คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : จับหัวขโมยไอติม!
จับหัวขโมยไอติม!
“คอยดูเถอะนะ...อ้ำ!”
“ดูอะไรเหรอ”
“เจ้าหัวขโมยไอติมของฉันน่ะ...อ้ำ! ต้องลากมันมาสยบแทบเท้าฉันให้ได้!”
เด็กสาวผู้โดนฉกไอติมไป กล่าวด้วยน้ำเสียงขนลุกน่าสะพรึงกลัว พลางตักไอติมที่น้องชายแบ่งให้เข้าปาก จนทุกคนรอบโต๊ะสัมผัสได้ถึงออร่า อันแสนสยองขวัญจากตัวคุณเธอ
“รินจัง ใจเย็นๆนะ แหะๆ” มิคุเอ่ยขณะฝืนยิ้ม มือข้างหนึ่งลูบหัวของริน เพื่อให้เธออารมณ์เย็นลง
“แต่ฉันว่าหล่อนน่ะกินให้เสร็จ แล้วค่อยพูดดีกว่ามั๊ย…อึก!” เมย์โกะพูดเป็นเชิงประชด ก่อนจะกระดกเหล้าแก้วหนึ่งเข้าปากตัวเอง แบบรวดเดียวหมด
“คนนึงก็กินไปพูดไป อีกคนก็ไปซื้อเหล้ามาดื่ม พอๆกันทั้งคู่นั่นแหละครับ” เล็นกล่าวอย่างเหนื่อยใจกับสองสาวตรงหน้า
“ไม่รู้ล่ะ! ยังไงก็ต้องจับเจ้าหัวขโมยนั่นมาลงทัณฑ์ให้ได้!” เด็กหญิงประกาศ พร้อมเอาเท้าข้างหนึ่งวางบนโต๊ะ สองมือกอดอก ราวกับว่าตัวเองเป็นผู้นำกองทัพ
ล-ลงทัณฑ์ เชียวเหรอ... มิคุคิดในใจ
“แล้วเธอมีแผนรึไง” เล็นถามอย่างไม่ค่อยไว้เนื้อเชื่อใจเท่าที่ควร พร้อมกับมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ
“หึหึ แน่นอนอยู่แล้ว” รินแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ประดุจดังนางมารในคราบเด็กน้อยวัยสิบสี่ปี “เพราะฉะนั้น ขอให้ทุกคนช่วยร่วมมือด้วยนะคะ”
“คิดเองเออเองอีกแล้วนะ...เฮ้อ!” เด็กชายถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
“เออๆ ว่าไงว่าตามกัน” เมย์โกะตอบแบบปัดๆ ความจริงนี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอควรยุ่ง แต่คงเพราะส่วนหนึ่งมาจากฤทธิ์เหล้า ทำให้เธอไม่มีสติยั้งคิด
“ฉ-ฉันด้วยเหรอ...” มิคุทำหน้างงๆ พร้อมเอานิ้วชี้ที่ตัวเอง
“เอ่อ...ผมติดประชุมอะนะ เอาเป็นว่า...อย่าให้มันเกินเลยแล้วกันนะ” มาสเตอร์ผู้ถูกลืมเอ่ยขึ้นน้ำเสียงทุ้มต่ำ
“ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ ไม่เกินเลยอะไรมากนักหรอกค่ะ”
แน่ใจเหรอ... ครั้งแรกที่ทุกคนคิดแบบเดียวกัน
กลางดึกคืนนั้น...
“หาว! ผมง่วงแล้วนะ...” เล็นเอามือปิดปาก พร้อมครางเบาๆ
หลังจากกลับจากร้านไอติม ทั้งสี่คนต่างก็เตรียมแผนการพร้อม โดยวางไอติมถ้วยหนึ่งไว้ตรงกลางทางเดินห้องเก็บของ แล้วแอบดูอยู่ด้านหลังม่าน…
แต่ไม่ว่าจะดักรอนานสักแค่ไหน ก็ยังไม่มีวี่แววของ ‘หัวขโมย’ เลย...
“รินจัง เขาคงจะไปแล้วไปลับล่ะมั๊ง เรากลับไปนอนกันเถอะ...” ทางด้านมิคุเองก็มีท่าทีไม่ต่างอะไรจากเด็กชาย เธอเอามือสะกิดกระโปรงของเด็กหญิง แล้วขอร้องเธอให้เลิกล้มแผนครั้งนี้
“ไม่ค่ะ ตราบใดที่ยังจับเจ้าหัวขโมยนั่นไม่ได้ รินก็ไม่กลับค่ะ...!” รินตะโกนอย่างแผ่วเบาที่สุด
“ขอร้องล่ะริน ฉันถ่างตาไม่ไหวแล้ว...”
“ทำไมนายมันไร้ประโยชน์ขนาดนี้ฮะ เล็น…!”
“ชู่ว์! เงียบๆสิ มีคนกำลังมา”
เมย์โกะกระซิบเบาๆ นิ้วมือชี้ไปที่เงาของใครบางคน ผู้ซึ่งกำลังย่องไปที่ถ้วยไอติมซึ่งทั้งสี่เอาไปวางไว้ ก่อนจะค่อยๆหยิบมันขึ้นมา...และในตอนนั้นเอง!
“หยุดนะ! เจ้าหัวขโมย!!”
รินตะโกนขึ้น ส่งผลทำให้ ‘คนร้าย’ สะดุ้งโหยง พร้อมกับหันหลังและวิ่งหนีไป
และแน่นอน...มีเหรอที่คนอย่างเธอจะปล่อยให้เขาหนีรอดไปได้
“จับมันไว้! อย่าให้มันหนีไปได้!!” เด็กหญิงชี้นิ้วไปที่ ‘คนร้าย’ พร้อมตะโกนสั่งสามคนที่เหลือให้ตามจับเขามา
“เข้าใจล่ะ...ว-ว้าก!!”
โครม!
เล็นที่กำลังจะออกตัววิ่งตามคนคนนั้นไป จู่ๆเท้าของเขาก็เหยียบเข้ากับวัตถุทรงบอก ซึ่งมีพื้นผิวนูนและโค้ง ทำให้เขาลื่นล้มหัวฟาดกับพื้น
“โอ๊ย...!! นี่มัน...คุณเมย์โกะ!!” เมื่อตั้งสติได้ เด็กชายก็หันไปโวยวายกับหญิงสาวข้างกายทันที หลังจากที่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองเหยียบไป คือขวดเหล้าซึ่งไม่ใช่ของใครอื่นนอกจากเธอ
“อ้อ! โทษทีแล้วกันนะ” เจ้าของขวดเหล้านั้นเอ่ย อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว
“หนอย...!!”
“นี่! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” สาวน้อยเจ้าของเรือนผมสีเขียวน้ำทะเล ยังคงวิ่งตามหัวขโมยไอติมอยู่ ระยะห่างระหว่างทั้งสองเริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆ นั่นเป็นเพราะแรงของเขาเริ่มลดหย่อนลงแล้ว...
“แฮก...แฮก...เลิกตามมาซักทีดิ! ฉันก็เหนื่อยเป็นนะ...!” ‘คนร้าย’ตะโกนไปหอบไป
“ก็...หยุด...ซักทีสิ!! ฮึบ!” เธอเร่งความเร็วจนสามารถดึงส่วนหนึ่งของเสื้อผ้าของเขาไว้ได้
“ฮ-เฮ้ย! ว้ากกกกกกก!!”
โครม!!
เสียงบางอย่างดังขึ้น มิคุชะลอความเร็วลงจนกระทั่งหยุดนิ่ง ก้มลงมองที่พื้นด้านล่าง มีเส้นบางอย่างคล้ายๆสายไฟวางกองอยู่ คนคนนั้นคงเจ้าพวกนี้พันขาเข้า จนชนกับอุปกรณ์การแสดงด้านหน้า...
หลังจากนั้น เธอจึงมองดูที่มือเธอ...ผ้าพันคอผืนยาวสีน้ำเงิน
“พี่มิคุ!!” เสียงเล็นดังมาแต่ไกล จนปรากฏร่างของหญิงสอง และชายอีกหนึ่ง
“จับขโมยได้แล้วสินะคะ!” รินยิ้มอย่างมีหวัง
“อ-อืม...คงใช่ล่ะนะ...” มิคุยิ้มแห้งๆ
“เอาล่ะ...ถ้าอย่างนั้น ขอยลโฉมใบหน้าของนายหน่อยแล้วกัน”
เมย์โกะแสยะยิ้ม ขณะเปิดสวิชต์ไฟฉายในมือ ซึ่งวิ่งไปเอาที่ห้องตัวเอง ขณะที่ปล่อยให้เด็กสาววิ่งไล่ตามหัวขโมยไป พร้อมส่องไปเบื้องหน้าตนเอง
“อ๊ะ...!” เขาคนนั้นเอาแขนยกป้องบริเวณหน้าตัวเอง เพราะแสบตาแสงไฟจากไฟฉายกระบอกนั้น
“นึกแล้วเชียว...เป็นนายจริงๆด้วยสินะ...!”
ความคิดเห็น