ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [reborn]เธอ...ผู้สอนให้ฉันรู้จัก"รัก"(1896)

    ลำดับตอนที่ #7 : เมื่อโคลม...เริ่มรู้สำนึก(เริ่มเข้าสู่บทหวาน)

    • อัปเดตล่าสุด 5 ต.ค. 54


    [96]
       ฮึกๆ ชั้นจะบ้าตายกับนายกรรมการคุมกฎนี่อยู่แล้ว แกจะเอาอะไรกับชั้นนักหนา~TOT

    "เงียบๆหน่อย"นั่น!มันทำเมินชั้นอีก

    ก๊อกๆๆๆๆ

    "มีอะไร"คุณฮิบาริลุกขึ้นไปเปิดประตู

    "คือว่า จะมีการประชุมคณะกรรมการน่ะครับ"นายผู้ช่วยนั่นบอก

    "เข้าใจแล้ว เดี๋ยวตามไป"

    "งั้นผมขอตัวนะครับ"หลังจากที่เค้าออกไป นายฮิบารินั่นก็เดินมาใกล้ๆชั้น

    "ถ้าระหว่างชั้นไม่อยู่เธอยังกล้าหนี คราวนี้เราได้เห็นดีกันแน่"

    "ค่ะ..."สายตาเค้าน่ากลัวมากอ่าTT แล้วเค้าก็เดินออกจากห้องไป

       เวลาผ่านไปประมาณ10นาทีได้ นายฮิบาริยังไม่กลับมาอีก โอย...ชั้นหิวจะแย่แล้วน้า

    'ไม่ได้การแล้ว!ขอแหกกฎซักทีเหอะ!'เมื่อคิดได้ดังนั้น ชั้นจึงใช้วิธีแก้เงื่อนที่มัดไว้กับมือ(ที่จิคุสะเคยสอน//จิคุสะกล้าสอนหล่อนได้ไงเนี่ย) เยส!หลุดซักที

       ชั้นค่อยๆเปิดประตู มองซ้ายมองขวา โอเคทางสะดวก ถึงทีชั้นบ้างล่ะนายกรรมการคุมกฎ!

    "เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าโรงเรียนมีที่แบบนี้ด้วย"ด้านหลังโรงเรียนก็สวยเหมือนกันนะ อากาศกำลังดีเลย

    "เฮ้ย!น้องสาว"ใครน้องแก ชั้นไม่มีพี่มีน้องซักหน่อย...ใช่ซะที่ไหนเล่า! ไอกลุ่มคนพวกนี้มันเป็นใครกันเนี่ย

    "พ พวกคุณเป็นใคร"แถมถืออาวุธมาเต็มมือเลยอะ

    "รู้มั๊ยว่าที่นี่น่ะถิ่นใคร"ไม่รู้ย่ะ!

    "จัดการมันเลย!"กรี๊ด!แย่แล้ว พวกนั้นทำท่าจะรุมชั้นแล้วอะ แถมชั้นดันลืมสามง่ามไว้ที่ห้องกรรมการคุมกฎด้วย ทำไงดีอ่า!ToT

    ปึ้ก!

    "โอ๊ย..."พวกนั้นเอาอะไรไม่รู้มาตีท้ายทอยชั้น แล้วทุกอย่างมันก็มืดลงไปเลย...

    [writer](ไอเราก็แต่งมาตั้งนาน แต่ไม่ยักได้บรรยาย= =)
    "วางเธอลงซะ"ฮิบาริเดินเข้ามาพร้อมกับชูทอนฟา

    "เฮ้ย ลูกพี่..."

    "อยากโดนชั้นขย้ำนักใช่มั๊ย"

    "โกยเถิดจะเกิดผล!!!!!"แล้วก็โกยกันไปถ้วนหน้า

    "ยัยทาสน่ารำคาญเอ๊ย..."ฮิบาริพึมพำก่อนจะยกโคลมไปที่ห้องกรรมการคุมกฎ

       กลับมาที่ห้องกรรมการคุมกฎ

    [18]
       ผมค่อยๆวางยัยทาสเจ้าปัญหาลงบนโซฟา ยัยบ้านี่ก่อปัญหาให้ผมได้ทุกวันจริงๆ

    "อืม..."

    "ตื่นแล้วรึไง เป็นไงล่ะอยากหนีนัก เจอแบบนี้ซะบ้างก็ดี"

    "คุณฮิบาริช่วยชั้นไว้เหรอคะ"

    "ถ้าชั้นไม่เอะใจขอเลิกประชุมก่อนเวลา แล้วไม่มาเจอเธอ ป่านนี้เธอโดนอะไรมากกว่านี้เยอะเลย"

    "ขอโทษค่ะ...อูย หิวจัง"

    "กินซะ"ผมยื่นข้าวกล่องที่ผมเอามาให้

    "หา?"

    "ไม่ต้องห่วงน่า ชั้นไม่วางยาอะไรเธอหรอก"

    "...ขอบคุณค่ะ"ยัยนี่รับข้าวกล่องผมไปกินแล้วก็ไม่พูดอะไรอีกเลย ท่าทางจะเข็ดไปอีกนานแหละ

    [96]
       ตอนนี้ชั้นเถียงอะไรคุณฮิบาริไม่ออกอีกแล้วล่ะค่ะ ทุกอย่างที่เค้าพูดเป็นจริงหมดเลย ถ้าเค้าไม่มาช่วยเรา เราคงเจออะไรน่ากลัวกว่านี้เยอะเลย ชั้น...คงมองเค้าผิดไปจริงๆแหละค่ะ

    ----------------
       ฮิ้ว~ กำลังจะหวานกันแล้ว อยากรู้ว่าโคลมจะชดใช้โทษที่ทำไว้พระเอกเรายัง ไว้ตอนหน้านะจ้ะ!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×