ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เมกุริเนะ ลูกะ
เมกุริเนะ ลูกะ
"สวยชะมัดเลย..."
สาวน้อยเจ้าของเรือนผมสีเขียวน้ำทะเลพึมพำเบาๆ นัยน์ตาทั้งสองจ้องมองไปที่รูปหญิงสาวในนิตยสาร สตรีผู้นั้นมีผมสีชมพูยาวสลวย หน้าตาสะสวย รูปร่างดีถึงขั้นที่ว่าเพศเดียวกันเองยังอดชื่นชมไม่ได้...
"จำได้ว่าฉบับก่อนก็ได้ขึ้นปกด้วยนี่" เด็กหญิงผมทองอร่ามชำเลือง พร้อมออกความเห็น "หุ่นขนาดนี้ แค่หาแฟนซักคนคงเป็นแค่เรื่องจิ๊บๆเองสินะ"
"แล้วพวกเราล่ะ...กว่าจะมีคงอีกนานเลย เฮ้อ!" ว่าแล้วก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกัน
"ก็ไม่เห็นจะต้องไปสวยตามแบบเธอเลยก็ได้นี่" ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ๆทั้งสอง พร้อมฉีกยิ้มกว้าง "สวยแบบฉบับตัวเองก็ดีอยู่แล้วนี่"
"ไคโตะ..." ฝ่ายหญิงทั้งสองเริ่มมีความหวังขึ้นมาบ้าง
หากแต่ว่า...
"ก็ดูอย่างมิคุสิ คัพเล็กๆแบบนี้ยังดังได้เลย ส่วนรินที่ตัวเตี้ยเกินมาตรฐาน(?) ยังร่าเริงแก่นแก้วเหมือนคนทั่วๆไปได้...แอ้ก!!"
ไม่ทันที่คุณพี่ชายจะพูดจบ ก็โดนสองสาวประเคนฝ่าพระบาท และกำปั้นให้รับประทานเต็มๆหน้าเท่านั้นยังไม่พอ ดูท่าว่าพี่แกจะโดนอีกไม่ใช่น้อย...
"หลอกด่ากันนี่หว่า! คัพเล็กแล้วมันหนักหัวนายรึไงยะ!" มิคุ
ฉันจะไม่ยอมแพ้ใครเด็ดขาด...
"ตัวเตี้ยแล้วไง! เด็กวัยนี้ยังสูงได้อีกตั้งเยอะ! คอยดูเถอะ เดี๋ยวจะสูงให้เกินไคโตะเลย!" ริน
"ตัวสูงเกินหาแฟนไม่ได้นะจ๊ะ น้องสาว..." ยังไม่เข็ดหลาบอีกนะไคโตะเอ๋ย
"หนอย! ตายซะเถอะ!!"
"อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!!!"
"เอะอะโวยวายอะไรกันน่ะ...อ้าว! ไหงนายไปนอนอยู่ตรงนั้นล่ะ" หญิงสาวผมสั้นเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะสังเกตเห็นชายที่เธอคุ้นเคย กำลังนอนหมดสภาพอยู่ใต้เท้าของเด็กหญิง
"เมย์จัง...ช่วยเค้าด้วย..."
"อนาถโดยแท้เลยครับ คุณไคโตะ" เด็กชายซึ่งอยู่ด้านหลังเอ่ยโดยไม่แยแสอะไรเขาทั้งสิ้น
"เล็นก็เอากับเค้าด้วยเหรอ ฮึก!" บีบน้ำตาไปก็ไม่มีใครเข้าข้างคุณพี่หรอก...
"ไม่รู้หรอกนะว่ามีเรื่องอะไร แต่ว่าตอนนี้ช่วยมากับฉันหน่อยสิ ทุกคนเลย" เมย์โกะพูดเปลี่ยนประเด็น พร้อมกวักมือเรียกทั้งหมดมากับตน โดยไม่ลืมอีกบุคคลหนึ่งซึ่งนอนหมอบอยู่บนพื้น "แล้วก็...ลุกไหวมั๊ยนั่น"
"ไหวคร้าบ..." เสียงกับหน้าตาไม่เข้ากันเลยซักนิด
"เฮ้ๆ ไปกันได้แล้วมิคุ กลับมาค่อยมาอ่านต่อ" หญิงสาวตะโกนเรียกเด็กสาว เมื่อเห็นว่าสายตาเธอยังคงจดจ้องอยู่กับนิตยสารเล่มเดิม
"อ๊ะ! ไปแล้วค่า!"
โธ่...เลยอดดูชื่อเธอเลย
"จะแนะนำให้รู้จักนะ พวกแกอาจไม่ค่อยคุ้นหน้า แต่เธออยู่ที่นี่มานานถัดจากฉันกับไคโตะ"
เมย์โกะกล่าวแนะนำหญิงสาวคนหนึ่ง เธอมีรูปร่างหน้าตาสะสวยราวเจ้าหญิง เรือนผมสีชมพูยาวสลวย เข้ากับสีผิวเธออย่างดี
"อ๊ะ! คนๆนี้...!" แค่เห็นหน้าเธอ มิคุและรินก็จำได้ทันที เพราะเธอก็คือหญิงสาวที่อยู่ในนิตยสารเล่มเมื่อครู่นั่นเอง "ว้าว! ตัวจริงสวยกว่าที่เห็นซะอีก!"
"เมกุริเนะ ลูกะ Nice to meet you ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" หญิงสาวเอ่ยชื่อของตัวเอง พร้อมทักทายเป็นภาษาอังกฤษ
"อังกฤษคล่องปรื๋อเลย สุโค่ย!" เล็นตาเป็นประกาย
"ตอนที่ลูกะผ่านการคัดตัวได้ไม่นาน ก็มีงานมาจากทางอังกฤษ ทำให้เธอต้องจากที่นี่ไปเป็นปีๆ แต่ถึงอย่างนั้นกระแสที่ญี่ปุ่นก็ไม่ตกแม้แต่น้อย สุดยอดเลยใช่มั๊ยล่ะ!" ไคโตะกล่าวเสริม
"ลูกะ นี่ 'คางามิเนะ ริน กับเล็น' น้องเล็กสุดของบ้าน ส่วนนี่ 'ฮาสึเนะ มิคุ' น้องใหม่มาแรงแซงโค้ง เข้าวงการมาได้ไม่นานเอง" เมย์โกะพูดแนะนำทั้งสามคนที่เหลือ
"สวัสดีค่ะ/ครับ"
"คุณลูกะคะ นิตยสารเล่มล่าสุดถ่ายออกมาได้สวยสุดๆเลยล่ะค่ะ!" สาวน้อยผมทวินเทลไม่รอช้า รีบหาเรื่องพูดคุยกับเธอโดยไว
"ขอบคุณค่ะ ฉันเองก็ชื่นชมคุณฮาสึเนะ..."
" 'มิคุ' ก็พอค่ะ" เธอไม่อยากให้คนอื่นนามสกุลตัวเองบ่อยเกิน เพราะมันจะทำให้เหมือนเป็นคนอื่นคนไกล ซึ่งเธอไม่ต้องการแบบนั้น
"ค่ะ ฉันเองก็ชื่นชมมิคุเหมือนกันนะคะ"
"จ-จริงเหรอคะ!"
"จริงสิ ก็เธอมาแรงแซงคนอื่นไปได้แบบไม่ให้ตามกันได้นี่นา"
"แหะๆ! ไม่คิดเลยว่าจะดังข้ามประเทศได้ขนาดนี้" สาวน้อยเอานิ้วชี้ชนกันเป็นการแก้เขิน
"แต่ไม่ว่ายังไง...ก็ไม่ให้เธอแซงหน้าฉันไปได้หรอกนะ"
"อ-เอ๋..." วินาทีนั้นเหมือนเวลาได้หยุดเดินไปชั่วขณะ ก่อนจะกลับไปเป็นปกติ เป็นครั้งแรกที่ฮาสึเนะ มิคุได้ฟังถ้อยคำ ซึ่งเต็มไปด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด จากคนที่เธอชื่นชมมากที่สุดคนหนึ่ง
"ม-แหมๆ ลูกะเดินทางมาไกลๆคงเหนื่อยสิท่า เดี๋ยวฉันไปเอาชามาให้นะ" เมย์โกะหาทางทำลายภาวะกดดันนี้ ด้วยการเปลี่ยนไปหาอะไรให้ลูกะดื่ม
"พ-พวกเราช่วยนะคะ มานี่เร็วสิเล็น!" ริน
"อ-อืม!"
"ฝ-ฝากด้วยแล้วกันนะ ฮะๆ!" ไคโตะ
'โทษทีนะมิคุ ลูกะเขาก็เป็นแบบนี้แหละ พอพูดอะไรน่ากลัวขึ้นมา ก็ทำเอาหนาวไปทั้งวงแบบนี้ล่ะ ระวังคำพูดไว้หน่อยก็ดีนะ' ชายหนุ่มกระซิบข้างๆหูสาวน้อยเบาๆ
'คำนั้นน่ะเก็บไว้ใช้กับนายจะดีกว่านะ'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น