คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอมเเล้ว
เธอบอกว่าปลื้มใครต่อใคร ยังไง "โหล... = 0 = " เสียงงัวเงียๆเหมือนคนตื่นนอนได้ไม่นานเท่าไรนักกดรับมือถือ
"ตื่นๆๆๆๆตื่นได้แล้ววววววว" เสียงแปดหลอมแหลมๆเล็กๆเข้ามาในโสทประสาทการรับรู้ของฉัน
"ใคร วะแมร่งหนวกหูชิบหายเลยว่ะ"เสียงของฉันตอบกลับไปด้วยความหงุดหงิดถึงขีดสุด
"แก..แกกล้าด่าเพื่อนผู้สุดแสนจะน่ารักว่าหนวกหูเรอะ!!!!" เสียงแปดหลอดนั้นยังคงดังต่อไปแต่คราวนี้ลดเหลือ 6หลอดแล้วละมั้ง- -
"ชั้นจำได้ว่าไม่เคยมีเพื่อนคนไหนน่ารักอย่ามาขี้โม๊ะเบ่เบะแถวนี้นะ"
"เออนะก็ลืมคิดไปว่าคนดีๆน่ารักๆนะใครเค้าจะมาคบกับแกให้เสียชาติเกิดแต่ก็นะชั้นดันโง่เลยมาคบกะแกเป็นเพื่อนน่ะ"เสียงนั้นดังขึ้นมาอีกครั้ง - + -
"มนุษย์โลกสุดสวยอย่างฉันอยากอยู่อย่างสงบนะหุบปากเวนๆนั้นเดี๋ยวนี้เลย"ชั้นหงุดหงิดจริงๆใครมันริอาจโทรมากวนอวัยวะส่วนล่างของฉันชั้นนะ
"ถ้าแกสวยเวลาแกเห็นแปะยิ้มที่นั่งตรงที่ตกปลาขอบสระ ก็ไปผูกมิตรถวายตัวเป็นเพื่อนสนิทเดะเพราะน่าตายังกับออกมาจากท้องเดียวกันเลยให้ตายเหอะ" เสียงนั้นพูดจบก็เริ่มขำ และทันทีที่มันเริมขำฉันก็รู้เลยว่านั้นคือไอ้เพื่อนสติไม่สมประดีของฉันเอง ไอเม(เปิ้ล)นั้นเอง
"โว้ยนี่แกโทรมาทำหอกอะไรละเพื่อที่จะมานั่งทะเลาะกับฉันหรืองัย!!!!"ฉันหมดความอดทนตวาดมันออกไปจนได้
"ป่าวโว้ยไม่ใช่ ไม่ใช่(ลองคิดให้มันเป็นทำนองนะคะ)"มันพูดขึ้นอีกครั้ง
"แล้วแกโทรมาหอยอะไรละ???"ฉันถามมันพลางกลิ้งเกลือกไปมาอยู่บนเตียงเล่น
"โทรมาบอกแกว่านี่มันเปิดเทอมแล้วเชิญเเกเสด็จไปอาบน้ำได้แล้ว"พอมันพูดจบฉันก็ตาโตขึ้นจากที่โตมากอยู่แล้ว
"หะ!นี้เปิดเรียนแล้วเหรอ" ฉันถามมันอย่างสงสัย
"เออเดะไม่งั้นจะมาโทรหาแกทำไมให้สิ้นเปลืองทรัพย์สินเงินทองของชาติทำไมละคิดบ้างเดะวะ"
"เออๆอเหอะหนวกหูงั้นเจอกันที่เดิมนะ"ฉันตัดบทแล้วลุกขึ้นจากเตียง
"ได้ๆ" มันพูดจบก็วางมือถือลงไป
เมื่อวางมือถือ กับไอเมเปิ้ลฉันก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที เฮ้อ..เปิดเทอมซะแล้วขี้หูยังไม่มากขึ้นเท่าไร ก็นะปิดเทอร์มเราก็เจอกันทุกวันอยู่แล้วเพราะเนื่องจากเรารักกันมากไงหึหึ ไอเพื่อนเวนๆของฉันอีก 5ตัว
ฉันคิดขณะส่องกระจกดูความเรียบร้อยของตัวเองอยู่ในกระจกก็สะท้อนให้เห็นภาพสาวน้อยผมยาวสลวยติดกิ้ฟอันใหญ่พร้อมสร้อยไม้กางเขนอันยาวที่ถูกซ้อนอยู่ในเสื้อของหล่อน หล่อนมีน่าตาสวย ตาของเธอโต ผิวออกแทนๆเพราะโดนแดดตอนปิดเทอมไปบ้างแต่ก็ยังนับว่าสวย
ตึงๆๆๆๆๆ
"คุณหนูๆค่ะอย่าวิ่งในบ้านนะค่ะมันดูไม่ดีเลย"ป้าพราวแม่บ้านที่สนิทกับฉันมากที่สุดพูดขึ้น
"โทษค่ะป้าๆมีอะไรให้กินบ้างอ่ะวันนี้หิว"ฉันพูดขึ้น
"อยู่บนโต๊ะห่อไว้เรียบร้อยแล้วค่ะไปพูดกับลุงพีคสิคะจะได้ออกจากบ้านซะที"
"อืม"ฉันรีบวิ่งไปหาลุงพีคคนขับรถของบ้านฉันเอง
"ลุงๆพาหนูไปโรงเรียนหน่อย!!!!"ฉันตะโกนจากห้องโถงกลางบ้านไปยังที่จอดรถที่ลุงพีคกำลังตรวจดูความเรียบร้อยของรถอยู่
++++++++++
"อยู่ไหนวะเนี้ยยัยยิบซีรอตั้งนานแล้วนะ"หญิงคนนึงเดินอย่างกระวนกระวายอยู่ในสวนที่มีโต๊ะเก้าอี้พร้อมและที่นั้นยังมีเด็กสาวนั่งกันอยู่อีก 4 คนด้วยกัน
" 3นาทีเองนะ จะมาเดินวนไปวนมาทำแดะอะไร?? ปวดหัว"เสียงที่แสดงความหงุดหงิดที่ไม่พยายามจะกลั้นเอาไว้เลยของไอเดย์สาวน้อยที่สวยที่สุดในกลุ่ม
"เออๆจะมาเดินวนไปวนมาเหมือนหมาโง่ไล้งับหางตัวเองเรอะ"เสียงอีกเสียงนึงดังขึ้น ยัยคิตตี้ถึงแม้ชื่อจะน่ารักสมกับน่าตาแต่ทำไมมันไม่เคยลามไปถึงนิสัยเลยวะ- -++++
"แหมๆอย่าไปว่าเมอย่างนั้นเลย"เพื่อนสาวอีกคนพูดขึ้นยัยคนนี้เรียบร้อยมากไอเวีย
"เออปล่อยให้มันวนไปมาอย่างนั้นแหละคนมองมันเยอะดี "เสียงแหลมเล็กของเอแคลดังขึ้น
ยัยโรคจิตรพวกนี้มันเพื่อนฉันปะเนี้ย
"พวกแกมานั่งวิจารณ์ท่าเดินชั้นทำแปะอะไรถ้าว่างกันนักก็ไปแข่งเห่ากับโกโก้ไป๊"เมเปิ้ลไล่
"อยากทำอยู่หรอกแต่ว่าโกโก้มันมีคนมารับมันไปเลี้ยงแล้วน่ะห"คิตตี้เทียงขึ้นมาพลางทำหน้าเศร้า
(โกโก้คือหมาจรจัดสุดน่ารักของโรงเรียนนี้เอง - -)
"เออๆใครมันจะไปรู้ดีอย่างแกละทำไมถึงไม่แต่งงานกันไปเลยวะ"เมเปิ้ลพูดอย่างหงุดหงิด
"พวกแกนี้แสดงความคิดถึงในทางที่แปลกๆนะ- 0 -"เสียงของเดย์ดังขึ้นคัดบทสนทนา
"มานั่งจุมปุกอะไรกันตรงนี้วะ"เสียงของยิบซีคัดขึ้นก่อนที่คิตตี้กับเมเปิ้ลจะทันได้เทียงเดย์
" ก็รอแกนะแหละ!!!"เสียงประสานกันสองเสียงระหว่างสองสาวเมกับคิตตี้
"ตวาดกันทำบ้าอะไร ตวาดกันแล้วมีผู้ชายดีๆมาจีบหรืองัยฉันจะได้ตวาดมั้ง"เสียงของยิบซีที่แสดงความหงุดหงิดมากแถมลอยมาพร้อมกับกับน่าบูดๆของเธอ
"ไปเรียนเหอะนี้มันจะเข้าคาบแรกอยู่แล้วนะ"เวียพูดขึ้นแล้วลากเพื่อนอีก5 คนไปเข้าห้องเรียน
เนื่องจากนี้เป็นการเปิดเรียนของภาคปลายม.4ก็เลยยังไม่มีการเปลี่ยนห้องเป็นธรรมดาและในปีนี้ฉันได้อยู่กับไอเมและไอคิตตี้ส่วนไอเดย์อยู่กับไอเวียและไอเอแคลอยู่คนเดียว
และในปีนี้ก็มีคู่ปรับ สุดแซบที่ฉันไม่เคยลืมมันเลยนั้นก็คือ....
"ไงๆทำหน้ายังกับตูดลิงแบบนั้นคิดถึงใครอยู่เหรอหะ ยัยแปะยิ้ม"ว้อยยยยแมร่งทำไมเวลาคิดถึงแก แกก็โผล่มาทุกทีเลยไอนี้แหละที่เอาชื่อชั่วๆมาแบ่งปันคนทั้งห้องรู้ว่ามันเรียกฉันว่าแปะยิ้ม>0<
"อยากรู้ใช่มะว่าคิดถึงใครน่าตาถึงได้แย่ขนาดนี้ ?"ฉันถามไอชะมด หรือเรียกกันได้อีกชื่อนึงว่าไอทาโร่เน่า
"อาฮะ"ทาโร่พยักหน้า หงึก
"แกงัยเล่าไอเตี้ยนรก"ฉันพูดเสียงดัง
"แหมๆไม่รู้ว่ายิบซีสุดสวยจะคิดถึงเราแหมๆพูดเบาๆก็ได้นะเค้าอาย"ไอทาโร่บิดม่วนตัวไปมาทำท่าอายๆมันดูวิปริตสุดยอดเลยอะขอบอก
"แก..แกใครคิดถึงแกหะ"ฉันเทียงอะไรมันไม่ออกเลยให้ตายเดะ T0T
"แหมๆอายจนหน้าแดงไปเลยหรอ หึหึ"ไอทาโร่ยิ้มแบบกวนตีนนสุดยอด หงุดหงิดหรอกโว้ยถึงน่าแดง >0<+++
"แกไปลงนรกซะไอทาโร่เน่า!!!!!!!"ฉันวิ่งไล้มันแล้วยก pop teen ใหม่เอี่ยมขึ้นมาวิ่งไล้มันไปทั้งระดับม. 4
+++++++++++
IมIปิ้ล t@lk-+-
ฉันเห็นเพื่อนรักของฉันวิ่งไล้ผู้ชายอย่างหวังจะหมกส้วมซะก็รู้สึกเหนื่อยใจ ที่จริงแล้วใครๆก็ดูออกว่าทาโร่นะมีใจให้ยิบซีแต่แสดงออกมาในทางที่แปลกๆแต่ถ้าทางยัยเพื่อนรักของฉันจะไม่รู้เลยสักนิด - -มันโง่ยังงัยละ
มันก็ทำให้เพื่อนรักผู้แสนดีอย่างฉันค่อนข้างเหนื่อยใจสักหน่อย ว่าถ้าทางยัยพื่อนรักของฉันคงไม่มีแฟนสักทีเฮ้อ...อย่าว่าแต่ยัยยิบซีเลยฉันก็ยังไม่มีแฟนเลย แต่อย่าคิดว่าฉันไม่มีคนที่ชอบนะมีนะมีอยู่หรอก
แต่เค้าเป็นรุ่นน้องนะสิเขาคนนี้มีชื่อที่แสนจะเรียบง่ายว่าพีค่ะเป็นรุ่นน้องที่น่ารักมากๆเลยค่ะตรงเสป็กของฉันทุกอย่างแต่ฉันมารู้ตอนหลังว่าเขาเป็นเกย์ก็หมายความว่าฉันอกหักนะสิค่ะY0Yฮือๆจริงๆแล้วไม่อยากจะเชื่อเลยละค่ะแล้วฉันจะทำยังงัยกับหัวใจบอบบางที่บอกช้ำละ!!!
ยิUซี t@lk
หลังจากวิ่งไล้เจ้าทาโร่บูดไปทั่วระดับผลก็คือมีคนมองฉันอย่างกลัวๆแล้วไม่กล้าเข้าใกล้ฉันเป็นระยะเกิน 10เมตร ก็เป็นเพราะเจ้าบ้าทาโร่เน่านั้นคนเดียวเลยให้ตายเดะจนในที่สุดฉันก็ทนไม่ได้ตะโกนออกไป
"มองห่าอะไรไม่เคยเห็นคนสวยหรืองัยหะ"
โถ่เว้ยไอเวนนั้นทำให้ฉันหงุดหงิดมากเลยให้ตาย ตอนพักเที้ยงฉันกับเพื่อนแยกมานั่งกินกันตรงมานั้งที่เดิม เอ..รู้สึกเหมือนมีคนเดินมาเลยแล้วก็มีเสียงดังขึ้นว่า
"หล่อนหันมาคุยกันเดะ หล่อนนะแหละนังชะนี"
"ว้อย ใครมาตะโกนใส่หลังวะ หนวกหูๆ"เดย์หันไปตะโกนด่า
ยัยพวกนั้นตกใจเล็กน้อย เชอะๆ- 3 –มีกันก็แค่ 3ตัวเองคิดจะทำอะไรได้เหอะๆ
"ท่าทางหล่อนจะมีปัญหากะฉันนะใช่มะ"ฉันหันไปพูด
"เอองัย รู้ก็ดีว่าตัวเองเป็นชะนี นังหน้าด้าน"รู้สึกว่ายัยนี้จะมีชื่อันแสนน่าเกลียดว่าซิสนะถ้าจำไม่ผิด
"นี้ๆเป็นแดะอะไรมิทราบมาตะโกนด่าฉันปาวๆยังกับคนบ้าแบบนี้ มีปันหาอะไรพูดมาหรือมีหน้าแค่มาด่าคนอื่นแค่นี้หะ อย่าคิดนะว่าฉันจะกลัว"ฉันเดินตรงไปใกล้แล้วกระชากเสื้อของหล่อนขึ้นมามีหน้าทำแค่นี้เองหรอหะอ่อนจริงๆ
"ปล่อยฉันนะนังบ้า ปล่อย"ยัยแปดหลอดพูดขึ้นเสียงดัง
แล้วฉันก็ปล่อยจริงๆปล่อยให้นั่งจุมปุกเป็นกองขี้อยู่อย่างนั้นแหละ
"หมดปันหากับฉันแล้วใช่มั้ยหะ!!!"ฉันตวาดเสียงดัง
ยัยพวกนั้นมองน่าฉันอย่างแค้นๆก่อนจะเดินออกไปพร้อมพูดว่า "ถ้าแกยังยุ่งกับทาโร่อีกละก็อย่าคิดว่าเรื่องมันจะจบลงแค่นี้นะ นังบ้า!!!"แล้วพวกมันก็หายตัวไปหมด
"อะไรเนี้ยฉันไปยุ่งกับไอบู้ท บูดนั้นตั่งเมื่อไรวะ"ฉันถามขึ้นอย่างงงๆ
"ก็ แหมแกเล่นวิ่งไล้มันไปทั้งระดับแบบนี้ยังไม่เรียกว่ายุ่งอีกเหรอ"คิตตี้ถามขึ้น
"แล้วจะให้ทำยังงัยละไอบ้านั้นมันมาหาเรื่องก่อนนี้"ฉันเทียง
แล้วพวกเรา 3 คนก็นั่งเครียด( ฉัน เมเปิ้ลและ เดย์)
"พวกแกจะมานั่งเครียดหาสวรรค์เหรอเอางี้นะ เราจะโชว์ตลกให้ดูละกัน เวียมานี้ดิ"
ผ่านไป 3 นาทีหลังจากยัยบ้า 2 ตัวนั้นไปซุบซิบๆกัน
" ดึ่ง ดึง ดึ่ง ดึงทุกท่านหันมาฟังทางนี้ It show time!!!"ยัยคิตตี้พูดขึ้น
"คุณเวียคะ ไม่ทราบว่าคุณรู้หรือป่าวว่า ลูกวานรที่ไหน?"ยัยคิตตี้เริ่มเล่นมุขปันยานิ่มของมัน- . -
"เอ ลูกวานรที่ไหนน้า"ยัยเวียเริ่มรับมุข
"แหมๆง่ายจะตายลูกวานรก็นอนที่เตียงงัยค้ะ อาโหะๆๆ"ยัยบ้าคิตตี้เริ่มหัวเราะอย่างมีจริตพร้อมกับยัยเวีย
"ทำไมพวกแกถึงไม่ขำวะ หะ"ยัยคิตตี้โวยวาย
"มุขฟายๆแบบนั้นใครมันจะขำวะ ถามหน่อย"เดย์พูดสีหน้าบ่งบอกว่าปลงในตัวเพื่อนรักสุดๆ
"55555+ อุ๊บ..หึหึ หุหุก้ากกกก"เสียงแหลมน่าเกลียดของใครบางคนบ่งบอกคว่มขำสุดๆ ยัยเอแคลนี้เอง – 0 –
"โอ้วววว เห็นมะ ยัยเอแคลมันยังขำเลย"เวียพูดขึ้นอย่างมีชัย
"ก็ยัยบ้านี้มันเส้นตื่นนนนนยังกับอะไรดีนี้"เมเปิ้ลพูดแล้วหันไปมองเอแคลที่ลงไปชักดิ้นชักงออยู่บนพื้นอย่างอนาดใจ
"งั้นเอางี้พวกเรามาร้องเพลงของกลุ่มกันมะ"ยัยคิตตี้เสนอ
"มีด้วยเรอะ"ฉันถาม
"มีตั้งแต่ตอนนี้แหละ เวียมานี้ดิ"
ผ่านไป 5 นาที
"เมฆหัวใจทำให้เรารักกัน รักกัน รักกัน เมฆหัวใจทำให้ยิบรักเม เมรักยิบ ยิบรักเม
เมฆหัวใจทำให้ เดย์รักเวีย เวียรักเดย์ เดย์รักเวีย เมฆหัวใจทำให้คิตรักเอ เอรักคิต คิตรักเดย์
เมฆหัวใจทำให้เรา....รักกัน!!! เย้!!!"
มันเป็นเพลงที่อุบาทว์ที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้ยินเลยอะยิ่งมันใส่ทำนองดึก ดำ ดึ๋ยเข้าไปแล้วสายหัวไปทางขวาทีซ้ายทีนะยิ่ง....สุดบันยายเลย
"ทุเรศวะ"เดย์พูดขึ้นหลังจากทำใจให้สงบแล้ว
"เห็นด้วยอย่างแรงเลย"เมสนับสนุน
"เราคิดตั้งนานนะT0T"คิตตี้พูดขึ้น
"5 นาทีนานเหรอหะ ไอคิตตี้"ฉันพูดอย่างหงุดหงิด
"เอ แต่เราว่ามันเพราะดีออก" ยัยเอแคลพูด
"เห็นมะ"เวียตะโกนเสียงดัง
"เราจะไปซื้อขนม" เดย์พูดแล้วลุกขึ้น
"ไปด้วยเดะ"คิตตี้ลุกตามไป
เหลือแต่พวกเรา4 ตัวเฮ้ยคน
เดย์ t@lk+.+
หลังจากแยกจากยัยพวกนั้นมาพร้อมกับยัยคิตตี้ ยัยบ้านี้ก็มาทำให้ฉันอายอีกเฮ้ออ..ก็มันเล่นซื้อแทบเหมาร้านเค้ามาเลยอะ- + -
"แกจะเก็บไว้กินตอนจำศีลฤดูหนาวเหรอหะยัยคิตตี้"ฉันพูดอย่างหงุดหงิดก็คนเล่นมองกันแทบจะทั้งโรงเรียนแล้วนิ
"แหมๆเหว่อว่ะแก แกก็รู้ว่าเอาไปยัยพวกนั้นมันกินแป๊ปเดียวก็หมด"ยัยคิตตี้พูดอย่างไม่รู้สึกะไรเลยก็ใช่ดิแกมันน่าด้านแต่ฉันไม่ใช่>0<
โครม!!!
เกิดเสียงดังขึ้นก็ยัยคิตตี้มันเล่นไปชนใครก็ไม่รู้จนลงไปกลิ้งอยู่ที่พื้นทั้งคู่เลย0 . 0
"มารยาทมีบ้างมะเดินดูทางบ้างเดะวะ"ไอบ้าคนนั้นลุกขึ้นแล้วโวยวาย
"คุณก็เดินเหม่อเหมือนกันจะมาว่าเพื่อนฉันอย่างงั้นได้งัยหะ"ฉันรีบเทียงขึ้นแทนเพื่อน
"ยัย..อ่าวเดย์นิ"เสียงนั้นพูดอย่างตกใจ
"พี่ดาร์ค"ฉันก็ตกใจพอกันและเพราะนี้คือพี่แท้ๆออกมาจากไส้แม่เหมือนกัน- + -
"จะตกใจอะไรนักหนาหะ นี้มันก็โรงเรียนเดียวกันมาชนกันก็ไม่เห็นแปลกเลยเลิกยืนเป็นรูปปั้นกันได้แล้วฉันหิวนะ"ยัยคิตตี้ลุกขึ้นแล้วปัดเสื้อของตน
"นี้ยัยบ้าถึงจะเป็นเพื่อนเดย์แต่ก็ไม่เกี่ยวนะขอโทดฉันเดี๋ยวนี้"ไอพี่ของฉันตะโกนขึ้นเหมือนคนบ้าเมื่อคิตตี้ทำท่าไม่สนใจแล้วจะเดินไป
"ขอโทด?ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนี้ นี้ฉันไม่เอาเรื่องนายที่มาชนฉันก็บุญมากแล้วนะจะให้ฉันไปขอโทดนายทำบ้าอะไรละหะ?"คิตตี้เทียงขึ้นแล้วทำน่าไร้เดียงสาสุดๆ
"นี้ยัย.."พี่ฉันเทียงไม่ออก
"พี่ดาร์คชนคิตตี้เขาจริงๆนะจะมาว่าคิตตี้แบบนั้นได้งัยละขอโทดเพื่อนหนูเดี๋ยวนี้นะ
"ฉันช่วยเพื่อนเต็มที่
"เออๆขอโทดละกัน"พี่ฉันพูดขึ้นแล้วเดินไป
"ฉันไม่ยกโทดให้"คิตตี้พูดขึ้นน่าตาเฉย
"ยัยบ้าขอโทดก็บุญแล้วยังมาไม่ยกโทดอะไรอีกละ"พี่ฉันหงุดหงิดมากแล้ว
"ก็ในเมื่อมีขอโทดไม่ยกโทดก็ต้องมีนายต้องเดินเอาขนมไปส่งให้ที่โต๊ะแล้วฉันจะยกโทดให้"คิตตี้พูดน่าตามันเจ้าเล่ห์มากเลยอะ
"นี้ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะมาเรียกนายๆอยู่ได้ฉันยกไปให้ก็ได้แต่พูดดีๆก่อนสิ"พี่ฉันเจ้าเล่ห์พอกันเลย
"ใครใช้ฉันมีแขนมีขานะกลับไปเลยไปๆๆ จะไปไหนก็ไปอย่ามาขวางทางจราจร"คิตตี้ยกถุงขนมขึ้นมาแล้วทำท่าจะเดินแต่พี่ฉันขวางทางอยู่
"เรียกฉันว่าพี่ก่อนไม่งั้นอย่าคิดว่าจะให้ผ่านไปง่ายๆ"ฉันกลายเป็นส่วนเกินไปเล้วเหรอเนี้ย
"อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะจะถอยไปดีๆหรือจะให้ใช้กำลัง"คิตตี้ถาม
"อย่างเธอทำอะไรได้เรอะ"พี่ฉันทำเสียงดูถูก
"ทำอย่างงี้ได้งัย"พูดจบยัยเพื่อนรักฉันก็ยกขาขึ้นแล้วเตะไปที่จุดสำคัญเต็มแรงจนพี่ฉันตัวงอเป็นกุ้งไปเลย
"ฉันเตือนนายแล้วนะ หึหึ พูดดีๆไม่เชื่อก็ต้องใช้กำลัง"คิตตี้พูดแล้วเดินไปอย่างไม่สนใจพี่ฉันที่เกือบตายอยู่แล้ว
"บายนะพี่ตอนเย็นเจอกัน"ฉันรีบวิ่งไปทิ้งให้พี่ฉันอยู่อย่างนั้นแหละ
นั้นแหละ เธอบอกว่าปลื้มใครต่อใคร ยังไง "โหล... = 0 = " เสียงงัวเงียๆเหมือนคนตื่นนอนได้ไม่นานเท่าไรนักกดรับมือถือ
"ตื่นๆๆๆๆตื่นได้แล้ววววววว" เสียงแปดหลอมแหลมๆเล็กๆเข้ามาในโสทประสาทการรับรู้ของฉัน
"ใคร วะแมร่งหนวกหูชิบหายเลยว่ะ"เสียงของฉันตอบกลับไปด้วยความหงุดหงิดถึงขีดสุด
"แก..แกกล้าด่าเพื่อนผู้สุดแสนจะน่ารักว่าหนวกหูเรอะ!!!!" เสียงแปดหลอดนั้นยังคงดังต่อไปแต่คราวนี้ลดเหลือ 6หลอดแล้วละมั้ง- -
"ชั้นจำได้ว่าไม่เคยมีเพื่อนคนไหนน่ารักอย่ามาขี้โม๊ะเบ่เบะแถวนี้นะ"
"เออนะก็ลืมคิดไปว่าคนดีๆน่ารักๆนะใครเค้าจะมาคบกับแกให้เสียชาติเกิดแต่ก็นะชั้นดันโง่เลยมาคบกะแกเป็นเพื่อนน่ะ"เสียงนั้นดังขึ้นมาอีกครั้ง - + -
"มนุษย์โลกสุดสวยอย่างฉันอยากอยู่อย่างสงบนะหุบปากเวนๆนั้นเดี๋ยวนี้เลย"ชั้นหงุดหงิดจริงๆใครมันริอาจโทรมากวนอวัยวะส่วนล่างของฉันชั้นนะ
"ถ้าแกสวยเวลาแกเห็นแปะยิ้มที่นั่งตรงที่ตกปลาขอบสระ ก็ไปผูกมิตรถวายตัวเป็นเพื่อนสนิทเดะเพราะน่าตายังกับออกมาจากท้องเดียวกันเลยให้ตายเหอะ" เสียงนั้นพูดจบก็เริ่มขำ และทันทีที่มันเริมขำฉันก็รู้เลยว่านั้นคือไอ้เพื่อนสติไม่สมประดีของฉันเอง ไอเม(เปิ้ล)นั้นเอง
"โว้ยนี่แกโทรมาทำหอกอะไรละเพื่อที่จะมานั่งทะเลาะกับฉันหรืองัย!!!!"ฉันหมดความอดทนตวาดมันออกไปจนได้
"ป่าวโว้ยไม่ใช่ ไม่ใช่(ลองคิดให้มันเป็นทำนองนะคะ)"มันพูดขึ้นอีกครั้ง
"แล้วแกโทรมาหอยอะไรละ???"ฉันถามมันพลางกลิ้งเกลือกไปมาอยู่บนเตียงเล่น
"โทรมาบอกแกว่านี่มันเปิดเทอมแล้วเชิญเเกเสด็จไปอาบน้ำได้แล้ว"พอมันพูดจบฉันก็ตาโตขึ้นจากที่โตมากอยู่แล้ว
"หะ!นี้เปิดเรียนแล้วเหรอ" ฉันถามมันอย่างสงสัย
"เออเดะไม่งั้นจะมาโทรหาแกทำไมให้สิ้นเปลืองทรัพย์สินเงินทองของชาติทำไมละคิดบ้างเดะวะ"
"เออๆอเหอะหนวกหูงั้นเจอกันที่เดิมนะ"ฉันตัดบทแล้วลุกขึ้นจากเตียง
"ได้ๆ" มันพูดจบก็วางมือถือลงไป
เมื่อวางมือถือ กับไอเมเปิ้ลฉันก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที เฮ้อ..เปิดเทอมซะแล้วขี้หูยังไม่มากขึ้นเท่าไร ก็นะปิดเทอร์มเราก็เจอกันทุกวันอยู่แล้วเพราะเนื่องจากเรารักกันมากไงหึหึ ไอเพื่อนเวนๆของฉันอีก 5ตัว
ฉันคิดขณะส่องกระจกดูความเรียบร้อยของตัวเองอยู่ในกระจกก็สะท้อนให้เห็นภาพสาวน้อยผมยาวสลวยติดกิ้ฟอันใหญ่พร้อมสร้อยไม้กางเขนอันยาวที่ถูกซ้อนอยู่ในเสื้อของหล่อน หล่อนมีน่าตาสวย ตาของเธอโต ผิวออกแทนๆเพราะโดนแดดตอนปิดเทอมไปบ้างแต่ก็ยังนับว่าสวย
ตึงๆๆๆๆๆ
"คุณหนูๆค่ะอย่าวิ่งในบ้านนะค่ะมันดูไม่ดีเลย"ป้าพราวแม่บ้านที่สนิทกับฉันมากที่สุดพูดขึ้น
"โทษค่ะป้าๆมีอะไรให้กินบ้างอ่ะวันนี้หิว"ฉันพูดขึ้น
"อยู่บนโต๊ะห่อไว้เรียบร้อยแล้วค่ะไปพูดกับลุงพีคสิคะจะได้ออกจากบ้านซะที"
"อืม"ฉันรีบวิ่งไปหาลุงพีคคนขับรถของบ้านฉันเอง
"ลุงๆพาหนูไปโรงเรียนหน่อย!!!!"ฉันตะโกนจากห้องโถงกลางบ้านไปยังที่จอดรถที่ลุงพีคกำลังตรวจดูความเรียบร้อยของรถอยู่
++++++++++
"อยู่ไหนวะเนี้ยยัยยิบซีรอตั้งนานแล้วนะ"หญิงคนนึงเดินอย่างกระวนกระวายอยู่ในสวนที่มีโต๊ะเก้าอี้พร้อมและที่นั้นยังมีเด็กสาวนั่งกันอยู่อีก 4 คนด้วยกัน
" 3นาทีเองนะ จะมาเดินวนไปวนมาทำแดะอะไร?? ปวดหัว"เสียงที่แสดงความหงุดหงิดที่ไม่พยายามจะกลั้นเอาไว้เลยของไอเดย์สาวน้อยที่สวยที่สุดในกลุ่ม
"เออๆจะมาเดินวนไปวนมาเหมือนหมาโง่ไล้งับหางตัวเองเรอะ"เสียงอีกเสียงนึงดังขึ้น ยัยคิตตี้ถึงแม้ชื่อจะน่ารักสมกับน่าตาแต่ทำไมมันไม่เคยลามไปถึงนิสัยเลยวะ- -++++
"แหมๆอย่าไปว่าเมอย่างนั้นเลย"เพื่อนสาวอีกคนพูดขึ้นยัยคนนี้เรียบร้อยมากไอเวีย
"เออปล่อยให้มันวนไปมาอย่างนั้นแหละคนมองมันเยอะดี "เสียงแหลมเล็กของเอแคลดังขึ้น
ยัยโรคจิตรพวกนี้มันเพื่อนฉันปะเนี้ย
"พวกแกมานั่งวิจารณ์ท่าเดินชั้นทำแปะอะไรถ้าว่างกันนักก็ไปแข่งเห่ากับโกโก้ไป๊"เมเปิ้ลไล่
"อยากทำอยู่หรอกแต่ว่าโกโก้มันมีคนมารับมันไปเลี้ยงแล้วน่ะห"คิตตี้เทียงขึ้นมาพลางทำหน้าเศร้า
(โกโก้คือหมาจรจัดสุดน่ารักของโรงเรียนนี้เอง - -)
"เออๆใครมันจะไปรู้ดีอย่างแกละทำไมถึงไม่แต่งงานกันไปเลยวะ"เมเปิ้ลพูดอย่างหงุดหงิด
"พวกแกนี้แสดงความคิดถึงในทางที่แปลกๆนะ- 0 -"เสียงของเดย์ดังขึ้นคัดบทสนทนา
"มานั่งจุมปุกอะไรกันตรงนี้วะ"เสียงของยิบซีคัดขึ้นก่อนที่คิตตี้กับเมเปิ้ลจะทันได้เทียงเดย์
" ก็รอแกนะแหละ!!!"เสียงประสานกันสองเสียงระหว่างสองสาวเมกับคิตตี้
"ตวาดกันทำบ้าอะไร ตวาดกันแล้วมีผู้ชายดีๆมาจีบหรืองัยฉันจะได้ตวาดมั้ง"เสียงของยิบซีที่แสดงความหงุดหงิดมากแถมลอยมาพร้อมกับกับน่าบูดๆของเธอ
"ไปเรียนเหอะนี้มันจะเข้าคาบแรกอยู่แล้วนะ"เวียพูดขึ้นแล้วลากเพื่อนอีก5 คนไปเข้าห้องเรียน
เนื่องจากนี้เป็นการเปิดเรียนของภาคปลายม.4ก็เลยยังไม่มีการเปลี่ยนห้องเป็นธรรมดาและในปีนี้ฉันได้อยู่กับไอเมและไอคิตตี้ส่วนไอเดย์อยู่กับไอเวียและไอเอแคลอยู่คนเดียว
และในปีนี้ก็มีคู่ปรับ สุดแซบที่ฉันไม่เคยลืมมันเลยนั้นก็คือ....
"ไงๆทำหน้ายังกับตูดลิงแบบนั้นคิดถึงใครอยู่เหรอหะ ยัยแปะยิ้ม"ว้อยยยยแมร่งทำไมเวลาคิดถึงแก แกก็โผล่มาทุกทีเลยไอนี้แหละที่เอาชื่อชั่วๆมาแบ่งปันคนทั้งห้องรู้ว่ามันเรียกฉันว่าแปะยิ้ม>0<
"อยากรู้ใช่มะว่าคิดถึงใครน่าตาถึงได้แย่ขนาดนี้ ?"ฉันถามไอชะมด หรือเรียกกันได้อีกชื่อนึงว่าไอทาโร่เน่า
"อาฮะ"ทาโร่พยักหน้า หงึก
"แกงัยเล่าไอเตี้ยนรก"ฉันพูดเสียงดัง
"แหมๆไม่รู้ว่ายิบซีสุดสวยจะคิดถึงเราแหมๆพูดเบาๆก็ได้นะเค้าอาย"ไอทาโร่บิดม่วนตัวไปมาทำท่าอายๆมันดูวิปริตสุดยอดเลยอะขอบอก
"แก..แกใครคิดถึงแกหะ"ฉันเทียงอะไรมันไม่ออกเลยให้ตายเดะ T0T
"แหมๆอายจนหน้าแดงไปเลยหรอ หึหึ"ไอทาโร่ยิ้มแบบกวนตีนนสุดยอด หงุดหงิดหรอกโว้ยถึงน่าแดง >0<+++
"แกไปลงนรกซะไอทาโร่เน่า!!!!!!!"ฉันวิ่งไล้มันแล้วยก pop teen ใหม่เอี่ยมขึ้นมาวิ่งไล้มันไปทั้งระดับม. 4
+++++++++++
IมIปิ้ล t@lk-+-
ฉันเห็นเพื่อนรักของฉันวิ่งไล้ผู้ชายอย่างหวังจะหมกส้วมซะก็รู้สึกเหนื่อยใจ ที่จริงแล้วใครๆก็ดูออกว่าทาโร่นะมีใจให้ยิบซีแต่แสดงออกมาในทางที่แปลกๆแต่ถ้าทางยัยเพื่อนรักของฉันจะไม่รู้เลยสักนิด - -มันโง่ยังงัยละ
มันก็ทำให้เพื่อนรักผู้แสนดีอย่างฉันค่อนข้างเหนื่อยใจสักหน่อย ว่าถ้าทางยัยพื่อนรักของฉันคงไม่มีแฟนสักทีเฮ้อ...อย่าว่าแต่ยัยยิบซีเลยฉันก็ยังไม่มีแฟนเลย แต่อย่าคิดว่าฉันไม่มีคนที่ชอบนะมีนะมีอยู่หรอก
แต่เค้าเป็นรุ่นน้องนะสิเขาคนนี้มีชื่อที่แสนจะเรียบง่ายว่าพีค่ะเป็นรุ่นน้องที่น่ารักมากๆเลยค่ะตรงเสป็กของฉันทุกอย่างแต่ฉันมารู้ตอนหลังว่าเขาเป็นเกย์ก็หมายความว่าฉันอกหักนะสิค่ะY0Yฮือๆจริงๆแล้วไม่อยากจะเชื่อเลยละค่ะแล้วฉันจะทำยังงัยกับหัวใจบอบบางที่บอกช้ำละ!!!
ยิUซี t@lk
หลังจากวิ่งไล้เจ้าทาโร่บูดไปทั่วระดับผลก็คือมีคนมองฉันอย่างกลัวๆแล้วไม่กล้าเข้าใกล้ฉันเป็นระยะเกิน 10เมตร ก็เป็นเพราะเจ้าบ้าทาโร่เน่านั้นคนเดียวเลยให้ตายเดะจนในที่สุดฉันก็ทนไม่ได้ตะโกนออกไป
"มองห่าอะไรไม่เคยเห็นคนสวยหรืองัยหะ"
โถ่เว้ยไอเวนนั้นทำให้ฉันหงุดหงิดมากเลยให้ตาย ตอนพักเที้ยงฉันกับเพื่อนแยกมานั่งกินกันตรงมานั้งที่เดิม เอ..รู้สึกเหมือนมีคนเดินมาเลยแล้วก็มีเสียงดังขึ้นว่า
"หล่อนหันมาคุยกันเดะ หล่อนนะแหละนังชะนี"
"ว้อย ใครมาตะโกนใส่หลังวะ หนวกหูๆ"เดย์หันไปตะโกนด่า
ยัยพวกนั้นตกใจเล็กน้อย เชอะๆ- 3 –มีกันก็แค่ 3ตัวเองคิดจะทำอะไรได้เหอะๆ
"ท่าทางหล่อนจะมีปัญหากะฉันนะใช่มะ"ฉันหันไปพูด
"เอองัย รู้ก็ดีว่าตัวเองเป็นชะนี นังหน้าด้าน"รู้สึกว่ายัยนี้จะมีชื่อันแสนน่าเกลียดว่าซิสนะถ้าจำไม่ผิด
"นี้ๆเป็นแดะอะไรมิทราบมาตะโกนด่าฉันปาวๆยังกับคนบ้าแบบนี้ มีปันหาอะไรพูดมาหรือมีหน้าแค่มาด่าคนอื่นแค่นี้หะ อย่าคิดนะว่าฉันจะกลัว"ฉันเดินตรงไปใกล้แล้วกระชากเสื้อของหล่อนขึ้นมามีหน้าทำแค่นี้เองหรอหะอ่อนจริงๆ
"ปล่อยฉันนะนังบ้า ปล่อย"ยัยแปดหลอดพูดขึ้นเสียงดัง
แล้วฉันก็ปล่อยจริงๆปล่อยให้นั่งจุมปุกเป็นกองขี้อยู่อย่างนั้นแหละ
"หมดปันหากับฉันแล้วใช่มั้ยหะ!!!"ฉันตวาดเสียงดัง
ยัยพวกนั้นมองน่าฉันอย่างแค้นๆก่อนจะเดินออกไปพร้อมพูดว่า "ถ้าแกยังยุ่งกับทาโร่อีกละก็อย่าคิดว่าเรื่องมันจะจบลงแค่นี้นะ นังบ้า!!!"แล้วพวกมันก็หายตัวไปหมด
"อะไรเนี้ยฉันไปยุ่งกับไอบู้ท บูดนั้นตั่งเมื่อไรวะ"ฉันถามขึ้นอย่างงงๆ
"ก็ แหมแกเล่นวิ่งไล้มันไปทั้งระดับแบบนี้ยังไม่เรียกว่ายุ่งอีกเหรอ"คิตตี้ถามขึ้น
"แล้วจะให้ทำยังงัยละไอบ้านั้นมันมาหาเรื่องก่อนนี้"ฉันเทียง
แล้วพวกเรา 3 คนก็นั่งเครียด( ฉัน เมเปิ้ลและ เดย์)
"พวกแกจะมานั่งเครียดหาสวรรค์เหรอเอางี้นะ เราจะโชว์ตลกให้ดูละกัน เวียมานี้ดิ"
ผ่านไป 3 นาทีหลังจากยัยบ้า 2 ตัวนั้นไปซุบซิบๆกัน
" ดึ่ง ดึง ดึ่ง ดึงทุกท่านหันมาฟังทางนี้ It show time!!!"ยัยคิตตี้พูดขึ้น
"คุณเวียคะ ไม่ทราบว่าคุณรู้หรือป่าวว่า ลูกวานรที่ไหน?"ยัยคิตตี้เริ่มเล่นมุขปันยานิ่มของมัน- . -
"เอ ลูกวานรที่ไหนน้า"ยัยเวียเริ่มรับมุข
"แหมๆง่ายจะตายลูกวานรก็นอนที่เตียงงัยค้ะ อาโหะๆๆ"ยัยบ้าคิตตี้เริ่มหัวเราะอย่างมีจริตพร้อมกับยัยเวีย
"ทำไมพวกแกถึงไม่ขำวะ หะ"ยัยคิตตี้โวยวาย
"มุขฟายๆแบบนั้นใครมันจะขำวะ ถามหน่อย"เดย์พูดสีหน้าบ่งบอกว่าปลงในตัวเพื่อนรักสุดๆ
"55555+ อุ๊บ..หึหึ หุหุก้ากกกก"เสียงแหลมน่าเกลียดของใครบางคนบ่งบอกคว่มขำสุดๆ ยัยเอแคลนี้เอง – 0 –
"โอ้วววว เห็นมะ ยัยเอแคลมันยังขำเลย"เวียพูดขึ้นอย่างมีชัย
"ก็ยัยบ้านี้มันเส้นตื่นนนนนยังกับอะไรดีนี้"เมเปิ้ลพูดแล้วหันไปมองเอแคลที่ลงไปชักดิ้นชักงออยู่บนพื้นอย่างอนาดใจ
"งั้นเอางี้พวกเรามาร้องเพลงของกลุ่มกันมะ"ยัยคิตตี้เสนอ
"มีด้วยเรอะ"ฉันถาม
"มีตั้งแต่ตอนนี้แหละ เวียมานี้ดิ"
ผ่านไป 5 นาที
"เมฆหัวใจทำให้เรารักกัน รักกัน รักกัน เมฆหัวใจทำให้ยิบรักเม เมรักยิบ ยิบรักเม
เมฆหัวใจทำให้ เดย์รักเวีย เวียรักเดย์ เดย์รักเวีย เมฆหัวใจทำให้คิตรักเอ เอรักคิต คิตรักเดย์
เมฆหัวใจทำให้เรา....รักกัน!!! เย้!!!"
มันเป็นเพลงที่อุบาทว์ที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้ยินเลยอะยิ่งมันใส่ทำนองดึก ดำ ดึ๋ยเข้าไปแล้วสายหัวไปทางขวาทีซ้ายทีนะยิ่ง....สุดบันยายเลย
"ทุเรศวะ"เดย์พูดขึ้นหลังจากทำใจให้สงบแล้ว
"เห็นด้วยอย่างแรงเลย"เมสนับสนุน
"เราคิดตั้งนานนะT0T"คิตตี้พูดขึ้น
"5 นาทีนานเหรอหะ ไอคิตตี้"ฉันพูดอย่างหงุดหงิด
"เอ แต่เราว่ามันเพราะดีออก" ยัยเอแคลพูด
"เห็นมะ"เวียตะโกนเสียงดัง
"เราจะไปซื้อขนม" เดย์พูดแล้วลุกขึ้น
"ไปด้วยเดะ"คิตตี้ลุกตามไป
เหลือแต่พวกเรา4 ตัวเฮ้ยคน
เดย์ t@lk+.+
หลังจากแยกจากยัยพวกนั้นมาพร้อมกับยัยคิตตี้ ยัยบ้านี้ก็มาทำให้ฉันอายอีกเฮ้ออ..ก็มันเล่นซื้อแทบเหมาร้านเค้ามาเลยอะ- + -
"แกจะเก็บไว้กินตอนจำศีลฤดูหนาวเหรอหะยัยคิตตี้"ฉันพูดอย่างหงุดหงิดก็คนเล่นมองกันแทบจะทั้งโรงเรียนแล้วนิ
"แหมๆเหว่อว่ะแก แกก็รู้ว่าเอาไปยัยพวกนั้นมันกินแป๊ปเดียวก็หมด"ยัยคิตตี้พูดอย่างไม่รู้สึกะไรเลยก็ใช่ดิแกมันน่าด้านแต่ฉันไม่ใช่>0<
โครม!!!
เกิดเสียงดังขึ้นก็ยัยคิตตี้มันเล่นไปชนใครก็ไม่รู้จนลงไปกลิ้งอยู่ที่พื้นทั้งคู่เลย0 . 0
"มารยาทมีบ้างมะเดินดูทางบ้างเดะวะ"ไอบ้าคนนั้นลุกขึ้นแล้วโวยวาย
"คุณก็เดินเหม่อเหมือนกันจะมาว่าเพื่อนฉันอย่างงั้นได้งัยหะ"ฉันรีบเทียงขึ้นแทนเพื่อน
"ยัย..อ่าวเดย์นิ"เสียงนั้นพูดอย่างตกใจ
"พี่ดาร์ค"ฉันก็ตกใจพอกันและเพราะนี้คือพี่แท้ๆออกมาจากไส้แม่เหมือนกัน- + -
"จะตกใจอะไรนักหนาหะ นี้มันก็โรงเรียนเดียวกันมาชนกันก็ไม่เห็นแปลกเลยเลิกยืนเป็นรูปปั้นกันได้แล้วฉันหิวนะ"ยัยคิตตี้ลุกขึ้นแล้วปัดเสื้อของตน
"นี้ยัยบ้าถึงจะเป็นเพื่อนเดย์แต่ก็ไม่เกี่ยวนะขอโทดฉันเดี๋ยวนี้"ไอพี่ของฉันตะโกนขึ้นเหมือนคนบ้าเมื่อคิตตี้ทำท่าไม่สนใจแล้วจะเดินไป
"ขอโทด?ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนี้ นี้ฉันไม่เอาเรื่องนายที่มาชนฉันก็บุญมากแล้วนะจะให้ฉันไปขอโทดนายทำบ้าอะไรละหะ?"คิตตี้เทียงขึ้นแล้วทำน่าไร้เดียงสาสุดๆ
"นี้ยัย.."พี่ฉันเทียงไม่ออก
"พี่ดาร์คชนคิตตี้เขาจริงๆนะจะมาว่าคิตตี้แบบนั้นได้งัยละขอโทดเพื่อนหนูเดี๋ยวนี้นะ
"ฉันช่วยเพื่อนเต็มที่
"เออๆขอโทดละกัน"พี่ฉันพูดขึ้นแล้วเดินไป
"ฉันไม่ยกโทดให้"คิตตี้พูดขึ้นน่าตาเฉย
"ยัยบ้าขอโทดก็บุญแล้วยังมาไม่ยกโทดอะไรอีกละ"พี่ฉันหงุดหงิดมากแล้ว
"ก็ในเมื่อมีขอโทดไม่ยกโทดก็ต้องมีนายต้องเดินเอาขนมไปส่งให้ที่โต๊ะแล้วฉันจะยกโทดให้"คิตตี้พูดน่าตามันเจ้าเล่ห์มากเลยอะ
"นี้ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะมาเรียกนายๆอยู่ได้ฉันยกไปให้ก็ได้แต่พูดดีๆก่อนสิ"พี่ฉันเจ้าเล่ห์พอกันเลย
"ใครใช้ฉันมีแขนมีขานะกลับไปเลยไปๆๆ จะไปไหนก็ไปอย่ามาขวางทางจราจร"คิตตี้ยกถุงขนมขึ้นมาแล้วทำท่าจะเดินแต่พี่ฉันขวางทางอยู่
"เรียกฉันว่าพี่ก่อนไม่งั้นอย่าคิดว่าจะให้ผ่านไปง่ายๆ"ฉันกลายเป็นส่วนเกินไปเล้วเหรอเนี้ย
"อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะจะถอยไปดีๆหรือจะให้ใช้กำลัง"คิตตี้ถาม
"อย่างเธอทำอะไรได้เรอะ"พี่ฉันทำเสียงดูถูก
"ทำอย่างงี้ได้งัย"พูดจบยัยเพื่อนรักฉันก็ยกขาขึ้นแล้วเตะไปที่จุดสำคัญเต็มแรงจนพี่ฉันตัวงอเป็นกุ้งไปเลย
"ฉันเตือนนายแล้วนะ หึหึ พูดดีๆไม่เชื่อก็ต้องใช้กำลัง"คิตตี้พูดแล้วเดินไปอย่างไม่สนใจพี่ฉันที่เกือบตายอยู่แล้ว
"บายนะพี่ตอนเย็นเจอกัน"ฉันรีบวิ่งไปทิ้งให้พี่ฉันอยู่อย่างนั้นแหละ
นั้นแหละ
เหมือนเธอไม่รู้รึว่า เจ็บนะ บางทีก็สงสัย ว่าฉันเป็นแฟนของเธอรึเปล่า ความจริงเรารักกันไหม
เหมือนเธอไม่รู้รึว่า เจ็บนะ บางทีก็สงสัย ว่าฉันเป็นแฟนของเธอรึเปล่า ความจริงเรารักกันไหม
เธอบอกว่าปลื้มใครต่อใคร ยังไง "โหล... = 0 = " เสียงงัวเงียๆเหมือนคนตื่นนอนได้ไม่นานเท่าไรนักกดรับมือถือ
"ตื่นๆๆๆๆตื่นได้แล้ววววววว" เสียงแปดหลอมแหลมๆเล็กๆเข้ามาในโสทประสาทการรับรู้ของฉัน
"ใคร วะแมร่งหนวกหูชิบหายเลยว่ะ"เสียงของฉันตอบกลับไปด้วยความหงุดหงิดถึงขีดสุด
"แก..แกกล้าด่าเพื่อนผู้สุดแสนจะน่ารักว่าหนวกหูเรอะ!!!!" เสียงแปดหลอดนั้นยังคงดังต่อไปแต่คราวนี้ลดเหลือ 6หลอดแล้วละมั้ง- -
"ชั้นจำได้ว่าไม่เคยมีเพื่อนคนไหนน่ารักอย่ามาขี้โม๊ะเบ่เบะแถวนี้นะ"
"เออนะก็ลืมคิดไปว่าคนดีๆน่ารักๆนะใครเค้าจะมาคบกับแกให้เสียชาติเกิดแต่ก็นะชั้นดันโง่เลยมาคบกะแกเป็นเพื่อนน่ะ"เสียงนั้นดังขึ้นมาอีกครั้ง - + -
"มนุษย์โลกสุดสวยอย่างฉันอยากอยู่อย่างสงบนะหุบปากเวนๆนั้นเดี๋ยวนี้เลย"ชั้นหงุดหงิดจริงๆใครมันริอาจโทรมากวนอวัยวะส่วนล่างของฉันชั้นนะ
"ถ้าแกสวยเวลาแกเห็นแปะยิ้มที่นั่งตรงที่ตกปลาขอบสระ ก็ไปผูกมิตรถวายตัวเป็นเพื่อนสนิทเดะเพราะน่าตายังกับออกมาจากท้องเดียวกันเลยให้ตายเหอะ" เสียงนั้นพูดจบก็เริ่มขำ และทันทีที่มันเริมขำฉันก็รู้เลยว่านั้นคือไอ้เพื่อนสติไม่สมประดีของฉันเอง ไอเม(เปิ้ล)นั้นเอง
"โว้ยนี่แกโทรมาทำหอกอะไรละเพื่อที่จะมานั่งทะเลาะกับฉันหรืองัย!!!!"ฉันหมดความอดทนตวาดมันออกไปจนได้
"ป่าวโว้ยไม่ใช่ ไม่ใช่(ลองคิดให้มันเป็นทำนองนะคะ)"มันพูดขึ้นอีกครั้ง
"แล้วแกโทรมาหอยอะไรละ???"ฉันถามมันพลางกลิ้งเกลือกไปมาอยู่บนเตียงเล่น
"โทรมาบอกแกว่านี่มันเปิดเทอมแล้วเชิญเเกเสด็จไปอาบน้ำได้แล้ว"พอมันพูดจบฉันก็ตาโตขึ้นจากที่โตมากอยู่แล้ว
"หะ!นี้เปิดเรียนแล้วเหรอ" ฉันถามมันอย่างสงสัย
"เออเดะไม่งั้นจะมาโทรหาแกทำไมให้สิ้นเปลืองทรัพย์สินเงินทองของชาติทำไมละคิดบ้างเดะวะ"
"เออๆอเหอะหนวกหูงั้นเจอกันที่เดิมนะ"ฉันตัดบทแล้วลุกขึ้นจากเตียง
"ได้ๆ" มันพูดจบก็วางมือถือลงไป
เมื่อวางมือถือ กับไอเมเปิ้ลฉันก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที เฮ้อ..เปิดเทอมซะแล้วขี้หูยังไม่มากขึ้นเท่าไร ก็นะปิดเทอร์มเราก็เจอกันทุกวันอยู่แล้วเพราะเนื่องจากเรารักกันมากไงหึหึ ไอเพื่อนเวนๆของฉันอีก 5ตัว
ฉันคิดขณะส่องกระจกดูความเรียบร้อยของตัวเองอยู่ในกระจกก็สะท้อนให้เห็นภาพสาวน้อยผมยาวสลวยติดกิ้ฟอันใหญ่พร้อมสร้อยไม้กางเขนอันยาวที่ถูกซ้อนอยู่ในเสื้อของหล่อน หล่อนมีน่าตาสวย ตาของเธอโต ผิวออกแทนๆเพราะโดนแดดตอนปิดเทอมไปบ้างแต่ก็ยังนับว่าสวย
ตึงๆๆๆๆๆ
"คุณหนูๆค่ะอย่าวิ่งในบ้านนะค่ะมันดูไม่ดีเลย"ป้าพราวแม่บ้านที่สนิทกับฉันมากที่สุดพูดขึ้น
"โทษค่ะป้าๆมีอะไรให้กินบ้างอ่ะวันนี้หิว"ฉันพูดขึ้น
"อยู่บนโต๊ะห่อไว้เรียบร้อยแล้วค่ะไปพูดกับลุงพีคสิคะจะได้ออกจากบ้านซะที"
"อืม"ฉันรีบวิ่งไปหาลุงพีคคนขับรถของบ้านฉันเอง
"ลุงๆพาหนูไปโรงเรียนหน่อย!!!!"ฉันตะโกนจากห้องโถงกลางบ้านไปยังที่จอดรถที่ลุงพีคกำลังตรวจดูความเรียบร้อยของรถอยู่
++++++++++
"อยู่ไหนวะเนี้ยยัยยิบซีรอตั้งนานแล้วนะ"หญิงคนนึงเดินอย่างกระวนกระวายอยู่ในสวนที่มีโต๊ะเก้าอี้พร้อมและที่นั้นยังมีเด็กสาวนั่งกันอยู่อีก 4 คนด้วยกัน
" 3นาทีเองนะ จะมาเดินวนไปวนมาทำแดะอะไร?? ปวดหัว"เสียงที่แสดงความหงุดหงิดที่ไม่พยายามจะกลั้นเอาไว้เลยของไอเดย์สาวน้อยที่สวยที่สุดในกลุ่ม
"เออๆจะมาเดินวนไปวนมาเหมือนหมาโง่ไล้งับหางตัวเองเรอะ"เสียงอีกเสียงนึงดังขึ้น ยัยคิตตี้ถึงแม้ชื่อจะน่ารักสมกับน่าตาแต่ทำไมมันไม่เคยลามไปถึงนิสัยเลยวะ- -++++
"แหมๆอย่าไปว่าเมอย่างนั้นเลย"เพื่อนสาวอีกคนพูดขึ้นยัยคนนี้เรียบร้อยมากไอเวีย
"เออปล่อยให้มันวนไปมาอย่างนั้นแหละคนมองมันเยอะดี "เสียงแหลมเล็กของเอแคลดังขึ้น
ยัยโรคจิตรพวกนี้มันเพื่อนฉันปะเนี้ย
"พวกแกมานั่งวิจารณ์ท่าเดินชั้นทำแปะอะไรถ้าว่างกันนักก็ไปแข่งเห่ากับโกโก้ไป๊"เมเปิ้ลไล่
"อยากทำอยู่หรอกแต่ว่าโกโก้มันมีคนมารับมันไปเลี้ยงแล้วน่ะห"คิตตี้เทียงขึ้นมาพลางทำหน้าเศร้า
(โกโก้คือหมาจรจัดสุดน่ารักของโรงเรียนนี้เอง - -)
"เออๆใครมันจะไปรู้ดีอย่างแกละทำไมถึงไม่แต่งงานกันไปเลยวะ"เมเปิ้ลพูดอย่างหงุดหงิด
"พวกแกนี้แสดงความคิดถึงในทางที่แปลกๆนะ- 0 -"เสียงของเดย์ดังขึ้นคัดบทสนทนา
"มานั่งจุมปุกอะไรกันตรงนี้วะ"เสียงของยิบซีคัดขึ้นก่อนที่คิตตี้กับเมเปิ้ลจะทันได้เทียงเดย์
" ก็รอแกนะแหละ!!!"เสียงประสานกันสองเสียงระหว่างสองสาวเมกับคิตตี้
"ตวาดกันทำบ้าอะไร ตวาดกันแล้วมีผู้ชายดีๆมาจีบหรืองัยฉันจะได้ตวาดมั้ง"เสียงของยิบซีที่แสดงความหงุดหงิดมากแถมลอยมาพร้อมกับกับน่าบูดๆของเธอ
"ไปเรียนเหอะนี้มันจะเข้าคาบแรกอยู่แล้วนะ"เวียพูดขึ้นแล้วลากเพื่อนอีก5 คนไปเข้าห้องเรียน
เนื่องจากนี้เป็นการเปิดเรียนของภาคปลายม.4ก็เลยยังไม่มีการเปลี่ยนห้องเป็นธรรมดาและในปีนี้ฉันได้อยู่กับไอเมและไอคิตตี้ส่วนไอเดย์อยู่กับไอเวียและไอเอแคลอยู่คนเดียว
และในปีนี้ก็มีคู่ปรับ สุดแซบที่ฉันไม่เคยลืมมันเลยนั้นก็คือ....
"ไงๆทำหน้ายังกับตูดลิงแบบนั้นคิดถึงใครอยู่เหรอหะ ยัยแปะยิ้ม"ว้อยยยยแมร่งทำไมเวลาคิดถึงแก แกก็โผล่มาทุกทีเลยไอนี้แหละที่เอาชื่อชั่วๆมาแบ่งปันคนทั้งห้องรู้ว่ามันเรียกฉันว่าแปะยิ้ม>0<
"อยากรู้ใช่มะว่าคิดถึงใครน่าตาถึงได้แย่ขนาดนี้ ?"ฉันถามไอชะมด หรือเรียกกันได้อีกชื่อนึงว่าไอทาโร่เน่า
"อาฮะ"ทาโร่พยักหน้า หงึก
"แกงัยเล่าไอเตี้ยนรก"ฉันพูดเสียงดัง
"แหมๆไม่รู้ว่ายิบซีสุดสวยจะคิดถึงเราแหมๆพูดเบาๆก็ได้นะเค้าอาย"ไอทาโร่บิดม่วนตัวไปมาทำท่าอายๆมันดูวิปริตสุดยอดเลยอะขอบอก
"แก..แกใครคิดถึงแกหะ"ฉันเทียงอะไรมันไม่ออกเลยให้ตายเดะ T0T
"แหมๆอายจนหน้าแดงไปเลยหรอ หึหึ"ไอทาโร่ยิ้มแบบกวนตีนนสุดยอด หงุดหงิดหรอกโว้ยถึงน่าแดง >0<+++
"แกไปลงนรกซะไอทาโร่เน่า!!!!!!!"ฉันวิ่งไล้มันแล้วยก pop teen ใหม่เอี่ยมขึ้นมาวิ่งไล้มันไปทั้งระดับม. 4
+++++++++++
IมIปิ้ล t@lk-+-
ฉันเห็นเพื่อนรักของฉันวิ่งไล้ผู้ชายอย่างหวังจะหมกส้วมซะก็รู้สึกเหนื่อยใจ ที่จริงแล้วใครๆก็ดูออกว่าทาโร่นะมีใจให้ยิบซีแต่แสดงออกมาในทางที่แปลกๆแต่ถ้าทางยัยเพื่อนรักของฉันจะไม่รู้เลยสักนิด - -มันโง่ยังงัยละ
มันก็ทำให้เพื่อนรักผู้แสนดีอย่างฉันค่อนข้างเหนื่อยใจสักหน่อย ว่าถ้าทางยัยพื่อนรักของฉันคงไม่มีแฟนสักทีเฮ้อ...อย่าว่าแต่ยัยยิบซีเลยฉันก็ยังไม่มีแฟนเลย แต่อย่าคิดว่าฉันไม่มีคนที่ชอบนะมีนะมีอยู่หรอก
แต่เค้าเป็นรุ่นน้องนะสิเขาคนนี้มีชื่อที่แสนจะเรียบง่ายว่าพีค่ะเป็นรุ่นน้องที่น่ารักมากๆเลยค่ะตรงเสป็กของฉันทุกอย่างแต่ฉันมารู้ตอนหลังว่าเขาเป็นเกย์ก็หมายความว่าฉันอกหักนะสิค่ะY0Yฮือๆจริงๆแล้วไม่อยากจะเชื่อเลยละค่ะแล้วฉันจะทำยังงัยกับหัวใจบอบบางที่บอกช้ำละ!!!
ยิUซี t@lk
หลังจากวิ่งไล้เจ้าทาโร่บูดไปทั่วระดับผลก็คือมีคนมองฉันอย่างกลัวๆแล้วไม่กล้าเข้าใกล้ฉันเป็นระยะเกิน 10เมตร ก็เป็นเพราะเจ้าบ้าทาโร่เน่านั้นคนเดียวเลยให้ตายเดะจนในที่สุดฉันก็ทนไม่ได้ตะโกนออกไป
"มองห่าอะไรไม่เคยเห็นคนสวยหรืองัยหะ"
โถ่เว้ยไอเวนนั้นทำให้ฉันหงุดหงิดมากเลยให้ตาย ตอนพักเที้ยงฉันกับเพื่อนแยกมานั่งกินกันตรงมานั้งที่เดิม เอ..รู้สึกเหมือนมีคนเดินมาเลยแล้วก็มีเสียงดังขึ้นว่า
"หล่อนหันมาคุยกันเดะ หล่อนนะแหละนังชะนี"
"ว้อย ใครมาตะโกนใส่หลังวะ หนวกหูๆ"เดย์หันไปตะโกนด่า
ยัยพวกนั้นตกใจเล็กน้อย เชอะๆ- 3 –มีกันก็แค่ 3ตัวเองคิดจะทำอะไรได้เหอะๆ
"ท่าทางหล่อนจะมีปัญหากะฉันนะใช่มะ"ฉันหันไปพูด
"เอองัย รู้ก็ดีว่าตัวเองเป็นชะนี นังหน้าด้าน"รู้สึกว่ายัยนี้จะมีชื่อันแสนน่าเกลียดว่าซิสนะถ้าจำไม่ผิด
"นี้ๆเป็นแดะอะไรมิทราบมาตะโกนด่าฉันปาวๆยังกับคนบ้าแบบนี้ มีปันหาอะไรพูดมาหรือมีหน้าแค่มาด่าคนอื่นแค่นี้หะ อย่าคิดนะว่าฉันจะกลัว"ฉันเดินตรงไปใกล้แล้วกระชากเสื้อของหล่อนขึ้นมามีหน้าทำแค่นี้เองหรอหะอ่อนจริงๆ
"ปล่อยฉันนะนังบ้า ปล่อย"ยัยแปดหลอดพูดขึ้นเสียงดัง
แล้วฉันก็ปล่อยจริงๆปล่อยให้นั่งจุมปุกเป็นกองขี้อยู่อย่างนั้นแหละ
"หมดปันหากับฉันแล้วใช่มั้ยหะ!!!"ฉันตวาดเสียงดัง
ยัยพวกนั้นมองน่าฉันอย่างแค้นๆก่อนจะเดินออกไปพร้อมพูดว่า "ถ้าแกยังยุ่งกับทาโร่อีกละก็อย่าคิดว่าเรื่องมันจะจบลงแค่นี้นะ นังบ้า!!!"แล้วพวกมันก็หายตัวไปหมด
"อะไรเนี้ยฉันไปยุ่งกับไอบู้ท บูดนั้นตั่งเมื่อไรวะ"ฉันถามขึ้นอย่างงงๆ
"ก็ แหมแกเล่นวิ่งไล้มันไปทั้งระดับแบบนี้ยังไม่เรียกว่ายุ่งอีกเหรอ"คิตตี้ถามขึ้น
"แล้วจะให้ทำยังงัยละไอบ้านั้นมันมาหาเรื่องก่อนนี้"ฉันเทียง
แล้วพวกเรา 3 คนก็นั่งเครียด( ฉัน เมเปิ้ลและ เดย์)
"พวกแกจะมานั่งเครียดหาสวรรค์เหรอเอางี้นะ เราจะโชว์ตลกให้ดูละกัน เวียมานี้ดิ"
ผ่านไป 3 นาทีหลังจากยัยบ้า 2 ตัวนั้นไปซุบซิบๆกัน
" ดึ่ง ดึง ดึ่ง ดึงทุกท่านหันมาฟังทางนี้ It show time!!!"ยัยคิตตี้พูดขึ้น
"คุณเวียคะ ไม่ทราบว่าคุณรู้หรือป่าวว่า ลูกวานรที่ไหน?"ยัยคิตตี้เริ่มเล่นมุขปันยานิ่มของมัน- . -
"เอ ลูกวานรที่ไหนน้า"ยัยเวียเริ่มรับมุข
"แหมๆง่ายจะตายลูกวานรก็นอนที่เตียงงัยค้ะ อาโหะๆๆ"ยัยบ้าคิตตี้เริ่มหัวเราะอย่างมีจริตพร้อมกับยัยเวีย
"ทำไมพวกแกถึงไม่ขำวะ หะ"ยัยคิตตี้โวยวาย
"มุขฟายๆแบบนั้นใครมันจะขำวะ ถามหน่อย"เดย์พูดสีหน้าบ่งบอกว่าปลงในตัวเพื่อนรักสุดๆ
"55555+ อุ๊บ..หึหึ หุหุก้ากกกก"เสียงแหลมน่าเกลียดของใครบางคนบ่งบอกคว่มขำสุดๆ ยัยเอแคลนี้เอง – 0 –
"โอ้วววว เห็นมะ ยัยเอแคลมันยังขำเลย"เวียพูดขึ้นอย่างมีชัย
"ก็ยัยบ้านี้มันเส้นตื่นนนนนยังกับอะไรดีนี้"เมเปิ้ลพูดแล้วหันไปมองเอแคลที่ลงไปชักดิ้นชักงออยู่บนพื้นอย่างอนาดใจ
"งั้นเอางี้พวกเรามาร้องเพลงของกลุ่มกันมะ"ยัยคิตตี้เสนอ
"มีด้วยเรอะ"ฉันถาม
"มีตั้งแต่ตอนนี้แหละ เวียมานี้ดิ"
ผ่านไป 5 นาที
"เมฆหัวใจทำให้เรารักกัน รักกัน รักกัน เมฆหัวใจทำให้ยิบรักเม เมรักยิบ ยิบรักเม
เมฆหัวใจทำให้ เดย์รักเวีย เวียรักเดย์ เดย์รักเวีย เมฆหัวใจทำให้คิตรักเอ เอรักคิต คิตรักเดย์
เมฆหัวใจทำให้เรา....รักกัน!!! เย้!!!"
มันเป็นเพลงที่อุบาทว์ที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้ยินเลยอะยิ่งมันใส่ทำนองดึก ดำ ดึ๋ยเข้าไปแล้วสายหัวไปทางขวาทีซ้ายทีนะยิ่ง....สุดบันยายเลย
"ทุเรศวะ"เดย์พูดขึ้นหลังจากทำใจให้สงบแล้ว
"เห็นด้วยอย่างแรงเลย"เมสนับสนุน
"เราคิดตั้งนานนะT0T"คิตตี้พูดขึ้น
"5 นาทีนานเหรอหะ ไอคิตตี้"ฉันพูดอย่างหงุดหงิด
"เอ แต่เราว่ามันเพราะดีออก" ยัยเอแคลพูด
"เห็นมะ"เวียตะโกนเสียงดัง
"เราจะไปซื้อขนม" เดย์พูดแล้วลุกขึ้น
"ไปด้วยเดะ"คิตตี้ลุกตามไป
เหลือแต่พวกเรา4 ตัวเฮ้ยคน
เดย์ t@lk+.+
หลังจากแยกจากยัยพวกนั้นมาพร้อมกับยัยคิตตี้ ยัยบ้านี้ก็มาทำให้ฉันอายอีกเฮ้ออ..ก็มันเล่นซื้อแทบเหมาร้านเค้ามาเลยอะ- + -
"แกจะเก็บไว้กินตอนจำศีลฤดูหนาวเหรอหะยัยคิตตี้"ฉันพูดอย่างหงุดหงิดก็คนเล่นมองกันแทบจะทั้งโรงเรียนแล้วนิ
"แหมๆเหว่อว่ะแก แกก็รู้ว่าเอาไปยัยพวกนั้นมันกินแป๊ปเดียวก็หมด"ยัยคิตตี้พูดอย่างไม่รู้สึกะไรเลยก็ใช่ดิแกมันน่าด้านแต่ฉันไม่ใช่>0<
โครม!!!
เกิดเสียงดังขึ้นก็ยัยคิตตี้มันเล่นไปชนใครก็ไม่รู้จนลงไปกลิ้งอยู่ที่พื้นทั้งคู่เลย0 . 0
"มารยาทมีบ้างมะเดินดูทางบ้างเดะวะ"ไอบ้าคนนั้นลุกขึ้นแล้วโวยวาย
"คุณก็เดินเหม่อเหมือนกันจะมาว่าเพื่อนฉันอย่างงั้นได้งัยหะ"ฉันรีบเทียงขึ้นแทนเพื่อน
"ยัย..อ่าวเดย์นิ"เสียงนั้นพูดอย่างตกใจ
"พี่ดาร์ค"ฉันก็ตกใจพอกันและเพราะนี้คือพี่แท้ๆออกมาจากไส้แม่เหมือนกัน- + -
"จะตกใจอะไรนักหนาหะ นี้มันก็โรงเรียนเดียวกันมาชนกันก็ไม่เห็นแปลกเลยเลิกยืนเป็นรูปปั้นกันได้แล้วฉันหิวนะ"ยัยคิตตี้ลุกขึ้นแล้วปัดเสื้อของตน
"นี้ยัยบ้าถึงจะเป็นเพื่อนเดย์แต่ก็ไม่เกี่ยวนะขอโทดฉันเดี๋ยวนี้"ไอพี่ของฉันตะโกนขึ้นเหมือนคนบ้าเมื่อคิตตี้ทำท่าไม่สนใจแล้วจะเดินไป
"ขอโทด?ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนี้ นี้ฉันไม่เอาเรื่องนายที่มาชนฉันก็บุญมากแล้วนะจะให้ฉันไปขอโทดนายทำบ้าอะไรละหะ?"คิตตี้เทียงขึ้นแล้วทำน่าไร้เดียงสาสุดๆ
"นี้ยัย.."พี่ฉันเทียงไม่ออก
"พี่ดาร์คชนคิตตี้เขาจริงๆนะจะมาว่าคิตตี้แบบนั้นได้งัยละขอโทดเพื่อนหนูเดี๋ยวนี้นะ
"ฉันช่วยเพื่อนเต็มที่
"เออๆขอโทดละกัน"พี่ฉันพูดขึ้นแล้วเดินไป
"ฉันไม่ยกโทดให้"คิตตี้พูดขึ้นน่าตาเฉย
"ยัยบ้าขอโทดก็บุญแล้วยังมาไม่ยกโทดอะไรอีกละ"พี่ฉันหงุดหงิดมากแล้ว
"ก็ในเมื่อมีขอโทดไม่ยกโทดก็ต้องมีนายต้องเดินเอาขนมไปส่งให้ที่โต๊ะแล้วฉันจะยกโทดให้"คิตตี้พูดน่าตามันเจ้าเล่ห์มากเลยอะ
"นี้ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะมาเรียกนายๆอยู่ได้ฉันยกไปให้ก็ได้แต่พูดดีๆก่อนสิ"พี่ฉันเจ้าเล่ห์พอกันเลย
"ใครใช้ฉันมีแขนมีขานะกลับไปเลยไปๆๆ จะไปไหนก็ไปอย่ามาขวางทางจราจร"คิตตี้ยกถุงขนมขึ้นมาแล้วทำท่าจะเดินแต่พี่ฉันขวางทางอยู่
"เรียกฉันว่าพี่ก่อนไม่งั้นอย่าคิดว่าจะให้ผ่านไปง่ายๆ"ฉันกลายเป็นส่วนเกินไปเล้วเหรอเนี้ย
"อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะจะถอยไปดีๆหรือจะให้ใช้กำลัง"คิตตี้ถาม
"อย่างเธอทำอะไรได้เรอะ"พี่ฉันทำเสียงดูถูก
"ทำอย่างงี้ได้งัย"พูดจบยัยเพื่อนรักฉันก็ยกขาขึ้นแล้วเตะไปที่จุดสำคัญเต็มแรงจนพี่ฉันตัวงอเป็นกุ้งไปเลย
"ฉันเตือนนายแล้วนะ หึหึ พูดดีๆไม่เชื่อก็ต้องใช้กำลัง"คิตตี้พูดแล้วเดินไปอย่างไม่สนใจพี่ฉันที่เกือบตายอยู่แล้ว
"บายนะพี่ตอนเย็นเจอกัน"ฉันรีบวิ่งไปทิ้งให้พี่ฉันอยู่อย่างนั้นแหละ
นั้นแหละ
เหมือนเธอไม่รู้รึว่า เจ็บนะ บางทีก็สงสัย ว่าฉันเป็นแฟนของเธอรึเปล่า ความจริงเรารักกันไหม
เธอบอกว่าปลื้มใครต่อใคร ยังไง
เหมือนเธอไม่รู้รึว่า เจ็บนะ บางทีก็สงสัย ว่าฉันเป็นแฟนของเธอรึเปล่า ความจริงเรารักกันไหม
"โหล... = 0 = " เสียงงัวเงียๆเหมือนคนตื่นนอนได้ไม่นานเท่าไรนักกดรับมือถือ
"ตื่นๆๆๆๆตื่นได้แล้ววววววว" เสียงแปดหลอมแหลมๆเล็กๆเข้ามาในโสทประสาทการรับรู้ของฉัน
"ใคร วะแมร่งหนวกหูชิบหายเลยว่ะ"เสียงของฉันตอบกลับไปด้วยความหงุดหงิดถึงขีดสุด
"แก..แกกล้าด่าเพื่อนผู้สุดแสนจะน่ารักว่าหนวกหูเรอะ!!!!" เสียงแปดหลอดนั้นยังคงดังต่อไปแต่คราวนี้ลดเหลือ 6หลอดแล้วละมั้ง- -
"ชั้นจำได้ว่าไม่เคยมีเพื่อนคนไหนน่ารักอย่ามาขี้โม๊ะเบ่เบะแถวนี้นะ"
"เออนะก็ลืมคิดไปว่าคนดีๆน่ารักๆนะใครเค้าจะมาคบกับแกให้เสียชาติเกิดแต่ก็นะชั้นดันโง่เลยมาคบกะแกเป็นเพื่อนน่ะ"เสียงนั้นดังขึ้นมาอีกครั้ง - + -
"มนุษย์โลกสุดสวยอย่างฉันอยากอยู่อย่างสงบนะหุบปากเวนๆนั้นเดี๋ยวนี้เลย"ชั้นหงุดหงิดจริงๆใครมันริอาจโทรมากวนอวัยวะส่วนล่างของฉันชั้นนะ
"ถ้าแกสวยเวลาแกเห็นแปะยิ้มที่นั่งตรงที่ตกปลาขอบสระ ก็ไปผูกมิตรถวายตัวเป็นเพื่อนสนิทเดะเพราะน่าตายังกับออกมาจากท้องเดียวกันเลยให้ตายเหอะ" เสียงนั้นพูดจบก็เริ่มขำ และทันทีที่มันเริมขำฉันก็รู้เลยว่านั้นคือไอ้เพื่อนสติไม่สมประดีของฉันเอง ไอเม(เปิ้ล)นั้นเอง
"โว้ยนี่แกโทรมาทำหอกอะไรละเพื่อที่จะมานั่งทะเลาะกับฉันหรืองัย!!!!"ฉันหมดความอดทนตวาดมันออกไปจนได้
"ป่าวโว้ยไม่ใช่ ไม่ใช่(ลองคิดให้มันเป็นทำนองนะคะ)"มันพูดขึ้นอีกครั้ง
"แล้วแกโทรมาหอยอะไรละ???"ฉันถามมันพลางกลิ้งเกลือกไปมาอยู่บนเตียงเล่น
"โทรมาบอกแกว่านี่มันเปิดเทอมแล้วเชิญเเกเสด็จไปอาบน้ำได้แล้ว"พอมันพูดจบฉันก็ตาโตขึ้นจากที่โตมากอยู่แล้ว
"หะ!นี้เปิดเรียนแล้วเหรอ" ฉันถามมันอย่างสงสัย
"เออเดะไม่งั้นจะมาโทรหาแกทำไมให้สิ้นเปลืองทรัพย์สินเงินทองของชาติทำไมละคิดบ้างเดะวะ"
"เออๆอเหอะหนวกหูงั้นเจอกันที่เดิมนะ"ฉันตัดบทแล้วลุกขึ้นจากเตียง
"ได้ๆ" มันพูดจบก็วางมือถือลงไป
เมื่อวางมือถือ กับไอเมเปิ้ลฉันก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที เฮ้อ..เปิดเทอมซะแล้วขี้หูยังไม่มากขึ้นเท่าไร ก็นะปิดเทอร์มเราก็เจอกันทุกวันอยู่แล้วเพราะเนื่องจากเรารักกันมากไงหึหึ ไอเพื่อนเวนๆของฉันอีก 5ตัว
ฉันคิดขณะส่องกระจกดูความเรียบร้อยของตัวเองอยู่ในกระจกก็สะท้อนให้เห็นภาพสาวน้อยผมยาวสลวยติดกิ้ฟอันใหญ่พร้อมสร้อยไม้กางเขนอันยาวที่ถูกซ้อนอยู่ในเสื้อของหล่อน หล่อนมีน่าตาสวย ตาของเธอโต ผิวออกแทนๆเพราะโดนแดดตอนปิดเทอมไปบ้างแต่ก็ยังนับว่าสวย
ตึงๆๆๆๆๆ
"คุณหนูๆค่ะอย่าวิ่งในบ้านนะค่ะมันดูไม่ดีเลย"ป้าพราวแม่บ้านที่สนิทกับฉันมากที่สุดพูดขึ้น
"โทษค่ะป้าๆมีอะไรให้กินบ้างอ่ะวันนี้หิว"ฉันพูดขึ้น
"อยู่บนโต๊ะห่อไว้เรียบร้อยแล้วค่ะไปพูดกับลุงพีคสิคะจะได้ออกจากบ้านซะที"
"อืม"ฉันรีบวิ่งไปหาลุงพีคคนขับรถของบ้านฉันเอง
"ลุงๆพาหนูไปโรงเรียนหน่อย!!!!"ฉันตะโกนจากห้องโถงกลางบ้านไปยังที่จอดรถที่ลุงพีคกำลังตรวจดูความเรียบร้อยของรถอยู่
++++++++++
"อยู่ไหนวะเนี้ยยัยยิบซีรอตั้งนานแล้วนะ"หญิงคนนึงเดินอย่างกระวนกระวายอยู่ในสวนที่มีโต๊ะเก้าอี้พร้อมและที่นั้นยังมีเด็กสาวนั่งกันอยู่อีก 4 คนด้วยกัน
" 3นาทีเองนะ จะมาเดินวนไปวนมาทำแดะอะไร?? ปวดหัว"เสียงที่แสดงความหงุดหงิดที่ไม่พยายามจะกลั้นเอาไว้เลยของไอเดย์สาวน้อยที่สวยที่สุดในกลุ่ม
"เออๆจะมาเดินวนไปวนมาเหมือนหมาโง่ไล้งับหางตัวเองเรอะ"เสียงอีกเสียงนึงดังขึ้น ยัยคิตตี้ถึงแม้ชื่อจะน่ารักสมกับน่าตาแต่ทำไมมันไม่เคยลามไปถึงนิสัยเลยวะ- -++++
"แหมๆอย่าไปว่าเมอย่างนั้นเลย"เพื่อนสาวอีกคนพูดขึ้นยัยคนนี้เรียบร้อยมากไอเวีย
"เออปล่อยให้มันวนไปมาอย่างนั้นแหละคนมองมันเยอะดี "เสียงแหลมเล็กของเอแคลดังขึ้น
ยัยโรคจิตรพวกนี้มันเพื่อนฉันปะเนี้ย
"พวกแกมานั่งวิจารณ์ท่าเดินชั้นทำแปะอะไรถ้าว่างกันนักก็ไปแข่งเห่ากับโกโก้ไป๊"เมเปิ้ลไล่
"อยากทำอยู่หรอกแต่ว่าโกโก้มันมีคนมารับมันไปเลี้ยงแล้วน่ะห"คิตตี้เทียงขึ้นมาพลางทำหน้าเศร้า
(โกโก้คือหมาจรจัดสุดน่ารักของโรงเรียนนี้เอง - -)
"เออๆใครมันจะไปรู้ดีอย่างแกละทำไมถึงไม่แต่งงานกันไปเลยวะ"เมเปิ้ลพูดอย่างหงุดหงิด
"พวกแกนี้แสดงความคิดถึงในทางที่แปลกๆนะ- 0 -"เสียงของเดย์ดังขึ้นคัดบทสนทนา
"มานั่งจุมปุกอะไรกันตรงนี้วะ"เสียงของยิบซีคัดขึ้นก่อนที่คิตตี้กับเมเปิ้ลจะทันได้เทียงเดย์
" ก็รอแกนะแหละ!!!"เสียงประสานกันสองเสียงระหว่างสองสาวเมกับคิตตี้
"ตวาดกันทำบ้าอะไร ตวาดกันแล้วมีผู้ชายดีๆมาจีบหรืองัยฉันจะได้ตวาดมั้ง"เสียงของยิบซีที่แสดงความหงุดหงิดมากแถมลอยมาพร้อมกับกับน่าบูดๆของเธอ
"ไปเรียนเหอะนี้มันจะเข้าคาบแรกอยู่แล้วนะ"เวียพูดขึ้นแล้วลากเพื่อนอีก5 คนไปเข้าห้องเรียน
เนื่องจากนี้เป็นการเปิดเรียนของภาคปลายม.4ก็เลยยังไม่มีการเปลี่ยนห้องเป็นธรรมดาและในปีนี้ฉันได้อยู่กับไอเมและไอคิตตี้ส่วนไอเดย์อยู่กับไอเวียและไอเอแคลอยู่คนเดียว
และในปีนี้ก็มีคู่ปรับ สุดแซบที่ฉันไม่เคยลืมมันเลยนั้นก็คือ....
"ไงๆทำหน้ายังกับตูดลิงแบบนั้นคิดถึงใครอยู่เหรอหะ ยัยแปะยิ้ม"ว้อยยยยแมร่งทำไมเวลาคิดถึงแก แกก็โผล่มาทุกทีเลยไอนี้แหละที่เอาชื่อชั่วๆมาแบ่งปันคนทั้งห้องรู้ว่ามันเรียกฉันว่าแปะยิ้ม>0<
"อยากรู้ใช่มะว่าคิดถึงใครน่าตาถึงได้แย่ขนาดนี้ ?"ฉันถามไอชะมด หรือเรียกกันได้อีกชื่อนึงว่าไอทาโร่เน่า
"อาฮะ"ทาโร่พยักหน้า หงึก
"แกงัยเล่าไอเตี้ยนรก"ฉันพูดเสียงดัง
"แหมๆไม่รู้ว่ายิบซีสุดสวยจะคิดถึงเราแหมๆพูดเบาๆก็ได้นะเค้าอาย"ไอทาโร่บิดม่วนตัวไปมาทำท่าอายๆมันดูวิปริตสุดยอดเลยอะขอบอก
"แก..แกใครคิดถึงแกหะ"ฉันเทียงอะไรมันไม่ออกเลยให้ตายเดะ T0T
"แหมๆอายจนหน้าแดงไปเลยหรอ หึหึ"ไอทาโร่ยิ้มแบบกวนตีนนสุดยอด หงุดหงิดหรอกโว้ยถึงน่าแดง >0<+++
"แกไปลงนรกซะไอทาโร่เน่า!!!!!!!"ฉันวิ่งไล้มันแล้วยก pop teen ใหม่เอี่ยมขึ้นมาวิ่งไล้มันไปทั้งระดับม. 4
+++++++++++
IมIปิ้ล t@lk-+-
ฉันเห็นเพื่อนรักของฉันวิ่งไล้ผู้ชายอย่างหวังจะหมกส้วมซะก็รู้สึกเหนื่อยใจ ที่จริงแล้วใครๆก็ดูออกว่าทาโร่นะมีใจให้ยิบซีแต่แสดงออกมาในทางที่แปลกๆแต่ถ้าทางยัยเพื่อนรักของฉันจะไม่รู้เลยสักนิด - -มันโง่ยังงัยละ
มันก็ทำให้เพื่อนรักผู้แสนดีอย่างฉันค่อนข้างเหนื่อยใจสักหน่อย ว่าถ้าทางยัยพื่อนรักของฉันคงไม่มีแฟนสักทีเฮ้อ...อย่าว่าแต่ยัยยิบซีเลยฉันก็ยังไม่มีแฟนเลย แต่อย่าคิดว่าฉันไม่มีคนที่ชอบนะมีนะมีอยู่หรอก
แต่เค้าเป็นรุ่นน้องนะสิเขาคนนี้มีชื่อที่แสนจะเรียบง่ายว่าพีค่ะเป็นรุ่นน้องที่น่ารักมากๆเลยค่ะตรงเสป็กของฉันทุกอย่างแต่ฉันมารู้ตอนหลังว่าเขาเป็นเกย์ก็หมายความว่าฉันอกหักนะสิค่ะY0Yฮือๆจริงๆแล้วไม่อยากจะเชื่อเลยละค่ะแล้วฉันจะทำยังงัยกับหัวใจบอบบางที่บอกช้ำละ!!!
ยิUซี t@lk
หลังจากวิ่งไล้เจ้าทาโร่บูดไปทั่วระดับผลก็คือมีคนมองฉันอย่างกลัวๆแล้วไม่กล้าเข้าใกล้ฉันเป็นระยะเกิน 10เมตร ก็เป็นเพราะเจ้าบ้าทาโร่เน่านั้นคนเดียวเลยให้ตายเดะจนในที่สุดฉันก็ทนไม่ได้ตะโกนออกไป
"มองห่าอะไรไม่เคยเห็นคนสวยหรืองัยหะ"
โถ่เว้ยไอเวนนั้นทำให้ฉันหงุดหงิดมากเลยให้ตาย ตอนพักเที้ยงฉันกับเพื่อนแยกมานั่งกินกันตรงมานั้งที่เดิม เอ..รู้สึกเหมือนมีคนเดินมาเลยแล้วก็มีเสียงดังขึ้นว่า
"หล่อนหันมาคุยกันเดะ หล่อนนะแหละนังชะนี"
"ว้อย ใครมาตะโกนใส่หลังวะ หนวกหูๆ"เดย์หันไปตะโกนด่า
ยัยพวกนั้นตกใจเล็กน้อย เชอะๆ- 3 –มีกันก็แค่ 3ตัวเองคิดจะทำอะไรได้เหอะๆ
"ท่าทางหล่อนจะมีปัญหากะฉันนะใช่มะ"ฉันหันไปพูด
"เอองัย รู้ก็ดีว่าตัวเองเป็นชะนี นังหน้าด้าน"รู้สึกว่ายัยนี้จะมีชื่อันแสนน่าเกลียดว่าซิสนะถ้าจำไม่ผิด
"นี้ๆเป็นแดะอะไรมิทราบมาตะโกนด่าฉันปาวๆยังกับคนบ้าแบบนี้ มีปันหาอะไรพูดมาหรือมีหน้าแค่มาด่าคนอื่นแค่นี้หะ อย่าคิดนะว่าฉันจะกลัว"ฉันเดินตรงไปใกล้แล้วกระชากเสื้อของหล่อนขึ้นมามีหน้าทำแค่นี้เองหรอหะอ่อนจริงๆ
"ปล่อยฉันนะนังบ้า ปล่อย"ยัยแปดหลอดพูดขึ้นเสียงดัง
แล้วฉันก็ปล่อยจริงๆปล่อยให้นั่งจุมปุกเป็นกองขี้อยู่อย่างนั้นแหละ
"หมดปันหากับฉันแล้วใช่มั้ยหะ!!!"ฉันตวาดเสียงดัง
ยัยพวกนั้นมองน่าฉันอย่างแค้นๆก่อนจะเดินออกไปพร้อมพูดว่า "ถ้าแกยังยุ่งกับทาโร่อีกละก็อย่าคิดว่าเรื่องมันจะจบลงแค่นี้นะ นังบ้า!!!"แล้วพวกมันก็หายตัวไปหมด
"อะไรเนี้ยฉันไปยุ่งกับไอบู้ท บูดนั้นตั่งเมื่อไรวะ"ฉันถามขึ้นอย่างงงๆ
"ก็ แหมแกเล่นวิ่งไล้มันไปทั้งระดับแบบนี้ยังไม่เรียกว่ายุ่งอีกเหรอ"คิตตี้ถามขึ้น
"แล้วจะให้ทำยังงัยละไอบ้านั้นมันมาหาเรื่องก่อนนี้"ฉันเทียง
แล้วพวกเรา 3 คนก็นั่งเครียด( ฉัน เมเปิ้ลและ เดย์)
"พวกแกจะมานั่งเครียดหาสวรรค์เหรอเอางี้นะ เราจะโชว์ตลกให้ดูละกัน เวียมานี้ดิ"
ผ่านไป 3 นาทีหลังจากยัยบ้า 2 ตัวนั้นไปซุบซิบๆกัน
" ดึ่ง ดึง ดึ่ง ดึงทุกท่านหันมาฟังทางนี้ It show time!!!"ยัยคิตตี้พูดขึ้น
"คุณเวียคะ ไม่ทราบว่าคุณรู้หรือป่าวว่า ลูกวานรที่ไหน?"ยัยคิตตี้เริ่มเล่นมุขปันยานิ่มของมัน- . -
"เอ ลูกวานรที่ไหนน้า"ยัยเวียเริ่มรับมุข
"แหมๆง่ายจะตายลูกวานรก็นอนที่เตียงงัยค้ะ อาโหะๆๆ"ยัยบ้าคิตตี้เริ่มหัวเราะอย่างมีจริตพร้อมกับยัยเวีย
"ทำไมพวกแกถึงไม่ขำวะ หะ"ยัยคิตตี้โวยวาย
"มุขฟายๆแบบนั้นใครมันจะขำวะ ถามหน่อย"เดย์พูดสีหน้าบ่งบอกว่าปลงในตัวเพื่อนรักสุดๆ
"55555+ อุ๊บ..หึหึ หุหุก้ากกกก"เสียงแหลมน่าเกลียดของใครบางคนบ่งบอกคว่มขำสุดๆ ยัยเอแคลนี้เอง – 0 –
"โอ้วววว เห็นมะ ยัยเอแคลมันยังขำเลย"เวียพูดขึ้นอย่างมีชัย
"ก็ยัยบ้านี้มันเส้นตื่นนนนนยังกับอะไรดีนี้"เมเปิ้ลพูดแล้วหันไปมองเอแคลที่ลงไปชักดิ้นชักงออยู่บนพื้นอย่างอนาดใจ
"งั้นเอางี้พวกเรามาร้องเพลงของกลุ่มกันมะ"ยัยคิตตี้เสนอ
"มีด้วยเรอะ"ฉันถาม
"มีตั้งแต่ตอนนี้แหละ เวียมานี้ดิ"
ผ่านไป 5 นาที
"เมฆหัวใจทำให้เรารักกัน รักกัน รักกัน เมฆหัวใจทำให้ยิบรักเม เมรักยิบ ยิบรักเม
เมฆหัวใจทำให้ เดย์รักเวีย เวียรักเดย์ เดย์รักเวีย เมฆหัวใจทำให้คิตรักเอ เอรักคิต คิตรักเดย์
เมฆหัวใจทำให้เรา....รักกัน!!! เย้!!!"
มันเป็นเพลงที่อุบาทว์ที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้ยินเลยอะยิ่งมันใส่ทำนองดึก ดำ ดึ๋ยเข้าไปแล้วสายหัวไปทางขวาทีซ้ายทีนะยิ่ง....สุดบันยายเลย
"ทุเรศวะ"เดย์พูดขึ้นหลังจากทำใจให้สงบแล้ว
"เห็นด้วยอย่างแรงเลย"เมสนับสนุน
"เราคิดตั้งนานนะT0T"คิตตี้พูดขึ้น
"5 นาทีนานเหรอหะ ไอคิตตี้"ฉันพูดอย่างหงุดหงิด
"เอ แต่เราว่ามันเพราะดีออก" ยัยเอแคลพูด
"เห็นมะ"เวียตะโกนเสียงดัง
"เราจะไปซื้อขนม" เดย์พูดแล้วลุกขึ้น
"ไปด้วยเดะ"คิตตี้ลุกตามไป
เหลือแต่พวกเรา4 ตัวเฮ้ยคน
เดย์ t@lk+.+
หลังจากแยกจากยัยพวกนั้นมาพร้อมกับยัยคิตตี้ ยัยบ้านี้ก็มาทำให้ฉันอายอีกเฮ้ออ..ก็มันเล่นซื้อแทบเหมาร้านเค้ามาเลยอะ- + -
"แกจะเก็บไว้กินตอนจำศีลฤดูหนาวเหรอหะยัยคิตตี้"ฉันพูดอย่างหงุดหงิดก็คนเล่นมองกันแทบจะทั้งโรงเรียนแล้วนิ
"แหมๆเหว่อว่ะแก แกก็รู้ว่าเอาไปยัยพวกนั้นมันกินแป๊ปเดียวก็หมด"ยัยคิตตี้พูดอย่างไม่รู้สึกะไรเลยก็ใช่ดิแกมันน่าด้านแต่ฉันไม่ใช่>0<
โครม!!!
เกิดเสียงดังขึ้นก็ยัยคิตตี้มันเล่นไปชนใครก็ไม่รู้จนลงไปกลิ้งอยู่ที่พื้นทั้งคู่เลย0 . 0
"มารยาทมีบ้างมะเดินดูทางบ้างเดะวะ"ไอบ้าคนนั้นลุกขึ้นแล้วโวยวาย
"คุณก็เดินเหม่อเหมือนกันจะมาว่าเพื่อนฉันอย่างงั้นได้งัยหะ"ฉันรีบเทียงขึ้นแทนเพื่อน
"ยัย..อ่าวเดย์นิ"เสียงนั้นพูดอย่างตกใจ
"พี่ดาร์ค"ฉันก็ตกใจพอกันและเพราะนี้คือพี่แท้ๆออกมาจากไส้แม่เหมือนกัน- + -
"จะตกใจอะไรนักหนาหะ นี้มันก็โรงเรียนเดียวกันมาชนกันก็ไม่เห็นแปลกเลยเลิกยืนเป็นรูปปั้นกันได้แล้วฉันหิวนะ"ยัยคิตตี้ลุกขึ้นแล้วปัดเสื้อของตน
"นี้ยัยบ้าถึงจะเป็นเพื่อนเดย์แต่ก็ไม่เกี่ยวนะขอโทดฉันเดี๋ยวนี้"ไอพี่ของฉันตะโกนขึ้นเหมือนคนบ้าเมื่อคิตตี้ทำท่าไม่สนใจแล้วจะเดินไป
"ขอโทด?ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนี้ นี้ฉันไม่เอาเรื่องนายที่มาชนฉันก็บุญมากแล้วนะจะให้ฉันไปขอโทดนายทำบ้าอะไรละหะ?"คิตตี้เทียงขึ้นแล้วทำน่าไร้เดียงสาสุดๆ
"นี้ยัย.."พี่ฉันเทียงไม่ออก
"พี่ดาร์คชนคิตตี้เขาจริงๆนะจะมาว่าคิตตี้แบบนั้นได้งัยละขอโทดเพื่อนหนูเดี๋ยวนี้นะ
"ฉันช่วยเพื่อนเต็มที่
"เออๆขอโทดละกัน"พี่ฉันพูดขึ้นแล้วเดินไป
"ฉันไม่ยกโทดให้"คิตตี้พูดขึ้นน่าตาเฉย
"ยัยบ้าขอโทดก็บุญแล้วยังมาไม่ยกโทดอะไรอีกละ"พี่ฉันหงุดหงิดมากแล้ว
"ก็ในเมื่อมีขอโทดไม่ยกโทดก็ต้องมีนายต้องเดินเอาขนมไปส่งให้ที่โต๊ะแล้วฉันจะยกโทดให้"คิตตี้พูดน่าตามันเจ้าเล่ห์มากเลยอะ
"นี้ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะมาเรียกนายๆอยู่ได้ฉันยกไปให้ก็ได้แต่พูดดีๆก่อนสิ"พี่ฉันเจ้าเล่ห์พอกันเลย
"ใครใช้ฉันมีแขนมีขานะกลับไปเลยไปๆๆ จะไปไหนก็ไปอย่ามาขวางทางจราจร"คิตตี้ยกถุงขนมขึ้นมาแล้วทำท่าจะเดินแต่พี่ฉันขวางทางอยู่
"เรียกฉันว่าพี่ก่อนไม่งั้นอย่าคิดว่าจะให้ผ่านไปง่ายๆ"ฉันกลายเป็นส่วนเกินไปเล้วเหรอเนี้ย
"อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะจะถอยไปดีๆหรือจะให้ใช้กำลัง"คิตตี้ถาม
"อย่างเธอทำอะไรได้เรอะ"พี่ฉันทำเสียงดูถูก
"ทำอย่างงี้ได้งัย"พูดจบยัยเพื่อนรักฉันก็ยกขาขึ้นแล้วเตะไปที่จุดสำคัญเต็มแรงจนพี่ฉันตัวงอเป็นกุ้งไปเลย
"ฉันเตือนนายแล้วนะ หึหึ พูดดีๆไม่เชื่อก็ต้องใช้กำลัง"คิตตี้พูดแล้วเดินไปอย่างไม่สนใจพี่ฉันที่เกือบตายอยู่แล้ว
"บายนะพี่ตอนเย็นเจอกัน"ฉันรีบวิ่งไปทิ้งให้พี่ฉันอยู่อย่างนั้นแหละ
นั้นแหละ
ความคิดเห็น