หรือภาษาไทยจะกลายเป็นตำนาน???

เนื้อเรื่อง

          ปีพุทธศักราช 1826 พ่อขุนรามคำแหงมหาราชทรงประดิษฐ์ลายสือไทขึ้นเป็นอักษรที่เป็นเอกลักษณ์แห่งชนชาติไทย ทั้งยังมีการใช้ภาษาไทยเพื่อแสดงให้เห็นถึงความมีเอกราชตลอดจนความสามารถของชาติที่พัฒนาอย่างก้าวไกลกว่าชาติอื่นในแถบนี้
          หากเราเป็นคนในสมัยนั้นคงมีความภาคภูมิใจอย่างหาที่สุดไม่ได้เลย เนื่องจากชนชาติของตนเองได้มีภาษาและอักษรของตนใช้เป็นตัวของตัวเอง เราต้องผ่านการต่อสู้อย่างยากลำบากและความเหน็ดเหนื่อยกว่าจะสร้างชาติได้เป็นปึกแผ่นและพัฒนามาจนถึงปัจจุบันนี้ ในสมัยอยุธยาการใช้ภาษาไทยเป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวางในแถบภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ชาติใดที่เข้ามาติดต่อค้าขายต้องพูดภาษาไทยได้เป็นภาษาพื้นฐาน ในสมัยนี้การพูดและอักษรไทยยังคงใช้กันตามแบบของภาษาในสมัยพระมหาธรรมราชาลิไทยแห่งกรุงสุโขทัยอยู่ แต่อาจมีการเปลี่ยนแปลง เพิ่มเติม แก้ไขเล็กน้อยเพื่อความสะดวกในการใช้ แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันในประวัติศาสตร์ได้เกิดขึ้น คืออยุธยาเมืองหลวงในขณะนั้นต้องราบพนาสูญไป ทำให้คนไทยต้องประสบกับความลำบากยากเข็ญบนแผ่นดินของตนเอง ในครั้งนั้นเองทำให้ภาษาไทยและอักษรไทยที่แสดงถึงความเจริญรุ่งเรืองของชาติได้ถูกทำลายไปพร้อมๆกับความวอดวายของกรุงศรีอยุธยาด้วย เพราะวรรณกรรมและวรรณคดีต่างๆที่บรรพบุรุษได้ฝากไว้เป็นมรดกแก่แผ่นดินก็ได้สูญหายไปด้วย จนถึงสมัยธนบุรีและรัตนโกสินทร์จึงมีการฟื้นฟุและรักษาภาษาไทยให้เป็นสิ่งที่สำคัญสืบมา
          หลังจากที่ภาวะบ้านเมืองได้สงบสุขมาช้านานแล้ว ไม่นานก็ได้เกิดเรื่องให้ภาษาไทยต้องมีการเปลี่ยนแปลงจนเกือบจะสูญสิ้นไป ในสมัยจอมพล ป. พิบูลสงคราม เกิดแนวคิดที่จะนำประเทศเข้าสู่สากล ภาษาไทยจึงเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากในสมัยนั้น เพราะชาวไทยต้องรับวัฒนธรรมต่างๆของชาวตะวันตกมาช้เป็นแบบแผนการดำเนินชีวิต แต่หลังจากนั้นไม่นานจอมพล ป. ก็มีนโยบายชาตินิยมที่ทำให้เอกลักษณ์ของชาติไทยกลับมาอีกครั้งหนึ่งเพื่อแสดงถึงความเป็นเอกราชของเรานั่นเอง
          ปัจจุบันนี้ ภาษาไทยได้มีการเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากจากเดิม ทั้งการพูดการเขียน และภาษาที่ใช้ในการสื่อสาร เพราะเราเดินไปในโลกแห่งอนาคตอย่างรวอเร็ว จนลืมไปว่านี่แหละคือสิ่งที่บรรพบุรุษภาคภูมิใจ นี่แหละคือสิ่งที่บรรพบุรุษเคยเสียเลือดเสียเนื้อปกป้องไว้ นี่แหละคือสิ่งที่แสดงถึงความเป็นเอกราชของชนชาติไทย ภาษาไทยตอนนี้กำลังจะถูกเปลี่ยนโมหน้าไปอย่างรวดเร็ว เพราะอนุชนรุ่นหลังไม่สนใจที่จะรักษาภาษาไทยไว้ ทั้งยังใช้ภาษาไทยกันอย่างไม่ถูกต้อง เช่นการเขียนด้วยคำผิดๆหรือแม้กระทั่งการเขียนเพื่อความสะดวกรวดเร็ว จนลืความสำคัญของคำนั้นๆไป
          "อยาให้ลูกหลานไทยในอนาคตต้องศึกษาภาษาไทยที่มีแต่ในพิพิธภัณฑ์เท่านั้น เพียงเพราะความสะดวกสบายของตัวเองจนลืมความเป็นตัวตนของตนเอง"...