คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : -เปิดตัวลูกสาวสุดสวย(ประหาร)ของรีบอร์น-
[writer]
ด้วยความรีบของริกะทำให้เธอนั้นข้ามถนนโดยไม่ดูสัญญาณไฟที่เป็นสีแดงอยู่ จน ณ ขณะนี้รถยนต์คันหนึ่งก็วิ่งเข้ามาหาเธอด้วยความเร็วสูง เธอหลับตาลงเตรียมรับชะตากรรมตัวเอง แต่...!
หมับ! ฟึ่บ! มีใครคนหนึ่งมากระชากเธอออกจากตรงที่เธอยืนอยู่ ทำให้เธอรอดจากวิกฤตครั้งนั้นอย่างหวุดหวิด
"ยัยเซ่อเอ้ย..."คนที่มาช่วยเธอค่อยๆพูดขึ้น เธอมีผมสีชมพูยาวถึงเอว ใส่หมวกแก๊ป(เขียนงี้ปะ?/ไรท์) แต่งตัวออกแนวทอมบอยซักหน่อยๆ
"อ เอ่อ..."ริกะที่ยังอึ้งๆอยู่พูดอะไรไม่ออก
"สัญญาณไฟก็มีทำไมไม่รู้จักดู! ตาบอดรึไงฮะ!"
"เปล่าค่ะ..."
"เออ! ไม่บอดก็ดีแล้ว นี่ถ้าชั้นมาช่วยไม่ทันจะว่าไงฮะ!"
"ขอโทษค่า...TT"
"โอ๊ย! เสียเวลาจริงๆเล้ย จะตามหาบ้านคนก็หาไม่เจอซักที!"
[ริกะ]
คนข้างหน้าชั้นอยู่ๆเค้าก็บ่นอะไรก็ไม่รู้ ว่าแต่...ยัยนี่ขี้บ่นจริงๆเลยนะ แค่ชั้นลืมดูสัญญาณไฟเอง= =(แค่เรอะ?!/ไรท์) แต่เอาเหอะ...ไม่ตายก็ดีแล้ว
"ริกะ!"สึมิเระกับสึรุโกะวิ่งมาหาชั้น
"โทษทีนะๆ ชั้นรีบไปหน่อย"
"ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่รีบไปกันเหอะ เดี๋ยวร้านปิด"เอ้อจริง!ลืมเรื่องเลี้ยงฉลองไปซะสนิทเลย=[]=
"อืมๆ! รีบไปเหอะ"
-------------
ที่ร้านเค้ก(กำลังทานอยู่)
"เฮ้อ! นึกว่าจะมาไม่ทันซะแล้ว"สึมิเระ
"นี่เธอน่ะ ถ้าอยากกินก็เข้ามาสิ ด้อมๆมองๆอยู่ได้"ชั้นพูดขึ้นหลังจากทนไม่ไหวที่เห็นเธอคนนั้นมายืนเกาะอยู่ที่กระจกร้านอยู่นานแล้ว และสุดท้ายเธอก็ยอมเข้ามากินด้วย...
"นี่ๆ กินช้าๆหน่อยก็ได้นะ เดี๋ยวก็ติดคอหรอก"ชั้นเห็นด้วยกับสึรุโกะ ยัยนี่กินซะแบบว่าอดข้าวมาเป็นเดือนงั้นแหละ= =
"ไม่ได้ๆ มีโอกาสทองแบบนี้ต้องใช้ให้คุ้ม"โอกาสอะไรของหล่อนเนี่ย= =
"นี่ๆ ตอนนั้นขอบใจมากนะที่ช่วยไว้ มีอะไรที่ชั้นพอจะช่วยได้มั๊ย"ชั้นพูดขึ้น อย่างน้อยก็ต้องขอบคุณเธออะนะ
"อืม...ก็พอมีอยู่เรื่องนึงนะ"
"อะไรเหรอ?"
"บ้านโกคุเดระไปทางไหนอะ"ฮะ?! บ้านชั้นเหรอ!
"ก็บ้านชั้นน่ะสิ!"
"หา?!"
"อย่างที่ว่านั่นแหละ"สึรุโกะช่วยพูดแทนชั้น
"เออๆ เช้าใจละ"
--------------
และตอนนี้ ชั้นกับยัยนี่ก็มาถึงบ้านแล้วล่ะ
"กลับมาแล้วค่ะ"
"มาแล้วเหรอ...เฮ้ย!เธอ!"เอ๋? พ่อรู้จักยัยนี่ด้วยเหรอ
"น้า!"น้าเหรอ?!
"เอ่อ...รู้จักกันด้วยเหรอคะ"ชั้นถามขึ้น
"อะไรกัน จำกันไม่ได้แล้วเหรอ! ก็ลูกคุณรีบอร์นกับอาเจ๊ไงเล่า!"
"เจ๊รูริเหรอ?!O[ ]O"ลืมแนะนำ คือว่าเจ๊รูริเป็นลูกพี่ลูกน้องชั้นเองแหละ
"ริกะเหรอ?!-[ ]-"ดูท่าเจ๊จะลืมชั้นเหมือนกันแหละนะ
"น้าฮายาโตะอย่ามาหลอกหนูเลย! ยัยเซ่อที่ข้ามถนนไม่ดูสัญญาณไฟนี่นะน้องหนู!"เฮ้ย! อย่าพูดมันออกมา...! ไม่รู้ความน่ากลัวของพ่อชั้นซะแล้วTT
"อะไรนะ?! ข้ามถนนไม่ดูสัญญาณไฟ จริงเหรอ?"แย่แล้วTT...
"ค่ะ..."
"พ่อเตือนไปไม่รู้กี่ครั้งแล้วว่าข้ามถนนดูสัญญาณไฟก่อน ถ้าเกิดโดนรถชนขึ้นมาจะทำไงฮะ!"โดนดุอีกแล้วTT
"ขอโทษค่า...ส่วนเจ๊"ชั้นขอโทษพ่อก่อนหันไปหา(ยัย)เจ๊ปากดี
"ท่าทีตอนอยู่ร้านเค้กน่ะ สงสัยคงถูกจับยัดพอยซั่น คุกกิ้งเป็นเดือนแล้วล่ะสิ เอ๊ะ?หรือเป็นปีกันนะ~"
"ยัยบ้า! หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ!!!"
"แต่อย่างน้อยก็พิสูจน์ได้แล้วนะว่าทั้งสองคนเป็นลูกพี่ลูกน้องกันจริง"แม่
"นั่นสิ...ปากเก่งเหมือนเดิมทั้งคู่"พ่อ
*************
จบไปอีกตอน ยังไม่หนุกมาก รอเปิดตัวให้ครบก่อนรับรองมันส์(?)แน่
ความคิดเห็น