คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ILYMC : หรือว่าผมจะ..... (คิดชื่อตอนไม่ออกๆ-*-)
"หึ!!!ไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันจะมาเสียเวลาวิ่งไล่ตามนาย!!!!"ยัยซาสึโกะพูดออกมาอย่างบ่นๆพร้อมกับรีบเดินหนีห่างผมออกไป ผมจึงต้องพยายามเพิ่มสปรีดความเร็วให้ไม่ทิ้งห่างยัยนั่นออกไปมากกว่าเดิม เพราะผมอาจจะหลงทางในโรงเรียนได้(ก็ผมไม่คุ้นทางอ่ะ)
"เสียเวลาหมดเลย!!!"ยัยนั่นก็ยังคงบ่นต่อไป
"เพราะคนเซ๊อะเบ๊อะเซ่อๆซ่าๆอย่างนายแท้ๆ"
' แล้วใครใช้ให้เธอมาวิ่งไล่ฉันล่ะ ' ผมทำหน้านิ่งๆ แต่ในใจของผมคิดต่อว่ายัยซาสึโกะ ยังไงผมก็ได้แต่คิดในใจเท่านั้นแหละครับ พูดออกไปผมก็ได้เจ็บตัวเปล่าๆ
"หึ...."ผมสถบออกมาค่อนข้างจะดัง เพื่อประชดยัยนั่น และมันก็ได้ผล ยัยนั่นหันมามองผมด้วยสายตาที่เหมือนจ้องจะจับผมกิน
"รำคาญรึไง?"
' เออสิ!!! ' เมื่อยัยนั่นพูดจบยัยนั่นก็เหมือนจะรู้ว่าในใจของผมต่อว่าเธออยู่ แล้วคุณเธอก็พูดต่ออีก
"หรือจะไม่จริง ก็นายน่ะออกจะบ้าบอคอแตกแบบโคตรๆ ทำฉันเสียเวลาหมด!!"แล้วยัยนั่นก็หันมาทางผมแบบทั้งตัว แต่ผมก็ตีหน้านิ่งๆเฉยๆต่อไป
"โอ๊ยยย!!!!"อยู่ๆก็มีวัตถุที่ตกด้วยความเร่งเข้าสู่พิ้นโลกซึ่งมีค่าประมาณ 9.8 หรือตีเป็น 10 คูณกับน้ำหนักเป็นหน่วยกิโลกรัมบวกด้วยแรงที่กระทำต่อวัตถุแบบไม่คิดแรงต้านอากาศมาประทับที่ฝ่่าพระบาทของผมอย่างจังจนผมต้องรีบชักเท้าหนี แล้วก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เอ่อ...จะเรียกว่าวัตถุไม่ได้สิ ต้องเรียกว่าบาทาของคนตรงหน้าต่างหาก
"มันเจ็บนะยัยบ้าซาสึโกะ!!!"ผมรีบว่าเจ้าของบาทาข้างนั้นด้วยเสียงที่เจือปนระหว่างความเจ็บและความโกธร
"หึ!! มีปากน่ะก็หัดใช้ให้เป็นประโยชน์ซะบ้างนะ ไม่ใช่ว่าแค่มีไว้ประดับหน้าแมวๆของนายอย่างเดียว"
"หน้าฉันไม่ได้เหมือนแมวโว้ย!!! ฉันบอกเธอกี่รอบแล้วห้ะ? 100 กว่ารอบแล้วมั้งเนี่ย!!!!!!"
"แล้วไงล่ะ?ก็หน้านายออกจะเป็นซะขนาดนี้ หรือจะให้ฉันเปลี่ยนจากเรียกว่า หน้าแมวๆ เป็น หน้าหมาๆแทนล่ะ?"มันไม่เห็นจะต่างอะไรกันเลย เอาเถอะผมว่าถึงจะเถียงยัยนี่ไปก็ไม่ชนะได้หรอก
"อยากจะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ ถึงจะเถียงยังไงเธอก็จ้องจะสวนฉันกลับอยู่ดี"ผมพูดด้วยน้ำเสียงเนิ้บๆเรียบๆ แต่ว่ายัยนี่ก็ยังจะว่าผมต่ออีก
"ฉันไม่ได้เถียง!!"หรอ!!!
"อ่ะอ้าว?"
แต่อยู่ๆก็มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งแทรกขึ้นมาทางด้านหลังของผม ผมจึงหันหลังกลับไปดูทางต้นเสียง แล้วก็เจอผู้ชายคนหนึ่งจริงๆรูปร่างสัดส่วนพอๆกันกับผม ใส่ชุดนักเรียน ผมสีดำสนิท ดวงตาสีดำสนิท หน้านิ่งๆ ตัวซีดๆเหมือนคนเป็นโลหิตจาง
"รุ่นพี่ซาสึโกะครับ อาจารย์ให้ผมมาตามพี่ไปหลังเวที
ผมก็นึกว่าหายไปไหน ที่แท้ก็อยู่กับแฟนนี่เอง"หมอนั่นพูดออกมาอย่างหน้าตายหรือหน้ามันตายอยู่แล้วก็ไม่รู้พร้อมกับยิ้ม
"ป่าวซะหน่อยนะซาอิ หมอนี่น่ะเป็นคนรู้จักน่ะเลยแวะมาคุยด้วยเฉยๆ"สีหน้าของยัยซาสึโกะเปลี่ยนไปจากดุดันเป็นอ่อนแอ น่าปกป้อง ผมพูดจริงๆนะครับ.....
' สตรอแหล ' มากๆ = =
แต่ก็นะยัยนี่มันโคตรๆจะมีเล่ห์เหลี่ยมเลย ปล่อยไปเหอะ
"อ่า...งั้นรีบไปนะครับ อีก 5 นาทีเริ่มงานแล้วนะครับ"หมอนั่นยิ้มเจือนๆพร้อมกับชี้ที่นาฬิกาข้อมือของเขา จากนั้นก็เดินจากไป เหลือแค่ยัยซาสึโกะกับผมสองคน
"แล้ว...ไม่รีบไปล่ะ"เมื่อเริ่มรู้สึกว่าความเงียบเข้าปกคลุม ผมจึงเปิดประเด็นขึ้นมา
"ถามโง่ๆ"ยัยนั่นมองหน้าผมแล้วก็พูดตอบผมมา
ไม่มีความประทับใจในยัยนี่เลย ไม่ว่าจะนานแค่ไหนอ่านะครับ - -
แล้วยัยนั่งก็ก้าวเท้าฉับๆไปอย่างเร็ว
"เฮ้!!!เดี๋ยวดิยัยบ้า!!!!"ผมตะโกนออกไป และรีบวิ่งตามไปให้ทันยัยซาสึโกะ
เมื่อผมเดินไปใกล้กับคุณเธอแล้วคุณเธอจึงพูดตอบผมมา
"อะไร?"
"คือๆขอตามไปด้วยดิ - 3 -"ผมพูดออกไปทำให้ยัยนั่นรีบก้าวเท้าให้มีจังหวะเร็วขึ้นไปอีก
"ไม่!!!"
"ก็ฉันไม่รู้ทางอ้ะ!!!!!"ผมตะโกนออกไปทำให้ยัยนั่นหยุดเดินแล้วหันมาหาผม
"ชิส์งั้นก็รีบตามมาเร็วๆเข้า"ยัยนั่นสถบแล้วก็หยุดรอให้ผมรีบเดินตามมาให้ทัน พร้อมกับยกมือขึ้นกวักๆ
แต่เหมือนมีอะไรสักอย่างมาทำให้ผมหยุดเดินเมื่อมองยัยซาสึโกะ และผมก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงได้คิดอะไรแบบนี้ด้วยนะ ทำไมผมถึงเคลิ้มมากขนาดนี้...
........
ดูๆไปยัยนี่ก็น่ารักดีนะครับ หน้าตาน่ารักพร้อมกับนิสัยชอบเอาแต่ใจตัวเอง....
' ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก... '
ทำไมหัวใจของผมจึงเต้นรัวอย่างนี้นะ... คงไม่ได้หมายความว่า ผม......
"อืดอาดชะมัดรีบๆมาสิ!!!"ผมไม่มีทางชอบยัยนี้หรอก - -''ยัยนี่มันอันตรายเกินไป
ผมหลุดจากผวังค์เพราะเสียงแนวตะคอกของเจ้าคุณเธอ แล้วผมจึงรีบเดินตามไปโดยไม่พูดอะไร
' ถ้าเกิดยัยนี่ทำเสียงเหมือนพูดกับคนเมื่อกี้ก็คงจะดีนะ '
.
.
.
แล้วไม่นานผมกับยัยซาสึโกะก็เดินมาจนถึงหลังโดมขนาดใหญ่ที่เรียกได้ว่าเป็นห้องประชุมเลยล่ะนะ
"คราวนี้ก็ถึงที่ปฐมนิเทศแล้ว ไปรวมกับคนอื่นไป๊!!!"อยู่ๆยัยนั่นก็หันมาทางผมแล้วก็ไล่ผม
และผมก็เชื่อฟังคำสั่งของคุณเธอโดยดี ก็ถ้าผมขัดไป เดี๋ยวนางมารร้ายอาจจะพิโรธได้ - -
เมื่อเดินมาถึงด้านในโดม... เอ่อให้ผมอธิบายมั้ยครับ... เอาเป็นว่าอธิบายเถอะเนอะ คือว่าพอผมก้าวเท้าเข้ามาก้าวแรก ความเย็นพร้อมกับกลิ่นชา กลิ่นพวกขนมเบเกอรี่ก็ลอยมาแตะที่จมูกของผม สิ่งที่ผมนึกถึงเมื่อเห็นสภาพภายในของโดมคือ....
' น่ีมันงานปฐมนิเทศ หรืองานเลี้ยงน้ำชาฟร่ะ = = '
สภาพที่ผมเห็นนั้นเอ่อ...นักเรียนแต่งตัวชุดนักเรียนแบบลูกคุณหนูนั่งจิบน้ำชากับกินเบเกอรี่ชนิดต่างๆ ใครมันเป็นคนต้นคิดกันฟร่ะที่คิดคอนเสปต์แบบนี้!!!
"สวัสดีค่ะทุกคน~!!!!"อยู่ๆก็มีเสียงดังออกมาจากลำโพงของห้องประชุม ทำให้ทุกๆคนมองไปยังเวทีและก็....
"กรี๊ดดดดดด!!! ท่านประธานซาสึโกะ!!!"ครับ...นางมารร้ายปรากฎตัวอยู่บนเวทีพร้อมกันพูดด้วยน้ำเสียง......แอ๊บสุดๆ - -
"เป็นยังไงบ้างคะสำหรับบรรยากาศงานปฐมนิเทศที่ดิฉันคิดเอง ชอบมั้ยคะ????"ยัยนั่นพูดพร้อมกับหันไมค์มาทางคนที่อยู่ด้านล่างเวที อ้อ!!!เจ้าของไอเดียคือคุณเธอเองเรอะ - - แล้ว...ในขนมจะมียาพิษปนอยู่มั้ยเนี่ย?!?!?
"ชอบค่ะ/ชอบครับ ท่านประธานนนน!!!!"นักเรียนทุกคนทั้งหญิงและชายต่างตอบคุณเธออย่างพร้อมเพียงกัน ส่วนคุณเธอก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างพึงพอใจ หึ!!!มีสมัครประธานนักเรียนเมื่อไหร่ล่ะก็คอยดูเถอะ....!!!
"อ้าว!!! นั่นนารูโตะนี่นา"อยู่ๆก็มีเสียงของคนเรียกผม ผมจึงหันไปทางเสียงเรียกก็เจอกับ.....
"ซากุระจัง!!"ผมหันไปเจอญาติห่่างๆของผมอีกคน ก็ดีเหมือนกัน นึกว่าในโรงเรียนจะมีแค่ผมกับยัยซาสึโกะซะแล้วที่เป็นญาติกัน - -
"ไงสบายดีมั้ย?"
"ไม่อ่ะ"ผมรีบตอบทันควัน ก็จะให้ผมตอบว่าสบายดีได้ไงล่ะ ก็เมื่อเช้าทั้งวิ่งหนี ทั้งโดนทำร้ายร่างกาย(?)อ่ะ
"ทำไมล่ะ?"ซากุระจังยังคงถามผมต่อ
"ก็เพราะยัยนั่นไง..."ผมพูดแล้วก็ชี้ไปทางนางมารร้ายซึ่งรับของจากพวกนักเรียนที่ตกอยู่ภายใต้มนต์สะกดของยัยนั่น
"โถ่....ก็นึกว่าอะไร"ซากุระจังพูดพร้อมกับทำหน้าเพลียๆ สำหรับเธอ เธอน่ะเป็นคนที่รู้ดีที่สุดว่าผมกับยัยซาสึโกะไม่ถูกกันขนาดไหน
"แล้วไปเจออะไรมาล่ะ?"แล้วเธอก็ถามผมต่อ
"ก็ตอนแรก คือเก๊าหาทางไม่เจออ่ะ แล้วก็เดินมั่วๆไปเจอตึกสภานักเรียน ก็เลยไปดูแผนที่ แล้วก็นั่งลง จากนั้นก็เหลือบไปเห็นรูปยัยซาสึโกะติดอยู่ แล้วเก๊าก็ตะโกนออกมาประมาณว่า ยัยนางมารร้ายซาสึโกะ แล้วอยู่ๆร่างกายมันก็สั่งให้วิ่งโดยสัญชาตญาณ แล้วก็ไปเจอทางตัน แล้วๆๆๆๆ"
"พอเถอะๆ ฉันพอจะเข้าใจตั้งแต่ต้นเรื่องละ"ซากุระจังพูดแล้วก็เอามือมาเกยหน้าผากของเธอ
"เธอสองคนเนี่ยไม่ถูกกันจริงๆเลยแฮะ"ก็แหงล่ะ แค่เห็นหน้ายัยนั่นผมก็อยากจะกลั้นใจตายให้รู้แล้วรู้รอด
"ว่าแต่ว่านายได้ไปดูบอร์ดแบ่งห้องเรียนกับห้องพักหรือยัง?"
"บอร์ด? ไอ้ตรงที่คนมันไปมุงดูกันป้ะ?"ผมพูดแล้วก็ชี้ไปที่บริเวณที่คนทั้งตัวเล็กและใหญ่ ทั้งชายและหญิงมุมกันอยู่
"อื้มนั่นล่ะๆ นายก็รีบไปดูซะสิ เพราะนายจะได้รีบเข้าห้องพักเร็วๆ ก็นายเหนื่อยไม่ใช่หรอ?"อา...นั่นสินะๆ ถ้าดูเสร็จเร็ว ก็จะได้พักเร็ว.... แต่คนมันเยอะอ่ะ ถ้าไปมุมๆอยู่แล้วเป็นลมไป... ไม่ดีกว่าๆ ผมว่าผมรีบๆไปดูแล้วก็รีบเข้าห้องพักไปนอนหลับสักงีบดีกว่า
"อื้ม..งั้นฉันไปก่อนนะซากุระจัง แล้วเจอกันๆ"ผมยิ้มแล้วก็เดินมุ่งตรงไปที่บอร์ดที่มีผู้คนมะรุมมะตุ้มกันอยู่
ผมพยายามเบียดเสียดตัวเองเข้าไปในกลุ่มนั้นและแล้ว.... ผมก็ถูกถีบออกมา - - แทรกตัวเข้าไปไม่ได้เลยอ่ะ ทำไงดีเนี่ย
ระหว่างที่ผมกำลังยืนคิดอยู่ว่าผมจะแทรกเข้าไปยังไง อยู่ๆก็มีพวกผู้หญิง 2-3 คนเดินออกมาจากวง
"อุซึมากิมันใครกันน่ะแก!!! ฉันอยากจะฆ่าหมกส้วมจริงๆเลยอ่ะ!!"หนึ่งในกลุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเคืองๆแบบจะกินเลือดกินเนื้อ
เดี๋ยวนะ...เขาพูดว่าอุซึมากิใช่ป้ะ? หรือผมหูไม่ดีเองง่ะ -A-
ฟังต่อๆๆ
"เออนั่นดิ ฉันอยากจะรู้จริงๆอ่ะแกว่า ' หน้าตาจะดูได้สักเท่าไหร่ ' " ฉึก!!! แม้ผมจะไม่รู้ว่าเขาพูดถึงใคร แต่ทำไมผมรู้สึกเหมือนว่ามีคำว่า ' หน้าตาจะดูได้สักเท่าไหร่ ' มันหล่นทับผมยังไงไม่รู้ = =
ผมยังไม่ปักใจเชื่อว่าเป็นใคร ผมเลยยืนอยู่นอกวงต่อไป
และแล้วก็มีคนเดินมาอีก....
คราวนี้ชาย-ชายครับ...(ผู้ชายเดินมาด้วยกัน 2 คน อย่าคิดมากๆเด่ๆ // โตะ)
"แมร่งเซ็งว่ะ ทำไมคนที่ได้ข้างเธอคนนั้นถึงเป็นไอ้อุซึมากิที่ไหนไม่รู้"
ผมคงไม่หูฝาดอีกรอบหรอกมั้ง -____- เขาพูดถึงผมกันหรอ? ผมไปทำอะไรผิดอ่ะ ผมแค่ยืนเฉยๆเองนะ
"เออว่ะ ใครที่ไหนไม่รู้ อย่ารู้นะว่าใคร ฮึ่ย!!"
ผมได้แต่ยืนตัวแข็ง...ดีนะที่ชุดนักเรียนมันไม่มีปักชื่อ ไม่งั้นผมไม่น่ารอดต้องโดนมาถามอะไรแน่ๆ
แต่ผมก็ยังคงยืนต่อไป มองดูคนเดินผ่าน ฟังที่เขาพูดกัน(เจือกนั่นเอง) ก็มีแต่คนพูดถึงแต่ อุซึมากิมันเป็นใครไรประมาณงี้
และแล้้วเมื่อผ่านไปประมาณ 5 นาที ผมก็ทนไม่ไหว
ก็อะไรอ่ะ... มีแต่อุซึมากิมันนู้นนี้นั้น ผมอยู่เฉยๆเองเดะ ทำไมถึงมีแต่คนมาว่าตระกูลผมอ่ะ ผมทำไรผิด??
ผมจำตัดสินใจเบียดเสียดตัวเองเข้าไปในวงล้อมเพื่อดูบอร์ดซึ่งตอนนี้คนน้อยกว่าตอนแรก
และแล้วผมก็มาเกือบถึงบอร์ด แต่ผมก็พอจะอ่านชื่อออกอ่านะ ผมกวาดตาอ่านชื่อคนแรกของห้อง 1 รู้มั้ยครับใคร - 0 - ยัยนางร้าย(นางร้ายนางรัก>< // คัตสึ)ที่ทำร้ายพระเอก(?)อย่างผมไงครับ... และเลขที่ต่อมา....
' อุซึมากิ นารูโตะ ห้องพัก 304 '
แล้ว... คนพวกนั้นจะมาว่าอะไรผมล่ะ อุซึมากิในโรงเรียนมีอีกคนรึไง? - -
และแล้วผมก็ได้ยินเสียงพูดซุบซิบกันของผู้หญิงสองคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าผม
"คนที่จะได้นั่งข้างท่านประธานเป็นใครกันน่ะ อุซึมากิ นารูโตะ หรอ?"
ผมหูไม่ฝาดใช่ป้ะ....เพราะกรรมชาติที่แล้ว...หรือเพราะอะไรกันครับ...(เพราะพรมลิขิต!!! // ไรด์เตอร์) ผมต้องมาเรียนห้องเดียวกับยัยซาสึโกะ และก็นั่งเรียนข้างกันอีก...
ฆ่าผมเถอะ!!!!! *_______*
20 นาทีต่อมา....
ผมมาถึงหน้าห้องพักของผม คือรีดเดอร์อาจจะงงนะครับว่าทำไมอยู่ๆมาโผล่ที่นี่ ตอนหลังจากที่ผมได้เข้าใจทุกๆอย่าง...(เรื่องที่ทุกคนเดินผ่านแล้วก็พูดแต่อุซึมากิอย่างงั้นอย่างงี้อ่ะ) ผมก็ปลีกตัวออกมาเพื่อที่จะไปห้องพักของตัวเอง แต่แล้วผมก็หลงทาง(อีกแล้ว) แล้วสุดท้ายก็มาถึงด้านหน้าห้องพัก 304
เอาล่ะกลับมา ณ ปัจจุบันนะครับ ผมยืนอยู่หน้าห้องพัก แค่เปิดประตูเข้าไปผมก็จะได้พักผ่อนสักที
แต่ทำไม......ผมถึงมีความรู้สึกไม่อยากเข้าไปเลย แฮะ = ='
เอาเหอะผมคิดมากไปเองนั่นล่ะ คิดเสร็จผมก็เปิดประตูเข้าไปในห้อง แล้วก็โดดลงไปนอนกลิ้งเกลือกบนเตียงนอน เตียงแสนนุ่ม ห้องพักสุดหรู ผ้าปูเตียงก็ห๊อมหอม~ แต่เอ๊ะ...ผ้าปูที่นอนหอม? ไม่สิกลิ่นนี้มันคุ้นๆนะ...
ผมลุกขึ้นยืนข้างเตียงนอน แล้วก็ลองนึกดู กลิ่นคุ้นๆที่เหมือนพึ่งจะเจอเมื่อเช้า.....
' แกร๊ก '
อยู่ๆก็มีเสียงเหมือนคนหยิบของมีคมขึ้นมา
"เหวออออ!!!"ผมร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ๆก็มีแสงสะท้อนของบางอย่างอยู่บริเวณคอ ผมก็เลยเหลือบลงไปแล้วก็เจอกับ...ดาบ!!!!! จะไม่ให้ผมร้องเสียงหลงได้ไงล่ะ!!!
"นายกล้ามากนะ อุซึมากิ นารูโตะ..."แล้วก็มีเสียงเล็กแหลมขึ้นจมูกตามขึ้นมาในความเงียบ ผมรับรู้โดยอัตโนมัติว่าเสียงนี้เป็นเสียงของใคร ผมเข้ามาหายัยนางมารร้ายไง!!!! T^T
"มีอะไรจะแก้ตัวมั้ย...?"ยัยนั่นถามผม ผมดันจับมือด้านที่ถือดาบของยัยซาสึโกะออก
และแล้วผมก็ต้องตะลึงแทบเลือดพุ่งกับการแต่งตัวของยัยนั่น....
ก็ยัยนั่น...
' นุ่งแค่ผ้าขนหนูกระโจงอกผืนเดียว อ่าเด้!!!!! '
-------------------------------------
ตัดฉับ~ ถูกเวลามากๆ 55555
เป็นไงคะกับตอนใหม่
อยากบอกว่าพึ่งแต่งเสร็จวันนี้ค่ะ ยุ่งมากเลยไม่มีเวลาแต่ง
ส่วนอีกเรื่องเอ่อ....ได้ 40 กว่า % อยู่เลย
*สปอยด์นิดๆอ่ะๆ
ทั้งเกะและโตะต้องสอบกลางภาค มีเวลาติวแค่วันเดียว โตะเลยนัดให้รินกิมาติวให้ แล้วรินกิก็พูดความในใจของตนเกี่ยวกับการที่โตะเลือกเกะ
^
นี่ล่ะแต่งได้แค่นี้อยู่เลยๆ
รอผ่านวันที่ 1 กุมภาฯ 57 ก่อนแล้วกันนะคะ เครียดกับการสอบ
แต่ก็สามารถเฟสมาคุยกันได้นะคะ Pk's Sasuke (ชื่อเฟส)
งั้นตอนนี้ก็...ซียูค่ะ ^ ^
ความคิดเห็น