คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เรื่องเมื่อ5เดือนก่อน...(fcมุคุโร่ทำใจก่อนอ่านนะ)
[96]
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อประมาณ4-5เดือนก่อน...
วันนั้นเป็นวันที่ท่านมุคุโร่มีธุระกับพวกบอสเลยไม่อยู่ที่โกคุโยแลนด์เกือบๆวันหนึ่ง ชั้นเลยถือโอกาสวิสาสะออกมาเที่ยวเล่นข้างนอกโดยไม่บอกให้ใครรู้
แต่ว่า...ปัญหามันเริ่มขึ้นเมื่อตอนชั้นกลับมาน่ะสิ
"ท ท่านมุคุโร่..."ท่านมุคุโร่...กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
"คุฟุฟุ ถ้าคราวหลังจะทำแบบนี้อีก ช่วยทำให้มันเนียนขึ้นซักนิดนึงเถอะนะครับ โคลมของผม"ดูท่าทาเค้าจะกำลังโมโหชั้นอยู่ไม่น้อยด้วย
"ข ขอโทษค่ะ..."ชั้นพยายามจะหันหลังวิ่งหนีออกไป แต่ว่า...มันคงไม่พ้นเงื้อมมือเค้าหรอก เค้ากระชากแขนชั้นไว้ไม่ให้ชั้นหนี
"โอ๊ย!"
"หืมม์? แค่นี้ก็เจ็บซะแล้วเหรอครับ"
เพียะ! เท่านั้นยังไม่พอ เค้ายังตบหน้าชั้นจนชั้นล้มลงไปกองกับพื้น ต่อหน้าต่อตาเคนกับจิคุสะที่อยู่แถวนั้นด้วย
"ดูเหมือนว่าผมจะให้อิสระคุณมากเกินไปแล้วสินะครับ โคลม โดคุโร่"เค้ากระชากตีนผมชั้นขึ้นมา พร้อมพูดกับชั้นด้วยสายตาเหยียบหยามชั้นเต็มทน
"ข ขอโทษ..."
"แค่ขอโทษคำเดียว มันไม่ได้ช่วยให้ผมพอใจหรอกนะครับ"
เพียะ!
"ดูเหมือนว่า...คุณอยากท้าทายผมมากสินะครับ"ท่านมุคุโร่เดินไปหยิบสามง่าม พร้อมเงื้องมันมาทางชั้น นี่เค้า...คงเอาจริงแล้วสินะ...
"เตรียมตัวรับชะตากรรมแล้วใช่มั๊ยครับ โคลม"
"...ค่ะ"
--------------
ชั้นคงไม่ต้องอธิบายอะไรให้มากความอีกต่อไปแล้ว...หลังจากนั้นท่านมุคุโร่ก็เอาสามง่ามแทงชั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ท่าไม่พอใจก็ทุบตีชั้นต่ออีก ตอนนี้ทั้งตัวชั้นมีแต่แผลเต็มตัวไปหมด
ไม่ต่างอะไรจากศพเดินได้เลย...
"ชั้นจะทำไงดี..."ไม่ไหวแล้ว...ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ชั้นนี่มันโง่เองที่ยอมก้าวเข้ามาในนรกให้ปีศาจอย่าง'มัน'มาใช้ชั้นเป็นเครื่องมือแหกคุก!
จริงสิ..ถ้าเป็น'เค้า'อาจจะช่วยชั้นได้ก็ได้
"เคน จิคุสะ..."
"อ อะไรเหรอ?"
"ชั้นจะไปหาเค้า"
"หาเค้า? หาเจ้าบ้านั่นน่ะเหรอ! เดี๋ยวมันก็ขย้ำเธออีกหรอกยัยบ้าเอ๊ย!"เคนแย้งขึ้น
"แต่ว่า...ชั้นทนอยู่ไม่ไหวแล้ว ถ้าเค้าเห็นสภาพชั้นตอนนี้เค้าอาจปราณีชั้นขึ้นมาบ้าง ไม่มากก็น้อย..."
"จริงเลย...เอานี่คลุมไปซะด้วยสิ ข้างนอกฝนมันตกหนัก"เคนโยนผ้าห่มขาดๆมาให้ชั้นคลุมกันฝน
"ขอบใจนะ แล้วก็...ลาก่อน"
------------
หน้าบ้านฮิบาริ เคียวยะ...
ก๊อกๆๆๆ!
"ยัยสายหมอก..."
"ช่วยชั้นด้วย...ช่วยชั้นด้วยนะคะ คุณฮิบาริ..."
"กลับไปซะ"
"เดี๋ยวก่อน...!!"
"ก็เพราะแบบนี้ไง...เจ้ามุคุโร่มันถึไม่เอาเธอ ยัยสัตว์พืชไร่ชั้นต่ำ ทำอะไรไม่เป็นนอกจากขอให้คนช่วย"
ปัง!
"...ฮึก!...ฮือๆ!"ทำไม...ทำไมคนๆนั้น ถึงได้เย็นชาขนาดนี้ล่ะ! ชั้นวิ่งไปอย่างไร้จุดหมาย ไม่รู้จะไปไหนแล้ว ไม่มีที่ไปอีกต่อไปแล้ว...
"เฮ้ย!แม่หนู ระวังรถ...!!"
โครม!!
"แม่หนู!!!!"
ความคิดเห็น