เล่ห์แค้นตรวนมาร

เขา... เหมราช
ผู้ชายที่มีความแค้นเต็มหัวใจ

เธอ... นวลนารี
ผู้หญิงปากร้าย ไม่ยอมใคร แต่กลับต้องตกเป็นเชลยแค้น รวมถึงทาสสวาท

และเธอ... เอมวิกา
หล่อนทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้เขามา

-----------------------------------------------------------------------

มันน่าเจ็บใจนัก !!

“ปากเก่งนักแล้วจะเดินหนีทำไมเล่านวลนารี” เสียงเข้มติดจะเย้ยหยันนิดๆ พลันปรายตามองสาวเบื้องหน้าอย่างจาบจ้วง หัวใจเต็มไปด้วยความแค้น

“ที่เดินหนีเพราะรังเกียจ ไม่เคยรู้ตัวเลยสินะว่า ฉันเกลียดคุณราวกับไส้เดือนกิ้งกือ” ปากไวและคมกริบ ยามต้องปกป้องตนเอง หล่อนก็เข้มแข็งเหมือนชายชาตรี แม้ภายในจะอ่อนปวกเปียก กลับไม่เคยแสดงออกให้ชายเบื้องหน้าได้รับรู้ว่า ตอนนี้เจ็บปางตาย

“เกลียดสิดี” ปากได้รูปพูดออกไป ขณะย่างสามขุมเข้าหาเหยื่อ รับรองว่าเหมราชคนนี้จะจัดบทเรียนให้แก่นวลนารีอย่างสาสม จะทำทุกวิธีทางให้อีกฝ่ายไม่มีความสุข หากเจ้าหล่อนหนีไปอยู่สุดขอบฟ้าหรือไกลเพียงใด เขาก็จะตามไปลากกลับมาสู่ขุมนรกดังเดิมพร้อมยื่นมือไปกระชากแขนเรียวให้ร่างนวลปลิวหวือกระทบอก

ฝ่ายสาวเจ้าก็พยายามเอี่ยวตัวหลบ ทว่าหลบไปก็คงไร้ประโยชน์ หนีไปก็ไร้หนทาง เมื่อหนีอย่างไรก็ไม่พ้นห้องแคบๆ พร้อมดีดดิ้นยามเข้าสู้อ้อมอกซึ่งหล่อนบอกว่าขยะแขยง

“ดิ้นทำไมเล่า ทำอย่างกับไม่เคย”

เรื่องนี้อัพให้อ่าน 60-70% เช่นเคย
เพราะทำเป็นอีบุ๊ค

ฝากเพจด้วยนะ