ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [reborn]You're all I ever need นายคือทั้งหมดที่ฉันต้องการ

    ลำดับตอนที่ #10 : เมื่อทุกอย่างเริ่มดีขึ้น...

    • อัปเดตล่าสุด 4 ม.ค. 55




    [18]
       พลั่ก!

    "ค คุณฮิบาริ...ทำอะไร..."โคลมผลักผมออกจากตัวเธอ ก่อนค่อยๆพูดด้วยน้ำเสีงเหมือนอยากร้องไห้เต็มที แต่เรื่องที่ควรร้องไห้ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่เรื่องที่ผมจูบเธอนี่สิ...

    "สิ่งที่เธอต้องการจริงๆ...มันคือความรักสินะ..."

    "เอ๊ะ?"

    "ความรักจากคนที่เธอรักมากที่สุด ไม่ใช่ความรักจอมปลอมจากเจ้ามุคุโร่ที่หวังจะใช้เธอเป็นเครื่องมือ...เพราะอย่างนี้เธอถึงได้ตามชั้นมาตลอดทุกที่ ทุกแห่ง และทุกเวลาสินะ"

    "ชั้นรู้...ว่ายังไงชั้นก็ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขสิ่งที่เคยทำไว้ตอนนั้น เพื่อทำให้เธอกลับมามีชีวิตได้ แต่ว่า..."

    "คุณฮิบาริ..."

    "ขอซักครั้ง ขอซักครั้งเดียวที่เธอจะให้โอกาสชั้นอีกครั้ง ขอแค่ครั้งเดียวที่ชั้นจะทำให้เธอมีความสุข รับรอง...ชั้นจะไม่ทำให้เธอผิดหวังเป็นครั้งที่สองแน่"

    "ให้โอกาสชั้นมั๊ย...โคลม โดคุโร่"

    "...ค่ะ ชั้นจะลองให้โอกาสคุณอีกครั้งก็ได้ แต่ครั้งนี้น่ะ...เป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะคะ"

    "ขอบใจ...อ๊ะ!"อยู่ๆเธอก็โดดมากอดผมทั้งอย่างนั้น

    "คุณฮิบาริใจดีที่สุดเลย ชั้นชักจะเริ่มกลับมารักคุณอีกครั้งซะแล้วสิ"

    "เออ...จะว่าไปแล้ว...ชั้นเองก็ชักชอบเธอขึ้นมานิดๆแล้วสิ..."ผมพูดเบาๆ แต่ขอร้องล่ะ...อย่าได้ยินไอสองประโยคสุดท้ายเลย...

    "หืมม์? คุณบอกว่าคุณเริ่มชอบชั้นขึ้นมาแล้วงั้นเหรอคะ?"...นังไรท์มันอยู่ไหนวะ! ตรูจะขย้ำมัน!(//หนูเกี่ยวอะไรด้วยTT)

    "เปล่า...แล้วนี่จะกอดอีกนานมั๊ย= ="

    "อ๊ะ! ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆนะคะ!!"

       โคลมผละตัวออกจากผมก่อนจะรีบหันหลังให้ผม มือทั้งสองคอยปิดหน้าตัวเองไว้...ถึงจะมองไม่เห็นก็เถอะ แต่ผมก็พอเดาออกแล้วว่าสีหน้าเธอตอนนี้เป็นยังไง...

    "เป็นอะไรของเธออีกฮะ- -"

    "ย อย่ามองมานะคะ! สีหน้าชั้นตอนนี้...คุณฮิบาริห้ามมองเด็ดขาดนะคะ>///<"หน้าแดงชัวร์ ยิ่งกว่าร้องเปอร์เซ็นต์ซะอีก

    "ก็ได้ ไม่มองก็ได้...แล้วพรุ่งนี้เจอกัน"

    "รอด้วยสิคะคุณฮิบาริ!"

    "แล้วจะให้ชั้นรอเธอทำไมฮะ เธอก็นอนที่นี่ไปสิ"

    "ก็ที่นี่มันหนาวนี่คะ ขอชั้นกลับบ้านไปนอนบนเตียงอุ่นๆที่บ้านคุณหน่อยนะคะ"

    "ไม่ยักรู้ว่าผีก็มีความรู้สึกกับเค้าด้วย..."

    "คุณกำลังเหยีนดหยามชั้นอยู่นะคะ คุณฮิบาริ!"

    "เออๆ ตอนเย็นเจอกันหน้าประตูโรงเรียน"

    "เย้ๆ จะได้ไปสำรวจบ้านคุณฮิบาริแล้ว>w<!โคลมดีใจที่สุดในโลกเล้ย!"

       ...ถามจริงเหอะ ยัยนี่ไม่กลัวเสียตัวบ้างเลยรึไงฮะ ผมเป็นผู้ชายนะ-*- (//เหรอ~ เห็นฟิคอื่นมีแต่ไปเป็นเคะเค้า แอ๊ก!/ตายอย่างสงบคาทอนฟา) ยัยไรท์นี่...ปากวอนหาเรื่องชะมัด= =+

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×