คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : 'คางามิเนะ เล็น' ที่ได้เกิดใหม่...
'คางามิเนะ เล็น' ที่ได้เกิดใหม่...
"กาคุโปะ ไปเที่ยวกันเหอะ"
ชายหนุ่มผมสีน้ำเงินเอ่ยชวนเพื่อนสนิทตัวเอง ผู้กำลังนั่งลับดาบซามูไรเล่มโปรดของตัวเองอยู่อย่างขะมักเขม้น และมีท่าทีว่าจะไม่เลิกง่ายๆด้วย แต่...
"ก็เอาสิขอรับ ตั้งแต่มาที่นี่ข้ายังไม่มีโอกาสได้เที่ยวชมเมืองเลยขอรับ" ดูเหมือนว่ามันจะง่ายไปหน่อยรึเปล่า...?
"อ๊ะ! ลูกะมาพอดีเลย ไปข้างนอกด้วยกันมั๊ย!" เมื่อคนเสนอความคิดเหลือบสายตาไปเห็นลูกะ ที่เดินผ่านประตูห้องที่เปิดกว้างอยู่ จึงไม่รอช้าที่จะชวนเธอไปด้วยกัน ทำเอากาคุโปะถึงกับสะดุ้งเฮือก เพราะยังมีคดีเล็กๆเมื่อตอนก่อนหน้านี้ค้างไว้กับหล่อน
"ขอโทษค่ะ ฉันไม่อยากตกเป็นเป้าสายตา" แล้วก็เดินผ่านไปอย่างไร้เยื่อใย
"...น่าเสียดายจริงๆเลยขอรับ แต่ท่านลูกะเป็นคนดังขนาดนั้น คงไม่มีเวลามาเที่ยวเล่นแบบข้ากับท่านไคโตะหรอกขอรับ" ชายหนุ่มทำหน้าสิ้นหวัง พร้อมพึมพำออกมาเบาๆ
"mitsume au sono shisen tojita sekai no naka kizu kanai furi wo shi temo yoi wo satorare sou..." (จากเพลง Cantarella)
"ท่านไคโตะ ข้ารู้นะขอรับว่าท่านกำลังคิดอะไรอยู่" ฝ่ายกาคุโปะพูดอดกลั้นโทสะแบบสุดๆ เขารู้ดีว่าเพลงที่สหายตัวเองฮัมออกมาเมื่อครู่ ตั้งใจจะล้อตัวเองเรื่องความรักอย่างเห็นได้ชัด
"หืมม์? คิดอะไรเหรอ เปล่าซักหน่อย..."
"ถ้าไม่อยากลิ้มรสชาติคมดาบเล่มนี้ล่ะก็ กรุณาเงียบปากไปเลยนะขอรับ" ไม่ทันที่พ่อไคโตะของเราจะทำอะไร คมดาบซามูไรที่เพิ่งลับเสร็จเมื่อครู่ ก็มาจ่ออยู่บริเวณคอของเขาเรียบร้อยแล้ว
"อึก! ครับๆ ขอโทษก็ได้ครับ..." ถึงปากจะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่ในใจ...
ฮะๆ หยอกหมอนี่แล้วสนุกเป็นบ้าเลย คราวหน้าจะเอาให้แก้มแดงเป็นลูกตำลึงเลยคอยดู...มีแต่เรื่องอัปมงคลทั้งนั้น
"คุณกาคุโปะกับคุณไคโตะจะไปข้างนอกกันเหรอครับ"
เจ้าของเสียงนี้ไม่ใช่ใครอื่น นอกจากเด็กชายตัวน้อยอย่างเล็น ท่าทางวันนี้เขาจะดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษด้วย เพราะว่าวันนี้ว่างทั้งวัน แถมการบ้านของโรงเรียนก็เสร็จหมดแล้วด้วย
"อืม! ใช่แล้วล่ะ ไปด้วยกันมั๊ย" และก็เป็นไคโตะเจ้าเดิมที่เป็นฝ่ายเอ่ยปากชวน
"ไปสิๆ! ไปแน่นอนอยู่แล้ว" เล็นตอบรับทันควัน
"สุดท้ายมันก็กลายเป็นการเที่ยวที่มีแต่ผู้ชายล้วนๆไปซะได้นะขอรับ" ดูท่ากาคุโปะคงยังไม่หายผิดหวัง ที่อดไปเที่ยวกับเมกุริเนะ ลูกะ ผู้หญิงที่เขา... เอาเป็นว่าละไว้ในฐานะที่เข้าใจกันดี
"เอาน่า โอกาสมันมีแค่ครั้งเดียวที่ไหนกั-..." ในขณะที่ไคโตะพูดปลอบกาคุโปะอยู่นั้น จู่ๆถ้อยคำของเขาก็ขาดห้วงไป ราวกับว่าเขานึกอะไรบางอย่างออก นอกจากนี้ยังชายตามองไปที่เล็นอีกด้วย
"...อะไรเหรอครับ" เด็กชายที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ยักคิ้วข้างหนึ่งขึ้น ทำให้เขาดูน่ารักขึ้นไปอีก เรียกว่าเดินสายโชตะก็คงไม่เกินไปสำหรับเด็กคนนี้แน่นอน
อืม...แบบนี้คงจะพอไหวล่ะมั๊ง...และสมองของพ่อไอติมคนนี้ก็เริ่มกระบวนการคิดอะไรไม่ดีไม่งาม(?)อีกครั้ง
"...-โตะ คุณไคโตะ!" เสียงของเล็นช่วยปลุกเขาให้ตื่นจากภวังค์ความคิดของตัวเอง "เป็นอะไรของคุณเนี่ย จ้องผมด้วยสายตาแปลกๆ แถมยังยิ้มด้วย คิดอะไรกับผมรึเปล่าเนี่ย!"
"อ้อ! เปล่า...ไม่มีอะไรหรอก" แต่น้ำเสียงกับประโยคที่เจ้าตัวพูดนี่ขัดกันอย่างเห็นได้ชัด ทำเอากาคุโปะที่อยู่ข้างๆยังสะพรึงไปด้วย เมื่อก่อนไม่เคยเห็นสหายคนนี้น่ากลัวเท่านี้มาก่อนเลย "แต่ว่า แต่ว่า แต่ว่า..."
"ฮะ?"
"ต้องให้ฉันเลือกชุดนะ"
"เอ่อ...ก็ได้ครับ..."
หึหึ นายเสร็จฉันแน่เล็นเอ๋ย...
"จะไปข้างนอกกันเหรอ" เมย์โกะเอ่ยถามทั้งกาคุโปะกับไคโตะที่กำลังเดินไปทางประตูหน้า พร้อมเตือนทั้งคู่ด้วยความเป็นห่วง "ปลอมตัวกันให้เนียนๆหน่อยแล้วกัน โดนแฟนคลับจับได้ล่ะก็จะยุ่งเอา"
"ขอรับ" กาคุโปะตอบรับไปแบบส่งๆ เพราะในหัวตอนนี้คิดเรื่องอื่นอยู่
"ไม่ต้องห่วงหรอกเมย์จัง ครั้งนี้เตรียมตัวมาดีเลยแหละ!" ท่าทางไคโตะเหมือนจะมั่นใจเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์
"โอ้! ดูมั่นใจดีนี่" มิคุที่นั่งอยู่บนโซฟาหันหน้ามาหาทั้งสอง
"แน่นอน! จริงมั๊ย..." พูดถึงตรงนี้ เขาก็หันไปมองด้านหลังตัวเอง ที่มีเงาใครบางคนกำลังซ่อนอยู่ด้านหลังมุมกำแพง "อ้าว! ไปซ่อนอะไรตรงนั้นเล่า ไหนมอกว่าอยากไปไง"
"ค-คิดอีกที ไม่ไปแล้วดีกว่า..."
"อย่าเล่นตัวกันแบบนี้สิ...!" ชายหนุ่มผมสีน้ำเงิน เดินตรงไปกระชากร่างนั้นออกมา
"ทุกคน! ขอแนะนำให้รู้จัก 'คางามิเนะ เล็น ที่ได้เกิดใหม่' "
ร่างนั้นคืออดีตเด็กชายฝาแฝดคนน้อง ที่ตอนนี้ได้กลายเป็นเด็กหญิงจนเกือบสมบูรณ์แบบ ผมที่เคยมัดอยู่ตลอด บัดนี้ถูกปล่อยลงมายาวระดับไหล่ ชุดกระโปรงแบบหวานแหววสุดๆ ก็แอบไปเอามาจากพี่สาว(ที่ตอนนี้ไม่อยู่บ้าน) แถมยังแต่งหน้าเล็กน้อยอีกต่างหาก
เอาง่ายๆคือ แทบไม่เหลือเค้าเดิมเลย...
"พรวด! แค่กๆ" เจ๊เมย์โกะถึงกับสำลักน้ำเลยขอรับ
"ล-เล็นคุงจริงๆเหรอ...น่ารักที่สุดเลยยยยยย!!!" และดูเหมือนจะมีบางคนที่ชอบใจ
"อย่าตอกย้ำกันสิครับ!" เล็นตวาดกลับไปอย่างเขินอาย ตอนนี้หน้าของเด็กชาย(หญิง)แดงเต็มพิกัดเลยขอรับ ช่างน่ารักจริงๆ!(เริ่มเข้าข่ายพากษ์เองละ- -)
"ไคโตะ! กาคุโปะ! พวกนายเล่นบ้าอะไรกันฮะ!!"
"ข้าไม่เกี่ยวนะขอรับ! ท่านไคโตะเป็นคนคิดเองล้วนๆเลยขอรับ!" กาคุโปะส่ายหน้าเป็นพัลวันก่อนจะโดนยัดเยียดความผิด
"ก็แหม...มีแต่ผู้ชายล้วนๆแบบนี้มันน่าเบื่อนี่ ก็เลย...อย่างที่เห็นแหละ อีกอย่างนะ..."
"อะไร"
"ทำแบบนี้กาคุโปะจะได้ฝึก 'การออกเดท' ไปด้วยไง เผื่อว่าวันไหนชวนลูกะได้จะได้ไม่ตื่นเต้น..."
"แต่นี่มันผู้ชายทั้งแท่งเลยนะขอรับ! แล้วก็อย่าเอาเรื่องท่านลูกะมาปนกับเรื่องนี้นะขอรับ!" ฝ่ายถูกพาดพิงแหกปากโวยวายยกใหญ่
"ผมกลับไปเปลี่ยน-..."
"ไม่ต้องไปเปลี่ยนอะไรทั้งนั้นแหละ ฉันมั่นใจว่าชุดนี้เหมาะกับนาย เอ้ย! 'เธอ' ที่สุดแล้ว! เราไปกันเถอะกาคุโปะ เล็นจัง!" แต่ไคโตะก็หาได้สนใจเสียงนกเสียงกาไม่ เขาคว้าแขนซามูไรหนุ่ม กับเด็กหญิง(ชาย)แล้วมุ่งหน้าออกไปทันที
"อย่าเรียกชื่อผมแบบนั้นนะครับ!"
"เดี๋ยวเซ่! กลับมาให้ฉันถ่ายรูปก่อน..."
"กลับมาค่อยถ่ายก็ได้น่ามิคุ แต่จะเหลือสภาพเดิมให้ถ่ายรึเปล่าฉันก็ไม่รู้นะ"
ความคิดเห็น