[Fic SNSD,SJ] The Maknae Love Story ,, วุ่นรักน้องเล็ก !!!!

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : Kyuhyun part

Chapter 1: Kyuhyun part

 

5 6 7 8 OK , STOP พักได้ !!

ทันทีที่สิ้นเสียงบอกของครูสอนเต้น ผมก็ทิ้งตัวลงกับพื้นพร้อมกับหอบหายใจเสียงดังทันที

‘เห้อ แค่ซ้อมเต้นทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้นะ ผมจะไม่ลุกไปไหนเลยหล่ะจนกว่าจะหมดเวลาพัก’ ผมคิด

“มักเน่คยู นวดหลังให้หน่อยดิ “ นั่น พี่ซังมินร้องเรียกผมแล้วไง (-   -)”

“ผมเป็นมักเน่นะ พี่ต้องดูแลผมต่างหาก ปล่อยผมนอนเถอะ”

จะว่าไปกล้ามเนื้อของผมระบมไปหมดเลย แย่ชะมัด ผมนี่เป็นหลุมดำด้านการเต้นของเอสเจจริงๆแฮะ

 

“เฮ้ยคยู ลุกขึ้นมาได้แล้ว ไปซื้อไอติมกันป่าว”เสียงพี่อีทึกร้องเรียกผม คนนี้เค้าแอคทีฟตลอดเวลาแหละครับ

“ไม่ดีกว่าพี่ ผมจะไม่ลุกไปไหนทั้งนั้นแหละ ต่อให้คุณซูมานเรียกก็เถอะ”

“เอ้า เจ้านี่ ลามปามๆ =.,= “ พี่อีทึกเลิกสนใจผมแล้วหล่ะครับ ผมคิดว่าอีกแป๊บเค้าคงไปเรียกพี่คังอินไปแทน

ไปซื้อคนเดียวมันยากนักรึไงเนี่ย โตขนาดนี้ผมไม่คิดว่าเค้าจะกลัวหลงหรอกนะ

 

Rrr Rrr RRr … อ๊ะ มือถือของผมสั่น อย่าบอกนะว่าคุณซูมานเรียกจิงๆอ่ะ

ไม่ไปหรอกเฟ่ย ขอพักสักนิดเหอะน่า   = =”

 

‘ สายเข้า Jessica ‘ <<<

โอ๊ะ … “ฮัลโหล สิก้า ?”

“ คยู … ฮึก … สิก้า …สิก้า … “ แล้วเสียงพูดของเธอก็หายไป แต่ที่แน่ๆผมได้ยินเสียงสะอื้นแน่ๆหล่ะ

“ฮัลโหล สิก้า !!“ ผมกระเด้งตัวขึ้นจากพื้นทันที

ทำไมนะทุกทีที่ได้ยินเสียงของเธอ ผมจะมีปฏิกิริยาแบบนี้ทุกครั้งไป

ผมวิ่งออกจากห้องซ้อม ผมรู้ครับว่าเธออยู่ที่ไหน

เวลาที่เธอมีปัญหา เธอมักจะอยู่ที่นั่นเสมอแหละ

 

….. บันไดหนีไฟชั้น 3…

นั่นไงหล่ะ สิก้านั่งคุดคู้อยู่ตรงนั้น ผมรู้ดีว่าเวลานี้เธอต้องการที่พึ่งขนาดไหน

 

“สิก้า…” ผมเรียกเธอด้วยเสียงแผ่วเบา

“คยู … !!” เธอเงยหน้าขึ้นมามองผม น้ำตาเธอนองหน้า จมูกแดงอีกแล้ว คงผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก

ผมกอดเธอเบาๆ ลูบหลังให้เธอ ผมต้องเป็นคนที่ทำหน้าที่นี้ทุกครั้ง

 

 .. นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่สิก้าต้องมานั่งร้องไห้คนเดียวแบบนี้

สิก้าต้องเจอกับบรรดาแอนตี้แฟนทั้งหลาย โดนเฉพาะบรรดาแฟนของพี่ดงเฮที่โจมตีไม่เว้นแต่ละวัน

เพียงเพราะภาพตัดต่อ และข่าวที่มีคนจงใจสร้างขึ้นมาป้ายสีเธอ

 

ในช่วงเวลาที่เธออ่อนแอ เธอมันจะหลบมาร้องไห้ที่นี่คนเดียว

หลายคนบอกว่าเธอคือ เจ้าหญิงน้ำแข็ง … ก็คงจะใช่ เพราะเธอสร้างเกราะนั่นขึ้นมาป้องกันตัวเอง

 

แต่ก็ยังมีคนที่ฝ่าเกราะนั่นเข้ามาได้นะครับ

คนที่รับรู้ถึงความอ่อนแอของเธอ … ผมนี่ไง

 

คุณอาจจะมองมันเป็นเรื่องดี แต่สำหรับผม มันเจ็บปวดเหลือเกิน

ผมได้เป็นคนปลอบใจเธอ เวลาที่เธอมีปัญหาเธอก็นึกถึงผม ที่ตรงนี้ไม่ใช่ว่าจะเป็นใครก็ได้หรอกนะครับ

แต่ในขณะเดียวกัน ผมรู้ดีว่าที่ตรงนี้แหละ คือ ตำแหน่งสูงสุดที่ผมก้าวมาได้แล้ว

ผมไม่สามารถเดินผ่านเส้นแบ่งที่เรียกว่า เพื่อน และความไว้ใจ ที่เธอให้ผมมาได้เลย

ผมก็แค่คอยดูแลเธอ ก็เท่านั้น …มันเป็นความสุขของผม

 … ความสุขที่เจ็บปวด

 

…ที่แย่กว่านั้นก็คือ เจสสิก้าชอบพี่ดงเฮจริงๆ...


----------------------------------------------------------------

writer talk : ออกจะเศร้าไปหน่อยรึป่าวค่ะสำหรับบทแรก
เดี๋ยวตอนหน้าน้องซอก้น่าจะออกแล้วหละ ใจเย็นๆนะคะ
รับรองว่าหลังๆมันจะหวานแน่นอนค่ะ ฮี่ๆ (ไรเตอร์ชอบ)

ขอบคุณสหรับทุกคอมเม้นท์นะคะ XD