คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : SF STSM - LOVE FAN รักนี้ แฟนคลับจัดให้ (1)
SHORT FICTION STOPSMILE TS8J
“LOVE FAN รักนี้ แฟนคลับจัดให้”
~รายงานสภาพอากาศประจำวันจากกรมอุตุนิยมวิทยาค่ะ~
“อือออ..”
เสียงโทรทัศน์ทำให้คนที่ถูกกอดงัวเงียตื่นขึ้นมา ตาสวยเหลือบไปมองนาฬิกาบอกเวลา 7 โมงเช้า เมื่อละความสนใจจากเวลา หน้าก็เริ่มขึ้นสีระเรื่อ ปากบางคลี่ยิ้มออกมาเหมือนเคย เพราะอาการ เขิน พลางนอนมองไปรอบๆ ห้องทั้งไฟ แอร์ก็ยังเปิดใช้งานอยู่
..ไฟคงติดนานแล้ว..
คนในอ้อมกอดลุกขึ้นมานั่งขยี้ตาแล้วหันมองคนข้างๆ อย่างหลงใหล เมื่อเรียกสติกลับมาได้ก็สะกิดคนที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง
“พี่ต๊อปตื่นเถอะวันนี้ต้องเข้าตึกนะ”
“...”
“เฮ้ย!”
สมายด์ถูกสต๊อปดึงลงไปอีกครั้ง คนตัวเล็กนอนแข็งทื่อ เมื่อสต๊อปจับสมายด์ทำเป็นหมอนข้าง คนตัวเล็กขนลุกเกรียวไปทั้งตัว เพราะลมหายใจอุ่นๆ มารดอยู่ที่ต้นคอของเธอ
..โอ้ยเสียวโว้ย เขินด้วย!..
“พี่ต๊อปตื่นเถอะเดี๋ยวเข้าตึกสายนะ”
“หนาวจัง” สต๊อปพูดโดยที่ยังไม่ได้ลืมตา “กอดพี่หน่อยสิ”
เมื่อคนตัวเล็กขัดอะไรไม่ได้ก็ต้องทำตามที่บอก ค่อยๆสวมกอดคนข้างๆ อย่างแผ่วเบาที่สุด มือบางเผลอไปลูบหัวสต๊อป จมูกก็สูดกลิ่นยาสระผมของสต๊อปจนเริ่มเคลิ้ม และหลับไปอีกครั้ง
~ใจ no limit no limit หยุดยาก ใจติดสปีดติดสปีดเร็วมาก~
“ฮัลโหลมีรายพี่แนน”
“ไอ้สต๊อปนี่มันจะเก้าโมงแล้ว! ทำไมยังไม่มาอีกสิบโมงมีถ่ายรายการอีเม้าท์ คนขับรถเค้ารอแกนานแล้วนะโว้ย!”
“เฮ้ยยยลืม! โอเคบอกคนขับว่ารอแปบนึงนะ”
“พี่แนนโทรมาเหรอพี่?”
“ใช่! เร็วๆ เลยสมายด์ไปอาบน้ำก่อนเร็วๆ”
สต๊อปหยิบผ้าเช็ดตัวของสมายด์ไปให้เจ้าตัวแล้วตัวเองก็วิ่งกลับห้องไปอาบน้ำ เมื่อเสร็จภารกิจก็รีบวิ่งลงไปที่รถทันที จนถึงตึกแกรมมี่เพื่ออัดรายการต่างๆ จนค่ำ
“ไอ้ต๊อป”
“มีไรหรอพี่แคน?”
“มานี่จะพี่หน่อย พี่มีอะไรจะบอก”
แคนเรียกสต๊อปเข้ามุมอับแห่งหนึ่งภายในตึก สมายด์ที่เดินตามหาสต๊อปก็เห็นแผ่นหลังที่คุ้นตา ก็เดินตามไป แอบอยู่ข้างหลังป้ายใบใหญ่เพื่อแอบฟังทั้งสอง
“ต๊อป คือพี่..”
“มีไรหรอ?”
“คือพี่ชอบต๊อปนะ แอบรักมานานแล้วด้วย ต๊อปคบกับพี่นะ ได้มั้ย?”
“เอ่อ..”
“ว่าไงต๊อป?”
“จริงๆ ต๊อปก็รักพี่แคนค่ะ..”
คนที่แอบฟังหัวใจกระตุกวูบทันที มือบางป้องปากตัวเองพาลน้ำตามันจะไหล เธอก็ยิ้มเยาะให้ตัวเองเองอยู่เงียบๆ ในมุมมืด
..ลีลามากไม่บอกพี่เค้า เป็นไงล่ะ..
คนตัวเล็กเดินหายออกไปจากมุมมืดนั้นทันที น้ำใสๆ ออกมาจากตาคู่สวย มือบางก็บัดมันออกอย่างไม่ใยดี เธอลงลิฟต์คนเดียว ไปเจอแฟนคลับเหมือนเช่นเคย
“เฮ้ยสมายด์มา!” เสียงหนึ่งพูดทำเอาอีกสิบกว่าคนลุกตามมา แต่ก็ต้องหยุดแล้วล้อมวง เมื่อ..
“น้องสมายด์ J”
“อ้าวพี่กัสเบล?”
“คร้าบคือวันนี้พี่ตั้งใจจะมาบอกสมายด์”
“บอกรักรึเปล่าคะพี่กัส 555” เสียงแฟนคลับคนหนึ่งพูดแซว
“ครับ วันนี้พี่มาบอกรักน้องสมายด์ครับ” หนุ่มร่างสูงพูดแล้วยิ้มเขิน สมายด์ได้แต่หัวเราะแห้งๆ ตอบไป
“ฮิ้ววววววววววว~~” เสียงแฟนคลับแซว
“น้องยิ้มมมมม”
เสียงอันดังของสต๊อปทำให้ทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียว แววตาของสมายด์เศร้าลงทันที แต่ก็ต้องหลบตาคมนั่นไว้แล้วแสร้งทำตัวปกติ
“อ้าวพี่กัสเบล สวัสดีค่ะ”
สต๊อปกล่าวสวัสดีแล้วยกมือไหว้ ทำไมเธอจะไม่ได้ยินสิ่งที่กัสเบลพูดไว้กับสมายด์ แขนยาวโอบไหล่เล็กของสมายด์ไว้ต่อหน้าต่อตา สายตาใครบางคนมองแล้วอมยิ้มน้อยๆ
“แหมพี่หยุดหวงน้องยิ้มเหรอ?” เสียงแฟนคลับคนเดิมแซว
“ใช่ค่ะ น้องใครใครก้หวง เนอะมายด์เนอะ”
“อ่าค่ะ” สมายด์ยิ้มเจื่อนๆ
“งั้นพี่สองคนขอตัวกลับก่อนน้า”
สต๊อปกับสมายด์โบกมือน้อยๆ ให้แฟนคลับ เสียงเดิมดังเข้ามาในโสตประสาทของสมายด์ก่อนที่จะเดินก้าวออกไปจากตึก
“คืนนี้พี่อัพตอนใหม่นะ อย่าลืมอ่านล่ะ”
“ค่ะ รีบๆ อัพนะพี่พิมพ์”
“เอ้อ ฟิคพี่แต่งดีมั้ย?”
“พี่แต่งปุ๊บ พออีกวันมันก็เป็นอย่างนั้นเลยแหละ”
“หรอ..ก็ดีนะสิ”
สมายด์พูดแล้วยิ้มให้เล็กน้อย พิมพ์ยิ้มกรุ้มกริ่มไล่หลังไป สต๊อปเดินจูงมือสมายด์มาที่รถ มือบางสลัดมือออกแล้วเดินนำไปเปิดประตูรถ แล้วนั่งที่เดิมที่ประจำของตัวเองซึ่งติดหน้าต่าง สต๊อปก็ขึ้นมานั่งข้างๆ สมายด์ ที่ประจำของเธอเช่นกัน บรรยากาศบนรถมีแต่ความเงียบ ไม่มีเสียงคุยใดๆ ออกมาจากปากของสมายด์ซึ่งผิดปกติมาก จนคนขับรถถาม
“อ้าว วันนี้ไม่คุยกันหรอ?”
“ขี้เกียจค่ะ เมื่อยปาก”
สมายด์ตอบอย่างเฉยชาแล้วหันออกไปนอกหน้าต่างเช่นเดิม แต่ในใจกับร้อนรุ่ม หากพี่สาวคบกับพี่แคนแล้ว คงไม่มีเวลามานั่งสนใจเธออีกแน่นอน คิดเช่นนั้นขอบตาก็เริ่มร้อนผ่าว แต่ก็ต้องกลั้นไว้เพราะคนข้างๆ ก็อยู่ จนมาถึงคอนโด สมายด์เดินนำหน้าสต๊อปแล้วกดลิฟต์
“สมายด์โกรธพี่หรอ?”
“เปล่านิคะ”
“แล้วทำไมต้องเดินหนีพี่ด้วย”
สมายด์ไม่ตอบ เป็นจังหวะเดียวกับประตูลิฟต์เปิดออก สมายด์เดินนำหน้าไปเปิดประตูห้องแล้วปิดประตู คนที่โดนปิดประตูใส่หน้าก็รีบไปเก็บของที่ห้องตัวเอง แล้วอาบน้ำทันที สมายด์ก็เช่นกัน เปิดสวิตช์โน้ตบุ๊คแล้วไปอาบน้ำ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้มขาว
“ฮึก..”
สมายด์อาบน้ำแต่งตัว และกำลังจะนั่งเล่นโน้ตบุ๊คพอดี สต๊อปโพล่งก็เปิดประตูเข้ามาจนสมายด์หันไปมอง แต่ก็ไม่สนใจอะไร กลับไปนั่งเล่นโน้ตบุ๊คต่อ คนมาใหม่เริ่มเดือด
“สมายด์เป็นไรบอกพี่ดิ!”
“เปล่า ก็ไม่ได้เป็นอะไรนิ”
“ได้ยินที่พี่คุยกับพี่แคนใช่มั้ย?”
“ใช่ แต่มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับหนูนิ” สมายด์พูดโดยไม่มองหน้าสต๊อป
“เกี่ยวสิ เกี่ยวมากด้วย”
“เกี่ยวมันก็เกี่ยวที่ความรู้สึกหนูนั่นแหละ! พี่รู้มั้ยตลอดเวลาที่หนูอยู่กับพี่ หนูเขินอยู่ตลอดทั้งในบ้าน ยันรายการจบ ไม่มีวันไหนเลยที่ใจหนูจะอยู่เป็นปกติได้ มันเต้นแรงอยู่ตลอด แต่พี่ก็ไม่เคยรู้สึกอะไรกับหนู เอาความรู้สึกหนูไปล้อเล่นทำไม พี่ก็น่าจะดูออกว่าหนูแอบรักพี่ อย่าให้ความหวังกันเลยได้มั้ย หนูถามพี่จริงๆ พี่รู้สึกยังไงกับหนู?!”
สมายด์พูดยาวพลางน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง หยาดน้ำตาหยดลงบนแป้นพิมพ์อย่างไม่ขาดสาย คนที่ถูกบอกรักก็นิ่งเงียบ ได้ยินแต่เสียงสะอื้นของอีกฝ่ายเท่านั้น
“ไม่..”
ความคิดเห็น