ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [reborn]You're all I ever need นายคือทั้งหมดที่ฉันต้องการ

    ลำดับตอนที่ #5 : ของเล่น...

    • อัปเดตล่าสุด 1 ม.ค. 55



    (รูปคู่ แต่ไม่วายนะเฮ้ย!=[]=)


    [18]
       สรุปแล้ว...ในขากลับวันต่อมา ผมจึงต้องไปที่โกคุโยแลนด์ตามคำสั่งของยัยผีโคลม โดคุโร่ที่เอาแต่ตื๊อผมไม่เลิก แต่ก็เอาเหอะ...แค่เรามา ยัยนั่นก็ไม่ตามรังควานเราอีกต่อไป

    "ขอบคุณมากนะคะที่ยอมมาที่โกคุโยแลนด์^^"

    "ถ้ามันจะทำให้เธอเลิกตามรังควานชั้นได้ล่ะก็นะ..."

    "ค่ะๆ ชั้นไม่ผิดคำพูดหรอกนะคะ"

    "ขอถามเธออย่างนึง...ทำไมเธอถึงต้องตามมารังควานชั้นคนเดียวด้วย"คนอื่นก็มีตั้งเยอะ แล้วทำไมต้องเป็นผมคนเดียว ผมมีอะไรพิเศษในสายตาเธอรึไง?

    "ซักวันชั้นจะบอกคุณค่ะ..."ยัยนี่...อย่าเล่นตัวมากได้มั๊ยเนี่ย คนยิ่งอารมณ์เสียอยู่ด้วย

    "ถึงแล้ว..."

       โกคุโยแลนด์...สถานที่ที่เรียกได้ว่าทรุดโทรมที่สุดในนามิโมริคงว่าได้ ถ้าจะบอกนักท่องเที่ยวว่าเคยเป็นแหล่งมั่วสุมของพวกเด็กติดยาก็คงเชื่อ...

       แล้วที่สำคัญที่สุด...แหล่งกบดานของเจ้าโรคุโด มุคุโร่

    "จะเข้าไปล่ะนะ"

    "ค่ะ"

    -------------

    "เฮ้ย! แกมาที่นี่ทำไมฮะ เจ้าฮิบาริ เคียวยะ!"

    "คุณมุคุโร่ไปทำอะไรให้แกโมโหรึไง"

       สาบานได้ว่านั่นคือการต้อนรับของสองสมุนเอกของเจ้ามุคุโร่ 'โจชิมะ เคน'และ'คาคิโมโตะ จิคุสะ' เจ้าสองคนนี่มันก็ไม่ได้ชอบหน้าผม พอๆกับที่ผมไม่ชอบหน้าเจ้านายพวกมันนั่นแหละ

    "โหวกเหวกอะไรกันครับ?"

    "ค คุณมุคุโร่!!"

    "หืมม์? นึกไม่ถึงเลยนะครับว่าอย่างคุณจะบุกมาถึงแหล่งกบดานของผม ฮิบาริ เคียวยะ"

    "พูดยังกะชั้นอยากมานักแหละ..." 'ที่มาก็เพราะยัยวิญญาณเฮี้ยนนี่นั่นแหละ'นั่นคือสิ่งที่ผมกำลังจะพูดต่อ

    'ชั้นไม่ได้เฮี้ยนยะคะ คุณฮิบาริ=^=!'ดูเหมือนว่าโคลมจะอ่านความคิดผมออก ไม่งั้นคงไม่ทำหน้าเบ้แบบนั้นหรอก

    "วิญญาณเฮี้ยน? คุณหมายถึงใครกันครับ?"เจ้านี่ก็อีกคน-*-

    "ช่างเหอะ เอาเป็นว่า...ชั้นมีธุระถึงมาที่นี่แล้วกัน"

    "แล้วธุระของคุณคืออะไรกันครับ?"

    "คุณฮิบาริคะ...(กระซิบ)"ยัยโคลมกระซิบที่ข้างหูผม บอกให้ผมทำตามที่เธอพูด

    "ชั้นมีอะไรอยากถามแก"

    "ว่ามาสิครับ"

    "...โคลม โดคุโร่ในมุมมองของแกเป็นคนยังไงกัน?"ใช่ นี่ผมถามตามที่เธอขอทุกอย่าง

    "หืมม์? ถามทำไมล่ะครับ สนใจเธอแล้วรึไงกัน?"

    "อย่ามาซักไซร้รายละเอียดจากชั้น(เพราะตรูไม่ใช่ยัยโคลม) ตอบมาเร็วๆก่อนชั้นจะหมดความอดทน"

    "ก็นะ...เธอก็ดูเป็นเด็กสาววัย13ปีธรรมดาทั่วๆไปล่ะนะ หน้าตาก็น่ารักพอๆกับเด็กคนอื่นๆ นิสัยก็ดี ไม่ดื้อ ไม่ออกนอกลู่นอกทาง(มีแต่แหกโค้งใช่ปะ?/โดนโยนออกนอกบทความ)..."

    "เหรอ? แล้ว...แกคิดยังไงกับเธอล่ะ"

    "เมื่อคุณถามตรงๆแบบนี้ ผมก็จะตอบคุณตรงๆเหมือนกัน"

    "ก็ว่ามาสิ"

    "ในสายตาผม...โคลม โดคุโร่น่ะ..."

    "..."

    "เธอ...เป็นแค่ของเล่นแก้เบื่อก็เท่านั้นแหละครับ"

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×