คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : มันสายไปแล้ว...
[18]
ตกกลางดึกคืนนั้น...เป็นครั้งแรกในรอบ16ปีที่ผมนอนไม่หลับ เพราะมีเรื่องค้างคาใจ ถ้าเป็นเรื่องงานก็ว่าไปอย่าง...แต่นี่ดันเป็นเรื่องเกี่ยวกับคนรอบข้างน่ะสิ
'ลาก่อนค่ะ คุณฮิบาริ เคียวยะ'
บ้าชิ*(เซนเซอร์หน่อย-/\-) ทำไมประโยคนั้นมันต้องหลอกหลอนผมมาตลอดตั้งแต่ตอนเย็นยันค่ำเลยล่ะ! ทำไม...ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงมีอิทธิพลต่อผมมากขนาดนี้ล่ะ
นี่หรือว่า...ผมรักผู้หญิงคนนั้น ผมรักโคลม โดคุโร่...
"ไม่มีทางหรอกน่า!"
------------
"เช้าแล้ว..."
ผมรีบลุกออกจากตัวก่อนรีบคว้าชุดนักเรียนไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ก่อนจะวิ่งออกจากบ้านทันที ผมคิดมาทั้งคืน...ตอนนี้ผมรู้แล้ว ว่าสิ่งที่ผมควรทำในตอนนี้มันคืออะไร
"คุณเคียว? คุณเคียวครับ แล้วงานวันนี้ล่ะครับ!"(คุซาคาเบะ)
"ช่างมันไปก่อน!"ตอนนี้ผมไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้ว จุดหมายของผมตอนนี้คือ...ดาดฟ้าโรงเรียนนามิโมริ!
ปัง!
"โคลม โดคุโร่!"
"..."(//นั่งนิ่งๆ ทำเป็นหูทวนลม)
นี่เธอคิดจะทำตามที่พูดจริงๆเลยงั้นสินะ ถึงเจอกันก็จะทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น... บ้าเอ๊ย!แล้วตอนนั้นทำไมเราถึงไม่พูดต่อรองอะไรซักนิดเลยล่ะ!
"อย่ามาทำเป็นเมิน..."
"..."ว่าแล้วเชียว ปฏิกิริยาเหมือนเดิม...
"อะไรคือสิ่งที่เธอต้องแบกรับกันแน่...เธอกำลังแบกรับอะไรบางอย่างอยู่ใช่มั๊ย"
"..."
"ทำไมถึงต้องทำตามที่เจ้ามุคุโร่นั่นสั่งด้วย ทำไมถึงปล่อยให้มันบังคับเธอได้ตามแต่ใจอยาก..."
"..."
"ทำไมถึงไม่ยอมบอกคนอื่นให้รู้...แม้แต่ชั้นเธอก็ยังไม่บอก..."
"...ถ้าบอกแล้ว คุณจะยอมช่วยชั้นรึเปล่าล่ะ"เธอเอ่ยขึ้นเบาๆ ก่อนจะโดดลงมาประจัญหน้ากับผม ตอนนี้น้ำเสียงเธอดูเยือกเย็นไม่ต่างอะไรกับเจ้ามุคุโร่ซักนิด
"คุณก็คงทับถมชั้นประมาณว่า สมน้ำหน้า อยากไปเชื่อไอคนเลวๆแบบมัน...ใช่มั๊ยล่ะคะ คุณฮิบาริ เคียวยะ"จี้ตรงจุดงี้เลยเหรอ
"...ใช่"
"เห็นมั๊ย สุดท้ายคุณก็ต้องมายอมจำนนต่อการกระทำของตัวเอง"
"ถ้าเป็นเมื่อก่อนล่ะนะ"
"ฮะ?"
"ขอแค่ครั้งเดียว...ที่จะให้ชั้นทำเพื่อเธอบ้าง เธอจะให้โอกาสชั้นมั๊ย...โคลม โดคุโร่"
"...มาขอตอนนี้มันก็สายไปแล้วล่ะค่ะ คุณฮิบาริ"
"โคลม..."
"แล้วทำไมตอนนั้นคุณถึงไม่ยอมช่วยทำเพื่อชั้นบ้าง! ถ้าเป็นตอนนั้นล่ะก็...ชั้นคงไม่ต้องมาจบชีวิตแบบนี้หรอก!!"
ความคิดเห็น