คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : -ซายะกับเคียวยะ-
[writer]
"เฮ้อ! เสร็จซักที"ซายะพูดขึ้นพร้อมบิดขี้เกียจหลังจากทำงานมาตลอดทั้งวัน
"ชั้นจะกลับล่ะ"
"ครับ"
--------------
[ซายะ]
เหนื่อยมาทั้งวันเลยแฮะวันนี้...ตอนนี้ชั้นกำลังเดินทางกลับบ้านอยู่ บ้านชั้นไม่ได้อยู่กับไอหมอนั่นหรอกนะ= =+ ชั้นเช่าคอนโดถูกๆอยู่นี่แหละ ถึงจะแคบไปหน่อยก็เอาเหอะ ไม่ต้องเป็นหมาข้างถนนก็ดีแล้ว
'ฮิบาริ เคียวยะ...'ทำไมวันนี้ชั้นถึงต้องเดินผ่านบ้านไอหมอนี่ด้วยเนี่ย ทางอื่นก็มีตั้งแยอะ
"แวะไปซักครั้ง...คงพอมั๊ง"
ก๊อกๆๆๆ! ชั้นตัวดสินใจเคาะประตูบ้านของเขา
"เธอ..."ยังอยู่จริงๆด้วย
"ไม่เจอกันนานเชียวนะ เคียวยะ"
"มีธุระอะไร"ดูถามเข้า= =+
"ก็แค่...แวะมาทักทาย...แค่นี้เอง"
"ย อย่าคิดนะว่าชั้นจะมาขอคืนดีด้วย ฝันไปเถอะ!"
"เหรอ?"เออ!
"...เข้ามาก่อนสิ"
"นี่ชั้นรีบนะ! ไม่ได้มีเวลามาคุยเล่นกับนาย! นี่ปล่อยนะ!"ไอหมอนี่ลากชั้นเข้ามาในบ้านเฉยเลย ฮึ่ย!ไปก็ได้ๆ แต่จะว่าไป...ดูเหมือนบ้านจะดูเงียบเหงาลงนะ ชั้นคิดอะไรอยู่เนี่ย!
"ที่โรงเรียนเป็นไงบ้าง?"
"อย่าห่วงน่า ชั้นไม่ได้ไปขย้ำคนเล่นไปวันๆแบบนายหรอกน่า"แค่'เกือบ'ขย้ำอะนะ ถ้าไม่มียัยตัวดีนั่น ยัยซาวาดะเสร็จชั้นไปแล้ว= =++
"เธอ...ยังโกรธชั้นอยู่สินะ"แน่สิ!โกรธทุกวันไม่มีวันหาย ก็ไอหมอนี่น่ะ...ทำอะไรก็ดีกว่าชั้นไปทุกเรื่อง พ่อกับแม่ชั้นก็สนใจแต่มัน บอกให้ชั้นทำตามหมอนี่ ทั้งที่ชั้นพยายามทุกวันให้ทั้งสองคนยอมรับแทบตายเนี่ยนะ!
"รู้แล้วยังจะถาม..."
"แต่ว่า...ชั้นรู้สึกอิจฉาเธอมากกว่า"หา?
"พูดอะไรของนาย ทั้งพ่อแม่ชั้น ทั้งพ่อแม่นายก็ยอมรับในตัวนายมากกว่าแล้ว จะมาอิจฉาอะไร"
"ตรงกันข้ามต่างหาก พ่อแม่ชั้น หรือว่าลุงป้าของเธอน่ะ ไม่ได้ใส่ใจอะไรชั้นเลยซักวัน เลี้ยงก็เลี้ยงแบบขอไปที...มันก็เท่านั้น"
"อะไรนะ?"
"เธอมีพ่อแม่ที่รักเธอจากใจจริง มีเพื่อนที่เชื่อใจได้ เธอมีดีกว่าชั้นเป็นร้อยล้านเท่าเลย แต่ว่า..."
"แต่ว่าเพราะนายไปแย่งเพื่อนไปจากชั้น! ทำอะไรก็ดีกว่าชั้นไปทุกเรื่อง!ใครๆต่างก็อยากอยู่กับนาย แล้วก็ทิ้งคนอย่างชั้นให้ดิ้นรนอยู่ตัวคนเดียว! แบบนี้...แบบนี้มันน่าภูมิใจนักเหรอ!!"ชั้นทนไม่ไหวแล้ว เลยชี้หน้าด่าไอคนข้างหน้าชั้นยาวเป็นกิโล
"เหงา...สินะ"
"ย อย่ามารู้ดี...ไปหน่อยเลยน่า!"ทำไมวันนี้ชั้นอ่อนแอแบบนี้นะ เรื่องแค่นี้ทำไมต้องร้องไห้ด้วย...
"ชั้นขอโทษ...เพราะว่าชั้นไม่มีใครอยู่เลย สุดท้ายก็ต้องมาเรียกร้องความสนใจจากคนรอบข้าง แต่ว่า...ไม่คิดมาก่อนเลยว่ามันจะเป็นการแย่งเพื่อนมาจากเธอ"เค้าลากชั้นเข้ามากอดไว้แน่นพอสมควร แต่ทำไมชั้นไม่รู้สึกอยากขัดขืนเลยล่ะ
"พอแล้ว...ชั้นไม่อยากได้ยินอะไรไปมากกว่านี้แล้ว..."
"ซายะ..."
"ต่อจากนี้...ฝากตัวด้วยนะคะ พี่เคียวยะ"
"...ยอมรับชั้นแล้วเหรอ"
"อืม ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องปิดบังอีกต่อไปแล้ว"
---------------
[writer]
มาดูพวกสอดแนมชาวบ้านชาวช่องเค้ากัน(//โดนถีบ)
"ฮึก~ ซึ้งสุดๆเลยเนอะ"สึมิเระ
"แต่ก็ดีแล้วนะแบบนี้"สึรุโกะ
"ทั้งสองคนเข้าใจกันซักทีนะ"ริกะ
"ภารกิจแรก...สำเร็จแล้วสินะ"รูริ
"เอาล่ะ! กลับบ้านกันเหอะ!"มารินะ
"เบาๆสิ เดี่ยวเค้าก็รู้ตัวหรอก"อาคาริ
*************
ความคิดเห็น