fate 。(-chanbaek)

ลำดับตอนที่ #2 : ๐fate-01 [ 100% ]

๐fate

 

สถานีรถไฟคังวอน


 

“ แบคฮยอน ไม่ลืมของอะไรนะลูกกกก ” 
 

“ ไม่ฮะแม่ เราเช็คของกันมามากกว่า5รอบแล้วนะฮะ ” เพลียครับ..
 

“ โอเค งั้นถึงแล้วโทรหาแม่ด้วยนะตัวเล็ก เดินทางปลอดภัยนะครับ แม่รักลูกนะ ” 
 

“ ครับแม่ ผมก็รักแม่ฮะ ”


 

 

     หลังจากร่ำลากับแม่อยู่นานแสนนาน ก็ถึงเวลาแล้วครับ ผมกำลังจะเดินทางกลับไปมหาลัยที่โซลอีกแล้ว เห้อออออออ ทั้งๆที่ปิดซัมเมอร์ก็หลายเดือนนะครับ แต่มันยังไงอะ อยู่บ้านกับป๊ากับแม่มันแฮปปี้นี่นา ถึงวันกลับโซลทีไร ขอบอกเลยครับว่ามัน น่า เบื่อ มากกกกกกกกกกกก(กอไก่ล้านตัว) ให้ตายเถอะ ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าบ้านจริงๆ 

 

     ว่ากันง่ายๆบ้านผมอยู่ที่คังวอนฮะ รู้จักเกาะนามิมั้ยครับ สวยเวอรรร์ นั่นแหละแถวบ้านผมเลย ฮิฮิฮิ (ยิ้มอ่อนอีกละ)

 

     บ้านผมเป็นร้านอาหารเกาหลีฮะ ร้านก็ไม่เล็กไม่ใหญ่นะ แต่ก็คนเข้าร้านไม่ขาดช่วงเลย ยิ่งช่วงเที่ยงๆนะฮะ ป๊าวิ่งรับออเดอร์กับพี่ๆลูกจ้างให้วุ่น ส่วนแม่กับป้าจีแฮว เชฟคู่ใจของเค้า ก็แทบไม่ได้ออกมาจากครัวเลยครับ กว่าคนจะซาๆ ก็ปาไปเกือบดึก เป็นไงล่ะบ้านผม ไม่ธรรมดาใช้ม้า

 

     แต่ด้วยความที่ผมเป็นลูกชายคนเดียวไงครับ ป๊ากับแม่ก็อยากให้ผมมาสืบทอดกิจการที่บ้าน แต่มันยังไงอะ ความฝันผมมันยาวไกลกว่านั้น ผมเลยเลือกเรียนคณะเศรษฐศาสตร์ ก็หวังว่าจะเกี่ยวของกับการจัดการที่ร้าน(มั้ง) ก็ผมไม่ค่อยชอบทำอาหารนี่นา ถึงแม่จะบังคับให้ผมทำทุกวันเวลาอยู่บ้านก็เถอะ(เบ้ปาก)

     แต่ก็ไงได้อะครับ ของอย่างนี้มันอยู่ที่ฝีมือ(y)



 

 

 

 

 

 

 

“ แม่ฮะะะ แบคถึงโซลแล้วนะฮะ หนาวววววมากกกก ” ให้ผมเดาผมว่าไม่ถึง10องศา 
 

[ ถึงแล้วใช่มั้ยลูกชาย รีบกลับหอเลยนะลูกนะ เปิดฮีตเตอร์แล้วเก็บของให้เรียบร้อยด้วยนะ ]
 

“ คร้าบบบคุณนาย แต่แบคขอนอนก่อนไม่ได้หรอ ลูกเดินทางตั้งนาน เนื้อยยยเหนื่อยยย ” ผมมีแม่คนเดียวก็อ้อนสิครับ
 

[ ไม่ได้ครับคนเก่ง เอาของเข้าตู้เย็นให้เรียบร้อย เออลูก ป๊าจะคุยด้วย ] 
 

[ ไงสุดหล่อ คิดถึงป๊ารึยัง ]
 

“ ผมคิดถึงป๊าตั้งแต่เดินออกมาจากร้านแล้วฮะ ] น่านนนน เพื่อค่าขนมที่จะเพิ่มขึ้นในเดือนนี้ ผมพูดได้ทุกอย่าง พูดเลย
 

[ จะหวังค่าขนมเพิ่มสินะ ไลน์มาเดี๋ยวป๊าโอนให้ หล่อมั้ยป๊าแกอะ ] หล่อคับป๊า หล่อตั้งแต่รู้ว่าผมอยากได้ค่าขนมเพิ่มละ
 

“ ที่สุดเลยป๊า แต่แบคต้องวางละ ถึงหอแล้ว แบครักป๊ากับแม่นะ ” อันนี้ผมพูดจริง
 

[ ป๊ากับแม่ก็รักแกแบค ดูแลตัวเองดีดี มีอะไรก็โทรมานะลูก ]
 

“ ครับป๊า หวัดดีครับ “ ฮ้าาา รักป๊ากับแม่จัง



 

 

     หอผมอยู่เนี่ยเองครับ ตรงข้ามมหาลัย เดินทางสะดวก ลุกนั่งสบาย ข้าวของเครื่องใช้ครบครัน หลังมหาลัยร้านเหล้าเพียบ ทำเลทองเลยครับตรงนี้ ค่าห้องเทอมนึงก็หลายหมื่นอยู่นะครับ แต่ถึงห้องจะแพงแค่ไหน กว่าจะแย่งชิงที่นี่มาได้ ผมนี่แทบกระอักเลือด โทรจองกันให้วุ่นวาย แต่พอจองได้ก็สบายครับ เซ็นสัญญาไปเลย4ปี จัดไปคิคิ

 

     ทั้งห้องผมอยู่คนเดียวครับ ผมไม่ค่อยชอบให้ใครนอกจากป๊ากับแม่มายุ่งวุ่นวายในชีวิต ไม่รู้สิ อยู่หลายคนมันก็อึดอัดมั้ง จะกลับดึก เปิดเพลงเสียงดัง เราก็ต้องเกรงใจเค้าใช่ไหมล่ะ ผมเลยคนเดียวเลยครับ ฉายเดี่ยวมาเต็มๆหนึ่งปี แต่ก็เอาเพื่อนมานอนบ้างนะ สาวๆก็มีบ้าง งี้แหละครับ กลับมาจากร้านเหล้าก็หิ้วกลับมาหอ ใกล้ๆ เสร็จสรรพก็แยกย้าย สบายผมเลย

 

     พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้วครับ ผมลงเรียนแต่ตัวเบาๆทั้งนั้นเลยเทอมนี้ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนลงคิดอะไรอยู่ เพื่อนก็ลงตามกันครับ ลงทั้งกลุ่มเลย ไงล่ะ สบายผมสิ พูดแล้วก็คิดถึงเพื่อนๆในคณะเลยฮะ เจอกันคงเล่ากันยาว 

 

 

     ว่าแล้วผมก็ขอไปพักผ่อนก่อน ไหงจะเก็บของอีก ต้องสนุกกว่าเฟรชชี่แน่ๆเลย ไว้เจอกันนะสาวๆ พี่แบคสุดหล่อกำลังคัมแบคล้าวววววว 

 

( 50% )

๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ 

 

 

SM entertainment

 

 

“ ชานยอลลลลลลลลลล นายไปสมัครอะไรของมหาวิทยาลัยนายวะเนี่ยยยยยยยย ชั้นจะบ้าตายกับแกจริงๆ แค่เรื่องจัดคิวให้พวกแกชั้นก็จะตายอยู่ละ ” 

 

“ ทางนั้นเค้าว่าไงวะพี่ เซเยส หรือว่าโนว” ลุ้นครับผม

 

“ เยสสิ หน้าอย่างแก ไอดอลผลการเรียนดี แค่ไปให้เค้าเห็นเบ้าหน้าเค้าก็รับแล้ว ” 

 

“ เยสสสส ดีใจอะพี่  พี่ไม่ดีใจกับผมหน่อยอะ ”

 

“ ดีใจกับผีแกสิ เซฮุนก็จะขอไปเรียนที่จีนกับลู่หานตั้งเกือบปี คยองซูติดโปรเจคหนังอีก7เดือน นี่พวกแกยังจะคัมแบครึป่าว หรือว่าจะให้ชั้นยุบวงไปเลย “ โดนสวดเละเลยครับ

 

“ เอาหน่าพี่ แค่ปีเดียวเอง 3ปีที่ผ่านมาพวกผมก็ทำงานมาหนักมากแล้ว ขอพวกผมจัดการชีวิตตัวเองแค่ปีเดียว คนอื่นก็ทำนู่นนี่กันหมด ผมเบื่ออะ นะครับ คุยกับประธานให้หน่อย นะ ”

 

“ เออก็ได้ งั้นพรุ่งนี้แกไปมหาลัยด้วย หลังถ่ายแบบที่กังนัมน่ะ เค้าให้เข้าไปคุยรายละเอียดเอง ต้องเตรียมอะไรแกก็มาบอกชั้น เข้าใจที่พูดนะ ”

 

“ โอเคครับพี่ ”  

 

 

 

     เยสสสสสสสสส สวัสดีครับ ผม ปาร์คชานยอล ไอดอลสุดหล่อของประเทศเกาหลี พวกผมเป็นบอยแบนด์ครับ วงผมเดบิ้วต์มา3ปีละ ตั้งแต่ผมอยู่ปี1 จนปีนี้จะขึ้นปี4แล้วครับ แต่ละวันที่ผ่านมาผมก็ยุ่งมากมากมาก ก็เหมือนไอดอลทั่วไปอะครับ มันจะหนักหน่อยตรงที่ผมรับหน้าที่แต่งเพลงด้วยครับ คือเอาจริงก็สนุกนะ การที่ได้รับโอกาสอะไรพิเศษๆโดยที่ไม่กี่คนบนโลกได้รับ ได้รับความรักจากแฟนคลับ ได้เห็นรอยยิ้มของพวกเค้า ผมมีความสุขมากครับที่มายืนจุดนี้

 

     วงของผมมีอยู่5คนครับ ผม เซฮุน คยองซู จงอิน พี่ลู่หาน พวกเราสนิทกันมากครับ กว่าเราจะเดินทางผ่านอุปสรรคต่างๆมาได้ ถือว่าลำบากมาก กว่าที่จะได้มาอยู่จนถึงจุดนี้ แต่ด้วยความที่3ปีที่ผ่านมา พวกผมคัมแบคกันทุกปี คอนเสิร์ตใหญ่ปีละ2โปรเจค เหนื่อยมากครับ ผมแทบจะไม่มีเวลาเหลือเลย เพิ่งจะหมดการทัวร์คอนเสิร์ต ก็ช่วงนี้แหละครับ พวกผมเลยมานั่งคุยกันว่าจะเอายังไงต่อดี
 

 

     ตอนแรกๆก็กะว่าจะเว้นระยะห่างสักครึ่งปีครับ แบบไม่รับงานกันเลย พักผ่อนเต็มที่ แต่มันประจวบเหมาะพอดีเลยครับ พี่ลู่หานต้องไปเรียนที่จีน1ปี พี่เค้าสอบทุนได้ ทางบริษัทก็โอเคเลยครับ เพราะพี่เค้าไปเรียนบริหาร คงจะเผื่อมาช่วยบริหารบริษัท(มั้ง)555555 เท่านั้นแหละครับ พอเซฮุนรู้ปุ้ป ก็ขอบริษัทไปเรียนภาษาที่จีนเลยครับ บอกว่าพี่ชายไปเรียน เค้าไปเรียนด้วย จะได้ช่วยๆกันดูแล แต่ผมรู้ครับ เหตุผลจริงๆของมันคือหวงแฟน ให้ตายเหอะ ผมเพลีย
 

 

     ส่วนคยองซูหรอครับ รายนี้ไปเป็นนักแสดงแล้วครับ ชีวิตไม่เคยว่าง จงอินก็ล่องลอย ผมเห็นวันๆไม่ทำอะไร ตามไปกวนคยองซูทุกที่ ผมก็ไม่เข้าใจมันนะ จะตามคยองซูทำไม ไหนแรกๆเกลียดขี้หน้าเค้าจะตาย แต่มันบอกผมว่า มีความสุข จะทำไม โอเค งั้นผมจะไม่ตั้งคำถามอะไรทั้งนั้นละกันครับ

 

     คราวนี้ก็เหลือผมครับ ว่างเปล่าอยู่คนเดียว งั้นทำอะไรดีละครับ ผมเลยไปถามพี่แทมิน รุ่นพี่ในคณะครับ พี่เค้าเลยให้ผมไปส่องในเว็บมหาลัยดู มีอะไรให้ทำฆ่าเวลาประดับความรู้เยอะมาก เลยเจอรับสมัครนักเรียนแลกเปลี่ยนไปอังกฤษ ผมก็สมัครเลยครับ เหตุผลหลอกๆเพราะอยากพัฒนาภาษา ทั้งๆที่ผมเซียนภาษานี้มาก แต่ยังไงหละครับ ถ้าผมบอกว่าได้คะแนนIELTSระดับ8 ก็อดไปสิครับ ให้อยู่ที่โซล เรียนอย่างเดียว ทำงานเบาๆ ไม่มีซ้อมเต้น ผมเบื่อตายเลย สมัครปุ้ปก็โดนเรียกสัมภาษณ์เลยครับ ผมก็ตอบแบบงูๆปลาๆไป ถึงผมคิดว่าน่าจะติด แต่ก็ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้

 

 

 

มหาลัยโซล
 

 

 

“ นิสิต ตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม ว่าจะไปแลกเปลี่ยนน่ะ คือจะไม่มีปัญหาอะไรกับการเป็นนักร้องของนายนะ ” 

 

“ ผมตัดสินใจแน่นอนแล้วครับอาจารย์ ทางบริษัทก็เห็นด้วยกับการไปครั้งนี้ครับ ถือว่าไปพัฒนาภาษา ” แถและแหลมากครับผม 

 

“ โอเค อย่างที่เธอได้ขอเอาไว้ อาจารย์ติดต่อทางมหาลัยลอนดอนไว้แล้วนะ คณะศิลปศาสตร์ เอกเครื่องดนตรีสากลประเภทสาย ตามที่เธอเรียนอยู่ที่นี่ ถูกต้องใช่ไหม ”

 

“ ครับอาจารย์ ”  

 

“ แล้วเรื่องที่อยู่ของเธอล่ะ ว่ายังไง อยากอยู่กับโฮสไหม อาจารย์จะได้ประสานงานกับที่นั่นให้ ” 

 

“ ไม่ครับอาจารย์ ผมขอเป็นอยู่หอได้ไหมครับ เพราะตั้งแต่ผมเดบิวต์ ผมไม่มีประสบการณ์ใช้ชีวิตคนเดียวโดยที่ไม่มีคนดูแลเลยครับ ผมต้องการลองอยู่ด้วยตัวเองครับ ”

 

“ งั้นก็แล้วแต่เธอนะ เดี๋ยวอาจารย์จะช่วยดูเรื่องหอพักดีดีแถวมหาลัยให้ อะนี่เอกสาร ไปเตรียมตัวให้พร้อมนะชานยอล ”

 

“ ได้เลยครับ ”

 

“ อ้อ ลืมไป ปีนี้ทางมหาลัยมีส่งเด็กไปมหาลัยลอนดอนอีกคนนึงนะ แต่เค้าเรียนอยู่คณะเศรษฐศาสตร์ แต่รายนั้นน่าจะไปก่อนนายเดือนนึง นายอาจจะได้เจอกับเค้าที่นั่น ” 

 

“ โอเคครับอาจารย์ ผมจะรีบจัดการเอกสารทั้งหมดให้เรียบร้อยครับ ”

 

 

     ขอบอกว่าตื่นเต้นครับ อย่างที่ผมบอก ผมไม่เคยอยู่โดยที่ไม่มีคนดูแลตั้งแต่ขึ้นปีหนึ่ง ถึงเวลาเริงร่าแล้วครับ ไปในที่ที่ไม่มีคนรู้จัก(เท่าไหร่มั้ง) ได้ไปเปิดโลกกว้าง การเดินทางอันเปี่ยมไปด้วยประสบการณ์ของผมกำลังจะเริ่มแล้วครับ  



 

[ 100% ]    

 

 

 

 

 

 

 

 

   


 

writer talk๐

 

-ตอนแรกมาแว้วววววว คิคิคิ ขอที่ละนิด วันละครั้ง โน้ะ5555555 ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านเข้ามาทักทายด้วยนะค้าาา สนุกหรือไม่ยังไงบอกได้เลยน้าา เค้าเพิ่งแต่งเรื่องแรก ต้องพัฒนาอีกยาวเลยยย เปิดเรื่องอยากพูดถึงพี่แบคเยอะๆหน่อยย อิอิ เดี๋ยวพี่ชานก็จะตามมาติดๆเลยย น่ารักมั้ยบ้านแบคค น่ารักเนอะะ อิอิ ของคุณที่เข้ามาอ่านนะค้า จะพยายามฝึกฝนเยอะๆๆเลย รักกกก

 

- มาครบร้อยเปอละค่าาา แงแง ฝากติดตามด้วยน้า ไม่ว่าจะยังไง เค้าก็จะลงเรื่อยๆ อิอิ มีอะไรก็ #เฟตชานแบค นะค้า เค้าจะดื้อดึงแต่งต่อไป ฮื้บบ ฮ่าฮ่า ขอบคุณมากค่า