ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [reborn]You're all I ever need นายคือทั้งหมดที่ฉันต้องการ

    ลำดับตอนที่ #15 : ฝน+โบสถ์...

    • อัปเดตล่าสุด 9 ม.ค. 55




    [18]
    "นางิ..."

    "ค่ะ ชื่อโคลม โดคุโร่น่ะ เป็นชื่อที่ท่านมุคุโร่ตั้งให้หลังจากที่ช่วยชั้นไว้จากอุบัติเหตุครั้งนั้น"อุบัติเหตุที่ว่ามีเด็กโดนรถชนแล้วเสียอวัยวะในท้องไปทั้งหมดสินะ

    "แต่ไม่ว่าชั้นจะเป็นใครในสายตาท่านมุคุโร่ แต่ว่า...ตอนนี้ชั้นอยากเป็นนางิในสายตาคุณฮิบารินะคะ^^"

    "...ถ้างั้นชั้นจะบอกอะไรเอาบุญให้เธอซักอย่างเอามั๊ย"ผมพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเธอ ถึงระยะที่ว่าได้ยินเสียงลมหายใจกันเลยล่ะ

    "อ อะไรคะ.///."

    "ไม่ว่าเธอจะเป็น'โคลม โดคุโร่'หรือว่า'นางิ'ก็ตาม...เธอก็ยังเป็นยัยจอมจุ้นในสายตาชั้นอยู่ดีนั่นแหละ"

    "อ อะไรนะ?!"

    "ก็อย่างที่พูดนั่นแหละ"

    "คุณฮิบาริอะ ใจร้ายชะมัดเลย!>[]<++"

    ------------

       เปรี้ยง! ซ่าๆๆ

    "ฝน...?"

       เหมือนเมื่อวานจะฟังพยากรณ์อากาศ บอกว่าวันนี้จะมีฝนตกสินะ...ทั้งๆที่รู้อยู่แท้ๆแต่ดันลืมเอาร่มมาซะนี่-*- ดูเหมือนว่ามันจะไม่หยุดตกง่ายๆซะด้วยสิ

    "เอาไงดีคะคุณฮิบาริ?"

    "ก็หลบฝนสิ ถามได้"

    "ชั้นหมายถึงว่าเราจะหลบฝนที่ไหนต่างหากล่ะคะ= = เวลาแบบนี้ยังจะมากวนอีก"(กวนน่ะดีแล้วโยม เดี๋ยวมันเครียดเกิน= =)

    "เหมือนชั้นจะรู้จักโบสถ์อยู่แถวนี้ๆน่ะ...ลองไปหลบฝนที่นั่นดูก่อนมั๊ยล่ะ?"

    "ว่าไงว่าตามกันค่ะ"หวังว่าวิญญาณหล่อนคงจะเข้าไปในโบสถ์ได้อะนะ...

    -----------

    "ที่นี่แหละ...ไปกันเหอะ"

    "ค่ะ"

       แอ๊ด!(//เปิดประตู)

    ผมกับนางิวิ่งฝ่าฝนกันมาจนถึงโบสถ์แห่งหนึ่งในนามิโมริ ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็จะเจอรูปปั้นพระแม่มารีย์ตั้งอยู่ด้านในตรงกลาง หน้าต่างด้านข้างโบสถ์ถูกตกแต่งด้วยกระจกแก้วสีต่างๆนาๆ

    "มันร้างมานานแล้ว ดังนั้นไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครเห็นหรอก"

    "ที่สวยๆแบบนี้เนี่ยนะร้างแล้ว ไม่อยากเชื่อเลย..."

    "บาทหลวงเจ้าของโบสถ์ท่านเสียไปนานหลายปีแล้ว บาทหลวงเค้าไม่มีทายาทมาสืบทอดหน้าที่ต่อ ที่นี่เลยถูกทิ้งร้างไว้น่ะ"

    "คนส่วนใหญ่ในนามิโมริก็ไม่ได้นับถือคริสต์ซะด้วย"

    "รู้ละเอียดจังนะคะ คุณฮิบาริ^^"

    "เคยศึกษาซักพักหนึ่งน่ะ"ผมตอบเธอ พร้อมค่อยๆทิ้งตัวนั่งบนม้านั่งยาวตัวหนึ่งที่ให้คนที่มาทำพิธีได้นั่งระหว่างทำพิธี

    "แต่ว่า...คุณฮิบาริก็เข้าใจเลือกที่นะคะเนี่ย เหมือนเราแต่งงานกันเลย^^"

    "อย่าเพ้อเจ้อน่า"

    "อา...จะว่าไปก็ชักง่วงขึ้นมานิดๆแล้วสิ..."นางิพูดลอยๆพร้อมเดินมานั่งข้างๆผม ก่อนเอาหัวตัวเองมาซบที่ไหล่ผม

    "เมื่อคืนชั้นนอนไม่ค่อยเต็มอิ่มน่ะค่ะ ถ้างั้น...ราตรีสวัสดิ์นะคะ เคียวยะคุง..."หลับเร็วจังเลยแฮะ= =

    "...ก็บอกแล้วไงเล่าว่าอย่ามาเรียกชื่อชั้นแบบนั้น เธอนี่ก็จริงๆเลยนะ ยัยนางิ..."จะว่าไปเมื่อคืนเราก็นอนได้ไม่เต็มที่เหมือนกันแฮะ

       นอนพักเอาแรงซะที่นี่เลยแล้วกัน ไม่มีใครเห็นอยู่แล้วนี่...

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×