คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [Fic EXO] Bad Memory - 3
3
วันนี้แล้ว วันนี้ผมะไ้ลับบ้านแล้ว เย้เย เย้เย เย้เย
"เราลับบ้านันเถอะ ลับบ้านันเถอะ" ผมหันหน้าไปเร่เร้าแบฮยอนที่นัู่ทีวีอยู่ที่โฟา
"รอุหมอมารวอีรอบ่อนนะ"
"่า อยาลับแล้วอ่า อยาลับแล้ว" ผมอ้อนแบฮยอน้วยสายาหมีแพน้าผู้น่ารั
"รอุหมอ่อนนะ" ้ะ แบฮยอนหลบาผมะไ้
ฮืออออออออ อยาลับบ้านนนนนนนน
๊อ ๊อ ๊อ
เสียประูห้อถูเปิโยพยาบาล 2 ท่าน และุหมอูโฮ
"เป็นไบ้า ื่อเทา" หมอเป็นนเอ่ยถาม
"หายแล้วรับ ลับบ้านไ้แล้ว" ผมรีบอบไปทันที ็แน่ล่ะ อยาลับวิมาะแย่
"หมอว่า ื่อเทานอนโรพยาบาล่อไป่อนนะ"
"..." ฮะ อะไรนะ อะไรนะ
"ื่อเทายัไม่หายี ้อนอนโรพยาบาล่ออีสัพั"
"แ่ผมหายแล้วนะ"
อะไรัน ไหนเมื่อวานหมอบอว่าลับบ้านไ้แ่วันนี้มาบอว่าให้อยู่่อ อะไรัน
"หมอบอให้อยู่ ็อยู่เถอะ ไม่้อเถีย แล้ว็ินยาให้รบทุมื้อ้วย เพราะหมอะสั่ยาเพิ่มนับานี้ เ้าใมั้ย?!"หมอูโฮเริ่มึ้นเสีย
"รับ เ้าใรับ.." ผมรับำ่อนมอามุหมอที่ำลัเินออไปอย่าเร่รีบ
หมอูโฮเป็นอะไร าหมอใีนนั้น ทำไมเป็นแบบนี้ แปลั
"เทา แบถามอะไรหน่อยสิ" ู่ๆแบฮยอน็ปิทีวีและเินมานั่ที่เ้าอี้้าเียผู้ป่วย
"ว่าไ"
"เมื่อวานน่ะ .. ทำไมเทาไปอยู่ในสวนนเียว"
"อ๋อ ็ไปูอไม้น่ะ แล้ว็.."
"แล้ว็?" แบฮยอนเริ่มทำหน้าใ
"ผมเอผู้ายนนึ้วย เ้ามาหาผม"
"ใร?"
ผมเริ่มมอสีหน้าอแบฮยอน มันูไม่ีเลยหรือว่าผมะไม่บอแบฮยอนีนะ เ้าะไ้สบายใ ผมวรเื่อที่ริสพู
"น่าะเป็นบุรุษพยาบาลนะ เ้าใสุ่อโรพยาบาลน่ะ" โหไปแบบนี้น่าะีว่า
"โถ่ เป็นห่วแทบแย่.. เทาพยายามหลีเลี่ยารุยับนแปลหน้านะ มันไม่ปลอภัย"
"รับ" ผมรับำแบฮยอนไป ผมไม่สบายใเลย โหไปแบบนั้น แ่มันะีะว่าที่ะทำให้แบฮยอนไม่สบายใ
ที่ริแล้ว เมื่อวานน่ะ ผมเอผู้ายที่ื่อ ริส
เ้าบอว่าเ้ารู้ัผมี และะมารับผมไปอยู่้วยเพราะเ้าิหนี้บุุับผมอยู่ ผมไม่รู้ะเื่อีมั้ย เ้าเร่เร้าให้ผมไปอยู่ที่บ้านเ้าให้ไ้เพราะบ้านผมโนยึ ส่วนอนโแบฮยอนับานยอล็อาะไปเป็น้าวาอู่รั ผมเลยิว่าะพิาราู่อน ยับออีว่าเรื่อที่เ้ามาหาผมให้เ็บไว้เป็นวามลับเพราะเ้าและผมอาะอยู่ในอันราย เ้าบอว่ามีนามล่าเ้าและผมอยู่ ผมเลยบอแบฮยอนไม่ไ้ แล้วถ้าผมะไปอยู่บ้านริส ผมะบอแบฮยอนยัไล่ะ เห้ออออ!
แ่แล้วหมอูโฮ็มาบอว่าให้ผมอยู่่อนี่สิ แย่เลย แ่็ี อย่าน้อย็มีเวลาิอยู่บ้า
ผมว่า ผมวรไปอยู่บ้านอริสนั่นแหละ เพราะเ้าูไม่มีพิษภัยอะไร และูเหมือนเ้า็มีะารรมเียวับผมริๆะ้วย
รอวันไหนที่ผมรู้วิธีะบอแบฮยอน และออาโรพยาบาล่อน แล้วผมะไปหาุ ริส
๊อ ๊อ ๊อ
พยาบาลเปิประูเ้ามาและวายาไว้ที่โ๊ะอาหาร และรีบเินออไป
ินยาอีแล้ว ไม่อยาินเลย แถมยายัเพิ่มึ้น้วย รีบินแล้วนอนีว่า
ผมรีบหยิบยาบนถานับ 7 เม็รอปาทีละเม็ ทีละเม็ ็ผมินยาไม่เป็นนี่นา แ่ไหนแ่ไรแล้ว ไม่มีใรสอนผมินเลย ผมเลย้อพยายาม้วยัวเอ แ่่อน้อับยาทั้ระปุละลายน้ำ่อนแ่เี๋ยวนี้พันาสิลแล้ว
นอนีว่า ูเหมือนแบฮยอนะหลับไปอนไหนไม่รู้นะเนี่ย
เอ๊ะ ทำไมู่ๆ็่วึ้นมานะ .. ปวหัวั .. าะปิแล้ว
ผมเมานอนบนเีย าเริ่มพล่ามัว ทุอย่าเือาล เอ๊ะ เหมือนผมะเห็นผู้ายร่าสูำลัเินเ้ามาใล้ๆผม้วยล่ะ นั่นไม่ใ่แบฮยอนนิ แบฮยอนนอนอยู่ที่โฟานิ
แล้วนั่นใร .......... ?
Kris'part
เพราะผมเื่อว่า
วามเ็บปวที่สาหัสที่สุือารหัหลัานที่ไว้ใที่สุ
ผมยืนมอื่อเทาในสวนอไม้อโรพยาบาล เายัเหมือนเิมเลยนะ หลใหลไ้ปลื้มับวามสวยามรหน้า โยไม่ิถึพิษภัยาสิ่รอบ้า มีโลส่วนัวที่มีแ่เ้าับสิ่ที่ำลั่อเท่านั้น รัวามสบ และ อ่อนแอ
ภัยร้ายำลัเลื่อนัวหาเ้า้า้าแ่ลับไม่สนใอะไรทั้นั้น ในสายามีเพียอไม้สวยามเหล่านั้น โลนายนี่สวยริๆ เทาเทา
แ่สวยไ้ไม่นานหรอ เพราะราบเลือที่เยเปื้อนัวนาย ำลัะลับมาอีรั้
รอบนี้ อย่าหวัว่าะรอ
ทุนรอบัวนาย ล้วนเป็นศัรูทั้นั้น
ไม่มีใรรันายริหรอ
แม้แ่รรยาบรรที่แพทย์เทิทูน ็่วยอะไรนายไม่ไ้
เพราะนเราน่ะ นึถึแ่ัวเอ่อนเสมอ ึยอมให้วามเลวรอบำเพื่อประโยน์ส่วนน
ผมเินเ้าไปใล้เทาเทา้าๆ่อนะเอ่ยื่ออเาออมา เทาเทาูะในิหน่อย ำผมไม่ไ้ล่ะสิ แ่ผมน่ะ ำเ้าไ้แม่นว่าใร
ารสนทนาที่เอื้อเอ่ย ูเรียบ่ายสบายๆ นมาถึประโยสุท้าย
"ไปอยู่ที่บ้านอันนะ เทาเทา เราสอน็มีสภาพเียวัน ันไม่เหลือใรเลย นาย็ไม่เหลือใร พ่อแม่เราสอน็ไม่อยู่แล้ว เพราะะนั้น ันอยาให้นายมาอยู่ับัน มาอยู่เป็นเพื่อนันนะ ันไม่อยาิหนี้บุุนายอีแล้ว"
"บุุ? ผมไม่อยารบวนุหรอรับ ผมไปอยู่อนโอแบฮยอน เพื่อนผมไ้ อีอย่าผมำุไม่ไ้้วย"
"รู้มาว่าแบฮยอนอยู่บ้านเียวับแฟนอเา อย่ารบวนเ้าเลย ะไปเป็น้าวาอะปล่าวๆ เทาไม่ไว้พี่หรอ" ผมพยายามเลี้ยล่อมเ็น้อยเ็มที่ เหมือนว่าเ้าะล้อยามผมเสียมาว่า เ่มา เ็น้อยเทาเทา
"ิู่อน็ไ้นะ ไว้ันมาเอาำอบทีหลั แล้ว็อีอย่านึ เทา้อเ็บเรื่อที่เราเอันไว้เป็นวามลับนะ ไม่ั้นเราสอนะอยู่ในอันรายไ้ พี่ไปล่ะ บาย"
"... บาย" เทานั่นิ่มอามผม เหมือนเ้ามีอะไระพูแ่ไม่ล้า วามเียบลับมาปลุมอีรั้ เทานั่้มหน้าอยู่อย่านั่นนมีใรบานพาเ้าลับไป
นั่นไ สารวัรานยอล ศัรูรายสำัอเรา
เ้ามาแส่ ไม่เป็นท่า สอรู้สอเห็นริๆ
ผมหยิบโทรศัพท์ึ้นมาถ่ายรูปสารวัรและส่ภาพนั้นให้อินพร้อมับประโยแนบรูปสั้นๆ
"เ็บมันที"
นรอบัวนาย้อหายไปทีล่ะน ทีล่ะน
และสุท้ายนที่นายไว้ใ ้อเป็นันนเียว!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สั้นสั้นแ่ไ้ใวาม อิอิ รไหนบอนะ่ะ ะอบทุำถามเนอะ
อโทษที่ให้รอนานนะ อย่าอนไรท์สิ
เี๋ยวนี้ไรท์ไม่มีฟิลลิ่ะแ่เลย เ้าะพยายามนะ
อย่าอนนะ ีัน ุ้ปๆ
ไรท์สสารเทาเหมือนัน ไม่อยาให้เทาเ็บปวมา ไม่ให้เทาายหรอ ไม่้อห่ว อิอิ :P
ไรท์ไม่ไ้เ้าเล่ห์นะ ไม่เล้ยยยย ริริ้ 555555
เม้น = ำลัใอันยิ่ให่
ำิำเือน = ารพันา
อยาให้เนื้อเรื่อำเนินไปแบบไหน มีไอเียอะไรเ็ๆ ัมาเลย่ะ :D
- ีวิม๊าเลย์รันทไปนิ แ่ม๊าเลย์็เป็นนีนะ ยอมทำทุอย่าเพื่อนที่รั้ะ พอีเพื่อนไรท์เป็นิ่เลย์ ไรท์ไม่อยาทำร้ายมัน 5555
- เทาไม่ายแน่นอน่ะ เรื่อนี้้อแฮปปี้เอนิ่ิัวเอ อุอิุิิบิอ้าส์
- ใรมา่วยเทานะ พี่ริสะทำไรเทานะ ิามไป้วยันนะ้ะ :D
ถ้าอบหรือไม่อบรไหน บอไ้นะ่ะ มีำไหนพิมพ์ผิบอเลย่ะ เรามาิามไป้วยันนะ ;)
ความคิดเห็น