คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ตอนที่ 17 ยงโอปป้าแอบเกเรอีกแล้ว :(
“โอปป้า สวยัเลย่ะ ” อฮยอนยืนมอูวิวทิวทัศน์ยาม่ำืนาริมระเบียห้ออยฮวา เพราะเป็นั้นที่สูที่สุเลยทำให้มอเห็นเมือปูานไ้ทั้เมือ
“ั้นเราแ่านแล้วย้ายมาอยู่ที่นี่ันมั้ย” ยฮวาพูปนหัวเราะออมา
“โอปป้าอ่า ล้อเล่นอีแล้ว อยูนะันะไม่แ่านับโอปป้า” อฮยอนีไปที่ไหล่อยฮวา นอะไรเอาเรื่อแ่านมาล้อเล่น
“โอ๋ๆๆ เธอไม่แ่ับพี่ แ่พี่ะแ่ับเธอ” ยฮวา่อยๆออฮยอนา้านหลัพร้อมับเอาาอเาไปไว้ที่ไหล่อเธอ
“ั้นอีสิบปีแล้วันนะ่ะ อนนั้นัน 30 โอปป้า็ 32” อฮยอนพูิล
“โอ๊ยไม่เอาอ่าั้สิบปี ห้าปีแล้วัน” ยฮวาทำเสียอออ้อนเหมือนับเ็น้อยอีแล้ว
“อืม ้อรอูพฤิรรมอโอปป้า่ะ ว่าทำัวีหรือเปล่า” ยฮวาถึับหัวเราะ ับำพูที่แสนะริัออฮยอน
“ั้นพี่ะเป็นเ็ประถมที่แสนีอเธอลอไป” ยฮวาระิบไปที่หูออฮยอน เฮ้อ ยัไโอปป้า็ือเ็ประถมินะ
“เอ่อ ันลืมไปะสนิทเลย ที่สนามบินโอปป้าับัน้อเป็น่าวแน่เลย่ะ ทำไีละ่ะ”อฮยอนนึถึอนที่ยฮวาเอาสมุสารภาพผิมาให้เธอท่ามลาผู้นมามาย มันทำให้เธอรู้สึัวลึ้นมา
“พี่ะบอว่าเราบันไปเลยีมั้ย” ยฮวาพูออไป้วยน้ำเสียริั
“ไม่ไ้นะ่ะ พี่ำลัะมีละร านในวารบันเทิอพี่ำลัไปไ้สวย ” ยอวาสัมผัสถึวามห่วใยที่อฮยอนมีให้เา อฮยอนไม่เยิถึัวเอเลยทั้ที่่าวนี้็ส่ผลระทบ่อเธอเหมือนัน
“เธอเป็นห่วแ่พี่ แล้วเธอละ พี่ะไม่ยอมทำลายอนาอเธอหรอ พี่ะรอวันนั้น เราะประาศให้นทั้โลรู้” น้ำาออฮยอน่อยๆไหลออมา เพราะำพูอเาทำให้ันมีำลัใ ผู้ายนนี้เาเป็นนที่สอนให้ันรู้ัับวามรั
“โอปป้า่ะ ันรัโอปป้าที่สุเลย มันะ้อมีวันนั้นอเรา่ะ” อฮยอนโผเ้าอยฮวาอย่าแนบแน่น
“พี่็รัเธอ ฮยอน” อบุที่ทำให้ผมไ้มาเอับผู้หินนี้ สอหนุ่มสาวำลัอันอย่าแนบแน่นท่ามลาวิวทิวทัศน์ที่สวยามอเมือปูาน
ิ๊ ิ๊ ิ๊ เสียโทรศัพท์อยฮวาัึ้นมา ยฮวาถึับแปลใ ใรนะโทรมาหาเาเวลานี้อนนี้มัน็ปาเ้าไปะสี่ทุ่มไปแล้ว
“อ้าว ินอ นายนึยัไโทรมาหาัน” ยฮวาถามออมา้วยวามแปลใ
“พวเราำลัลอันอยู่ ยอมันไ้พัารมทหาร เลยโทรมาให้นายอิาเล่น” ินอิว่าอนนี้ยฮวาำลัอยู่ที่โล
“เอ่อ อนนี้ันอยู่อนโที่ปูาน ับอฮยอนนะ” ยฮวาหันไปมอหน้าอฮยอน อฮยอนถึับๆ ว่าใรโทรมา
“นายลัวแฟนนี่เอ อฮยอนไม่ให้ื่มเหล้าละิ เอาี้เี๋ยวให้ยอุยับอฮยอนเอ” ินอหัวเราะออมา ที่แท้ยฮวา็ลัวเฮ้ยเรใอฮยอนนี่เอ
“สวัสี่ะ ันอฮยอน่ะ” อฮยอนรับโทรศัพท์ามือยฮวาอย่าๆ มัน้อมีอะไรแปลๆแน่เลย
“ผมยอนะรับ ำไ้หรือเปล่าอนทีุ่มาถ่ายรายารับยฮวา ผมอยู่ที่รมทหาร อนนั้นผมเลยโทรศัพท์มาแทน” ยอทำเสียหล่อเพื่อุยับอฮยอนนเหล่าเพื่อนๆ่าอำออมาไม่ไ้
“อ่อ ำไ้แล้ว่ะ โอปป้าที่ลๆ สบายีมั้ย่ะ” อฮยอนรู้สึถูะาับเพื่อนอยฮวาทุน เป็นเพราะวามเป็นันเอและวามริใที่พวเามีให้เธอ
“รับ อนนี้ผมไ้พัเลยมาลอันามประสาผู้าย เลยอยาะออนุาให้ยฮวาออมาไ้มั้ยรับ” อฮยอนหลุหัวเราะออมา พวเาทำหยั่ับเธอเป็นแม่อยฮวา้อมีารออนุา้วย อฮยอนหันไปมอหน้ายฮวาที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ี้ะนหน้าหมั่นไส้
“แหม พวพี่ๆ็ ันไม่ใ่แม่อโอปป้านะ เห็นแ่พี่ยอ ให้ไป็ไ้่ะ แ่อย่าื่มันเยอะนะ่ะ” อฮยอนส่โทรศัพท์ให้ยฮวาุยับยอ
“เป็นไนาย ันออนุาอฮยอนให้แล้วนะ เอันร้านเิม” ยอพูิล นานๆทีะเห็นยฮวาเป็นแบบนี้
“ริๆแล้ว พี่ไม่อยาไปหรอนะ แ่นานๆยอมันะไ้พันะ ” ยฮวาทำเสียอออ้อน
“ริหรอ่ะ อนนี้สี่ทุ่มห้ามลับเินเที่ยืนนะ่ะ แล้ว็ ถ้าโอปป้าเมาลับมาละน่าู” อฮยอนทำเสียุใส่ยฮวา
“พี่ไป่อนนะไม่้อิถึพี่นะ เี่ยวพี่มา” ยฮวาหอมแ้มอฮยอนไปฟอให่่อนะรีบเินออไป อฮยอนไ้แ่ถอนหายใออมา เพราะรู้ว่ายฮวา้อเมาลับมาแน่ๆ บาที้อปล่อยให้เาไปสัสรร์ับเพื่อนๆบ้า แ่ถ้าบ่อยเินไปเธอ้อุเาบ้า
“ันมาแล้ว ทุน” ยฮวาเินมานั่ที่โ๊ะับเหล่าผอเพื่อนอเา
“นึว่าลัวอฮยอนนไม่ล้าออมาะแล้ว” ยอหัวเราะออมาเสียัที่ไ้แวยฮวา
“อะไรอนาย ันไม่ไ้ลัวะหน่อย็แ่เรใ มาๆ ินอ ยอ อูยอน ฮยอน นแ้วๆ” พวเายแ้วึ้นนและื่มันอย่าสนุสนาน าโูหนึ่ว็ลายเป็นหลายวนนับไม่ถ้วน
“เฮ้ยนี่มันี่โมแล้ววะ” ยฮวาพยายามูนาฬิาที่มืออเาแ่ทำไมมันไม่ัเอาะเลย สสัยเาะเมาะแล้ว
“อ่อเที่ยืนแล้ว” ินอทีู่ะมีสิที่สุหันไปบอับยฮวา
“ัน้อลับแล้ว เี๋ยวโนอฮยอนุ” ยฮวาำลัรวบรวมสิที่มีเหลืออันน้อยนิ แ่แ่เินเายัเินไม่ไหวเลย
“เินยัไม่ไหวเลย เี๋ยวันไปส่นายเอ” ินอพยุร่าอยฮวาให้เินไป้วยัน
ปิ้ป่อ ปิ้ป่อ อฮยอนรีบวามือารีโมททีวีพร้อมับลุึ้นไปเปิประูอย่ารวเร็ว
เธอเาไม่ผิริๆเมื่อเห็นินอพยุยฮวาเินเ้ามา
“ฮยอน๋า พี่ลับมาแล้ว” ทั้ลิ่นเหล้าและเสียอยฮวาเาไ้ไม่ยาว่าแทบะไม่มีสิเหลืออยู่เลย
“ผมไป่อนนะรับ อโทษนะรับให้ยฮวาื่มมาไปหน่อย” เพราะอะไรไม่รู้เห็นหน้าอฮยอนทีไรเารู้สึเรในบอไม่ถู เพราะวามเป็นผู้ให่เินอายุออฮยอนละมั้
“ไม่ใ่วามผิอพี่ินอหรอ่ะ ลับีีนะ่ะ” อฮยอนส่ยิ้มให้ินอ ่อนที่เาะเินออไป
“เฮ้อ ันะทำยัไับโอปป้าีละเนี่ย” อฮยอนบ่นออมาเบาๆเมื่อเห็นสภาพอยฮวาที่นอนไม่มีสิอยู่บนโฟา
ไรเอร์มาอัพแล้ว วันนี้เลิเรียนเร็วเลยรีบมาแ่ ฝาฟิทั้สอเรื่ออไรเอร์้วยนะ่ะ
เี๋ยวเรื่อใหม่ะมาอัพอนที่ 2 อนึๆนะ่ะอไปเรียบเรีย่อน
ความคิดเห็น