ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สาวน้อยคนนั้น คือ...!
หลังจากเรื่องเมื่อตอนที่แล้ว ทำให้โกคุเดระถูกส่งไปโรงพยาบาล
ห้อง059(แถม0มาทำไมเนี่ย= =/ปัน)
"อืม..."โกคุครางเบาๆ ภาพเบลอๆค่อยๆชัดขึ้นจนเห็นบุคคลตรงหน้าอย่างชัดเจน
"โกคุเดระคุง!"สึนะหรือรุ่นสิบในสายตาเขาตะโกนขึ้น
"ร รุ่นที่10! ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงครับ"
"ไม่เป็นไรน่า โชคดีที่ไม่เป็นไรมาก"
"ไง สบายดีมั๊ยโกคุเดระ"ยามาโมโตะถามแบบหน้าตาย(มากๆ)
"มาโดนเองบ้างมั๊ย โอ๊ย!"โกคุกุมแผลที่ไหล่ซ้าย
"ไม่เป็นไรแล้วใช่มั๊ยคะ"คราวนี้เป็นเสียงของสาวน้อยที่ช่วยเขาไว้เมื่อกี้
"หนอย!เธออย่ามายุ่งไม่เข้าเรื่องได้มั๊ย!"
"คุณโกคุเดระพูดอย่างงี้ได้ไงคะ ขอบคุณเค้าสิคะไม่งั้นคุณตายไปแล้วแน่เลย"ฮารุดุ
"ชิ!ก็ได้!ขอบใจ พอใจยัง!"พูดแบบเร็วจี๋
"ด เดี๋ยว ชั้นเคยเห็นหน้าเธอที่ไหนมาก่อนรึเป่า"
เมื่อหลายวันก่อน>>>>>>>>
โครม!
"นี่!ขี่จักรยานหัดดูคนบ้างสิ!"
"ข ขอโทษค่ะ รุ่นพี่"เธอค่อยๆตั้งจักรยานขึ้นแล้วขี่ไปทางอื่น
กลับมาได้แล้วจ้า<<<<<<
"เธอคือยัยคนที่ขี่จักรยานชนชั้นนี่!"โกคุชี้ไปที่หน้าเธอ(เพื่อ?)
"กว่าจะนึกออกนะคะ แล้วเลิกเรียกชั้นว่า'ยัย'ซักที ชั้นชื่ออุเอฮาระ ริน"รินร่ายยาว
"งั้นก็ขอบใจมากๆนะรินจัง"ฮารุขอบคุณเธอแทน เพราะว่าที่แฟนตัวเองทำลายบบรยากาศซะหมด
"ไม่มีอะไรแล้วงั้นชั้นขอตัวล่ะค่ะ"รินก่าวาแล้วเดินออกจากห้องไป
"ผู้หญิงอะไรเนี่ย หยิ่งชะมัด"
"คุณโกคุเดระ!"
"อย่าไปว่าโกคุเดระเค้าเลยน่าฮารุ"รีบอร์นที่โผล่มาจากไหนไม่รู้เอ่ย
"รีบอร์นจัง!"
"รินเค้าเป็นอย่างงี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วล่ะ"
"คุณรีบอร์นรู้จักด้วยเหรอครับ"โกคุ
"ต้องรู้สิ ก็เธอเคยอยู่วองโกเมาก่อนนี่"
"หา!"ทุกคน
"แต่สุดท้ายก็ลาออกไปเพราะไม่มีเพื่อน ทุกคนมองเธอว่าเป็นคนหยิ่งอย่างที่โกคุเดระพูดทั้งนั้นแหละ"
--------------
ปัน/เฮ้อ เสร็จซะที
ริน/จะถามอะไรก็ถามซักที่สิ ชั้นจะได้กลับ
ปัน/รู้สึกยังไงกับทุกคนคะ
ริน/จะไปรู้เหรอ ก็ยังไม่ได้คุยกันเลยนี่
ปัน/งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ได้เจอแน่ค่า
ห้อง059(แถม0มาทำไมเนี่ย= =/ปัน)
"อืม..."โกคุครางเบาๆ ภาพเบลอๆค่อยๆชัดขึ้นจนเห็นบุคคลตรงหน้าอย่างชัดเจน
"โกคุเดระคุง!"สึนะหรือรุ่นสิบในสายตาเขาตะโกนขึ้น
"ร รุ่นที่10! ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงครับ"
"ไม่เป็นไรน่า โชคดีที่ไม่เป็นไรมาก"
"ไง สบายดีมั๊ยโกคุเดระ"ยามาโมโตะถามแบบหน้าตาย(มากๆ)
"มาโดนเองบ้างมั๊ย โอ๊ย!"โกคุกุมแผลที่ไหล่ซ้าย
"ไม่เป็นไรแล้วใช่มั๊ยคะ"คราวนี้เป็นเสียงของสาวน้อยที่ช่วยเขาไว้เมื่อกี้
"หนอย!เธออย่ามายุ่งไม่เข้าเรื่องได้มั๊ย!"
"คุณโกคุเดระพูดอย่างงี้ได้ไงคะ ขอบคุณเค้าสิคะไม่งั้นคุณตายไปแล้วแน่เลย"ฮารุดุ
"ชิ!ก็ได้!ขอบใจ พอใจยัง!"พูดแบบเร็วจี๋
"ด เดี๋ยว ชั้นเคยเห็นหน้าเธอที่ไหนมาก่อนรึเป่า"
เมื่อหลายวันก่อน>>>>>>>>
โครม!
"นี่!ขี่จักรยานหัดดูคนบ้างสิ!"
"ข ขอโทษค่ะ รุ่นพี่"เธอค่อยๆตั้งจักรยานขึ้นแล้วขี่ไปทางอื่น
กลับมาได้แล้วจ้า<<<<<<
"เธอคือยัยคนที่ขี่จักรยานชนชั้นนี่!"โกคุชี้ไปที่หน้าเธอ(เพื่อ?)
"กว่าจะนึกออกนะคะ แล้วเลิกเรียกชั้นว่า'ยัย'ซักที ชั้นชื่ออุเอฮาระ ริน"รินร่ายยาว
"งั้นก็ขอบใจมากๆนะรินจัง"ฮารุขอบคุณเธอแทน เพราะว่าที่แฟนตัวเองทำลายบบรยากาศซะหมด
"ไม่มีอะไรแล้วงั้นชั้นขอตัวล่ะค่ะ"รินก่าวาแล้วเดินออกจากห้องไป
"ผู้หญิงอะไรเนี่ย หยิ่งชะมัด"
"คุณโกคุเดระ!"
"อย่าไปว่าโกคุเดระเค้าเลยน่าฮารุ"รีบอร์นที่โผล่มาจากไหนไม่รู้เอ่ย
"รีบอร์นจัง!"
"รินเค้าเป็นอย่างงี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วล่ะ"
"คุณรีบอร์นรู้จักด้วยเหรอครับ"โกคุ
"ต้องรู้สิ ก็เธอเคยอยู่วองโกเมาก่อนนี่"
"หา!"ทุกคน
"แต่สุดท้ายก็ลาออกไปเพราะไม่มีเพื่อน ทุกคนมองเธอว่าเป็นคนหยิ่งอย่างที่โกคุเดระพูดทั้งนั้นแหละ"
--------------
ปัน/เฮ้อ เสร็จซะที
ริน/จะถามอะไรก็ถามซักที่สิ ชั้นจะได้กลับ
ปัน/รู้สึกยังไงกับทุกคนคะ
ริน/จะไปรู้เหรอ ก็ยังไม่ได้คุยกันเลยนี่
ปัน/งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ได้เจอแน่ค่า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น