คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เกือบโดน...
คาโนะ : ก็จู่ๆประตูมันเปิดไม่ได้อะ!
คิโดะ : อย่ามาล้อกันเล่นนะเว้ย!
คาโนะ : ผ-ผมไม่ได้ล้อเล่นนะคร้าบบบบบ!!//ยกมือไหว้ไว้ก่อน เผื่อฟลุค(?)
คิโดะ : ชิ! เฮ้ย! คิซารากิ! อยู่ในนั้นใช่มั๊ย!!
'เฮ้ย! คิซารากิ! จะเปิดไม่เปิด ตอบมาภายในหนึ่งนาทีนี้!!'
หวา...เสียงคิโดะซังนี่นา สงสัยชักจะเริ่มยัวะขึ้นมาแน่ๆเลย ก็เมื่อกี้พี่เอาเก้าอี้ไปวางกั้นไว้ที่ประตูทำให้มันเปิดไม่ได้(//มุขคลาสสิค+ดักแก่เนอะ- -)
"นี่! เอาเก้าอี้ออกเดี๋ยวนี้นะ!" ไม่รู้รึไงว่าถ้าคิโดะซังโมโหขึ้นมาแล้วมันน่ากลัวแค่ไหน บรื๋อ!
"เอาออกให้บ้าสิ" มันก็จริง.......จริงบ้านป๋าพี่น่ะสิ!(แต่ป๋าพี่ก็ป๋าเราด้วยนี่หว่า...) เอาเป็นว่าช่างมันเหอะ! แล้วฉันจะไปเห็นด้วยกับเค้าทำไมเนี่ย!
"ด-เดี๋ยวก็โดน......อ๊ะ!"
ไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรต่อ พี่ชายก็เข้ามาผลักฉันติดกับผนังห้อง แล้วเอามือยันไว้ไม่ให้ฉันหนีไปไหน ตาของเราประสานกันโดยบังเอิญ...
เอ๊ะ...เดี๋ยวนะ...ฉากนี้มันคุ้นๆแฮะ......
"โดนอะไร" เขาถามพร้อมแสยะยิ้ม
"โดน...เอ่อ..." กรี๊ด! ลืมที่จะพูดไปหมดเลย @[]@ ตอนนี้รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งหน้า...ไม่สิ ทั้งตัวเลยต่างหาก! จำได้ว่าเมื่อกี้อากาศก็ไม่ได้ร้อนอะไรเลยนะ!
"เธอนั่นแหละหุบปากซะทีเถอะ ฟังเธอโวยวายนู่นนี่แล้วมันหนวกหู"
"ว่าไงนะ! เสียมารยาทที่สุ...!!"
ย-ยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีกแล้ว...!!
"จะเงียบไม่เงียบ..."
"..." ง-เงียบก็ได้...
"ดีมาก..." ฉันไม่เคยรู้สึกเสียศักดิ์ศรีความเป็นผู้หญิงมากสุดเท่าวันนี้เลย TT
"ถ้าอย่างนั้นจะเริ่มแล้วนะ..."
"เริ่มอะไร..." //เสียวสันหลังวาบ
"พิธีสานความสัมพันธ์ในบ้านคิซารากิ...ยังไงล่ะ"
"อ-อะไรนะ...อุ๊บ!"
พี่ชายเอามือปิดปากฉันทำให้ส่งเสียงร้องไม่ได้ แถมยื่นหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิมอีก ถึงขนาดที่ว่าได้ยินเสียงหายใจเลยแหละ
'!!!$^&%&*)*' สมองประมวลผลอะไรไม่ได้เลย คิดอะไรไม่ออกแล้ว!
ร-หรือว่านี่คือสิ่งที่เค้าเรียกกันว่า 'การลวนลาม' กันนะ?!
ปัง!!
"!?/!!"
"ฉันเรียกให้เปิดทำไมไม่เปิด! หูหนวกรึไงกัน!!"
ค-คิโดะซังนี่นา แต่เมื่อกี้ประตูไม่น่าจะเปิดได้นี่...เฮือก! พอหันไปมองอีกทีก็เจอเก้าอี้ที่พี่กั้นเอาไว้ กระเด็นไปอยู่ที่กำแพงฝั่งตรงข้ามแล้ว
"ท-โทษทีนะโมโมะจัง เมื่อกี้คิโดะซังเค้า..." มารีจังเหมือนจะอธิบายบางอย่าง แล้วโยนต่อให้เซโตะคุงพูด
"ถึงจุดเดือดแล้ว ก็เลย 'ถีบ' ประตูเข้าเต็มแรงเลยแหละ" ท่าทางเค้าจะเน้นคำว่า 'ถีบ' เป็นพิเศษนะ
'น-น่ากลัวเป็นบ้าเลยTT'
"แล้ว...เป็นไงบ้างล่ะ" คิโดะซัง
"เซฟฉิวเฉียดค่ะ..."
"หา?" ว้าย! หลุดปาก!
"ม-ม-ไม่มีอะไรค่ะ ค-คือว่าๆๆๆ...!!" ทำไมฉันพูดไม่เป็นภาษาเลยล่ะเนี่ย
"ก็คืนดีกันเรียบร้อยแล้วล่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก" ทำไมพี่พูดได้หน้าตายขนาดนั้นเลยล่ะ! เมื่อกี้ยังหื่น(?)ขึ้นคออยู่เลย!
"ง-งั้นเหรอ...ก็...ถือว่าดีแล้วกัน" คิโดะซังจะตามน้ำกันมากเกินไปแล้วนะคะ...
"จะว่าไปก็ชักเริ่มหิวขึ้นมานิดๆแล้วสิ" พี่เอ่ยขึ้น ก็ไม่แปลกหรอกนะ นี่มันเลยเที่ยงมาได้เกือบครึ่งชั่วโมงแล้วนี่
"นั่นสิน้า เที่ยงนี้กินอะไรกันดีล่ะเนี่ย" เซโตะคุงออกความเห็นยิ้มๆ
"ถ้าหาอะไรกินไม่ได้...กิน 'เธอ' แทนมันจะดีมั๊ยนะ"
"หืมม์?!!!(กำลังสี่)" พวกคิโดะซังต่างจ้องมาที่พี่ด้วยสายตาแบบ...เอ่อ...อธิบายไม่ถูกกันเลยทีเดียว
"!!!" แล้วทำไมฉันต้องหน้าแดงด้วยล่ะเนี่ย!
"โมโมะจังหน้าแดงทำไมคะ" ซวยแล้ว! มารีจังตาดีเกินไปจริงๆ!
"อ-อากาศมันร้อนน่ะ!!"
"เฮ้ย...วันนี้มันก็ไม่ร้อนเท่าไหร่นี่" เซโตะคุง
"ล้อเล่นน่า"
"=[]=..." หน้าแตกสิคะท่านผู้อ่าน พี่ชายทำฉันอายอีกแล้ว!
"เอาเป็นว่าไปรอที่ห้องนั่งเล่นก่อนแล้วกันนะ"
เขาเอ่ยแบบชิลๆพร้อมเดินผ่านฉันออกจากห้องไป โดยตอนที่สวนกันเค้ากระซิบข้างหูฉันด้วยว่า...
'ครั้งหน้าไม่พลาดแน่ เตรียมใจไว้เถอะ...'
"อ-อ-..." พูดไม่ออกเลยจริงๆ
"โมโมะ...?"
"ฉันขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะ..."
หลังจากนั้น...
คิโดะ : ...//มองโมโมะสลับกับชินทาโร่ พร้อมทำท่าครุ่นคิด
มารี : คิโดะซัง! ไปกันเถอะค่ะ!
คิโดะ : ข-เข้าใจแล้วน่า เฮ้! คาโนะ...?!
เซโตะ : อะไรเหรอ
คิโดะ : คาโนะมันหายหัวไปไหนอีกวะ!
ความคิดเห็น