[Fic SNSD,SJ] The Maknae Love Story ,, วุ่นรักน้องเล็ก !!!!

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 : Seohyun Part

Chapter 3 : Seohyun Part

 

พี่คยูฮยอนผุดยิ้มให้กับฉัน

เอ่อ … ยิ้มของเข้าดูดี และก็อบอุ่นมากๆเลย

 

“พี่ขอโทรศัพท์ของซอหน่อยสิ”

“เอ่อ … ได้ค่ะ” ฉันยื่นโทรศัพท์ให้พี่เขาอย่างงงๆ

 

ติ๊ด ติ๊ด

“ฮัลโหลยุนอา นี่คยูฮยอนพูด”

เอ๋ … พี่เค้าโทรหาพี่ยุนทำไมเนี่ย พี่ยุนเค้าแฟนพี่ซีวอนนะ  =0=

“อยู่กับซีวอนใช่มั้ย”

น่านนน … รู้แล้วยังจะไปโทรเค้าอีก

“อืม ไม่ต้องกลับมาแล้วนะ ซอดีขึ้นแล้ว เดี๋ยวพี่จะไปส่งซอที่หอเอง”

อ๋อ … ไม่เกี่ยวกะพี่ซีวอน (มันต้องไม่เกี่ยวอยู่แล้วหละซอ - -)

… หะ ไปส่งเรา !?

“เอ่อ เดี๋ยวค่ะพี่คยู ….” ฉันขัดพี่เค้าขึ้นเบาๆ

“โอเค แค่นี้นะครับ”

ติ๊ด … วางไปแล้ววววว !!!  - O -*

 

“พี่คยูคะ ซอกลับเองได้”

“ไม่ได้หรอก ผู้จัดการของซอไปส่งแทยอนแล้วไง”

“ซอมีผู้จัดการ 9 คน ….”

“คนนึงไปส่งแท อีก 8 คนก็ไม่อยู่ที่นี่ แล้วพี่ก็อยู่ตรงหน้าซอนี่ไง ^^”

…. หมดข้ออ้าง …. ยอมจำนนก็ได้ค่ะ =^=

 

พี่คยูฮยอนฉุดฉันให้ลุกขึ้น

เราเดินกลับไปเก็บของที่ห้องซ้อม

พี่คยูมองขาของฉัน ท่าทางเขาอยากจะประคองนะ

แต่ไม่เอาหรอก แค่ที่ขึ้นหลังเมื่อกี้ก็อายจะแย่แล้ว

ซอตัวหนักนะคะ …T^T”

 

ระหว่างเดินมาเราก็คุยกันนิดหน่อย

ดีจัง ไอ้สถานการณ์น่าอึดอัดก่อนนี้หายไปแล้ว …

 

พอเดินออกมานอกตึก SM

พี่คยูฮยอนก็ใส่หมวกไหมพรมที่มีหูยาวๆ สวมแว่นสายตาปลอม

ฉันรับผ้าพันคอจากพี่เค้ามาพันไปซะครึ่งหน้า

ทำไมเราต้องปลอมตัวกันขนาดนี้เนี่ย !?

 

“พี่ไม่มีรถนะ เราต้องนั่งรถบัสหละ “ นั่นไง เหตุผลออกมาแล้วววว

 

ตอนนี้ประมาณ 2 ทุ่มแล้ว คนก็เลยไม่พลุกพล่านเท่าไหร่

อากาศไม่หนาวมาก แต่ลมค่อนข้างแรง

มันบาดผ่านเสื้อหนาวเข้าไปได้เลยหละ

 

ฉันกระชับเสื้อกันหนาว

ตอนนี้ฉันเริ่มเดินได้เป็นปกติ

พี่แทยอนเพิ่งจะโทรมาบอกว่า เธองดตารางงานของวันพรุ่งนี้ให้ฉันแล้ว

ฉันไม่ค่อยอยากพักเท่าไหร่หรอก นอนอยู่หอคนเดียวน่าเบื่อออก

‘ จริงสิ ฝากพี่ยุนอาซื้อ CD เคโรโระตอนใหม่กลับมาให้ดีกว่า >< ‘

 

ปุบ … มีอะไรหนักๆตกลงมาบนไหล่ของฉัน

เสื้อโค้ทของพี่คยูถูกวางอย่างหมิ่นเหม่

“ลมแรงเนอะ” พี่คยูซุกมือลงในกระเป๋ากางเกง พลางเสหน้าไปทางอื่น

“อ๊ะ ขอบคุณค่ะ แต่พี่คยูไม่หนาวเหรอคะ”

“อืมมมม” พี่คยูยิ้มบางๆ

ไม่มีเสียงพูดอะไรอีก ระหว่างที่เราเดินไปขึ้นรถบัส

 

ฉันพยายามใช้หางตามองพี่คยูฮยอน (จะใช้หางตาทำมั๊ย = =)

พี่คยูฮยอนดูอบอุ่นจัง พี่อีทึกเคยเล่าว่า มัคเน่ของวงเค้านิสัยเหมือนเด็กๆ

ไม่เหมือนฉัน ที่เป็นมัคเน่แต่เป็นคนคอยดูแลพี่ๆในวง

แต่จากที่เห็นวันนี้ ฉันว่าพี่เค้าเป็นผู้ใหญ่ออก

ยกเว้นแต่ รอยยิ้มสดใส แบบเด็กๆของเค้าแหละ

 

พอลงจากรถบัส เราต้องเดินไปอีก 10 นาทีถึงจะถึงหอ

ฉันมองหน้าพี่คยู เขาทำท่าทางครุ่นคิดอะไรบางอย่างอย่างหนัก

คิ้วขมวดเป็นปมเลยหล่ะ

บางทีคงกำลังคิดว่า กลับไปเย็นนี้จะกินอะไรดีน้า

เอ๊ะ หรือว่าจะเป็น ฉันไม่น่าเดินมาส่งยัยเด็กนี่เลยก็ได้ …

 

“พี่คยู… “ / “ซอ…”

เราเรียกอีกฝ่ายพร้อมๆกัน

“เธอพูดก่อนสิ” พี่คยูบอก คิ้วยังขมวดอยู่เลย

“เอ่อ ถ้าพี่อยากกินข้าว .. อ๊ะ ไม่ใช่  ไม่อยากไปส่งซอ ซอเดินไปเองได้นะคะ” โอ๊ะ .. ฉันพูดไปแล้ว

“หืมม ทำไมถึงคิดอย่างนั้นหละ” เหมือนเสียงพี่เค้าจะเข้มขึ้นนิดหน่อยแฮะ

“ก็พี่คยู … ทำคิ้วขมวด….ไม่ใช่หรอคะ” ฉันตอบด้วยเสียงที่เบาลงเรื่อยๆ

“เอ่อ ป่าวหรอก พี่แค่คิดอะไรบางอย่าง”

“’งั้นเหรอคะ”

…

…

เราเดินไปตามถนนเรื่อยๆ

รอบทางเริ่มมืดลง

มีแต่ไฟถนนสีออกเหลืองเรียงราย

…..

…..

“จะไม่ถามเหรอ ว่าพี่คิดอะไร”

“เอ๋ ต้องถามด้วยเหรอคะ”

นึกว่าถ้าอยากบอกก็จะบอกเองซะอีก ..

“อืม พี่อยากบอก”

….

เราเดินมาจนจะถึงหน้าหอแล้วหล่ะ …

….

“’งั้นพี่คยูฮยอนคิดอะไรอยู่คะ”

ฉันมองหน้าพี่คยู แต่เนื่องจากถนนเริ่มมืด

ฉันดูสีหน้าของพี่เค้าไม่ออกเลย

 

 

“ซอจูฮยอน ….. มาเป็นน้องของพี่มั้ย ?”




-------------------------------------------------------------------------

Writer talk  : ในที่สุดไรเตอร์ก้อัพตอนที่ 3 อย่างรวดเร็ว !!
ใจจริงยังไม่ค่อยอยากอัพเลย เพราะว่าคนมาเม้นน้อยเหลือเกิน T^T
หรือว่าคนเค้าจะชอบอ่านคู่วายกันมากกว่านะ ?

ไรเตอร์อาจจหนีเที่ยวสัก 2 วันค่ะ เลยมาอัพทิ้งไว้ให้ก่อน

ถ้ายังไงช่วยโหวต ช่วยเม้นกันหน่อยนะ
จะบ่นว่าไรเตอร์ก้ยอม T-T

เดี๋ยวหมดกำลังใจ และแรงไฟ เลิกแต่งจริงๆน้า

ปล.ช่วงนี้รอผลแอดมิดชั่นค่ะ
เลยนั่งว่างแต่งไปเรื่อยๆ 555
เป็นกำลังใจให้ด้วยน้า >__________<