คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : CHAPTER 9 :$
“สมายด์ มะรืนนี้ไปเที่ยวกันนะ”
“ที่ไหนอ่ะพี่?”
“หนูอยากไปที่ไหนละ?”
“อยากไปทะเลอ่ะ อาทิตย์ที่แล้วยังไม่ได้เล่นน้ำเลย”
สองวันต่อมา..
สมายด์เก็บกระเป๋าเสื้อผ้าเตรียมไปเล่นน้ำทะเล ตาหวานเหลือบไปเห็นกล่องหนังเล็กๆ ที่ดูเก่า ตามร่องของกล่องหนังสีดำก็มีแต่ขี้ฝุ่นเกาะ เมื่อเปิดดูก็พบว่าเป็นฟลุ๊ต เครื่องดนตรีที่เธอเคยหลงใหลและรักในเสียงของมัน มือบางลูบเครื่องดนตรีอย่างเบามือ และตั้งใจว่า เธอจะเป่าให้พี่สาวของเธอฟัง..
“พี่ต๊อปเสร็จยังๆ หนูอยากไปเต็มแก่แล้ว!”
“เสร็จแล้วววไปกันเถอะๆ”
สต๊อปขับรถเดินทางไปจนถึงจุดหมาย ก็ต้องรีบปลุกให้คนข้างๆ ตื่น มือเรียวสะกิดสมายด์แล้วชี้ออกไปเบื้องหน้า ทะเลสีคราม หาดทรายขาวสะอาดตา เนื่องจากขับรถมาถึงก็ประมาณบ่าย สต๊อปจึงพาน้องสาวไปทานข้าวกลางวัน และพาไปไหว้พระในวัดที่โด่งดังภายในจังหวัด จนเวลาล่วงเลยไปจนเย็น
“จะเล่นน้ำมั้ยสมายด์?”
“เดี๋ยวค่อยเล่นแล้วกัน มานี่กับหนูหน่อยสิ”
พอทั้งสองเปลี่ยนชุดเพื่อจะว่ายน้ำทะเลเสร็จ แต่สมายด์ก็จูงมือสต๊อปไปยังโขดหินก้อนใหญ่ แล้วนั่งลง เมื่อเธอเห็นว่าพี่สาวทำหน้าตาเหลอหลาก็ฉุดมือให้นั่งตาม มือเล็กเปิดกล่องใส่ฟลุ๊ตอย่างช้าๆ แล้วน้ำชิ้นส่วนมาประกอบกัน
“จะเป่าให้พี่ฟังหรอ?”
“ใช่ รู้มั้ย หนูอ่ะประกวดวงดนตรีชนะด้วยนา ตอนนี้หนูก็เป็นคนเป่าฟลุ๊ตนี่แหละ”
“หรอ? ชนะเพลงอะไรล่ะ เป่าให้พี่ฟังหน่อย”
เมื่อได้ยินดังนั้นสมายด์ก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พลางนึกโน้ตเพลงไว้ในหัว ก่อนจะเป่าออกมาเป็นเพลงให้คนข้างๆ ได้ฟัง ตอนแรกสต๊อปก็ยังจับใจความไม่ค่อยได้ว่าคือเพลงอะไร แต่พอถึงท่อนฮุค เธอก็บางอ้ออยู่ในใจ
ในโลกที่มี ความวกวน ในโลกที่ทุกคนต้องดิ้นรน
ที่สับสน ร้อนรนจนใจ นั้นแสนเหนื่อย
ในโลกที่ความทุกข์ท้อใจ ได้เดินผ่านเข้ามาเรื่อยๆ
จนบางครั้งไม่รู้จะข้ามไปเช่นไร
แต่ยิ่งชีวิต ยิ่งผ่าน ยิ่งได้พบ ยิ่งเจอ
กลับทำให้ฉันยิ่งคิด ในใจ
ฉันดีใจทีมีเธอ ฉันดีใจที่เจอเธอ
เธอคือกำลังใจเดียวที่มี ไม่ว่านาทีไหนๆ
ฉันดีใจที่มีเธอ แม้จะต้องพบ อะไร
และฉันรู้และฉันอุ่นใจ ว่าฉันนั้นจะมีเธออยู่ ตรงนี้
ในอุปสรรค ที่มากมาย ในความหวาดหวั่น ที่วุ่นวาย
และอนาคต ในปัจจุบัน และอดีต ในความเป็นจริงที่ต้องเจอ
แต่ยิ่งชีวิต ยิ่งผ่าน ยิ่งได้พบ ยิ่งเจอ
กลับทำให้ฉันยิ่งคิด ในใจ....
“ฉันดีใจที่มีเธอ ฉันดีใจที่เจอเธอ เธอคือกำลังใจเดียวที่มี ไม่ว่านาทีไหนๆ
ฉันดีใจที่มีเธอ แม้จะต้องพบอะไร แต่ฉันรู้ และฉันอุ่นใจ ว่าฉันนั้นจะมีเธออยู่ ตรงนี้”
สต๊อปร้องเพลงตามที่น้องสาวเป่าฟลุ๊ต ตาคมก็มองสมายด์อยู่ตลอดเวลา ยิ่งแสงอาทิตย์สีส้มยามเย็น กระทบกับใบหน้าใสแล้ว ทำให้สาวน้อยยิ่งหน้าหลงใหลเข้าไปอีก สต๊อปดึงสมายด์มาสวมกอดช้าๆ ทำเอาสมายด์ต้องหยุดเป่าเสียดื้อๆ
“สมายด์ พี่ไม่รู้ว่าตอนนี้เราเป็นอะไรกันพี่สาวน้องสาว หรืออะไรก็แล้วแต่ พี่ยังไม่แน่ใจ แต่ที่รู้ๆ ตอนนี้พี่ไม่ต้องการใคร พี่ขอ.. ขอแค่สมายด์อยู่กับพี่ พี่รู้แล้ว พี่รู้ใจตัวเอง พี่รักสมายด์ มันไม่ใช่แค่พี่สาวน้องสาว มันมากกว่านั้น.. พี่ไม่รู้สมายด์จะคิดยังไง พี่รู้อย่างเดียวว่าพี่ดีใจที่มีสมายด์อยู่ข้างๆ พี่ พี่ก็อุ่นใจพี่สบายใจ แบบพี่ไม่รู้จะพูดออกมายังไง แต่พี่รู้อย่างเดียว พี่รักสมายด์มากจริงๆ แล้วสมายด์?..”
“พี่คิดยังไง หนูก็คิดอย่างนั้นแหละ..”
สต๊อปได้ยินดังนั้นก็กอดแน่นมากไปกว่าเดิม สมายด์ถอดส่วนประกอบฟรุ๊ตแล้วเก็บใส่กล่อง และก็กอดตอบเช่นกัน คำพูดแค่ประโยคเดียวของน้องสาวทำเอาสต๊อปยิ้มจนแก้มปริ หัวใจดวงน้อยๆ ทั้งสองดวงพองโต และอบอุ่นไม่แพ้ดวงอาทิตย์เบื้องหน้าของพวกเธอในยามนี้ ความรักที่มอบให้กันไม่ใช่แค่การครอบครอง เพืยงไม่กี่เดือนความสัมพันธ์จากคนไม่รู้จักกัน กลายเป็นพี่น้อง คนดูแล จนตอนนี้จะเรียกว่าอะไรดี? คนรัก..คงจะได้ละมั้ง J
“ตกลงจะเล่นน้ำมั้ยเนี่ย หืม?”
“ขี้เกียจแล้วอ่ะ อยากกลับบ้านแล้ว”
“โหยพี่ขับรถมาตั้งไกล มาแค่นี้เองหรอ รางวงรางวัลไม่มีเลยหรอ?”
สต๊อปพูดน้ำเสียงตัดพ้อ สมายด์ลอบยิ้มกับท่าทีงอนน่ารักๆ ของพี่สาว จึงเลื่อนหน้าเข้าไปหอมแก้มข้างซ้ายที ขวาทีฟอดใหญ่ ทำเอาสต๊อปหน้าขึ้นสีนิดๆ ด้วยความเขิน มือบางจับมือสต๊อปให้ลุกขึ้นตาม
“ให้รางวัลแล้วนะ กลับบ้านกันเถอะ”
“เดี๋ยวมีต่อที่บ้านแน่”
“ห้ะ? เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ?”
“เปล่าๆ แค่บอกว่าเดี๋ยวจะรีบกลับบ้านไง”
“อ๋อหรออออออออ! อย่าให้รู้นะ หึหึ”
“รู้แล้วจะทำอะไร?”
“หนูคงทำผัดเผ็ดตุ๊กแกให้พี่กินละมั้ง 555” สมายด์หัวเราะเมื่อสต๊อปทำหน้าหยี๋ใส่เมนูอาหาร
“หยี๋!”
“เอ๊ะ! หรือจะเป็นตุ๊กแกเผือกดี? หรือว่างูเห่าดี? เฮ้ย หรือหนูนาดีอ่ะพี่? เอ้ยไม่ดิ แมลงสิเด็ดสุด ยิ่ง..”
“พอเลยสมายด์ พี่จะอ้วก -*-”
“5555 หนูทำให้พี่กินจริงๆ แน่”
“แล้วทำอย่างอื่นไม่ได้หรอ?”
สต๊อปถามพลางทำให้หื่นใส่สมายด์ ตาคมมองโลมเลียไปทั่วตั้งแต่หัวจรดเท้า พลางกัดปากล่าง สมายด์ก็ตีไปที่ไหล่สต๊อปไปทีแก้เขิน “บ้า! พี่อ่ะชอบหื่น หนูกลัวนะ -3-”
“หื่นแล้วรักป้ะล่ะ”
“..จะเหลือหรอ .////.”
สต๊อปจัดการหอมแก้มน้องสาวไปอีกฟอดใหญ่ ก่อนจะเคลื่อนรถออกไป จนสมายด์หลับไป แต่สต๊อปก็ยังคิดเรื่องที่สำคัญเรื่องหนึ่ง ถ้าพ่อของเธอรู้เรื่องนี้เข้า คงไม่ใช่เรื่องเล็กแน่ๆ ภายในวันนี้หรืออีกสอง สามวันพ่อเธอต้องกลับไทยแล้ว ความสัมพันธ์ในครอบครัวเดียวกัน พ่อของเธอก็โมโหจะตายแล้ว ยิ่งผิดธรรมชาติอีก พ่อหรือสต๊อปคงได้เสียใจกันไปข้างหนึ่ง..
หัวค่ำ
“สมายด์ ถึงบ้านแล้วตื่นๆๆๆ”
สต๊อปสะกิดเบาๆ พอเรียกเรื่อยๆ ก็ไม่ยอมตื่น สต๊อปเปิดประตูรถลงไปด้านคนขับทันที แล้วเปิดประตูรถ มือเรียวดึงแขนสมายด์ขึ้น “อือออแปบนึงดิ” สมายด์ตอบน้ำเสียงงัวเงีย สต๊อปจึงดึงสมายด์ออกมาจากในรถ ร่างเล็กก็ยืนนอนพิงประตูหลัง
“จะตื่นไม่ตื่น?”
“ไม่ตื่นนนนน”
“ไม่ตื่นใช่มั้ย”
สต๊อปกระตุกยิ้มที่มุมปากแล้วประคองหน้าสมายด์ไว้ แล้วค่อยๆ เลื่อนหน้าลงไปประทับริมฝีปากบางอมชมพูเบาๆ สต๊อปนึกอยากแกล้งสมายด์ก็เม้มปากไว้ที่ริมฝีปากล่างของน้องสาวตัวเล็กจนร้องโอดโอย
“โอ้ย! พี่ต๊อปเล่นไรเนี่ย”
“ก็ไม่ยอมตื่นสักทีนิ ปลุกดีๆ ก็ไม่ยอมตื่น”
“หูย เจ็บปากไปหมดแล้วอ่ะ”
“มาๆ พี่ให้ทำคืน” สต๊อปพูดแล้วยื่นหน้าไปใกล้ แต่สมายด์ผลักหน้าสวยออกไป
“ไม่ต้องเลย เข้าบ้านเหอะ”
สมายด์เดินหนีเข้าบ้านไป สต๊อปก็อมยิ้มแล้วเดินตามเข้าไปในบ้าน ซึ่งเหตุกาณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาภายในกรอบแว่นหนาที่ยืนอยู่บนระเบียงบ้าน.. เขากำลังจะเดินลงบันได ก็ต้องเจอะกับเด็กสาวหน้าตาน่ารักที่เดินขึ้นมา สมายด์หยุดชะงัก แล้วยกมือไหว้ทันทีทั้งที่ยังไม่รู้ว่าใคร ชายร่างใหญ่ก็รับไหว้ สต๊อปที่เดินตามสมายด์ขึ้นมาก็ต้องหยุดเดินขึ้นมาเสียดื้อๆ
“อ้าว ป๊าหวัดดีค่ะ”
“ไงเจ้าต๊อป สบายดีมั้ย?”
“สบายดีค่ะ” สต๊อปพูดอย่างกล้าๆ กลัวๆ พลางหลบสายตาที่คาดเดาไม่ได้ภายในกรอบแว่นหนา
“หรอ ก็ดีแล้ว นี่หนูสมายด์ใช่มั้ย?”
“ใช่ค่ะ” สมายด์ตอบ
“ต๊อปดูแลหนูดีมั้ย?”
“ก็ดีค่ะ”
“อืมดีมาก”
ชายร่างท้วมตอบน้ำเสียงอบอุ่น ก้าวขาลงบันไดบ้านลงไปผ่านลูกสาวคนสวย ก็กระซิบให้ลูกสาวได้ยินแค่สองคน “ทำอะไรน่ะ กำแพงมีหู ประตูมีช่อง” ผู้เป็นพ่อผู้เสียงเย็นเชียบ ต่างจากที่ตอบลูกสาวอีกคนอย่างสิ้นเชิง เมื่อผ่านหลังที่คุ้นตาสต๊อปเดินลงบันไดไป สีหน้าเริ่มเปลี่ยนไปทันที..
..ป๊ารู้แล้วแน่ๆ จะทำยังไงดี!..
ไรท์มาหาอีกรอบ -.-
นี่เพิ่งมาม่าจ้ะ ตอนหน้าถึงจะเริ่มมาม่าจริงๆ จังๆ
แต่รีดไม่ต้องกลัว มาม่าไม่นานแน่ๆ อุอิ ^___^
ความคิดเห็น