[fic naruto]การเปลี่ยนแปลงของรักnaruhina

ลำดับตอนที่ #15 : flashbackความหลังที่ไม่มีวันลืม(by kiba)

..Bell Chan..
flashbackเมื่อประมาณ12ปีก่อน...

ที่โรงเรียนนินจา

"เฮ้อ ไม่มีอะไรทำ ไปเตะบอลดีกว่า"

นี่!อย่ามาใกล้เราเลยนะ!เธอทำเราแพ้แน่!

จ จ้ะ...

หืม?เสียงใครล่ะเนี่ย

   ระหว่างที่ผมเล่นเตะบอลกับเพื่อนผม ผมก็เห็นใครบางคนนั่งร้องไห้อยู่ ดังนั้น...

"เอ๊ะ?"

"นี่ๆ เตะกลับมาให้ทีดิ!"แป่ว!ไม่เข้าใจคำว่าเตะรึไงถึงต้องเดินเอามาคืน

"ที่จริงแค่เตะมาก็ได้นี่นา"

"ข ขอโทษนะ ชั้นไปก่อนล่ะ"

ฟิ้ว!อะไรเนี่ย ยังไม่ทันทำไรเลยหนีกลับบ้านไปแล้ว ประหลาดคน

   ระหว่างที่ผมเดินกลับบ้าน

นี่ๆ เอาเงินมาให้หมดเลยนะ!

อย่านะ!โอ๊ย!

อย่าให้รู้นะว่าแอบซ่อนอะไรอยู่ ไม่งั้นแกเจอดีแน่!

   ชิ!สิ่งที่ผมเกลียดสุดๆคือการทำร้ายคนไม่มีทางสู้ ดังนั้น ผมจึงเดินเข้าไปหาเธอ

"ฮือๆ"

"นี่ เจ็บตรงไหนรึเปล่า"ผมถาม

"อ๊ะ..."เธอคงตกใจเล็กน้อย

"ยื่นมือมาสิ"ผมจับมือเธอแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าของผมพันข้อมือไว้ เพราะข้อมือเธอโดนบีบอย่างแรงเลยทีเดียว

"ไม่เป็นไรแล้วนะ"

"อืม ขอบใจมากนะ"เธอตอบ

   หลังจากนั้น ผมก็วิ่งกลับบ้านไป โดยที่เธอมองผมโดยไม่ละสายตา

วันต่อมา ที่ร้านขายของชำ

"อ๊ะ!"ผมเห็นเธออีกแล้ว ดูเหมือนจะเอื้อมหยิบน้ำตาลไม่ถึงนะ(ช่วยเข้าใจหน่อย คนมันเตี้ย-*-)

ชึ่บ!ผมหยิบให้เธอ

"นี่ไง!"

"ข ขอบใจนะ"เธอกล่าวพร้อมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ผม

"หึ!ตัวเองยังแทบไม่ไหว ยังมาห่วงคนอื่นอีก"เจ้ายักษ์เมื่อวานนี่

เธอก้มหน้าหนี

"พวกแกอย่ามายุ่งนะ!"ผมเอาตัวบังเธอ

"งั้นก็ไปตายกันทั้งสองคนนั่นแหละ!ย้ากกกกกกกก!"เจ้ายักษ์นั่นมันกะจะชกเลยรึ ถ้างั้น

"เอานี่ไป!"ผมหยิบถุงพริกไทยดำขว้างใส่ตาเจ้ายักษ์นั่น

"โอ๊ย!แสบตา!"

"ลูกพี่!ฝากไว้ก่อนเถอะ!"แค่นี้ก็แจ้นละ อ่อนชมัด

"ฮ่า ฮ่า!สะใจชมัด!"

"ฮิฮิ"เธอหัวเราะ นี่เป็นครั้งแรกนะที่ผมเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าเธอ

"งั้นชั้นไปละนะ!"ผมกล่าวลา

"จ้ะ!"

   แล้วหลังจากนั้น เมื่อเวลาผ่านไป เธอก็ดูเข้มแข็งมากกว่าแต่ก่อนมาก และจนถึงตอนนี้ ผมก็ยังเชื่อมั่นในตัวเธออยู่เสมอเลยนะ ยูมิ... 

*********
   เป็นไงบ้าง เอาตอนพิเศษคลายเครียดไปก่อนแล้วกันนะ^^