คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : รักวุ่นๆของยัยเมเปิ้ล/ความรู้สึกของเวีย
เมเปิ้ล t@lk คนทรยศ..
"ฉันชอบเทอนะ"เสียงของคนๆหนี่งซึ่งเป็นเพศตรงข้ามกับฉันดังขึ้น
"....."ฉันตกใจเล็กน้อยนะหรืออาจจะไม่น้อยแหละเฮ้อแม้แต่นายผู้ชายที่ฉันไว้ใจขนาดนี้กลับ..ทำไมกันนะฉันรู้สึกเหมือนโดน ทรยศ
"ขอคำตอบด้วยนะเม"ทำไมต้องเป็นนาย ผู้ชายคนเดียวที่ฉันไว้ใจกลับมาชอบฉันทำไมกันนะ..
"ฟิว!!นายทำแบบนี้กับชั้นได้ยังไงนายก็รู้ว่าฉันชอบใครแต่นายกลับ.."ฟิวยื่นมือมาหวังที่จะจับมือของฉัน
"อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะไปให้พ้น ชั้นไว้ใจนายคนเดียวแต่นายกลับ...กลับมาทรยศชั้นอย่างงี้นะเหรอนายทำแบบนี้ไปได้ยังไง หะ ตอบฉันมานะฟิว ฟิว!!!!!"ฉันตะโกนราวกับคนบ้าแล้วเขย่าตัวฟิว
"ทำไมนะ ทำไมต้องมาทรยศชั้นกันหมด ฮือๆๆ"ฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวอีกแล้ว ฟิวดึงฉันเข้าไปกอดแล้วพูดขึ้นว่า
"เม ความรักนะมันห้ามไม่ได้หรอกนะถึงเราจะไม่อยากให้มันเกิดขึ้นกับคนๆนี้แต่ถ้ามันเกิดขึ้นไปแล้วเราก็ต้องยอมรับมันนะ"ฟิวพูดขึ้นแล้วลูบผมของฉัน
คำปลอบโง่ๆของฟิวที่ใช่เพื่อเป็นขออ้างฉันรู้ดีฉันไม่ควรเชื่อใจชายคนนี้อีก แต่ทำไมกันนะฉันกลับเชื่อและเห็นด้วยซะขนาดนี้....
++++++
ฉันกลับมาบ้านแล้วนอนเกลือกกลิ้งไปๆมาๆอยู่บนเตียง พลางก็คิดเรื่องของฟิว
ทรยศ .....ทำไมต้องมาทรยศด้วยนะ.
พ่อกับแม่ของฉันนะเขาหย่ากันแล้วแยกกันอยู่ส่วนฉันก็หนีออกจากบ้านมาเพราะทนแฟนใหม่ของพ่อไม่ได้ หึ พูดง่ายๆนะฉันนะเด็กบ้านแตกตัวจริงเสียงจริงเลยละ ใครอยากได้ลายเซ็นบ้าง เฮ้อ - 0 - ฉันนะไม่เศร้าหรอกเพราะตอนนี้ฉันได้มาอยู่กับป้า ป้าเขาไม่มีลูกเลยสักคน ฉันก็เลยรู้สึกเหมือนป้าเป็นแม่ส่วนป้าก็คงคิดแบบเดียวกันอยู่แล้วละ ว่าฉันเป็นลูกก็นะ อยู่มา 8 ปีแล้วนี่
วันนี่คุณป้าและคุณลุงหรือพ่อกับแม่นะแหละไม่อยู่บ้านคุณลุงไปทำงานที่บริษัทยังไม่กลับบ้านส่วนคุณป้าไปทำธุระที่ญี่ปุ่น
วันนี่ฉันเลยอยู่บ้านคนเดียว - -เฮ้อพออยู่ว่างๆเรื่องที่ฟิวมาสารภาพรักก็วนเวียนไปมาอยู่ในหัวสมองแสนมีค่าของฉันทั้งคืนแกมาชอบฉันทำแดะอะไรฟะ!!!
ฟิว t@lk สิ่งเติมเต็ม
ผมมองภาพแผ่นหลังของเทอคนนั้นวิ่งห่างออกไปเรื่อยๆ
'อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะไปให้พ้น ชั้นไว้ใจนายคนเดียวแต่นายกลับ...กลับมาทรยศชั้นอย่างงี้นะเหรอนายทำแบบนี้ไปได้ยังไง หะ ตอบฉันมานะฟิว ฟิว!!!!!'ผมหวนคำนึงถึงคำพูดของเมหญิงเพียงผู้เดียวที่ช่วยมาเติมเต็มชีวิตของผม ผมเป็นลูกชายคนโตของครอบครัวซึ่งต้องทำทุกอย่างตามที่พ่อแม่สั่ง ผมถูกคาดหวังทุกอย่างผมจึงต้องทำ ทั้งเรียนหนังสืออย่างหนัก เล่นดนตรี และกีฬาเพื่อไปต่อในทีมชาติ ครอบครัวของผมทำธุรกิจที่ยิ่งใหญ่มากพ่อแม่จึงไม่มีเวลาให้ลูกเลยต้องออกงานและพบปะผู้คนในตระกูลผู้ดีและหวังให้ผมหมั้นหมายเอาไว้กับคุณหนูผู้ดีที่มีชื่อในสังคมไม่มากก็น้อย ผมกำลังนั่งหมดอะไรตายอยากกับชีวิตที่ไร้ค่า ผมก็ได้เหลือบไปเห็นสาวน้อยผู้หนึ่งกำลังมองมาที่ผมอย่างสนใจพลางเทอก็พูดขึ้นว่า
"คนที่มีพร้อมทุกอย่างกับท้อและไม่มีความสุขในชีวิตแต่ในขณะที่คนที่ไม่มีอะไรเลยดิ้นรนในชีวิตเพื่อที่จะสู้ต่อไปในโลกที่โหดร้าย 55+โลกเราช่างแปลกประหลาดและน่าสนใจยิ่งนัก"หญิงสาวตรงหน้าของผมเอ่ยขึ้นมันช่างเป็นประโยคที่พิลึกสิ้นดี - - คนที่อยู่ข้างหน้าผมเป็นคนอะป่าวอะ???
แล้วผมก็ได้สังเกตเทอคนนี่ดีๆเทอเป็นคนหน้าตาสวยผิวขาวมากออกหมวยเล็กน้อยใส่เสื้อยืดสีม่วงสวยแขนกุดและเอี้ยมสีสนิมยาวถึงเข่าพร้อมเป้ใบสวยสียีนส์ซีดตัดกับเอี้ยมที่ใส่โดยสิ้นเชิงแต่กลับดูลงตัวอย่างน่าประหลาดร้องเท้าใบสีน้ำเงินสวยและถุงเท้ายาวเล็กน้อยเข้ากับชุดเทอคนนี่รวบผมแกละน่ารักพร้อมกับหมวกแก๊ปสีน้ำเงินเทอเป็นคนที่สวยมากจริงๆให้ตายซิ-//-
ผมเริ่มหน้าแดงแต่เทอคนนี่กลีบเดินวนไปวนมารอบตัวผมเหมือนผมเป็นสัตว์ในกรงอย่างงั้นแหละ- + -
"หน้าแดงจังเป็นอะไรหรือป่าว?"สาวน้อยผู้นั้นถามขึ้นพลางเทอก็นั่งลงข้างผมพลางยื่นน้ำแอปเปิ้ลส่งมาให้ผมแล้วยิ้มแล้วเดินจนลับตาไป
วันต่อๆมาผมต้องการที่จะรู้ว่าผู้หยิงคนนั้นชื่ว่าเมเปิ้ลแล้วก็ได้รู้อีกว่าเรียนโรงเรียนเดียวกับผมแต่อยู่กันคนละห้อง และที่สำคัญผมยังได้รู้มาอีกว่าเมนั้นหมดความเชื่อใจในตัวผู้ชายเพราะพ่อของเมนั้นเเหละ หลังจากนั้นผมก็เริ่มสนิทกับเมเปิ้ลมากขึ้นเรื่อยๆเพราะบังเอิญได้อยู่ห้องเดียวกันผมชอบเมตั้งแต่แรกพบแต่เมื่อได้รู้ว่าเมหมดความเชื่อใจในตัวของผู้ชายผมจึงไม่กล้าที่จะสารภาพความในใจออกไปแต่ในวันนี้ผมก็สามรถที่จะบอกเมไปได้สักทีแม้มันอาจจะทำให้มิตรภาพที่เคยมีจางหายไปก็เหอะ..
เอแคล t@lk
“ฮือๆๆ”เสียงร้องไห้ของเวียเพื่อนสนิทที่สุดของฉันเองหลังจากที่เล่าทุกอย่างให้ฉันฟังแล้วมันก็มานั่งร้องๆๆๆๆๆแล้วก็ร้องให้ฉันฟังแบบนี้จนฉันรู้สึกสงสารเพื่อนคนนี้จับใจ
“ฉันทนไม่ได้แล้วละแคลฟิวเขาไม่สนใจความรู้สึกของฉันสักนิดเลย ฉันอุดส่าลืมเชนแล้วแต่ทำไม!!ทำไมกันนะฉันไม่เคยสมหวังในความรักซะทีคราวที่แล้วก็โดนทิ้งมาคราวนี้ก็เป็นได้แค่ที่ปรึกษามันมากไปแล้วละฉันเกลียดผู้ชาย!!!!! โหๆๆTT0TT”เวียร่ายยาว
ความจริงก็คือกลุ่มเราค่อนข้างสนิทกับฟิวเพราะฟิวสนิทกับเมเปิ้ลมากๆเลยแล้วผู้หญิงที่สนิทกับฟิวรองลงมาจากเมก็คือเวียนั้นเอง ฟิวชอบเมมากแต่ให้พวกเราช่วยปิดไว้ใบอกแล้วพวกเราก็ต้องยอมเพราะฟิวพาไปเลี้ยงไอติมและต้องซื้ออาหารเที่ยงให้พวกเรา 1อาทิตย์ ผลลัพก็คือฟิวเงินเกือบจะหมดเลยค่ะ- -นอกจากนั้นฟิวก็ปรึกษากับเวียค่ะว่าจะทำยังไงเรื่องของเมดีก้เลยทำให้ยัยเนี้ยต้องเป็นที่ปรึกษาของฟิวไปเลยมันก็เลยกลายเป็นแบบนี้
“เวีย แล้วจะมานั้งร้องไห้แบบนี้ทำไมละก็แกไม่สารภาพรักออกไปเองนี่- -จริงมะแล้วฟิวเขาจะรู้ได้ยังไงละว่าแกนะดันไปชอบเค้าแล้วแกมานั่งร้องไห้แบบนี้เขาก็ไม่รู้หรอกยัยโง่”ฉัยปลอบมันไปเป็นเหตุเป็นผงนี่จริงมะ?
“แกปลอบคนได้ห่วยมากเลยได้ยินแบบนี้ฉันยิ่งอยากร้องไห้ ฮือๆๆๆ”มันยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก ฉันไม่รู้จะทำยังงัยก้เลยให้มันฟัง mp3ของฉัน
“เอ้าเอาหูมาใกล้ๆฟังเพลงแล้วแกอาจจะอารมณ์ดีขึ้น”ฉันพูดพลางกวักมือให้มันมาใกล้ๆ
“อืม”มันตอบรับอย่างง่ายดายแล้วเพลงที่ให้มันฟังก้อคือ..
มันบีบหัวใจ สั่นๆ จากข้างใน
ที่ต้องเป็นที่ปรึกษา แก้ปัญหา
เรื่องเธอรักใคร เธอเพียงไว้ใจ
โดยไม่เคยจะสนใจ
ว่าคนเป็นที่ปรึกษาเกิดปัญหา....
“ไอบ้าแกแกแกล้งฉันใช่มะ ฮือๆT0T”มันพูดจบก็วิ่งออกไป ทิ้งให้ฉันยืนงง
นี้ฉันทำอะไรผิดอ่ะ???? - -??
(เพลงที่ปรึกษาของพดด้วงค่ะ)
ความคิดเห็น