คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1
Chapter 1.
“ครับพ่อ ผมจะตั้งใจเรียนให้ก็ได้”
เสียงทุ้มต่ำตอบรับผู้เป็นพ่ออย่างเนือยๆเพราะอาการเมายังคงค้างอยู่จากการสังสรรค์เมื่อคืนที่ผ่านมา เนื่องจากเมื่อคืนเขาดื่มหนักมากไปหน่อยและวันนี้ยังต้องตื่นแต่เช้ามาโรงเรียนอีก จึงส่งผลให้ร่างกายของเขาอ่อนเพลียไปไม่น้อยเลยทีเดียว
“ถึงโรงเรียนแล้วล่ะครับคุณหนู”
บอดี้การ์ดส่วนตัวที่พ่อของเขาจ้างมาเพื่อดูแลเขาเอ่ยขึ้นหลังจากที่รถคันหรูได้จอดลงที่หน้าโรงเรียนที่อยู่ในการดูแลของผู้เป็นน้าของเขา
“เย็นนี้ไม่ต้องมารับนะ” เอ่ยแค่นั้นก่อนจะเปิดประตูลงรถไปโดยที่ไม่รอให้บอดี้การ์ดมาเปิดให้เลยแต่อย่างใด
เมื่อเดินมาจนถึงห้องเรียนของตัวเองแล้วจึงใช้เท้าถีบประตูเข้าไปอย่างแรงจนคนทั้งห้องต้องหันมามอง แต่เขาได้สนใจไม่ ยังคงลอยหน้าลอยตาเดินไปนั่งที่โต๊ะข้างหลังสุดริมหน้าต่างก่อนจะหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมากดฟังเพลงเพื่อฆ่าเวลารอเพื่อนรักของเขาอีกด้วย
“กว่าจะมาได้นะมึง!” ร้องทักขึ้นหลังจากที่เพื่อนรักเดินมานั่งลงที่โต๊ะข้างๆกัน
“เมื่อคืนกูดื่มหนักไปหน่อยว่ะเลยตื่นสาย มึงก็หนักเหมือนกันนี่” ‘ลูฮาน’ หนุ่มหล่อหน้าหวานเพื่อนของเขาตอบกลับ
“อืมก็หนักอยู่นะ ตอนแรกว่าจะไม่มาแล้วนะ” ตอบกลับพร้อมกับหยิบหนังสือเกี่ยวกับการแข่งรถขึ้นมาอ่าน
“แล้วทำไมมาว่ะ?” คนเป็นเพื่อนถามกลับด้วยความสงสัย
“หึ ก็น้ากูบอกว่าจะมีเด็กใหม่มาเข้าห้องเรา เลยให้กูมาดูซักหน่อย”
“ผู้ชาย?”
“มึงก็รู้นี่ว่าถ้าเป็นผู้ชาย กูคงไม่มาแน่ๆ” พูดจบก็ฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะเรียนทันที โดยที่ลูฮานเองก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเกมเหมือนกัน
กริ๊งงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงง
เสียงกริ่งบอกเวลาดังขึ้นเพื่อให้สัญญาณว่าจะเริ่มเรียนคาบแรกแล้วและให้นักเรียนทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยก่อนที่จะเข้าห้อง
แต่ในความคิดของเธอคนนี้มันคือสัญญาณแห่งความซวยชัดๆเพราะมันบ่งบอกว่าเธอมาโรงเรียนสายมากแล้ว และนี่ยังเป็นการมาสายครั้งแรกของเธอในโรงเรียนนี้อีกด้วย
“นี่แค่วันแรกก็สายแล้วหรอเนี่ย” บ่นกับตัวเองเบาๆพลางเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น
ในที่สุดเธอก็เข้ามาภายในรั้วโรงเรียนได้ทันเวลาจนได้ และสิ่งที่เธอต้องทำต่อไปคือการหาห้องเรียนของตัวเองที่อยู่ภายในอาณาเขตโรงเรียนอันแสนกว้างนี้ให้เจอภายในเวลาสิบนาที
“จะไปหาที่ไหนล่ะเนี่ย ฉันเคยมาที่นี่ซะเมื่อไหร่กันล่ะ” ปากยังคงบ่นต่อไป แต่ก็เริ่มกวาดตามองหาตึกเรียนที่น่าจะใช่ตึกที่มีห้องเรียนของเธออยู่ที่นั่น
“นี่เธอ” เสียงทุ้มที่ดังมาจากด้านหลังของเธอทำเอาเธอสะดุ้ง
“ฉะ...ฉันหรอ?” ชี้ใส่ตัวเองพลางเลิกคิ้วถาม
“อื้ม เธออ่ะแหละ” คนที่อยู่ตรงหน้าตอบพลางยิ้มกว้างอย่างเป็นมิตร
“ท่าทางเธอคงจะเป็นเด็กใหม่สินะ และคงยังหาห้องเรียนไม่เจอ เดี๋ยวฉันพาไปนะ^^” พูดเองเออเองจบก็จัดการลากแขนเธอให้วิ่งตามไปยังตึกเรียนหลังใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลนัก
“เธอชื่ออะไรอ่ะ?” ถามขึ้นหลังจากที่เข้ามาอยู่ในลิฟต์
“เราชื่อ ‘แทยอน’ นายล่ะ?”
“เราชื่อ ‘แบคฮยอน’นะ” เขาตอบพลางยิ้มให้
“อื้ม^^” แทยอนตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
“เธออยู่ห้องไหนล่ะ เราจะได้พาไปถูก” แบคฮยอนเอียงคอถาม
“อืมมมม...เดี๋ยวนะ” ร่างเล็กทำท่าคิดก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงแล้วหยิบเอากระเป๋าสตางค์ออกมา
“เราอยู่ห้อง 6A น่ะ”
“จริงหรอ? เราก็อยู่ห้องนั้นเหมือนกัน” แบคฮยอนตาโตด้วยความดีใจ
“อื้ม งั้นนน...เรามาเป็นเพื่อนกันนะแบคฮยอนอ่า^^”
แทยอนดีใจไม่น้อยที่ได้เพื่อนใหม่มาหนึ่งคน ถึงจะเป็นผู้ชายก็ตามที เพราะท่าทางแบคฮยอนก็ดูเป็นคนดี คบไว้ก็ไม่ได้เสียหายอะไร เพราะเธอเองก็อยากได้เพื่อนที่เป็นผู้ชายอยู่เหมือนกัน
“ห้องนี้แหละแทยอนอ่า” เมื่อเดินออกจากลิฟต์มาได้สักพักแบคฮยอนก็หยุดอยู่ที่หน้าประตูกระจกบานนึง ซึ่งคาดว่าเป็นห้องเรียนของเธอ
“แล้ว..ฉันต้องทำไงบ้าง?”
“เดี๋ยวจะมีคุณครูเดินมาหาแทยอนนะ แล้วก็จะพาแทยอนเข้าไปในห้องให้ไปแนะนำตัวกับเพื่อนๆ” แทยอนได้ฟังและนึกภาพตาม และคิดว่ามันคงจะทำเหมือนกับในหนังญี่ปุ่นล่ะมั้ง? ที่เวลามีนักเรียนเข้ามาใหม่ทีไร คุณครูก็จะให้ไปแนะนำตัวกับเพื่อนๆที่หน้าห้องเรียน
“เธอ...แทยอนใช่มั้ย?” ไม่นานนักก็มีคุณครูหน้าตาสะสวยเดินเข้ามาถามชื่อเธอพร้อมกับพาเข้าไปในห้อง
ตอนนี้เธอยืนอยู่หน้าห้องเรียนที่ทาสีขาวสะอาดตาและมีนักเรียนคาดว่ามีนักเรียนไม่น้อยกว่าสี่สิบคนเห็นจะได้กำลังนั่งมองเธออยู่
“แนะนำตัวสิจ๊ะ” ตื่นจากภวังค์ทันทีที่คุณครูสะกิดแขนเรียวของเธอ
“เอ่อออ...เราชื่อคิม แทยอนนะ เอ่อ..ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” เธอพูดจบแค่นั้น คุณครูก็พาเดินไปยั่งโต๊ะว่างข้างๆแบคฮยอน
“ตื่นเต้นมั้ยแทยอนอ่า?” แบคฮยอนถามขึ้น
“อื้ม นิดหน่อยอ่ะ” เธอตอบพลางหัวเราะแห้งๆกลับไป
“นี่เธอ ชื่ออะไรนะ? อ๋อ..แทยอน ฉันชื่อยูรินะ ยินดีที่ได้รู้จักจ้า” แทยอนสะดุ้งเฮือกทันทีที่มีเพื่อนผู้หญิงผิวสีแทนคนนึงหันมาพูดกับเธอ
“นี่ยูริอ่า แทยอนของฉันตกใจหมดแล้วนะ” แบคฮยอนหันไปเอ็ดยูริเบาๆ
“ฮ่าๆ โทษทีๆ คือเราตื่นเต้นอ่ะ ก็เราอยากเป็นเพื่อนกับแทยอนนี่นา” ยูริทำหน้ารู้สึกผิด
“เอ่ออ...ไม่เป็นไรหรอกแบคฮยอน ยูริ เราเองก็อยากมีเพื่อนใหม่อยู่เหมือนกัน”
“จริงหรอ? งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันนะแทยอนอ่า^^” ดีใจจนออกนอกหน้าจนแทยอนต้องแอบยิ้มออกมาให้กับความรั่วของเพื่อนคนใหม่
“นี่ยูริ พาเพื่อนๆมาแนะนำให้แทยอนรู้จักสิ”
“ได้ๆ แปปนึงนะ” เมื่อพูดจบก็ลุกพรวดออกไปทันที
และยูริก็กลับมาพร้อมกับผู้หญิงหน้าตาสวยอีกสองคน คาดว่าคงจะเป็นเพื่อนๆที่แบคฮยอนบอกล่ะมั้ง?
“ดีจ้าแทยอน เราชื่อยุนอาจ้ะ” ยุนอาพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม
“เราซอฮยอนจ้ะ” สาวน้อยหน้าตาดีท่าทางใสซื่อเอ่ยขึ้นบ้าง
“จ้า ยินดีที่ได้รู้จักจ้า” แทยอนยิ้มรับเพื่อนใหม่ของเธอทั้งสามคนรวมไปถึงแบคฮยอนด้วย
เข้ามาเรียนวันแรกก็ได้เพื่อนซะแล้วและท่าทางแต่ละคนก็ท่าทางใจดีอีกด้วย ชีวิตภายในรั้วโรงเรียนของเธอคงจะสนุกไม่ใช่น้อย
แต่ใครจะรู้ล่ะว่าอิริยาบถทุกอย่างของแทยอนกำลังตกเป็นเป้าสายตาของ ‘เขา’อยู่ตลอด.....
“กูรู้นะว่ามึงคิดอะไร” หนุ่มหน้าหวานเอ่ยขึ้นอย่างรู้ใจเพื่อนรักของตนเอง
“หึ รู้? รู้อะไรว่ะ?” แกล้งทำเป็นไม่รู้ แต่ในใจแทบยากจะตบหัวเพื่อนแสนรู้คนนี้ยิ่งนัก ที่ไม่ว่าเขาจะคิดอะไรก็เป็นต้องรู้ทันทุกทีเลยสิน่า..
“อย่ามาแกล้งเป็นไม่รู้หน่อยเลย ‘คริส’ กูรู้ว่ามึงว้อนท์ยัยเด็กใหม่นั่นแค่ไหน ดูหน้าก็รู้ใจ ฮ่าๆ” แซวเพื่อนรักของตนอย่างอารมณ์ดีก่อนจะหันไปทักทายเพื่อนในกลุ่มที่มาโรงเรียนกันแล้ว
“นี่ไอ้ลู่ ยัยนั่นใครว่ะ? เด็กใหม่หรอ?” ร่างสูงนามว่า ‘ชานยอล’ เอ่ยถามลูฮานที่นั่งอยู่ใกล้ๆ
“ใช่ ยัยนั่นน่ะชื่อแทยอน น่ารักใช่ป่ะล่ะ?” ยักคิ้วถามกลับอย่างกวนๆ
“ก็น่ารักดีอ่ะ ขาวๆตัวเล็กๆดี กูชอบ” ปากพูดกับลูฮานอยู่ แต่สายตายังคงจับจ้องไปที่กลุ่มที่แทยอนนั่งอยู่ แต่ดูเหมือนสายตาของเขาจะไม่ได้มองที่แทยอนเลยแม้แต่น้อย
“ดูเหมือนมึงไม่ได้มองเด็กใหม่นั่นเลยนะ” จาง อี้ชิง ที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทัน
“แล้วมึงรู้หรอว่ากูมองใคร?!” ชานยอลตะคอกถามกลับ
“หึ บยอน แบคฮยอนใช่มั้ยล่ะ?” คำพูดนี้ทำเอาชานยอลหน้าขึ้นสีเล็กน้อย
“ใช่สินะ” อี้ชิงเองก็ยังไม่ยอมลดราวาศอกและยังกวนประสาทเพื่อนหูกางของตัวเองต่อไป
และบทสนทนาของทุกคนก็ได้หยุดอยู่แค่นั้นเพราะคุณครูประจำวิชาวิทยาศาสตร์ได้เดินเข้ามาสอนแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเรื่องที่คุณครูคนสวยที่ยืนอยู่หน้าห้องอธิบายให้นักเรียนฟังนั้นไม่ได้เข้าหูของคริสเลยแม้แต่น้อย เพราะสายตาของเขายังจับจ้องไปที่ร่างเล็กที่กำลังนั่งฟังคุณครูอย่างตั้งใจ และเธอก็ทำให้เขารู้สึกแปลกๆบางอย่าง... ซึ่งเขารู้ดีว่าความรู้สึกแบบนี้มันเรียกว่าอะไร....??
--------------------------------------
*เม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ^^
Fly
ความคิดเห็น