บางทีคนๆนั้นอาจจาอยู่ใกล้ๆตัวคุณก้อได้...

ลำดับตอนที่ #1 : ครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่า ฉันจะเสียเค้าไป...

เมื่อวันที่ 29 มีนาคม ที่ผ่านมา...

ฉัน...ออนเอ็ม....

Online >> อุ้ย ใครทักเนี่ย ชื่อคุ้นๆ อ๋อ..พี่พีช
_____________________________________

แต่?แล้ว ฉันก้อไม่อยากจะรับรู้อะไรอีก ข่าวที่พี่พีชมาบอก มันช่างน่าเศร้าเหลือเกิน

พี่พีชเค้าบอกว่า "เค้าสอบไม่ติด เค้าต้องไปต่างจังหวัด" เฮ้ยย..มานเปนไปได้ไง

"ก้อเมื่อ 2 วันก่อน พี่ยังบอกว่าติดเลย ในเวบก้อมีชื่อพี่" แล้วเค้าก้อเล่าต่อว่า

เค้าตัดคะแนน เค้าขออยู่คนเดียว ไม่ต้องโทรมานะ เค้าจะนั่งคิดไรเพลินๆ

แค่นั้นแหละ...น้ำตามันก้อร่วงออกมา พอยนึกๆ ว่าวันที่เรา 2 คน คุยโทรสับกาน

ตีปังกาน ออนเอ็มคุยกาน มันจะไม่มีอีกแล้วหรอ ถ้าไม่มีวันเหล่านั้น

แล้วใครจะคอยให้คำแนะนำดีๆ ใครจะคอยให้คำปรึกษาพอยละ

พี่พีชคนเดียว พี่พีชคนเดียวเท่านั้น ที่คอยเป็นที่ระบายสำหรับพอย

พอยทุกข์มามาก พอยไม่ขอรับรู้เรื่องนี้ได้มั้ย

เราเลยตัดสินใจโทรไปที่บ้านเค้า แต่?? มันก้อไม่มีคนรับ แล้วเค้าก้อเข้ามาออนเอ็มใหม่

เค้าก้อบอกเราว่า พอย พีชขอโทด พีชแกล้งพอยเล่น โห!! ดูเค้าทำ

แล้วเค้าก้อโทรมาง้อ บอกว่า ขอโทดคับ พีชแกล้งเล่นๆเฉยๆ เราก้องอนๆแหละ

ดูเค้าทำ เง้อ...แต่วันนั้น พอยก้อได้มาทบทวนหลายอย่าง...

หลายอย่างจิงๆ ว่าพอยจะเอาไงกะชีวิตต่อปายดี
_____________________________________________

!! ขอบคุนนะค่ะ ที่พี่แกล้งพอย พอยรู้ใจตัวเองแล้ว !!

พวกที่พอยหลงผิด มานมีมามาก มันก้อต่างให้ประสบกานพอย

แต่กับพี่ คนที่อยู่ข้างพอยมาตลอด พอยกลับเมินเฉย พอยขอโทดนะค่ะ