?”
คนตัวเล็กดูจะอึ้งไปเล็กน้อยหลังจากที่ได้ยิน
ทำไงได้ ไม่หยุดดิ้นเองนี่หว่า..
“และฉันก็จะไม่ถามว่าเธอชอบฉันมั้ย
เพราะเธอต้องเป็นแฟนฉัน!”
Taeyeon part…
เผด็จการ..
ผู้ชายคนนี้เผด็จการที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลย!
“ทำไมฉันต้องเป็นแฟนนายด้วย ปล่อยฉันได้แล้ว” ฉันพยายามดิ้น
แต่ก็อย่างว่า แรงผู้หญิงจะไปสู้แรงผู้ชายได้ยังไง
“ก็ไม่ทำไม ฉันอยากได้เธอ”
“แต่นายมีเจสสิกา”
“ไม่ได้เป็นไรกัน”
“แต่นายมี...อะไรกับเธอแล้ว”
“แต่ยัยนั่นก็ไม่ได้ท้อง”
เลว เลวที่สุด!
“แต่นายมีอะไรกับเธอไปแล้วนะ!”
“ก็แค่อดีต เอาเป็นว่าเธอเป็นแฟนฉันแล้ว
เอาโทรศัพท์เธอมา”
“ไม่..”
“จะส่งโทรศัพท์มาให้ฉันดีๆ
หรือจะให้ปล้ำ?”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นฉันจึงเอาโทรศัพท์ให้เขาอย่างช่วยไม่ได้
เมื่อเขารับโทรศัพท์ไป เขาก็พิมอะไรยุกยิกๆบนหน้าจอสักพักก็ส่งคืนมาให้ฉัน
“พรุ่งนี้วันหยุด ไปเดทกัน”
“ไม่ว่าง”
“เก้าโมงเช้าฉันจะไปรับเธอที่บ้าน
ถ้าเกิดช้าจะขึ้นไปหาถึงห้อง”
“...”
“เอาล่ะ ขึ้นห้องกันได้แล้ว”
ว่าจบเขาก็จูงมือฉันให้เดินตามไปโดยที่ฉันไม่ได้ขัดขืนหรือดิ้นอีก
เพราะดิ้นไปก็ไม่มีทางสู้ได้ แต่เมื่อเดินออกมาจากโรงยิมเขาก็ปล่อยมือฉันออก
คงจะกลัวใครเห็นเขา เหอะ! ผู้ชายแบบนี้มันแย่ที่สุด
มีเจ้าของอยู่แล้วยังจะมายุ่งกับฉันอีก
ความคิดเห็น