คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 8 Hyun vs Yong
“เ้ามาไ้แล้ว” ยฮวาับแนออฮยอนและลาเธอให้ไปนั่ที่โฟา อฮยอนพยายามัืนแ่็สู้แรอยฮวาไม่ไ้
“โอปป้า ันเ็บนะ่ะ ทำไมถึทำแบบนี้ละ่ะ” อฮยอนมอหน้าเา้วยวามน้อยใ
“ทำไมเธอถึิทำอะไรพิเรนๆแบบนี้ห๊ะอฮยอน” ยฮวาะอใส่อฮยอนทำให้เธอถึับน้ำาไหลพรา
“พิเรนหรอ่ะ ันทำไปทุอย่า็เพราะอยาให้โอปป้าีใ แ่โอปป้าับบอว่ามันพิเรนแล้ว็ยัโรธันอี” อฮยอนถอวิและหมวอเธอออและ่อยๆเ็น้ำาอเธอที่ำลัไหลริน
เมื่อยฮวาเห็นน้ำาอเธอถึับะัแ่เ้า็ยัใแ็เพราะยัโรธอฮยอนอยู่ พี่ะไม่ยอมใอ่อนให้เธอเ็า ที่เธอทำไปรู้มั้ยพี่หวเธอมาแ่ไหน เธอไม่เ้าใวามรู้สึพี่หรอ
“เธอิว่าพี่ะีใหรอที่เธอทำแบบนี้ แ่ัวแบบนี้ไปไหนนเียว และในานน็เยอะถ้าพวเาเิรู้ว่าเป็นเธอละะเป็นไ พี่ไม่อยาให้มีใรมาแอนี้เธอ พี่ไม่อยาให้เธอไม่สบายใ ” ยฮวายัมีสีหน้าที่บึ้ึเา่อยๆเินไปนั่ที่โฟาับอฮยอนอย่าโมโห อฮยอนถึับใเมื่อหันไปเอยฮวาที่ำลัโมโหเธออยู่ึ่แ่าายฮวาที่อบี้เล่นับเธอ
โอปป้าเป็นห่วันมาแน่ๆเลยถึโรธแบบนี้ เฮ้อสสัยันิอะไรื้นๆเินไป แ่อนนี้ันะ้อโอปป้ายัไละเนี่ยท่าทาไม่ยอมหายโรธ่ายๆะ้วย อฮยอนเมื่อไ้ฟัยฮวาอธิบาย็รู้สึผิับสิ่ที่เธอทำลไป อฮยอน่อยๆยับไปนั่ิับยฮวา
“โอปป้าา ันอโทษนะ่ะ ันสำนึผิแล้วโอปป้าเป็นห่วันมา ันะไม่ทำอะไรพิเรนๆแบบนี้อีแล้ว่ะ อย่าโรธเลยน้า”อฮยอนทำเสียอออ้อนพร้อมับยื่นหน้าอเธอเ้าไปใล้ยฮวา
“ไม่้อทำหน้าแบบนั้นเลย พี่ยัไม่หายโรธ” ยฮวายัี้อนไม่เลิ อฮยอนถึับพ่นลมออมาามู
“ั้นันะุเ่าอยู่รนี้แหละ นว่าโอปป้าะหายโรธ” อฮยอนใ้ไม้ายสุท้ายและลไปนัุ่เ่าอยู่บนพื้น รหน้าอยฮวา
“ั้น็เิามสบาย ผมอัวไปนอน่อนนะรับ” ยฮวาพู้วยสีหน้าเรียบเยพร้อมับเินเ้าไปในห้ออเา
“โอปป้าิว่าันะยอมแพ้หรอ ไม่มีทา ันะุเ่าไปเรื่อยๆ นว่าโอปป้าะหายโรธเลยอยู” อฮยอนั้ใพูัๆให้ยฮวาไ้ยิน
ยฮวา่อยๆแ้มประูเพื่อแอบูอฮยอน ้อให้รู้สำนึะบ้าอฮยอนราวหลัะไ้ไม่ทำให้พี่เป็นห่วอี เวลาผ่านไปัพัอฮยอนรู้สึเมื่อยนไม่ไหวแ่ยฮวา็ยัไม่ยอมยโทษให้เธอ โอปป้าทำไมไม่หายอนะที ันะใ้แผนารสุแล้วนะ อฮยอน่อยๆล้มัวลไปนอนับพื้นอย่าแน่นิ่ เมื่อยฮวาไ้ยินเสียึรีบเปิประูอย่าใ
“ฮยอนเธอเป็นอะไร ื่นิ” ยฮวารีบอุ้มอฮยอนไปที่เียอเาอย่าใและ่อยๆเอาผ้าุบน้ำมาเ็ที่ใบหน้าอเธออย่าห่วใย อฮยอน่อยๆลืมาอเธอพร้อมับหัวเราะออมา
“โอปป้าีันเหอะน้า อย่าอนเลย ” อฮยอนทำเสียอออ้อน
“นี่เธอแล้พี่อีแล้วหรอ ทำไมเี๋ยวนี้เ้าเลห์แบบนี้ห๊ะอูฮยอน” ยฮวาหยิแ้มออฮยอนทั้สอ้า
“โอ๊ยเ็บ นะ่ะ หายโรธแล้วใ่มั้ย่ะ” อฮยอนทำหน้าาลๆใส่ยฮวาทำให้เาหลุยิ้มออมา
“โอปป้ายิ้มแล้วน่ารัว่าทำหน้าบึ้ั้เยอะเลย” อฮยอน่อยๆไปนั่ที่ัอยฮวาพร้อมับเอามืออเธอล้ออเาเอาไว้
“ันสัา่ะะเื่อฟัโอปป้าทุอย่า ะไม่ทำให้โอปป้าเป็นห่ว ะไม่ใสุ่แบบนี้อีแล้ว โอปป้าอย่าทำหน้าแบบนั้นใส่ันอีนะ่ะ ” เมื่อยฮวาไ้ยินถึับรู้สึผิับสิ่ที่เาทำับเธอ
“พี่อโทษเธอ้วยนะ พี่โมโหนลืมนึถึวามรู้สึอเธอไปเลย แ่พี่ทำไปทุอย่าเพราะพี่รัเธอ หวเธอ ไม่อยาให้ผู้ายนไหนมอเธอ้วยสายาแบบนั้น” ยฮวาเหลือบไปเห็นรอยแบนแนออฮยอนถึับรู้สึผิเพราะมันเป็นฝีมืออเา ยฮวา่อยๆูบไปที่แนออฮยอนเบาๆ
“เ็บมั้ยฮยอนพี่อโทษนะ ั้นพี่ะให้เธอีหน้าผาพี่แรๆเลย”
“ริหรอ่ะ ั้นันะีแล้วนะ่ะ” อฮยอน่อยๆ้ามืออเธอเพื่อะีไปที่หน้าผาอยฮวาทำให้ยฮวาถึับหลับาเพราะลัว แ่ับรู้สึแปลใเพราะมันไม่มีวามรู้สึเ็บที่หน้าผาอเา เป็นเพราะอฮยอนไม่ไ้ีไปที่หน้าผาอเาแ่ลับูบไปที่หน้าผาอยฮวาแทน
“อฮยอน ั้นีแบบนี้อีร้อยรั้็ไ้พี่ยอม” แ่แทนที่อฮยอนะูบไปที่หน้าผาอเาเธอับีไปที่หน้าผาอยฮวาอย่าแร
“โอ๊ยพี่ไม่ยอมให้เธอแล้พี่อยู่นเียวหรอ” ยฮวา่อยๆยับไปหอมแ้มอฮยอนฟอให่พร้อมับเอามือไปี้ที่เอวอเธอ
“โอปป้าไม่ล่นแล้ว่ะ ันั๊ะี้” ทัู้่่าหยอล้อันพร้อมับเสียหัวเราะอย่าสนุสนาน
“ฮยอนั้นเราไปนั่รถเล่นันมั้ย” อยู่ๆยฮวา็วนอฮยอน แ่เธอ็อบลอย่าไม่ลัเล
“โอเ่ะ ไปันเลย” อฮยอน่อยๆลุึ้นและล้อที่แนอเาเพื่อะเินออไป้วยัน
“เี๋ยว ไปเปลี่ยนุ่อน” ยฮวามอไปที่เสื้อผ้าสุเ็ี่อเธอพร้อมับเินไปเปิู้เสื้อผ้าอเาหยิบเสื้อแนยาวัวให่ับาเวอร์มายาวัวโร่ให้อฮยอน
“เปลี่ยนะ พี่ะไปรอ้านอ” ยฮวาออไปยืนรออฮยอนที่หน้าห้อ เมื่ออฮยอนออมายฮวาถึับหลุำเพราะเสื้อับาเอเาที่ให้เธอใส่นั้นมันัวให่นทำให้เธอูรุ่มร่าม แ่ในวามิอเรามัน็น่ารัไปอีแบบ
“โอปป้าอ่า หัวเราะอะไร่ะ ุอันมันลอ่า” อฮยอนถอนหายใออมา
“เอาน่าุนี้สวยว่าุเ๊ี่อเธออี ไปันไ้แล้ว” ยฮวา่อยๆูมืออฮยอนออไป
ภายในรถยฮวาเป็นนับส่วนออยอนนั่อยู่้าๆเา “โอปป้า่ะ ันอยาับรถบ้าั.ให้ันับนะ่ะๆๆๆ” อฮยอนอ้อนยฮวา
“พี่ับนี่แหละีแล้ว เธอะไ้ไม่เหนื่อย” ยฮวายื่นมือไปแะที่ผมอเธอเบาๆ แ่เมื่อเห็นหน้าออฮยอนที่ำลัอนเา
“เอาเป็นว่ารั้่อไปพี่ะให้เธอับแล้วัน”
“ินะ่ะ โอปป้าสัาแล้วห้ามผิำพูละ” อฮยอนถึับีใเหมือนับเ็ๆ ทำให้ยฮวาอไม่ไ้ที่ะยิ้มับท่าทีอเธอ ไม่นานยฮวา็อรถที่ริมแม่น้ำฮันบริเวที่ไม่มีผู้นพลุพล่าน
“โอปป้าะแม่น้ำฮันอนลาืนสวยที่สุเลย่ะ” อฮยอนำลัื่นมวิวทิวทัศน์อแม่น้ำฮัน ยฮวาึ่อยๆเ้าไปอเธอา้านหลัพร้อมับเอาาอเาไปไว้ที่ไหล่อเธอ
“รู้มั้ยพี่อยาะอยู่ับเธอทุๆวัน อยาเห็นหน้าเธอ อยาะบอว่าพี่รัเธอให้นทั้โลรู้ไปเลย”
“มันะ้อมีวันนั้น่ะ เรา้อเื่อใันนะ่ะ แม้ะ้อเอับอุปสรรอีมามายที่รอเราอยู่ แ่ันะอรัโอปป้านนี้นเียวลอไป่ะ” อฮยอน่อยๆเอามือไปับบนมืออยฮวาที่อเธออยู่
“พี่็ะรัเธอนเียว อฮยอนอ่าาราฮันา”ยฮวาะโนออไป้วยวามสุ
“พอไ้แล้ว่ะโอปป้า เี๋ยวนอื่นมาไ้ยิน” ยฮวารีบึอฮยอนมาอไว้อย่าแนบแน่น
แ่ทันทีที่เาลายอ้อมอาเธอ ยฮวา็่อยๆบรรูบไปที่ริมฝีปาออฮยอนอย่าเนิ่นนาน ท่ามลาวิวทิวทัศน์ที่สวยามอแม่น้ำฮัน
______________________________________________________
เป็นไบ้า่ะอนนี้ะให้ยโหไป็สสารน้ออ อนหน้าะเป็นแนวไหนีน้า? ไรเอร์อไปหาเรื่อราวมาแ่่อนนะ่ะ
ความคิดเห็น