ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ขออยู่ด้วย!0.0
"ยัยสายหมอก!"ฮิบาริตั้งท่าจะโดดไปช่วย แต่โดนมุคุโร่ขวางหน้าซะก่อน
"คุฟุฟุ คิดเหรอครับว่าผมจะยอม"มุคุโร่
"เจ้าสัตว์กินพืช ลูกน้องแกกำลังแย่ยังจะสู้กันอีกเหรอ!"
"ครับๆ เรื่องแค่นี้ผมรู้ แต่คนที่จะช่วยน่ะ..."
พลั่ก!มุคุโร่ต่อยหน้าฮิบาริเต็มๆ
"คือผมต่างหาก!"ว่าแล้วเจ้าตัวก็โดดลงลำธารไปก่อน(อย่าไปยอมมันนะท่านฮิ/ปัน[โดนfc6996รุม])
"หนอย!เล่นทีเผลองั้นเหรอ"
"โคลมครับ ไม่เป็นไรแล้วนะครับ"มุคุค่อยๆอุ้มโคลมขึ้นมา(ตอนนี้แต่งไปหน้าแดงไป-////-/ปัน)
"ขอบใจนะเจ้าสัตว์กินพืชชั้นต่ำ แต่รายนี้ชั้น'ขอ'ล่ะ"ฮิบาริกระชากโคลมไปจากมุคุก่อนจะหนีไปอีกทาง
"หยุดนะครับ ฮิบาริ เคียวยะ!"มุคุตะโกนไล่หลัง แต่คิดเหรอว่าฮิบาริจะยอมทำตาม
ที่บ้านฮิบาริ(วิ่งโคตรเร็ว)
"อ อืม..."โคลมค่อยๆลืมตาขึ้น
"ตื่นแล้วเหรอยัยสายหมอก"ฮิบาริ
"ค คุณฮิบาริ!"
"ตื่นแล้วก็กลับไปซะ"
"..."
"..."
"..."(พูดอะไรก็พูดดิ!เปลืองหน้ากระดาษ/ปัน)
"อะไร หน้าชั้นมีอะไรติดงั้นเหรอ"
"เอ่อ คุณช่วยชั้นไว้เหรอคะ"
"เจ้าสัตว์กินพืชนั่นต่างหากที่ช่วยเธอไว้"
"งั้นเหรอคะ..."
"ไม่มีอะไรแล้วก็กลับไปซะ..."
"คุณฮิบาริคะ!ขอชั้นอยู่กับคุณได้มั๊ยคะ"โคลมลุกจากเตียงแล้วดึงชายเสื้อฮิบาริไว้
"อะไรนะ"
"ขอชั้นอยู่ที่นี่ได้มั๊ยคะ...กับคุณ"
"ยัยสายหมอก เห็นบ้านชั้นเป็นโกคุโยรึไง นึกอยากได้อะไรแล้วจะต้องได้อย่างงั้น"ฮิบาริพูดพลางพยายามแกะมือของโคลมออก
"ขอร้องล่ะคะ ขออยู่ด้วยนะคะ จะให้ชั้นทำอะไรก็ได้ ขอร้องล่ะค่ะ...ฮึกๆ"โคลมขอร้องอย่างสุดชีวิตจนกลั้นน้ำตาไม่ไหว
"...ก็ได้"ฮิบาริยอมในที่สุด
"จ จริงเหรอคะ"
"แต่มีข้อแม้ 1อยู่ที่บ้านชั้นห้ามทำบ้านรก แล้วห้ามเดินไปไหนมาไหนเองด้วย 2ชั้นพูดอะไรเธอต้องเชื่อแล้วทำตาม และ3..."
"และอะไรคะ"
"เธอต้องตามชั้นไปที่โรงเรียนด้วย"
"อะไรนะคะ!แต่มีกฎห้ามคนนอกเข้าไปในโรงเรียนนี่คะ"โคลมแย้ง
"ชั้นเป็นกรรมการคุมกฎ คิดเหรอว่าเรื่องแค่นี้ชั้นจะจัดการไม่ได้"(โห ได้ทีเอาใหญ่เชียวนะ-*-/ปัน)
"แต่..."
"หรือจะให้ชั้นส่งเธอกลับโกคุโยของเจ้าสัตว์กินพืชนั่น"
"ม ไม่เอานะคะ ก็ได้ค่ะ ชั้นจะไปโรงเรียนก็ได้ค่ะ"
'พักนี้เราเป็นอะไรนะ เห็นยัยสายหมอกร้องไห้ทีไรแล้วใจอ่อนทุกที'ฮิบาริคิดในใจ
----------
ปัน/คัท!จบแล้วจ้า พอได้แล้วทั้งสองคน(มาเป็นหนังอีกและ- -)
มุคุ/ทำไมตอนนี้บทผมน้อยจังล่ะครับ คุฟุฟุ
ปัน/ก็มีคนขอฮิบาริกับโคลมนี่นา ทำไงได้
ฮิบาริ/นี่เจ้าสัตว์กินพืช(หันมาหาปันแล้วแบมือ)
ปัน/หืมม์? เส้นชีวิตสั้นจังเลยนะคะ
ฮิบาริ/อยากตายนักรึไง(ทำท่าจะชักทอนฟา)
ปัน/เย้ย!ล้อเล่นค่ะ นี่ค่ะค่าจ้างแล้วก็ไปได้แล้วค่ะ
มุคุ/งั้นผมก็ขอตัวนะครับ(หายตัว)
ปัน/โคลมจัง ออกมาได้แล้วค่ะ เค้าไปกันแล้ว
โคลม/เฮ้อ!ให้บทชั้นหนักจังเลยนะคะT^T
"คุฟุฟุ คิดเหรอครับว่าผมจะยอม"มุคุโร่
"เจ้าสัตว์กินพืช ลูกน้องแกกำลังแย่ยังจะสู้กันอีกเหรอ!"
"ครับๆ เรื่องแค่นี้ผมรู้ แต่คนที่จะช่วยน่ะ..."
พลั่ก!มุคุโร่ต่อยหน้าฮิบาริเต็มๆ
"คือผมต่างหาก!"ว่าแล้วเจ้าตัวก็โดดลงลำธารไปก่อน(อย่าไปยอมมันนะท่านฮิ/ปัน[โดนfc6996รุม])
"หนอย!เล่นทีเผลองั้นเหรอ"
"โคลมครับ ไม่เป็นไรแล้วนะครับ"มุคุค่อยๆอุ้มโคลมขึ้นมา(ตอนนี้แต่งไปหน้าแดงไป-////-/ปัน)
"ขอบใจนะเจ้าสัตว์กินพืชชั้นต่ำ แต่รายนี้ชั้น'ขอ'ล่ะ"ฮิบาริกระชากโคลมไปจากมุคุก่อนจะหนีไปอีกทาง
"หยุดนะครับ ฮิบาริ เคียวยะ!"มุคุตะโกนไล่หลัง แต่คิดเหรอว่าฮิบาริจะยอมทำตาม
ที่บ้านฮิบาริ(วิ่งโคตรเร็ว)
"อ อืม..."โคลมค่อยๆลืมตาขึ้น
"ตื่นแล้วเหรอยัยสายหมอก"ฮิบาริ
"ค คุณฮิบาริ!"
"ตื่นแล้วก็กลับไปซะ"
"..."
"..."
"..."(พูดอะไรก็พูดดิ!เปลืองหน้ากระดาษ/ปัน)
"อะไร หน้าชั้นมีอะไรติดงั้นเหรอ"
"เอ่อ คุณช่วยชั้นไว้เหรอคะ"
"เจ้าสัตว์กินพืชนั่นต่างหากที่ช่วยเธอไว้"
"งั้นเหรอคะ..."
"ไม่มีอะไรแล้วก็กลับไปซะ..."
"คุณฮิบาริคะ!ขอชั้นอยู่กับคุณได้มั๊ยคะ"โคลมลุกจากเตียงแล้วดึงชายเสื้อฮิบาริไว้
"อะไรนะ"
"ขอชั้นอยู่ที่นี่ได้มั๊ยคะ...กับคุณ"
"ยัยสายหมอก เห็นบ้านชั้นเป็นโกคุโยรึไง นึกอยากได้อะไรแล้วจะต้องได้อย่างงั้น"ฮิบาริพูดพลางพยายามแกะมือของโคลมออก
"ขอร้องล่ะคะ ขออยู่ด้วยนะคะ จะให้ชั้นทำอะไรก็ได้ ขอร้องล่ะค่ะ...ฮึกๆ"โคลมขอร้องอย่างสุดชีวิตจนกลั้นน้ำตาไม่ไหว
"...ก็ได้"ฮิบาริยอมในที่สุด
"จ จริงเหรอคะ"
"แต่มีข้อแม้ 1อยู่ที่บ้านชั้นห้ามทำบ้านรก แล้วห้ามเดินไปไหนมาไหนเองด้วย 2ชั้นพูดอะไรเธอต้องเชื่อแล้วทำตาม และ3..."
"และอะไรคะ"
"เธอต้องตามชั้นไปที่โรงเรียนด้วย"
"อะไรนะคะ!แต่มีกฎห้ามคนนอกเข้าไปในโรงเรียนนี่คะ"โคลมแย้ง
"ชั้นเป็นกรรมการคุมกฎ คิดเหรอว่าเรื่องแค่นี้ชั้นจะจัดการไม่ได้"(โห ได้ทีเอาใหญ่เชียวนะ-*-/ปัน)
"แต่..."
"หรือจะให้ชั้นส่งเธอกลับโกคุโยของเจ้าสัตว์กินพืชนั่น"
"ม ไม่เอานะคะ ก็ได้ค่ะ ชั้นจะไปโรงเรียนก็ได้ค่ะ"
'พักนี้เราเป็นอะไรนะ เห็นยัยสายหมอกร้องไห้ทีไรแล้วใจอ่อนทุกที'ฮิบาริคิดในใจ
----------
ปัน/คัท!จบแล้วจ้า พอได้แล้วทั้งสองคน(มาเป็นหนังอีกและ- -)
มุคุ/ทำไมตอนนี้บทผมน้อยจังล่ะครับ คุฟุฟุ
ปัน/ก็มีคนขอฮิบาริกับโคลมนี่นา ทำไงได้
ฮิบาริ/นี่เจ้าสัตว์กินพืช(หันมาหาปันแล้วแบมือ)
ปัน/หืมม์? เส้นชีวิตสั้นจังเลยนะคะ
ฮิบาริ/อยากตายนักรึไง(ทำท่าจะชักทอนฟา)
ปัน/เย้ย!ล้อเล่นค่ะ นี่ค่ะค่าจ้างแล้วก็ไปได้แล้วค่ะ
มุคุ/งั้นผมก็ขอตัวนะครับ(หายตัว)
ปัน/โคลมจัง ออกมาได้แล้วค่ะ เค้าไปกันแล้ว
โคลม/เฮ้อ!ให้บทชั้นหนักจังเลยนะคะT^T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น