ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [reborn]ยัยไร้(ร้าย)เดียงสาขโมยหัวใจนายกะล่อน(1001)

    ลำดับตอนที่ #8 : เรื่องในห้องพยาบาล(แน่ะ!รู้นะคิดไรอยู่=w=)

    • อัปเดตล่าสุด 3 ธ.ค. 54




    [writer]
       ในห้องพยาบาล...

    "ไม่เป็นไรหรอกนะจ้ะ แค่หัวโดนกระแทกแรงไปหน่อยเลยแค่สบไปน่ะจ้ะ^ ^"อาจารย์ห้องพยาบาลที่ชื่อ'ลูเช่'กล่าวพร้อมรอยยิ้มประจำตัว(เรื่องนี้ลูเช่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับยูนินะจ้ะ/ไรท์)

    "ครับ"

    "ว่าแต่...คุณไม่คิดจะไปเรียนต่อเหรอคะ นี่ก็ใกล้เวลาแล้วนะคะ"

    "ไม่ล่ะครับ ขอบคุณที่แนะนำครับ"

    'ถ้าตรูออกไปตรูโดนพวกแฟนคลับยัยนี่รุมสกัมแหงเลยน่ะสิ= ='ในใจเบียคุรัน

    "ถ้างั้นครูขอตัวก่อนนะ...คุณรีบอร์นนัดครูไว้^^"ลูเช่พูดพร้อมเดินออกจากห้องไป

       ทิ้งให้เหลือไว้เพียงชายหญิงคู่เดิมที่อยู่ในห้องตามลำพัง...สองต่อสอง

    --------------

    [100]
       เฮ้อ! อาจารย์ลูเช่นี่ใจดีเหมือนก่อนเด๊ะเลย ไม่รู้หรอกนะว่าผอ.เป็นคนจ้างเธอเข้าทำงานได้ด้วยวิธี่ไหน แต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่าไอคนข้างบ้านเจ้ารุ่นน้องคนนึงแล้วกัน ไอนั่นน่ะโคตรบ้ากามเลย(จามาลนั่นแหละ)

       ผมลากเก้าอี้ในห้องตัวนึงมานั่งข้างๆเตียงที่ยูนิจังนอนอยู่ จะว่าไป...เพิ่งรู้นะว่ายัยนี่ก็น่ารักกับเค้าเหมือนกัน เฮ้ย!นี่เราคิดไรอยู่เนี่ย ยัยนั่นเป็นศัตรูกับเรานะเฟ้ย!=///=

       เดี๋ยวก่อน...ศัตรูเหรอ...ศัตรู...คึหึหึ

    'นึกอะไรดีๆออกแล้ว'(ควรเปลี่ยนจาก'ดี'เป็น'ชั่ว'มากกว่านะ ป๋าเอ๊ย)

    -------------

    [1]
       อืม...นี่ชั้นสลบไปตั้งแต่เมื่อไหร่นะ อ้อ!นึกออกแล้ว ตั้งแต่ไอ้บ้าเบียคุรันนั่นมันเพิ่งเอาหัวชั้นโขกกับกำแพงนั่นสินะ= =+ ไอ้เลวเอ๊ย!

       ชั้นค่อยๆลืมตาขึ้น และ...O_O!!!!

    "อ้าว! ตื่นแล้วเหรอยูนิจัง^^"ก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!! อ อ ไอ้เผือกโรคจิต!!! ม มันขึ้นมาคร่อมตัวชั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย

    "อ อ อ..."ว้าก!พูดไม่เป็นประโยคเลย=[]= แล้วแกจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆอีกเพื่อ?! ตอนนี้ระยะห่างระหว่างหน้าเราอยู่ไม่ถึงคืบแล้วนะ!!

    "หืมม์? มีอะไรจะพูดรึเปล่าครับ ยูนิจัง^^~"

    "กรี๊ดดดดดดดดดด!! ไอ้บ้า!!"

       ผัวะ! ชั้นใช้เท้าตัวเองถีบเข้าไปที่ท้องไอ้เผือกโรคจิตนี่จนมันกลิ้งลงไปกองกับพื้น สภาพดูไม่ได้เลยล่ะ หุหุ=w=

    "อุ้ก! ย ยัย..."

    "ไอเผือกบ้า! นายคิดจะทำไรชั้นฮะ=///[]///=!!!"

    "ค คุณ...ต ต่างหาก...จะทำอะไรผม อุ้ก!"ท่าทางมันจะยังไม่หายจุกแฮะ

    "นาย...นายคิดจะขโมยเวอร์จิ้นชั้นรึไงกันฮะ!!!"

    "ยัยเด็กบ้าเอ๊ย!!"กรี๊ด!ไอ้บ้านี่มันหายจุกเร็วชะมัดเลย แล้วตอนนี้มันก็ตรงมาผลักตัวชั้นจนตัวติดประชิดกับกำแพงห้องแล้ว

       ปึ้ก!

    "โอ๊ย!"

    "เด็กดื้ออย่างเธอโดนซะแบบนี้บ้างก็ดีนะ คึหึหึ"

    "ปล่อยนะ..."

       ปัง! ประตูห้องพยาบาลถูกเปิดออก

    "สองคนนั้นทำอะไรกันน่ะ!!!"

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×