คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter1: เรื่องวุ่นวาย
Chapter1: เรื่องวุ่นวาย
ท้องฟ้าวันนี้ค่อนข้างจะมืดครึ้มเหมือนฝนทำท่าจะตกอย่างนี้เนี่ย ฉันเพิ่งจะลงจากรถเมล์เพื่อจะเดินไปเข้าโรงเรียน ท้องฟ้ามันหมองไงไม่รู้ มันทำให้ฉันหดหู่ใจยังไงชอบกล เช้านี้หวังว่าจะมีเรื่องดีล่ะนะ ใช่แล้ว ต้องมีเรื่องดีในเช้าวันแรกของการเลื่อนชั้นชึ้น ม.6 แน่ๆ โอมเพี้ยง
"ธาร ทางนี้ๆ" เสียงใครคนหนึ่ง ฟังแล้วมันคุ้นชอบกลแฮะ แถมเรียกชื่อฉันอีกต่างหาก อ่อ นั่นมันเพื่อฉันเองแหละ ซึ่งอยู่อีกฟากของถนน
"อ้าว แกเองหรอครีม ฉันว่าแล้วว่าต้องเป็นแก" แล้วฉันก็หันซ้ายแลขวา แล้วก็วิ่งข้ามถนนไปหายัยเพื่อนเลิฟอย่างรวดเร็ว
"ว่าไงแก มาเช้าด้วยอ่ะวันนี้" ครีมพูดทักทายฉันตามปกติ
"ฉันก็มาเช้าตามปกตินี่" ระหว่างที่พูดกัน เราสองคนก็พากันเดินเข้าโรงเรียน
"เช้าปกติของแกน่ะมันเป็นเวลาที่ประตูโรงเรียนกำลังปิดแล้วเคารพธงชาติไม่ใช่หรอ อิๆ" ไอ้ครีมทำมาพูดประชดนะ เอาเหอะๆๆ ฉันไม่ค่อยจะสนเรื่องเล็กๆน้อยๆหรอก
"เออน่า ยังไงวันนี้ก็เพิ่งจะเปิดเทอมวันแรกขอมาเอาฤกษ์เอาชัยก่อนละกัน วันหน้าค่อยว่ากันใหม่ แต่ตอนนี้แวะไปโรงอาหารก่อนป่ะ อยากกินหนม"
"แหม่ มาถึงโรงเรียนก็หาของกินเลยนะแก ไปก็ได้" แล้วเราสองคนก็เดินไปทางโรงอาหารของโรงเรียน ขนาดตอนเช้าที่คิดว่านักเรียนจะมาสายกันเยอะ แต่ที่นี่ คนก็เยอะใช่ย่อยนะ แม้จะเป็นตอนเช้าก็ตาม
"กรี๊ดๆๆ พี่โฟม" เสียงชะนีทั้งหลายทั้งแหล่ร้องขึ้นเมื่อผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งที่ขึ้นชื่อได้ว่าเป็นหนุ่มหล่อสมาร์ทเพอร์เฟคไปซะทุกอย่าง
"อ๊ายๆๆ พี่ภู นั่นพี่ภูของฉันนี่นา" เอาอีกแล้ว เสียงชะนีทั้งหลายเริ่มร้องขึ้นอีกเมื่อชายหนุ่มรูปงามแสนจะเท่ห์เดินมาพร้อมกับชายหนุ่มที่ชื่อโฟม
"กรี๊ดๆ แก๊ พี่โฟมหันมามองทางฉันด้วยแหละ" ชะนีน้อยตนหนึ่งร้องขึ้น แล้วหันกลับไปบอกเพื่อนให้ดูตาม
"อ๊ายๆๆ พี่ภูก็มองฉันทางนี้ด้วยนะแก๊ กรี๊ดๆๆ" กลุ่มชะนีน้อยที่นั่งอยู่ใกล้ๆ บริเวณที่ฉันกับครีมนั่งกินขนมร้องขึ้น เหอะ น่าเบื่อจริง
"น่าหนวกหูจริงๆ อ่ะแก ว่ามะครีม เฮ้ย ไอ้ครีม แกเป็นไรวะ" ฉันบ่นพึมพำ พอจะหันไปพูดกับไอ้ครีม มันก็ดันหน้าแดง มือไม้สั่น มันเป็นไรวะ
"ไอ้ครีม ได้ยินฉันมั้ย แกเป็นไรๆ" ฉันถามมันซ้ำว่ามันเป็นไร จนมันสดุ้งโหยงเลย ฮ่าๆๆ ขำว่ะ เพื่อนฉันมันเป็นไรเนี่ย
"เอ่อ….เปล่าแก"
"เปล่าบ้านแกหรอน่ะ เป็นไรเนี่ย หน้าก็แดง มือก็สั่น ตัวก็สั่นเป็นเจ้าเข้าแล้ว ฮ่าๆ" ฉันถามมันด้วยท่าทางที่ดูเป็นห่วงเพื่อนสุดฤทธิ์
"บ้าหรอแก ฉันไม่ได้เป็นไร" ครีมตอบปฏิเสธอีกแน่ะ แต่ท่าทางของมันแม้มือจะสั่นหน่อยๆ ตัวไม่สั่นขนาดเจ้าเข้า มันต้องแอบปิดบังอะไรฉันแน่เลย
"แน่นะแก" ถามเพื่อความชัวร์
"แน่ดิ" แต่ที่ฉันดู ไอ้ครีมมันปิดบังฉันชัวร์ ครีมเป็นเพื่อนรักฉันทำมฉันจะไม่รู้ล่ะ ก็ไอ้ครีมมันโกหกคนเป็นซะที่ไหน
"อืมๆๆ งั้นเดี๋ยวไปเข้าแถวกัน จะร้องเพลงชาติแล้ว"
"อะ…จ๊ะ"
"เฮ้ย!" เสียงฉันเองแหละ แอบตกใจอย่างแรง
"แกเป็นไรธาร ???" ครีมถามด้วยความสงสัยว่าฉันร้องขึ้นมาทำไมระหว่างจะเคารพธงชาติ
"ก็นั่นไงแก ไอ้โฟมกับมันเด๊ะ อยู่ห้องเราด้วยหรอเนี่ย" มันที่ว่าน่ะ ฉันหมายถึงไอ้คนที่ชื่อภูอ่ะแหละ พวกนั้นเข้าแถวอยู่ด้านหน้าแถวของผู้หญิงห้องเรียนเดียวกันกับฉัน
"ฉันก็เพิ่งรู้พร้อมแกเหมือนกัน" ครีมตอบ แล้วก็หันหน้าไปทางอื่น เหมือนทำท่าจะไม่สนใจไอ้สองคนนั้น แต่มันก็แอบเหลือบมองดูหนึ่งในสองคนนั้นอยู่ แหม่ ฉันรู้นะว่าแกคิดอะไรอยู่ ยัยครีมเค้กเพื่อนเลิฟ
"ซวยดีแท้ ฉันสังหรณ์ใจแล้วเชียวว่าวันนี้มันยังไงชอบกล ชิ! เกลียดมานวุ้ย" ฉันแอบบ่นอยู่คนเดียว
"แกยังไม่ปลงอีกหรอธาร ระวังไว้เหอะ" ครีมได้ยินอย่างนั้นเลยหันมาพูดกับฉัน
"ระวังอะไรของแก" ฉันถามด้วยความสงสัย
"ระวังไว้เหอะ เกลียดอะไรมักจะได้สิ่งนั้น" ครีมบอกแล้วมันก็หันไปสวดมนต์ไหว้พระต่อ
"แต่ไม่ใช่ฉันแล้วกัน …" อะไรมันจะอัพโชคตั้งแต่วันแรกของการเปิดเทอมใหม่นี้นะ ไอ้โฟมน่ะไม่เท่าไหร่หรอก นิสัยก็ดีใช้ได้เลย แต่ทำไมทามม้าย…ดันไปคบกับไอ้ลิงบ้านั้นได้ แล้วไอ้เรื่องที่ไอ้ลิงกังนั้นมันดันมาอยู่ห้องเรียนฉัน มันเป็นเรื่องที่ไม่อยากจะคิดเลย ไม่เฮงแถมซวย แม่เจ้าวุ้ย!!
------------------ Teen 's LoVe ------------------
หลังจากกิจกรรมหน้าเสาธงเสร็จแล้ว พวกเราก็พากันขึ้นห้องเพื่อไปเข้าเรียนวิชาแรก การเรียนของพวกเราจะไม่มีห้องที่นั่งประจำกัน แบบว่าเดินเรียนน่ะ
วันแรกก็แทบจะไม่ค่อยมีการเรียนการสอนอะไรมากหรอก จึงถือว่าเป็นวันที่น่าเบื่ออย่างมากวันหนึ่ง
และคาบนี้ก็เป็นการเลือกหัวหน้าห้อง เอาล่ะ ฉันนี่ไง ยอดเด็กกิจกรรม เด็กเรียนแม้จะฉลาดน้อยไปซักหน่อย ฉันจะต้องเป็นให้ได้
"ครีมๆ แกอย่าลืมโหวตให้ฉันเป็นหัวหน้าห้องนะแก" ที่ฉันอยากเป็นหัวหน้าห้องนี่นะ มันมีความหลังฝังใจเมื่อปีก่อนอ่ะดิ งานนี้มีแค้น
"จ๊ะๆๆ ฉันโหวตให้แกอยู่แล้ว" ครีมทำหน้าเอือมระอา ไม่ต้องทำหน้ายังงั้นเลยแก ศึกนี้ฉันต้องชนะมาร >.<
"เอาล่ะ นักเรียนทุกคนใครอยากเสนอชื่อตัวเองเป็นหัวหน้าห้องมั่ง ถ้าไม่มีใครเสนอ ครูจะให้พวกเธอโหวตกันเองนะ" อาจารย์ชุติมาพูดขึ้น เข้าทางฉันล่ะ ไหนๆจะมีทั้งเพื่อนเก่าที่มาจาก ม.5 ห้องเดียวกันอีก และเพื่อนใหม่บางคน ฉันมนุษยสัมพันธ์ดีอยู่แล้ว หัวหน้าห้องอยู่ในกำมือฉันแน่ๆ
"ผมครับ" เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นในห้องพร้อมกับมือที่ยกขึ้นมา
"ไอ้มารร้าย…" เสียงฉันเองแหละ แต่พูดค่อยๆ คนอื่นไม่ได้ยินหรอก ไอ้มารร้ายที่ฉันพูดน่ะก็คือ
"ภูวิรัชต์คนนึงแล้ว มีใครอีกมั้ยจ้ะ" นั่นแหละ ไอ้มารร้ายที่ฉันพูดถึง ไอ้ภู ภูวิรัชต์คนนั้นแหละ
"หนูค่ะ" ฉันรีบพูดขึ้นทันที
"ธาริณีอีกคนนึงแล้ว มีใครจะสมัครเพิ่มมั้ยจ้ะ" อาจารย์ชุติมาพูดด้วยท่าทางรอยยิ้มที่ดูเหมือนจะใจดี
"ไม่มีใครลงสมัครเป็นหัวหน้าห้องแล้วใช่มั้ย อืม…ถ้างั้นครูจะให้เพื่อนๆ โหวตละกัน ประชาธิปไตยดี" หลังจากนั้นอาจารย์ก็บอกให้นักเรียนในห้องยกมือขึ้นเลือกเป็นการโหวต
"ใครเลือกภูวิรัชต์ ยกมือขึ้นจ้ะ" นักเรียนหลายคนที่ยกมือขึ้น ซึ่งนับได้ยี่สิบสองคน โอ๊ะ เยอะดีจิง สงสัยจะได้เยอะจากพวกเด็กใหม่ที่เพิ่งเข้ามาเรียนสองคนนั้นแหง่เลย เยอะๆๆ แต่ไม่สู้ฉันหรอก
ไอ้ภูมันหันมายักคิ้วให้ฉัน ฉันก็แยกเขี้ยวใส่มันอ่ะดิ
"แล้วใครที่เลือกธาริณี ยกมือขึ้นนะจ้ะ อย่ายกขึ้นซ้ำล่ะสำหรับคนที่เลือกแล้ว" และแล้วผลคะแนนก็ออกมายี่สิบคนที่ยกมือให้ฉัน อ๊ากกกก…ฉันแพ้ไอ้มารนั่นเพราะอีเด็กใหม่สองคนนั้นแหง่เลย
"ไม่นะคะอาจารย์ อาจารย์นับผิดชัวร์เลย" ฉันยังมีความพยายามไม่ลดละ ฉันต้องได้เป็น ไม่ยอมๆ
"นี่เธอ หัดยอมรับความจริงมั้งดิ ฉันชนะ เธอแพ้ ผลก็ออกมาให้เห็นแล้ว" ไอ้ภูบ้ามันหันมาว่าฉัน ดู้ๆ ดูมาน มันจะด่าฉันว่าขี้แพ้ชวนตีอ่ะดิ
"ครูเป็นคนนับเอง และครูก็สอนวิชาคณิตศาสตร์ ไม่ได้ตกเลขนะจ้ะธาริณี" อาจารย์ชุติมาพูดด้วยสายตาดุมากเลย หนูกลัวนะอาจารย์ T_T
"อาจารย์อ่า….หนูก็ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อยนี่นา TOT" ฉันทำหน้าหง่อยก่อนจะหันไปทำหน้าบึ้งส่งไปให้ไอ้ภูบ้าด้วยความไม่พอใจ
"สรุปแล้ว ภูวิรัชต์ได้เป็นหัวหน้าห้อง แล้วธาริณีก็เป็นรองหัวหน้าห้องนะจ้ะ" อาจารย์พร้อมกับส่งยิ้มพิฆาต แบบว่าอย่าโต้เถียงคำใดๆออกมาเด็ดขาด ไม่งั้นเละ ฉึก!
"เอาน่าธาร ได้เป็นรองก็ถือว่าดีแล้วแหละ ดีกว่าไม่ได้เป็นเลย" ครีมพูดปลอบใจฉันหลังจากการเลือกหัวหน้าห้อง แล้วพวกเราก็มานั่งเล่นคาบว่างต่อมา
"ไม่เป็นอะไรเลยซะยังดีกว่าอ่ะ ไอ้ภูมันต้องกดขี่ข่มเหงฉันแหง่เลย แกดูดิ๊ เมื่อปีก่อนมันยังเล่นงานฉันตลอดปีเลย ปีนี้ฉันเลยอุตส่าห์หวังว่าจะได้เป็นหัวหน้าห้องเพื่อข่มมันบ้าง ไอ้ลิงนั่นมันบังอาจมาก แก๊…" ฉันเคียดแค้นอาฆาตร้ายอย่างแรง
"ไงยัยเตี้ย ท่าทางจะดูไม่สบายนะ หน้าเนี่ยแดงจนเขียวอมม่วงเลย สงสัยจะป่วยมากนะนั่น" เสียงไอ้ภูนั่นหละ มันตายยากซะจริง
"อ้าวทำไมไม่พูดอะไรเลยล่ะ เห็นเมื่อเช้ายังมีเสียงแจ๊วๆ ดังอยู่เลยนี่นา" ไอ้ภูมันมาพูดยั่วฉัน ฉันรู้นะ อดทนไว้ อดทนไว้
"เอ่อ…ธารเค้าไม่ค่อยสบายน่ะ" ครีมตอบแทนฉัน เพราะตอนนี้ฉันโกรธๆๆๆๆๆ มากจนพูดไม่ออก
"ครีมเป็นไรเปล่า หน้าแดงๆนะ" โฟมที่เดินมากับไอ้ภูถามครีมด้วยความเป็นห่วงที่ดูไม่ตอแหลเหมือนอีลิงบ้าเมื่อกี้นี้
"อ่..อ่อ..ฉันไม่เป็นไรหรอก แดดร้อนมั่ง" ครีมตอบด้วยความเขินอายนิดๆ แต่ก็มากพอดูล่ะ ก็ครีมมันเป็นคนขี้อายหนิ
"อืม ดีแล้ว" หลังจากบทสนทนานั้น จบลง สองคนนั้นก็พูดกันต่อ โดยมันก็ไม่ได้เข้าหูฉันหรอก ก็ไอ้คนที่นั่งตรงข้ามฉันอ่ะ มันจ้องอะไรฉันอยู่ได้วะ หรือว่าอะไรติดหน้าฉัน ไม่นี่ โอ๊ย..ทนไม่ไหวแล้วุ้ย
"นายมองฉันทำไมฮะ" ฉันถามขึ้นอย่างเหลืออด
"ก็ไม่มีอะไรหรอก" ภูตอบด้วยหน้าตากวนส้น teen ฉันมากเลย (แต่ความจริงภูก็ตอบธรรมดาอ่ะแหละ แต่ธารมันคิดเองว่าภูหน้ากวน)
"ก็เห็นๆ อยู่ว่านายน่ะมองฉันอยู่" ฉันเถียงไม่ยอมแพ้เรื่องที่มันมองฉัน
"เธอไม่เห็นน่ารักเหมือนไอซ์เลย ไม่เรียบร้อย ปากก็จัด ไม่มีอะไรที่ดูแล้วเหมือนผู้หญิงเลย" ภูบรรยายเกี่ยวกับตัวฉันทั้งหมด
"แล้วทำไมวะ ฉันจะยังไงมันไปหนักส่วนไหนของนาย แล้วขอบอกไว้อย่าง อย่ามายุ่งกับพี่ฉันนะไอ้ลิง" แล้วฉันก็รีบดึงแขนไอ้ครีมที่กำลังคุยกับโฟมอยู่ ลากมันออกมาจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว แต่ขาที่กำลังก้าวชองฉันก็ต้องหยุดชะงักทันที หลังจากได้ยินคำพูดที่ดังขึ้นมาจากข้างหลังนั้น
"จะไม่ให้ฉันยุ่งได้ไง ก็ไอซ์ตกลงคบกับฉันแล้ว" ฉันกลับมามองหน้าไอ้ภู ก็เห็นรอยยิ้มกวนๆ ที่มุมปากเรียวๆ ของมัน
"น..าย…นายพูดว่าไงนะ" ฉันถามมันอีกรอบให้แน่ใจ กำมือฉันสั่นน้อยๆ ด้วยความตกใจ
"ฉันกับไอซ์…พี่เธอน่ะ เราสองคนเป็นแฟนกัน" แล้วไอ้ภูมันก็ยักคิ้วให้ฉันทีนึง ส่วนฉันก็นิ่งค้างได้ประมาณห้าวิ ก่อนจะทำสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด
ตุบ!
เสียงหมัดฉันพุ่งใส่ปากไอ้ภูอ่ะแหละ ปากหมาๆ อย่างมันสมควรได้รับหมัดนี้แล้วที่ปากพล่อยพูดแบบนี้กับฉัน
"เฮ้ย ไอ้ธาร" ครีมร้องขึ้นอย่างตกใจแล้วรีบมาดึงฉันไว้
"ภูเป็นไงมั่งวะ" โฟมรีบเดินเข้าไปหาไอ้ภู ร้องถามเพื่อนด้วยความห่วง
"อย่ามาปากหมายังนี้นะแก พี่ฉันไม่มีทางคบกับนายได้หรอก" ฉันถามอยากโกรธ เลือดแถมจะกระสวกออกจากอก อ๊าก!!! โกรธเว้ยยย
"ยัยบ้า เธอทำอะไรเนี่ย เจ็บนะเว้ย" ภูร้องขึ้นด้วยความเจ็บพลางจับมุมปากของตัวเองที่เริ่มมีรอยช้ำๆ
"ไม่เชื่อลองไปถามไอซ์ดูเด๊ะ ฉันไม่ยอมให้เธอมาต่อยหน้าฉันฟรีนะเว้ย" ก่อนที่ไอ้ภูมันจะพูดจบฉันก็รีบเดินหนีออกจากที่ตรงนั้นอย่างรวดเร็ว และภาวนาในใจขอให้เรื่องนี้ไม่เป็นความจริง ขอให้ไอ้บ้านั่นมันโกหก โอ้ยๆๆๆๆ พี่ไอซ์ไม่มีทางไปคบกับไอ้บ้านั่นเด็ดขาด ไม่มีทาง….
ความคิดเห็น