คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ซักซี้ดหนึ่ง.[rewrite]
“ คุ้ง.. “ ครอกกก..
“ คุ้ง.. “ แง่มมม ..
“ คุ้ง! “ คร้าบบบ..
“ ไอ้สัสคุ้ง! หูหนวกไง๊ !? “ เสียงตะโกนแบบนิ่งๆพร้อมกับแรงขย่มบนเตียง พานให้ผมที่กำลังจมอยู่กับความฝันต้องลืมตาขึ้นมาดูไอ้แฝดนรกคนน้องที่มันกำลังปลุกผมด้วยวิธีหมาๆด้วยการแหกปากและกระทืบเตียงนอนของผมจนขาเตียงแม่งจะหักอยู่แล้ว
“ มึงจะปลุกกูทำแป๊ะมึงไง๊ สัสเค! จั๊ดง่าว กูจะนอนโว้ยยยย! “
“ สายแล้ว เพื่อนมึงนั่งรออยู่ข้างล่าง “ มันพูดเรียบๆก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ทิ้งให้ไอ้คุ้งนั่งทึ้งหัวตัวเองปานจะกระชากให้เส้นผมมันหลุดร่วงลงมาทุกเส้น ไอ้เป็ดจะมากันก็ไม่โทรมาบอกกู ผมพูดพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา .. ชิบหาย! ตั้งเงียบไว้ 108 miss calls ทั้งไอ้เอ็กซ์ ไอ้เป็ด เอิญ
บ้านพวกมึงอยู่องค์กรโทรศัพท์กันไง๊!? =[]=
------------------------------
[Kay’s part]
เงียบ..
เงียบมาก..
เงียบมากๆ..
เสียงหัวใจของผมมันเต้นไปอย่างช้าๆเนิบๆอย่างนี้มานานมาก…
หึ.. ใครจะไปรู้ว่าไอ้คนที่เกิดมาเป็นแฝดผู้น้องที่หล่อกว่า เรียนดีกว่า สาวกรี๊ดเยอะกว่า เล่นกีฬาเทพกว่าอย่างผม เอาเข้าจริงๆแล้ววันๆก็เจอแต่พวกที่ใส่หน้ากากเข้าหากัน
ไม่มีใครรู้หรอก ว่าคนที่คนรักเยอะจริงๆน่ะ คือมัน..
ไอ้คุ้ง.. พี่ชายผมนั่นแหละ
ทั้งๆที่เป็นแฝด แต่นิสัยเสือกต่างกันสุดขั้ว ไอ้เชี่ยคุ้ง .. บ้าๆบอๆ ผีเข้าผีออก เปลี่ยนยุคไปเรื่อยตามภาษาคนบ้า(?) ส่วนผม ..เป็นคนเงียบๆ แต่ถึงจะเงียบ ใครกันจะรู้ว่าใจของผมมันไม่ได้เงียบอย่างที่ทุกคนคิด…..
“ มึงเห็นไอ้คนที่เล่นบาสนั่นป้ะ ? นั่นแหละ มือกลองวงเรา “เสียงร่างสูงดังมาแต่ไกลพร้อมกับนิ้วที่ชี้ไปยังกลุ่มคนเล่นบาส เป้าหมายคือคนที่เตี้ยที่สุดในนั้น
“ขาสปริงดีแบบเนี้ย เหยียบกระเดื่องดัง ปั้ง! ปั้ง! “คนตัวเล็กชู้ตบาสลงไปทำแต้มแล้วอีกลูกหนึ่งพร้อมกับเสียงบรรยายสรรพคุณห่าเหวอะไรก็ไม่รู้ของไอ้คุ้ง ซึ่งผมไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เพราะคนที่ผมสนใจตอนนี้ …. มันยืนอยู่ตรงกลางสนามบาสนั่นไงครับ : )
ตัวเตี้ยๆ ขาวๆ จัดฟัน เจาะหู ไหนจะ…. รอยยิ้มที่ชวนให้คนมองใจระเบิดนั่นอีก
มือกลองวงมึงตัวเล็กแค่นี้ใช่มั้ยคุ้ง ? ฮะๆ
“ บ้าพลังอย่างนี้ต้องเป็นมือกลองที่ เหี้ย! เหี้ย! เหี้ย!! “ เสียงตะโกนกึกก้องพร้อมกับร่างคนตัวเล็กร่วงลงไปนอนราบกับพื้นด้วยสีหน้าโอดโอย ชิบหาย! เมื่อกี้มึงยังยืนเท่ห์ชู้ตบาสอยู่เลยไม่ใช่ไง ? แล้วอยู่ดีๆไหงลงไปนอนแอ้งแม้งงั้นวะ ? = =
“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดด”……
คงไม่ต้องอธิบายแล้วมั้งครับ - -‘
ใครจะไปรู้.. ว่าหลังจากที่ไอ้ห่ามือกลองฟันเหล็กเด็กแนวนั่นมันแขนหักเข้าเฝือกไปเกือบเดือน ทุกๆเช้าก่อนเข้าเรียน ผมก็จะได้เจอคนตัวเล็กใส่เฝือกพร้อมเสียงกรี๊ดปรอทแตกของมันทุกๆวัน …
และใครจะไปรู้ ว่าหลังจากนี้ ไอ้รอยยิ้มที่ชวนให้ใจคนมองระเบิด วันหนึ่งมันจะถูกส่งมาให้ผมบ้าง … :)
[Koong’s part]
อาบน้ำเสร็จผมก็เตรียมตัวออกไปลุยที่ห้องซ้อมกับพวกมัน พอเดินลงมาชั้นล่างก็เจอพวกมันนั่งหน้าสลอนรอผมกันอยู่ แต่วันนี้เอิญน่ารักมาก -////-
“ ไปกันยัง ? “ ผมถามด้วยน้ำเสียงมั่นใจเต็มเปี่ยม วันนี้ไฟมันลุกโชนขึ้นในใจน้องคุ้งคนนี้แล้วฮร๊าฟฟฟ’[วิบัติเพื่อเสียง >3<]
“ กว่าจะลงมาได้นะมึง ” ไอ้เอ็กซ์บอกผมยิ้มๆ .. กูตาฝาดป้ะวะ ? *_* ทำไมกูเห็นหน้ามึงมีออร่าวะเอ็กซ์ ?
“ มองเชี่ยอะไรไอ้คุ้ง กูเขินนนน >//< 55555 “ เรียกเสียงเฮฮาให้ไอ้เป็ดกับเอิญได้เป็นอย่างดี แต่สงสัยกูจะตาฝาดจริงๆแหละ - - เชี่ยเอ็กซ์แม่งกวนส้นตีน ดัดจริตทำเป็นเขิน น่ารักชิบหายยย น่ารัก ?
เฮือก! ขนลุก = =’ ผู้ชายนะมึง ไอ้คุ้ง พอๆ จบๆ เดี๋ยวโรคหัวใจจะกำเริบครับ ละละเลิฟเลิฟเลิฟฟ - -‘
------------------------------
นี่ผมคิดถูกป้ะวะเนี่ย ? ที่เอาเอิญมาเข้าวงด้วย ก็ดูไอ้เป็ดกับเอิญดิ สวีทกันชิบหาย! สัสเป็ด! กูก็หึงเป็นนะ -*-
“ เอิญ คอร์ดนี้เล่นยังไงนะ ? “ ไอ้เป็ดน้อยยื่นหน้าอันหล่อไม่เท่าผม(?)ของมันเข้าไปใกล้ดวงหน้าหวานใสของเอิญช้าๆ ใกล้ชนิดที่ว่าหายใจรินรดใบหน้ากันและกัน ก่อนดวงตากลมโตใสแจ๋วของเอิญจะสบช้าๆกับดวงตาคมของไอ้เป็ด…
อกข้างซ้ายมันเต้นลงช้าๆ เหมือนกำลังจะขาดการเต้นของจังหวะหัวใจ .. เจ็บมั้ย ? -> เจ็บชิบหาย! ไอ้คุ้งก็มีหัวใจนะครับ ❤
ผมไม่อยากพาลคิดหรอก ว่าไอ้หุ่นก้างๆแห้งๆอย่างไอ้เป็ด ทำไมเอิญถึงชอบมันได้ ? แต่ผมก็ห้ามความคิดพาลๆไม่ได้
คุ้ง! มึงควายป้ะวะ ? เอิญไม่ใช่คนของมึงนะ…
“ คุ้ง.. เป็นไรป้ะวะ ? “ เสียงใสเอ่ยพร้อมกับแรงตบเบาๆสองสามทีที่ไหล่ของผม ดวงหน้าใสๆจ่ออยู่ใกล้ๆไหล่ของผม ทำให้เมื่อหันกลับไปมองเจ้าของเสียง ใบหน้าของเราก็ใกล้กันอย่างเสียไม่ได้ ระยะห่างมันถึงคืบหรือเปล่าวะ ? ผมเงยหน้าสบดวงตาใสๆของมัน
เหมือนว่าหัวใจที่เมื่อกี้มันกำลังจะตาย มันก็กลับมาเต้นอีกครั้ง ..
❤❤❤❤❤❤❤❤❤
สัสเอ็กซ์! มึงทำเสน่ห์ใส่กูเปล่าวะ ? = =
เราสบตากันนานจนไอ้เอ็กซ์ต้องป็นฝ่ายหลบตาไปซะเอง มันเดินกลับไปตีกลองด้วยใบหน้าแดงๆแล้วทำเป็นไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ส่วนไอ้คู่นั้น ก็ยังสวีทกันเหมือนเดิม .. เหมือนว่าผมไม่มีตัวตนเช่นเดิมแหละครับ :( ก่อนที่ไอ้เป็ดจะเหลือบสายตามองมายังผมที่กำลังปรับเสียงกีต้าร์อยู่ พลางทำหน้าเหมือนคนขี้ไม่ออกหรือไม่ก็ฟันไม่แปรงมาซักสี่ห้าปี มันส่งสายตาสำนึกผิดมาให้ผม
กูไม่โกรธมึงหรอกเป็ด กูจะโกรธมึงมากกว่านี้อีก ถ้ามึงยังปล่อยให้กูเป็นไอ้ควายหน้าโง่ ที่ไม่รู้เลย ว่ามึงชอบเอิญ แล้วมึงก็ไม่ผิดหรอก ที่ชอบเอิญ แต่มึงจะผิดแน่นอน!
ถ้ามึงทำให้เอิญเสียใจ!
------------------------------
ความคิดเห็น