คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ก้าวที่3
[59]
เวลาพักเที่ยง ณ ดาดฟ้าโรงเรียนนามิโมริ
"...โกคุเดระคุง โกคุเดระ ฮายาโตะ!"
"อ ฮะ!"เสียงรุ่นที่สิบทำให้ผมตื่นจากภวังค์
"ชั้นเรียกตั้งนานแล้วนะ เป็นอะไรมากรึเปล่า"
"ข ขอโทษครับ ผมใจลอยไปหน่อย"หนอย!ยัยฮารุตัวดี หล่อนมันๆ...(ด่าไม่ออกอะดิ=w=)
"ใจลอยไปหาใครเหรอ เอ...หรือว่าจะไปหามิอุระกันแน่นะ"เจ้ายามาโมโตะ แกอย่าเสือกรู้ให้มากนักได้มั๊ยฟระ!
"พูดบ้าอะไรของแกฟระ!"แน่ล่ะ พูดงี้ใครมันจะใจเย็นลงได้ล่ะครับท่านผู้อ่าน
"หรือว่าชั้นพูดไม่จริง? นายหน้าแดงใหญ่แล้วนะโกคุเดระ"ฉึก!(เสียงแทงใจ)
"ช ช ชั้นแค่ร้อนเท่านั้นแหละ!ขอตัวก่อนนะครับรุ่นที่สิบ"พูดจบผมก็ชิ่งกับทั้งสองคน
ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง
'แฮกๆ ไม่มีใครอยู่ใช่มั๊ย'เมื่อเห็นดังนั้น ผมก็ทิ้งตัวนั่งลงใต้ต้นไม้ต้นนั้น
"เฮ้อ!วันนี้เราท่าทางจะบ้าอย่างที่เจ้าบ้าเบสบอลพูดเลยแฮะ"นี่คงเป็นครั้งแรก(ย้ำ!)ที่ผมเห็นด้วยกับสิ่งที่เจ้านั่นพูด สงสัยจริงๆว่าทำไมวันนี้ถึงคิดถึงเรื่องยัยฮารุตลอดทั้งวัน อาการแบบนี้รึเปล่าที่เค้าเรียกว่า...
"ชอบ ใช่มั๊ย"คงใกล้เคียง เฮ้ย!ใครมาเติมต่อจากที่คิดเนี่ย
"ค คุณรีบอร์น!"
"ดีจ้า โกคุเดระ"
"มาทำอะไรที่นี่ครับ"
"ไม่มีอะไรมาก แค่จะมาบอกว่าวันนี้ให้ไปที่หน้าสวนสาธารณะด้วยนะ"
"เอ่อ...ไปทำไมครับ"
"อ้อ!อย่าให้สึนะกับยามาโมโตะรู้นะ บายจ้า!"พูดจบก็หายไปเลย แถมไม่ตอบคำถามเราอีก ว่าแต่ไม่ให้บอกรุ่นที่สิบกับเจ้าบ้าเบสบอลทำไมเนีย คุณรีบอร์นคิดอะไรอยู่กันแน่นะ
ความคิดเห็น