คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter2: พี่สาว
Chapter2
ทางด้านภูวิรัชต์
"กูบอกเมิงแล้ว เจ็บมั้ยล่ะ" โฟมพูดกับภู หลังจากเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้นี้
"ถามมาได้ เจ็บเว้ย ผู้หญิงไรวะ หมัดหนักชิบเป๋ง" ภูพูดพร้อมกับมือที่กำลังคลำบริเวณที่โดนต่อยตะกี้
"เออ กูล่ะสงสัยจริงๆ เมิงไปเป็นแฟนกับไอซ์ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ กูได้ยินกูยังตกใจเลย" ภูเห็นสีหน้าใคร่อยากรู้คำตอบของโฟม เขาก็ยังทำสีหน้าเฉย แล้วก็บอกว่า
"ก็เมื่อไม่นานนี้แหละเมิง วันนี้ไอซ์ยังไม่ได้มาเรียนซะด้วย ป่ะไปหาเที่ยวดีกว่า" ภูพูดเสร็จก็เดินนำออกไปเอารถที่จอดไว้นอกโรงเรียนขับไปเที่ยวต่อ
"เมิงก็อย่างนี้แหละน่า ขนาดมีแฟน เมิงก็ยังเหมือนเดิมอีก (= = )( = =)(= = )( = =)" โฟมส่ายหน้าด้วยความเอือมระอาในตัวของเพื่อน แล้วเขาก็เดินไปทางประตูโรงเรียนเพื่อไปเอารถของตัวเองเหมือนเกิน เพราะโรงเรียนนี้ไม่ให้เอานักเรียนเอารถส่วนตัวเข้ามาจอดในบริเวณโรงเรียนนี้
------------------ Teen 's LoVe ------------------
วันนั้นทั้งวันฉันไม่มีสมาธิจะทำอะไรเลย หลังจากที่ไอ้ภูมันบอกว่า 'ฉันกับไอซ์…พี่เธอน่ะ เราสองคนเป็นแฟนกัน' เย็นนี้ฉันจะรีบไปถามพี่ไอซ์ เอาความจริงมาให้ได้ว่าไอ้บ้านั่นมันโกหก
"อ้าว ธาร เป็นอะไรมาน่ะลูก" พอฉันเปิดประตูเข้าบ้านไป แม่ก็ถามฉัน คงเห็นหน้าฉันบึ๊งมาแต่ไกลล่ะมั้ง
"เปล่าค่ะ แล้วพี่ไอซ์ไปไหนคะเนี่ย" ฉันรีบถามหาพี่สาวแสนสวยของฉันอย่างรวดเร็ว
"ไอซ์ยังไม่กลับจากบ้านคุณย่าเลย เดี๋ยวตอนค่ำๆ คงจะกลับล่ะ" อ่อ ใช่แล้ว ฉันลืมไปได้ไงล่ะเนี่ย ว่าพี่ไอซ์ถูกคุณย่าเรียกตัวไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ถึงว่าวันนี้ฉันขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนคนเดียว ฉันชักจะเบ๊อะแล้วสิ ขนาดลืมว่าทำไมพี่ไอซ์ไม่ได้ไปโรงเรียนด้วยกัน งั้นลองโทรถามเลยดีกว่า
"โทรไม่ติดอีก" หน้าฉันบ่งบอกว่าเซ็งอย่างแรง เมื่อแม่บอกว่าตอนนี้พี่สาวฉันคงกำลังอยู่บนเครื่อง ซึ่งมันก็ติดต่อไม่ได้ เซ็งอย่างแรง ต้องรอจนถึงสี่ทุ่มกว่ารึไงวะเนี่ย กว่าเครื่องจะลงถึงดอนเมือง รอก็ได้วะ ยังไงที่ไอ้ภูบอกต้องไม่ใช่ความจริงอยู่แล้ว
ตึงๆๆ
"ค่อยๆหน่อยสิลูก เดี๋ยวก็ตกบันไดหรอก" แม่ร้องบอกให้ฉันเดินค่อยๆ เพราะเมื่อกี้ฉันแทบจะอดใจไม่ไหวกระโดดจากบันไดลงมาซะชั้นล่างให้รู้แล้วรู้ลอดไปเลย
"พี่ไอซ์" ฉันเรียกพี่ไอซ์ ขณะที่ไอซ์กำลังดึงกระเป๋าเดินทางไปวางไว้ข้างประตูบ้าน
"ว่าไงธาร ไม่เจอซะตั้งหลายวันยังเหมือนลิงทะโมนไม่เปลี่ยนเลยนะ" ไอซ์ทักน้องสาวตัวดีที่ยืนหน้าบึ้งอยู่ด้านหน้าตนเอง ยิ่งหงุดหงิดด้วยพอได้ยินคำว่า 'ลิง' มันทำให้ฉันนึกถึงหน้ากวนบาทาของไอ้ภู
"ไม่ต้องมาพูดมากเลย พูดเรื่องไอ้ภูก่อน" ฉันถามขึ้นทันที เรื่องที่สงสัยมาตลอดเย็น แทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะมัวแต่นั่งคิดเรื่องนี้
"เรื่องภู…ภูทำไมหรอ" พี่สาวฉันถามด้วยความสงสัย ก็แหง่ละสิ ฉันไม่ถูกกับมันหนิ พี่ฉันก็รู้แต่ทำไมยังไปคบกับมัน เอ๊ะ! หรือที่ไอ้ภูพูดมนไม่ใช่ความจริง สับสนๆ
"พี่ไอซ์ไปคบตกลงปลงใจกับมัน เป็นแฟนกันจริงหรอ" ฉันถามตรงประเด็นที่สุด ดีนะที่แม่เข้าไปในครัวอยู่ตอนนี้ พ่อก็นั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานอยู่ล่ะมั้ง ดังนั้นตอนนี้ที่ห้องนั่งเล่นเลยเหลือแค่ฉันกับพี่ไอซ์
"ธารไปรู้มาจากไหนเนี่ย" พี่ไอซ์ถามขึ้นด้วยความตกใจเล็กน้อย นึกไม่ถึงล่ะสิว่าฉันจะรู้
"แล้วมันจริงป่าวล่ะ" ฉันพยายามค้าดคั้นอย่างเต็มที่ แต่อยากให้พี่ไอซ์ตอบว่ามันไม่จริง มันไม่จริง
"ก…ก้…ก็…." พี่ไอซ์อ้ำอึ้งเหมือนคนพูดอะไรไม่ออก
"ก็อะไร บอกมาแค่จริงไม่จริงก็แค่นั้น ไม่จริงใช่มั้ย พี่ไอซ์" ฉันถามอีกรอบ จนพี่ไอซ์สะดุ้งเพราะเสียงตอนท้ายของฉัน พี่ไอซ์หันมายิ้มแหยๆ ให้ฉันแล้วก็บอกในสิ่งที่ฉันไม่อยากให้เกิดขึ้น
"จริงจ๊ะ"
"พี่ไอซ์ทำยังงี้ได้ไง ไปคบกับไอ้ลิงกังนั้นทำไม พี่ก็รู้ว่าฉัน โค-ตะ-ระ เกลียดมันเลย ฉันเคยบอกพี่แล้วใช่มั้ยว่าไอ้ภูมันเพลย์บอยเจ้าชู้ขนาดไหน เลว ชั่วร้าย ไม่มีอะไรที่เหมาะสมกับพี่สาวสุดสวยของฉันเลยซักนิด มันจะทำให้พี่ทุกข์ทรมาณ ช้ำใจ อ๊ายๆๆๆๆ ไม่นะพี่ ฉันไม่ยอมให้พี่เป็นแบบนั้นเด็ดขาด พี่ไปบอกเลิกกับมันเดี๋ยวนี้นะ เฮือก." ฉันพูดรัวสายฟ้ายังแลปไม่ทัน เกือบตาย หายใจไม่ทัน ที่ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะห่วงพี่สาวต่างแม่คนนี้นี่แหละ
"เหนื่อยมั้ยธาร พูดซะเอาเวลาตอนไหนมาหายใจล่ะนั่น" พี่ไอซ์พูดติดตลก คิดว่าตลกแล้วฉันจะฮาได้หรอ คิดถูกละ เฮ้ย! ไม่ช่าย ไม่ตลกเลยซักนิด
"….." ฉันเงยหน้าขึ้นมาจ้องตาพี่ไอซ์เขม่งโดยที่ไม่ทันจะได้พูดอะไร แม่(ไอซ์)ก็โผล่มาพูดขัดจังหวะก่อน
"หิวอะไรมั้ยไอซ์ มาทานข้าวต้มกุ้งนี่สิ แม่เพิ่งจะทำเสร็จ กำลังร้อนๆอยู่เนี่ย ธารด้วยนะจ้ะ แม่ทำไว้ซะเยอะเลย" แม่พูดเสร็จ พี่ธารก็รีบพูดออกตัวว่าหิวอย่างรวดเร็ว นึกว่าฉันไม่รู้หรอว่าพี่เลี่ยงที่จะไม่พูดเรื่องนี้ต่อ พอฉันเห็นพี่ไอซ์เข้าไปนั่งทานข้าวต้ม ฉันก็เกิดอาการหิวเหมือนกัน เครียดไง ยิ่งเครียดยิ่งหิว ฉันคงจะไม่อ้วนหรอกนะ มื้อเย็นก็จัดการอาหารไปซะเยอะเพราะเรื่องพี่สาวตัวดี ตอนนี้มันก็ยังหิวอีก ดังนั้น ไปโส้ยข้าวต้มกุ้งดีกว่า
หลังจากการกินเสร็จ ฉันก็ไม่ทันได้เข้าไปคุยกับพี่ไอซ์ เพราะฉันขอข้าวต้มอีกสองถ้วยจากแม่ สรุปแล้วฉันกินไปสามถ้วย เฮือก! จะนอนอยู่แล้วยังกินเยอะอีก อ้วนแหง่ฉันยิ่งเป็นคนที่เหมือนจะอ้วนง่ายอยู่(ความคิดของธาร แต่คนอื่นก็เห็นว่าหล่อนยังผอมกะหร่องอยู่เหมือนเดิม) ต่อๆ และสุดท้ายฉันขึ้นมาหาพี่ไอซ์ในห้องนอนของพี่ไอซ์ก็เห็นว่าพี่สาวตัวดีอาบน้ำนอนแล้ว ก็ตอนนี้มันเลยเที่ยงคืนแล้ว คงเหนื่อยจากการเดินทาง เอาเหอะ ฉันก็ง่วงไปนอนเอาแรงไว้สู้ศึกพรุ่งนี้ดีกว่า เรื่องพี่ไอซ์กับไอ้ภู แม้พี่ไอซ์จะยังคบกับมัน ฉันก็สามารถทำให้สองคนนี้เลิกกันได้
"กู๊ดไนท์ พี่ไอซ์" ฉันหันไปพูดกับพี่ไอซ์ที่กำลังนอนหลับตาพริ้ม แล้วก็เดินไปเข้าห้องนอนของตัวเอง
------------------ Teen 's LoVe ------------------
"ยัยธารตื่นๆ สายแล้วนะ" เสียงใครแว่วๆ เข้ามาเรียกฉันเนี่ย รู้สึกเหมือนฉันกำลังจะโดนชุดกระฉากลากถูเลย
ตุบ!
"โอ๊ยยยย! ใครวะเนี่ย" ฉันร้องเพราะความเจ็บระบ่มไปทั้งตัว อ๊าก! ใครมันดึงฉันตกเตียง
"พี่เอง ลุกเร็ว สายแล้วเนี่ย" ไอซ์ตอบและบอกถึงความรีบเร่งในเช้าวันนี้
"ปลุกดีๆ ไม่ได้หรอเนี่ย ทำไมต้องดึงธารตกเตียงด้วยเล่า มันเจ็บนะ" ฉันพูดพลางลูบก้นตัวเอง หวังว่าก้นฉันไม่หักแตกสลายนะ(เว่อร์จริงๆ)
"ถ้าพี่ปลุกดี แล้วธารตื่น พี่ก็ไม่ต้องปลุกด้วยวิธีนี้หรอกจ๊ะ ขี้เซาซะจริง" แล้วพี่ไอซ์ก็เดินออกไปนอกห้องให้ฉันได้ทำธุระส่วนตัว หลังจากเสร็จกิจฉันก็ลงมาทานข้าวข้างล่าง แหม่ ยังเหมือนเดิม พ่อกับแม่ไม่อยู่ไปทำงานกันแต่เช้า เหลือพี่ไอซ์ที่นั่งกินข้าวดูโทรทัศน์อยู่ในห้องอาหารคนเดียว
"พี่ไอซ์…" ฉันเรียกพี่ไอซ์ ขณะที่ตัวเองก็กำลังตักข้าวใส่จาน
"ฮื้อ" พี่ไอซ์ยังจ้องโทรทัศน์ที่กำลังมีข่าวที่สรยุทธกับอรปรียาคุยข้าวกันตอนเช้าอยู่โดยที่ไม่ได้หันมามองฉัน แต่ก็ส่งเสียงให้พอรู้ว่ากำลังรอฟังอยู่ว่าฉันจะพูดอะไร
"เอ่อ…..เปล่า" ฉันนึกไม่ออกว่าจะพูดเรื่องอะไร รู้สึกมันมีอะไรติดค้างในใจไงไม่รู้ ช่างมันเหอะ
"แล้วเรียกทะไมล่ะ" พี่ธารหันมามองฉันก่อนจะตักข้าวเข้าปากแล้วก็หันไปดูโทรทัศน์ต่อ
"เปล่าอ่ะ ธารลืม นึกไม่ออกว่าจะพูดอะไร" ฉันล่ะนึกโทษตัวเองทำไมฉันมันเบ๊อะยังงี้วะ แค่นี้ก็ลืมว่าจะพูดเรื่องอะไร แล้วฉันก็ตั้งอกตั้งใจในการกินต่อไป
------------------ Teen 's LoVe ------------------
ที่โรงเรียน
"ดีจัง พี่ได้อยู่ห้องเดียวกับธารซะด้วย" พี่ไอซ์พูดอย่างดีอกดีใจเมื่อรุ้ว่าได้เรียนอยู่ห้องเดียวกับฉัน
"ธารก็ดีใจ โค ต ร จะดีใจเลยที่พี่ไอซ์อยู่ห้องเดียวกับธาร แต่โค ต ร จะเสียใจเลยที่ดันมีลิงกังมาเรียนร่วมห้องเดียวกับพี่ไอซ์" ฉันพูดพร้อมกับเบ๊ะปากเมื่อมองเห็นไอ้ภูกำลังเดินมาทางฉัน
"เดินมาแถวนี้ทำไม เกะกะจริงๆ" ฉันพูดใส่หน้าไอ้ภูแล้วก็เดินกระแทกไหล่มันอย่างแรง แต่ โอ๊ยยยย.. แมร่งเจ็บชิบหาย ไหล่ฟายรึไงวะ
พอฉันเดินออกไปได้ซักแปปก็ลืมไปว่า เมื่อกี้ฉันยืนคุยกับพี่สาวอยู่นี่หว่า เฮ้ย งั้นไอ้ภูมันก็กำลังยืนคุยกับพี่สาวฉันสิเนี่ย แล้วฉันก็รีบเดินจ้ำกลับไปที่เดิมที่เคยเดินมา
"พี่ไอซ์ขึ้นห้องเถอะ จะเข้าคาบแรกแล้ว" แล้วฉันก็เข้าไปดึงมือพี่สาวออกมา
"ภูมีเรื่องจะพูดกับไอซ์นะ เดี๋ยวค่อยเดินขึ้นไปพร้อมกับภูก็ได้ ให้ยัยเตี้ยเดินไปก่อนแล้วกัน" ภูพูดเพื่อจะไล่ให้ฉันไปไกลๆก่อน มันด่าฉันว่ายัยเตี้ยด้วย เตี้ยแต่มีคุณภาพนะเฟ้ย
"นะครับ" ไอ้ภูมันพูดทิ้งท้ายด้วยเสียงอันทรงเสน่ห์เน่าๆ ของมัน แหวะ อย่าไปฟังเสียงหล่อๆ ของมันนะพี่ไอซ์ เอ้ย! ไม่ใช่เสียงหล่อ เสียงเน่าอันน่าอ้วก(เลี่ยน)ต่างหาก
"เอ่อ….ธารไปก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยวพี่ตามขึ้นไป" พี่ไอซ์พูดไม่เต็มเสียงเท่าไหร่
"เดี๋ยวนี้เห็นคนอื่นดีกว่าน้องตัวเองแล้ว เชอะ! ไปก็ได้วะ ไม่ได้อยากอยู่บริเวณที่มีลิงอยู่นานนักหรอก" แล้วฉันก็สะบัดหน้ารีบเดินออกมา งอนโว้ย น้อยใจชิบเป๋ง ไปหาไอ้ครีมก่อนดีกว่า จะไปปลดปล่อยทุกข์กับมัน อึดอัดเฟ้ย เออ เข้าแถวก็ยังไม่เห็นมัน สงสัยมันมาสายแล้วขึ้นห้องไปแล้วมั้ง รีบไปหามันดีกว่า
ความคิดเห็น