คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [Fic EXO] Bad Memory - 1
1
“นี่็ผ่านมาหลายวันแล้วนะเธอ ยัไม่มีใรมาิ่อว่าเป็นาิเ้าเลย”
“แน่ล่ะสิ ็ทั้พ่อทั้แม่ มาอยูู่แลไม่ไ้แล้วนิ มี็แุ่แบฮยอนที่เป็นเพื่อนเ้านี่และที่อยมาูแลอยู่”
“น่าสสารเ้าัเลยนะ”
“เป็นเวรรรมอเ้าแหละ พ่อเ้าไปโเามาเยอะนินะ”
“อืม นั่นสินะ เวรรรมริๆ”
“อ้ะ! ุื่อเทา ฟื้นแล้วหรอ่ะ!”
“ไปามุหมอุนมยอเร็ว!”
เสียพยาบาลสาวทั้ 2 ทีู่เหมือนื่นเ้นเอามาๆ ำลัโวยวายันอยู่ ่อนะรีบวิ่ออไป
“ที่นี้ที่ไหนหรอ ผมมาอยู่ที่นี้ไ้ยัไ พวุรู้ัผมหรอ ผมเป็นใรหรอ?”
ำถามมามายที่ผุึ้นในหัว อผม พวเ้าบอแ่ว่าผมื่อ หว ื่อเทา มีเพื่อนื่อแบฮยอน และผมประสบอุบัิเหุนสูเสียวามทรำ ...
“แบฮยอน ผมเป็นนยัไหรอ” ผมำลันั่มอนที่บอผมว่าเาือเพื่อนสนิทอผมที่ำลันั่ปอแอปเปิ้ลให้ผมอยู่
“นายหรอ ็ีนิ” แบฮยอนอบมาสั้นๆ่อนะหยิบิ้นแอปเปิ้ลป้อนให้ผมทีล่ะิ้น
“แล้วพ่อแม่ผมไปไหนหมล่ะ” แบฮยอนนิ่ไปสัพัให่ ทำให้ผมยิ่สสัยไปให่ ทำไมเาถึนิ่ไปล่ะ มีอะไรรึปล่าว เา่อยๆเยหน้าาแอปเปิ้ลมามอหน้าาอผม แววานายูเศร้าั
“พ่ออนายเสียแล้วล่ะ ส่วนแม่อนายไม่สบายน่ะ” ผมถึับพูอะไรไม่ออ พ่อผมเสียแล้วหรอ แม่ผมไม่สบายมาหรอ แม่ะเป็นยัไบ้านะ
“ พ่อายเพราะอะไรหรอ” แบฮยอนเยหน้าอีรั้
“ันว่านายนอน่อนีว่านะเทา นาย้อพัผ่อนมาๆนะ ะไ้หายไวไว เราะไ้ลับบ้านันไ นอนไ้แล้วนะ”
ไม่ทันที่แบฮยอนะอบำถามผม เาลับบ่ายเบี่ยที่ะไม่อบมัน ยิ่ทำให้วามสสัยที่มีมันเพิ่มึ้นมาเรื่อยๆ พ่อเป็นอะไรายนะ เิอะไรึ้นับรอบรัวอผม ผมเป็นนยัไันแน่ ทำไมแบฮยอนถึไม่อบำถามผม สับสนเหลือเิน
ห้อหมอุนมยอ
"เป็นยัไบ้า ื่อเทา ีึ้นมั้ย" ุหมอรูปหล่อผิวาวอ่อร่าเปล่ปลั่ทีู่เหมือนะูแลผิวพรรมาอย่าีเอ่ยถามผม่อนที่ะลุึ้นมาเอาผ้าพันแผลที่หัวผมออทีละนิ
"็ีึ้นแล้วรับ แ่ผมยัำอะไรไม่ไ้เลย"
"ไม่้อรีบหรอนะ รอให้หายี่อน่อยิเรื่อนั้น็ไ้ นาย้อพัผ่อนเยอะๆนะ"
"ผมะออาโรพยาบาลไ้เมื่อไรรับ"ผมเยหน้าถามุหมอ
"อีไม่นานหรอเพราะร่าายนายฟื้นัวเร็วมาเพียแ่อาทิย์เียวแผล็หายมาแล้ว พัรัษาัวอีสัหน่อย็ออไ้แล้วล่ะ"
ยิ้มโปรยสเน่ห์ที่ใรๆ็้อหลไหลเผยอีรั้่อนที่บุรุษพยาบาละเ้ามาเ็นรถเ็นอผมออาห้อทำานอุหมอ
"เี๋ยวรับ ุบุรุษพยาบาล เอ่อ ุหมอรับ ผมอถามอีอย่านะรับ ... เมื่อ่อนผมเป็นนยัไหรอรับ ีวิรอบรัวอผมเป็นยัไหรอรับ"
"ื่อเทา ันว่านายวรพัฟื้นและ้นหาวามทรำอนาย้วยัวเอนะ เื่อหมอ นาย้อหายและะำทุอย่าไ้ และหมอ็อยาให้นายเผื่อใไว้้วยล่ะ"
บุรุษพยาบาลเ็นรถมาหยุที่หน้าห้อหมอ่อนะปล่อยให้แบฮยอนรับรถเ็นอื่อเทาไป
แบฮยอนเ็นรถ้าๆเรียบทาเินที่มีเพียระั้นับสวนอไม้
มันทำให้ิใผมสบลาารรุ่นิเรื่อราวในอี ผมมอออไป้านอ สูลมหายในเ็มปอและ่อยๆผ่อนออมา
"แบฮยอน ผมอยาพัผ่อนแล้วล่ะ ่วยพาผมลับห้อทีนะ"
Kris' part 1 อาทิย์่อน Rrrrrrrrrrrrrrr "ว่าไ เป็นไบ้า" "านสำเร็ลุล่วแล้วรับ มันน่าะายแล้วรับ"เสียายหนุ่มผิวล้ำาปลายสายพู้วยเสียเรียบ เหมือนทุรั้ "ีมา นายนี่เ่เหมือนพ่อนายเป๊ะเลย ลับมาไ้แล้วล่ะ ันัราวัลุให่ให้นายแล้ว" ผมอบลับไป เหอะ ายแล้วหรอ ยัไม่ทันไ้สะใเท่าไรเลย หนูน้อยเทาเทาอัน ผมยยิ้มที่มุมปา น่าสมเพศริๆ ไอหนูเอ้ย ผมหลับาล นั่ิถึเรื่อราวในอี พ่ออผมเป็นนัธุริใหู่่แ่อพ่อื่อเทา เพราะพ่อื่อเทานั่นแหละที่ทำให้ีวิื่อเทา้อหลบหนีแบบนี้ ถ้าพ่ออื่อเทาไม่มาโเิน ไม่แย่อำนา ไม่ยัเยียให้พ่ออผมทำผิ และไม่โนพ่ออผมฟ้อนรอบรัวล้มละลายเหมือนที่พ่อื่อเทาโเินนรอบรัวผมล้มละลายไล่ะ เพราะพ่อื่อเทานั่นแหละเล่นสปร มันไม่ใ่วามผิอรอบรัวผมเลยสันิ ไอ้ หวื่อาน นั่นแหละ้นเหุ รอบรัวผมยาลำบาั้แ่รอบรัวู่แ่พยายามทำลายพวผมแล้ว ผมเหลือพ่ออยู่นเียว เพราะแม่เป็นลูีเมียและาผมไปั้แ่ผม 4 วบ ผมมีแ่พ่อแ่็้อมาบีวิเพราะไอเลวนั้น พวมันะไ้รับรู้วามรู้สึอารไม่เหลือใร ไม่เหลืออะไรเลย วามเรียที่พ่อส่มาให้ผม สายาู่นั้นอพ่อ้อมอมาที่ผมรั้สุท้าย่อนะบีวิัวเอ้วยารทิ้ผมไว้้าถนน และพ่อ่อยๆเิน้าวถอยหลัไปลาถนน้าๆ ผมร้อไห้ เรียหาพ่ออยู่อย่านั้น พ่ออย่าทิ้ผมไป รถบรรทุันให่ับไมู่าม้าาเรือ้วยวามเร็ว 120 ิโลเมร่อั่วโม เหยียบทับร่าสูในุสูทสีำ่อหน้า่อาผม "พ่อออ!!!!!!" ผมลืมาึ้นอย่าระหน ภาพเหล่านั้นไม่หายไปาวามทรำผม สายาพ่อที่มอมาที่ผมในอนนั้น ผมรับรู้วามรู้สึนั้น หว ื่อเทา็้อรับรู้้วยเ่นัน ! ผมหลุาภวั์วามแ้นทันทีเมื่อเห็นภรรยาหน้าสวยที่รัอผมเินเ้ามา "อ่าว อี้ิ" ผมมอามภรรยาที่รัอผมไม่ละสายา ภรรยาสุสวยที่ผมลทุนล้วเินในระเป๋า ื้อมาา่อื่อันาให่้วยเินว่า 3ล้าน อลล่าห์ ผมไม่เสียายเินพวนั้นหรอ เพราะสิ่ที่ผมไ้รับาอี้ิมันมี่ามาว่าเศษเินนั้นเยอะ อี้ิเป็นนลามา ็เานั่นที่เป็นนิแผน่าเทาเทาให้ผม เาบอแ่ว่าะ่วยผมล้าแ้น และให้ื่อเทาายแบบเียวับที่พ่อผมาย ผมรัอี้ิมาริๆ เาอย่วยเหลือผมทุอย่ามาลอ "นั่ทำอะไรอยู่หรอ พี่ริส"อี้ิเอ่ยถามพร้อมนั่ลบนัอผม "ำลัีใที่แผนอเราเป็นไป้วยีไล่ะ ุนี่ลาริๆอี้ิ นผมเอ็เริ่มะลัวุึ้นมาเอแล้วล่ะ" อี้ิ่อยๆประทับริมฝีปาลเบาๆและเริ่ม่อยๆะร้อนแรึ้นเรื่อยๆ ผม่อยๆสอลิ้นเ้าไปอย่าอ่อนโยน่าับอี้ิที่เหมือนะไม่พอใับวามอ่อนโยนอผม เารุเร้าผมเรื่อยๆโยารเอามือวาิหัวผมเบาๆส่วนมือ้าย็ถเสื้ออผมึ้นอย่าแร ผมผละออาอี้ิทันทีเพราะอารม์ผมอนนี้ มันไม่ใ่ "พอ่อนเถอะ" ผมลุออาโฟาหรูและเินเ้าไปในห้ออัวเอ ปล่อยให้อี้ินั่อยู่บนโฟาอย่าๆ ็แน่ล่ะ ผมไม่เยปิเสธอี้ิไ้เลยนี่นะแ่รั้นี้ ผมไม่มีอารม์ริๆ ผมเินเ้าไปในห้อนอนหรูปูพื้นไม้เรียบึ่เ้าันไ้ีับสีแบลาวน์ผนัสีำฝั่หัวเีย ่าับฝั่ร้ามที่ัับสีำ้วยสีเหลือึไมู่เรียบนเินไป ผมนั่ลบนเียนุ่มหรูสีาวเรียบ่อนะรีโมอนโทรู่าวรายวันอวันนี้แ่้้อใมา เพราะ่าวเ่นวันนี้ือ "อีลูายเ้าอธุริให่ หวื่อเทา รอายแบบหวุหวิ" ผมรีบหยิบโทรศัพท์มือถือโทรหาอินทันที "ไหนนายบอว่า มันายแล้วไ!"ผมวาออไปเสียั "เอ่อ แ่อนนั้น มัน.. มัน.." ปลายสายเริ่มพูะุะั "แล้วถ้ามันบอำรวมาว่านายับแฟนนายเป็นน่ามัน พวเราะทำยัไ" "ไม่หรอรับ.." ปลายสายเริ่มพูเสียเรียบอีรั้ "เพราะมันน่ะ วามำเสื่อม" "..." ผมเียบไปสัพัให่ วามำเสื่อมหรอ "หึหึหึ ั้นัน็มีแผนใหม่ให้นายทำแล้วล่ะ" ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- มั้ย ? สั้นไปนินึนะ ววนนินึนะ่ะ อโทษ้วย :( ทั้รอบรัวริสับเทาล้มละลาย้วยันทัู้่นะ เผื่อหลายน อิอิ ฝาเม้น ฝาโหว้วยนะ อบุ่ะ
ความคิดเห็น