ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : คืนที่ยาวนานของยูมิ
[Yumi mode]
มันแปลกๆอยู่นะ ครั้งแรกฮินาตะก็หนีออกจากหมู่บ้าน ต่อมาก็นารูโตะที่เป็นอะไรไปก็ไม่รู้ แต่ว่านะ ตอนนี้คิบะน่าห่วงที่สุด ชั้นเข้าใจดีว่าการที่เพื่อนคนใกล้ชิดต้องจากไปมันรู้สึกยังไง แต่ว่าเค้าก็กล้ามากนะเนี่ย
flashbackเมื่อสองปีก่อน ที่ดาดฟ้าโรงพยาบาล
"ฮึก ฮึก แบบนี้มันเกินไปแล้วนะ"
"นี่ๆเธอมาทำอะไรตรงนี้น่ะ"
"นายไม่เกี่ยว อย่ามายุ่งน่า"
"นี่ถามดีๆแล้วนะ ตอบมาตามตรงดิ"
"นายเป็นจูนินแล้วจะมาเข้าใจอะไร!"
"นี่มันเรื่องอะไรกันน่ะ พูดดีๆสิ"
"ชั้นอายุก็14แล้ว ยังเป็นแค่เกะนินอยู่เลย ทุกคนก็เอาแต่ล้อๆ ไม่ก็แกล้งชั้นตลอด ชั้นไม่อยากเป็นนินจาแล้ว!"
"แบบนี้นี่เอง จะบอกให้นะ ชั้นเคยแพ้คนที่ห่วยกว่าชั้นมาแล้วด้วย ตอนนั้นแหละ ทำให้ชั้นรู้ว่า ทุกคนน่ะ ไม่มีใครเก่งกว่าใครหรอก แค่ยังไม่แสดงออกมาแค่นั้นเอง บางทีเธอก็อาจเป็นหนึ่งในนั้นด้วยนะ"
"จ จริงเหรอ"
"สู้ๆนะ ชั้นจะเป็นกำลังใจให้ อ้อ!ชั้นคิบะนะ"
"ยูมิโกะจ้ะ เรียกสั้นๆว่ายูมิก็ได้จ้ะ คิบะคุง"
flashback
ตั้งแต่วันนั้นแหละ ทำให้ชั้นได้รู้ถึงตัวตนที่ซ่อนอยู่ของชั้น
ฟึ่บ! ฟึ่บ!
"ใครน่ะ!"
ชั้นวิ่งตามมันออกไปจากหมู่บ้านจนกระทั่งถึงในป่า
แฮก แฮก!
ผัวะ!
"โอ๊ย!"
จ๋อม!(ปล.ตอนนี้อยู่ริมฝั่งแม่น้ำ)
น น้ำ!หงึกๆ! อย่าสั่นสิ!
"แค่นี้จะมาสู้ชั้นได้เหรอ แค่นี้ยังกลัวน้ำขึ้นสมองเลย!"ย อย่ามายุ่งนะ อ๊ะ!พวกมันอีกคนมาแล้ว และทันใดนั้น!
ชิ้ง!
ด ดวงตาแบบนั้นมัน!ร หรือว่า...
"โอ๊ย!"
ข ขยับตัวไม่ไหวแล้ว...
มันแปลกๆอยู่นะ ครั้งแรกฮินาตะก็หนีออกจากหมู่บ้าน ต่อมาก็นารูโตะที่เป็นอะไรไปก็ไม่รู้ แต่ว่านะ ตอนนี้คิบะน่าห่วงที่สุด ชั้นเข้าใจดีว่าการที่เพื่อนคนใกล้ชิดต้องจากไปมันรู้สึกยังไง แต่ว่าเค้าก็กล้ามากนะเนี่ย
flashbackเมื่อสองปีก่อน ที่ดาดฟ้าโรงพยาบาล
"ฮึก ฮึก แบบนี้มันเกินไปแล้วนะ"
"นี่ๆเธอมาทำอะไรตรงนี้น่ะ"
"นายไม่เกี่ยว อย่ามายุ่งน่า"
"นี่ถามดีๆแล้วนะ ตอบมาตามตรงดิ"
"นายเป็นจูนินแล้วจะมาเข้าใจอะไร!"
"นี่มันเรื่องอะไรกันน่ะ พูดดีๆสิ"
"ชั้นอายุก็14แล้ว ยังเป็นแค่เกะนินอยู่เลย ทุกคนก็เอาแต่ล้อๆ ไม่ก็แกล้งชั้นตลอด ชั้นไม่อยากเป็นนินจาแล้ว!"
"แบบนี้นี่เอง จะบอกให้นะ ชั้นเคยแพ้คนที่ห่วยกว่าชั้นมาแล้วด้วย ตอนนั้นแหละ ทำให้ชั้นรู้ว่า ทุกคนน่ะ ไม่มีใครเก่งกว่าใครหรอก แค่ยังไม่แสดงออกมาแค่นั้นเอง บางทีเธอก็อาจเป็นหนึ่งในนั้นด้วยนะ"
"จ จริงเหรอ"
"สู้ๆนะ ชั้นจะเป็นกำลังใจให้ อ้อ!ชั้นคิบะนะ"
"ยูมิโกะจ้ะ เรียกสั้นๆว่ายูมิก็ได้จ้ะ คิบะคุง"
flashback
ตั้งแต่วันนั้นแหละ ทำให้ชั้นได้รู้ถึงตัวตนที่ซ่อนอยู่ของชั้น
ฟึ่บ! ฟึ่บ!
"ใครน่ะ!"
ชั้นวิ่งตามมันออกไปจากหมู่บ้านจนกระทั่งถึงในป่า
แฮก แฮก!
ผัวะ!
"โอ๊ย!"
จ๋อม!(ปล.ตอนนี้อยู่ริมฝั่งแม่น้ำ)
น น้ำ!หงึกๆ! อย่าสั่นสิ!
"แค่นี้จะมาสู้ชั้นได้เหรอ แค่นี้ยังกลัวน้ำขึ้นสมองเลย!"ย อย่ามายุ่งนะ อ๊ะ!พวกมันอีกคนมาแล้ว และทันใดนั้น!
ชิ้ง!
ด ดวงตาแบบนั้นมัน!ร หรือว่า...
"โอ๊ย!"
ข ขยับตัวไม่ไหวแล้ว...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น