คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : You are my true love? ตอนที่ 2
“ปะป๊ามาแล้ว ินบีิถึที่สุเลย” เ็หิวัย 4 วบโผเ้าอยฮวา้วยวามีใ
“ทำไมปะป๊าะไม่มาหาินบีละ นี่๊ะอวั” ยฮวาหยิบุ๊าหมีที่่อนอยู่้าหลัอเาออมา
“น่ารััเลย ินบีรัปะป๊าที่สุในโลเลย”
ินบี ปะป๊าอโทษนะ ยฮวานึถึเหุาร์เมื่อสอปีที่แล้ว พ่อแม่อเาับรถนพ่อแม่อินบีทำให้พวเาทั้หมเสียีวิ ินบี้อลายเป็นเ็ำพร้า ยฮวารู้สึเสียใมาที่พ่อับแม่อเา้อายและเป็น้นเหุให้พ่อับแม่อินบี้อาย
ินบี รอหน่อยนะ แล้วปะป๋าะมารับหนูไปอยู่้วย ยฮวาพยายามลั้นน้ำาไม่ให้ไหลออมา
“ปะป๋า ไปเล่นิ้าัน่ะ” ินบีูมือยฮวาไปเล่นิ้า้วยันอย่าสนุสนาน พี่เลี้ยในสถานเลี้ยเ็ำพร้าอยิ้มไม่ไ้เมื่อไ้ยินเสียหัวเราะอยฮวาับินบี ใระเื่อละว่าาสโนว่าหนุ่มฮออย่าเาะมีมุมแบบนี้ับเา้วย ยฮวามัะมาที่นี่บ่อยๆและำับับทุนไม่ให้บอเรื่อนี้ับใร เพราะไม่อยาให้นั่าวมายุ่วุ่นวาย
ยฮวา่อยๆอรถที่ร้านอาหารสุหรูแห่หนึ่ที่เามัะมาบ่อยๆ อาเป็นเพราะบรรยาาศ อาหารที่อร่อยและที่สำัผู้นไม่พลุพล่าน
“วันนี้ะรับอะไรีรับุยฮวา” เามาที่นี่บ่อยนสนิทับพนัานเสริฟ์ไปะแล้ว
“เอาเหมือนเิมละัน นี่นายเปลี่ยนทรผมใหม่หรอ ทรเียวับันเลย” ยฮวามัะเป็นันเอับทุนอยู่เสมอ
“ทรเียวัน แ่ผมหล่อสูุ้ยฮวาไม่ไ้หรอรับ อี 15 นาทีอาหาระมาเสริฟ์นะรับ”
ยูฮยอนและอฮยอนำลัเินเ้ามาในร้านอาหาร และมัน็เป็นร้านเียวับยฮวา เอ๊ะนี่มันนาเออผมับพระรอนี่นา เฮ้อไม่เยมีแฟน ั้นเธอ็สร้าภาพว่าัวเอใสื่อบริสุทธิ์แ่ริๆแล้วเธอ็ไม่่าอะไรับผู้หิที่ันเยเอมา ั้นามมารยาทผม้อไปทัทายเพื่อนร่วมานะหน่อยแล้ว ยฮวาเินรไปที่โ๊ะออฮยอนและยูฮยอน
“สวัสีรับุยูฮยอน อ่อนาเออผมุอฮยอน” ยฮวายื่นมือออไปเพื่อะทัทายแ่อฮยอนับโ้ให้เาแทน
“เินั่รับุยฮวา” ยูฮยอนเิยฮวานั่ามมารยาททั้ที่ริแล้วไม่อยาะให้เาเ้ามาใล้อฮยอน
“ั้นผมไม่เรในะรับ” ยฮวานั่ลไปอย่าหน้าาเยท่ามลาวามอึอัออฮยอนและยูฮยอน
“ุอฮยอนทานแ่อาหารเพื่อสุภาพทั้นั้นเลยนะรับ” เธอำลัสร้าภาพอยู่ใ่มั้ยอฮยอน
“่ะ มันี่อสุภาพุวรหันมาทานบ้านะ่ะ” อฮยอนอบออไป้วยรอยยิ้ม เพราะเห็นว่ายฮวาเป็นเพื่อนร่วมานบวับวามสุภาพเรียบร้อยอเธอ
“ไว้ผมะลอทานูนะรับ” เธอ็น่ารัีนะอฮยอน นิสัยอเธอมันะเหมือนับหน้าาที่ใส่ื่ออเธอรึเปล่านะ ผมอยาะพิสูน์แล้วละิ
“นี่เบอร์โทรศัพท์อผม ว่าๆโทรมาปรึษาเรื่อละรไ้นะรับ” ยฮวาหยิบมือถือออฮยอนึ้นมาพร้อมับเบอร์อเาให้เธออย่าหน้าาเย
เฮ้อ ผู้ายนนี้่าไม่มีมารยาทะริๆเลย นี่ัน้อเล่นละรับเาริๆหรอ?
“อ่อส่วนอุยูฮยอน ไม่้อนะรับ พอีว่าผมไม่อบุยเรื่อละรับพระรอ” ยฮวาั้ใพูวนประสาทยูฮยอน
“ผมอุยับนาเอ็พอรับ” นายนี่มันาสโนว่าริๆ ันไม่ยอมให้นายเ้าใล้อฮยอนเ็า
“ท่าทาละรเรื่อนี้ะสนุว่าทุเรื่อที่ผมเยเล่นมา ว่ามั้ยรับ ุอฮยอน ”
ทำไมนะันรู้สึว่าสายาอเา มันมีอะไรมามาย่อนอยู่ เาเป็นนยัไันแน่?
“ยฮวา ยฮวาา” ูฮาร่าโบมือให้ยฮวา พร้อมับเินมานั้้าๆเา
“ิถึัเลย่ะ” ฮาร่าล้อไปที่แนยฮวา้วยวามสนิทสนม
“อุ๊ยอโทษ่ะ นีุ่อฮยอนับุยูฮยอนใ่มั้ย่ะ ไม่นึเลยว่าะเอพวุที่นี่” ฮาร่ามออฮยอน้วยสายาที่ไม่่อยะเป็นมิรนทำให้เธอสัมผัสไ้
“ั้นผมอัวลับ่อน แล้วเอันนะรับ” ทำไม้อมาเอเธอ้วยนะูฮาร่า ยฮวาลุึ้นเินไป้วยวามหุหิ แ่ืนเียว็น่าะพอแล้วสำหรับผู้หิที่รัสนุอย่าเธอ
“ยฮวา ยฮวาา รอัน้วยิ่ะ” ูฮาร่ารีบวิ่ไปล้อแนยฮวาโยไม่แร์สายาใร
“อฮยอนทานัน่อเถอะ อย่าไปสนใเาเลย” ยูฮยอนัสลัผัในานอเาให้อฮยอน
“เอ่อ ่ะ อบุ่ะโอปป้า” เา็แ่ผู้ายที่เ้าู้ เอาแน่เอานอนไม่ไ้ินะ
“ปล่อยผมไ้แล้ว” ยฮวาับแนอฮาร่าออาแนอเา้วยวามรำา
“ืนนี้ให้ฮาร่าไปับุนะ่ะ” ฮาร่ายมือทั้สอ้าอเธอล้อไปที่ออยฮวา ยฮวา่อยๆเอามือไปลูบผมอฮาร่าพร้อมับยิ้มออมาแบบเๆ
“ุมาเอ็ลับเอละัน” ยฮวาเอามืออฮาร่าที่ล้ออยู่ที่ออเาออ พร้อมับเินไปที่รถและับมันออไปอย่ารวเร็ว
“รี๊ แล้วเราะไ้เห็นีัน ันะไม่ยอมใหุ้ทำแบบนี้ับัน” ฮาร่าเินไปที่รถอเธออย่าอารม์เสีย
“ฮัลโหล เธอทำแบบนี้ับันไ้ยัไ ัวประอบนนั้นมันมีีว่าันรไหน ฮัลโหล ฮัลโหล”ปาร์ินเฮปาโทรศัพท์ลไปที่พื้น้วยวามโมโห ันไม่สนใหรอพระเออย่านาย เพราะอนนี้ัน… ินเฮหยิบบทละรเรื่อใหม่ที่เธอ้อเล่นับยฮวาออมาู
“ยฮวาในที่สุัน็ไ้เอเธอัที ันไม่เื่อว่าเธอะลืมันไ้ ันะทำให้เธอลับมารัันอีรั้”
ปาร์ินเฮหยิบรูปเธอับยฮวาอนที่บันออมาู ันรอไม่ไหวแล้วิ ยฮวา
มาอัพ่อนนอน พรุ่นี้ไรเอร์มีเรียนเ้า ฝันีนะ่ะ
ความคิดเห็น