ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : อย่ามาให้ชั้นเห็นหน้าอีก...
[18]
ใช่...คนที่ผมคุยอยู่ตอนนี้คือโคลม โดคุโร่ หรือผู้พิทักษ์แห่งสายหมอกของวองโกเล่แฟมิลี่ คน...ที่ตายไปแล้วเมื่อ5ปีก่อน บอกไว้ก่อนว่าผมไม่เคยเชื่อเรื่องภูติ ผี หรือวิญญาณ หรืออะไรประมาณนั้นด้วยซ้ำ (แล้วปู่เมฆาที่ท่านเจอมันคืออะไร~?)
ถึงจะคิดแบบนั้นก็ตาม...แล้วไอ้ที่ผมเจออยู่ ณ ขณะนี้มันคืออะไรล่ะ?
"ชั้นรู้นะคะ...ว่าคุณยังไม่เชื่อในสิ่งที่ตาเห็นตอนนี้ แต่..."จะไปเชื่อได้ยังล่ะ จะบอกว่านี่ผมกำลังคุยอยู่กับผีงั้นเหรอ?
"คุณคิดถูกแล้วค่ะ คุณกำลังคุยอยู่กับวิญญาณของชั้นอยู่ค่ะ"
"..."
"ถ้าไม่เชื่อก็ลองแตะตัวชั้นดูสิคะ หรือเอาไอแท่งที่คุณไว้ป้องกันตัวฟาดมาที่ชั้นแรงๆเลยก็ได้"หมายถึงทอนฟาสินะ...
"เธอเป็นคนขอเอง อย่าหาว่าไม่เตือนล่ะ..."ผมหยิบทอนฟาทั้งสองออกมาก่อนจะฟาดไปแรงๆตรงใบหน้าเธอ แต่...
กึก! มันกลับหยุดลงโดยอัตโนมัติทั้งๆที่ยังไม่โดนตัวเธอเลย ไม่สิ...ต้องพูดว่าร่างกายของผมหยุดชะงักไปทั้งอย่างนั้นเลยมากกว่า
ทำไม...ผมถึงไม่กล้าฟาดเธอล่ะ เธอเป็นวิญญาณจะมามีความรู้สึกอะไรล่ะ
"หืมม์? ทำไมไม่รีบทำล่ะคะ"
"...ชั้นทำไม่ได้"ผมตอบเธอก่อนค่อยๆลดทอนฟาลง
"เฮ้อ~ พอเอาเข้าจริงๆ คุณก็ใจอ่อนทุกทีเลยนะคะ..."โคลมพูดก่อนจะปีนไปนั่งบนหลังคาดาดฟ้าที่ประจำของผม
"ลงมา นั่นมันที่ประจำของชั้น"ผมปีนตามเธอขึ้นไป
จึ้ก!
"ไล่ผู้หญิงแบบนี้มันไม่ดีนะคะ คุณฮิบาริ^^"
"...นี่เธอแตะตัวชั้นได้ไง"ก็เธอเพิ่งเอานิ้วมาจิ้มที่หน้าผากผมเองนี่
"คุณทำอะไรชั้นไม่ได้ก็จริง...แต่ชั้นสามารถทำอะไรคุณได้นะคะ"
กริ๊ง~
"หมดเวลาแล้วสินะคะ..."
"ชิ!"
"แล้วเจอกันใหม่..."
"โคลม โดคุโร่"
"คะ?"
"ชั้นจะเตือนเธอครั้งนี้ และครั้งเดียวเท่านั้น..."
"หืมม์?"
"อย่ามาให้ชั้นเห็นหน้าอีกเป็นครั้งทีสาม"
ปัง! ผมพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะปิดประตูดาดฟ้าทิ้งเธอไว้คนเดียว ผมไม่สนหรอกนะว่าเธอจะตะโกนรั้งผมไว้หรือไม่ ที่ผมรู้ตอนนี้คือ...
ยิ่งผมอยู่ใกล้เธอมากเท่าไหร่...เหมือนกับผมกำลังโดนเธอกวนประสาทมากขึ้นเท่านั้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น