คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เดทชุลมุน III
ตอนที่ 6 เดทชุลมุน III
[Original version.: Every body talk]
ด้วยแรงขนาดช้างสารของซองมินก็สามารถลากชางมินที่กำลังตกอยู่ในสภาวะตกตะลึงให้วิ่งตามมาด้วยได้ ด้วยความรำคาญ+เหนื่อยซองมินเลยปลดผ้าปิดปากลงแล้วตะโกนใส่หูชางมินว่า
“อย่ามัวแต่ยืนบื้อ วิ่งสิวิ่ง เข้าใจไหม วิ่ง~~~~”
“หะ..หา...ครับๆ...” ชางมินเริ่มได้สติ ตอนนี้เขาเปลี่ยนจากสถานะผู้ถูกลางเป็นผู้ลากแทน แต่ดูเหมือนอีกร่างจะชักช้าไม่ทันใจเขาแบกขึ้นบ่าวิ่งไปเลย
“ว๊า~~~ก” ซองมินร้องอย่างตกใจ
ในขณะที่ชางมินวิ่งๆๆๆ อยู่นั้น สายตาก็ดันเหลือบไปเห็นพี่แจจุง??? แถมอยู่กับใครก็ไม่รู้อีกสองคน และถ้านั่นเป็นพี่แจจุงจริงแล้วคนที่เขาอุ้ม(แบก)อยู่นี้คือใครกัน
ซองมินล้วงมือเข้าไปหยิงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ามากดเบอร์ใครซักคน หลังจากรอสายซักพักก็มีคนมารับ ซองมินรีบกรอกเสียงลงไปทันที
“จุนซูมาหาชั้นเดี๋ยวนี้...ที่ไหนงั้นเหรอ...เอ่อ...เดี๋ยวนะ...นี่นายแฟนของจุน...เอ้ย...แจจุง ตอนนี้เราอยู่ที่....ว้า~~~~ก” ซองมินร้องเสียงหลงเพราะตอนนี้เขาถูกจับให้นั่งบน Super Splash (เครื่องเล่นที่จะพาคุณไปที่สูงๆจากนั้นก็จะลื่นสไลด์ลงน้ำ) แต่ที่สำคัญคือ เขากำลังจะตกน้ำ!!!
โครม! ซ่า !
สัมผัสอันเย็นสดชื่นของสายน้ำช่วยพัดพาเอาความเหน็ดเหนื่อยออกไปรวมทั้งเจ้าโทรศัพท์มือถือรุ่น Pumpkin K20 ที่มีทุกๆอย่างเป็นปีศาจฟักทองฮัลโลวีน ไม่ว่าจะเป็นตัวเครื่อง ปุ่มกด ไอคอน อุปกรณ์เสริม แม้แต่อะไหล่ข้างในทุกชิ้นยังปั๊มตรารูปฟักทองเลย ฯลฯ ที่สำคัญคือมันผลิตออกมาแค่ 100 เครื่องเอง และตอนนี้ก็ถูกจำหน่ายไปหมดแล้วด้วย
“โฮ โฮ โฮ มือถือช้าน โฮๆๆๆๆๆ แง้~~~~” ซองมินร้องครวญครางขณะถูกลากออกมา
“พ้นแล้วมั้ง” ชางมินพึมพำก่อนที่จะก้มลงดูอีกร่าง “นี่หยุดคร่ำครวญเสียที แล้วบอกมา นาย-เป็น-ใคร” ประโยคสุดท้ายเด็กหนุ่มเน้นย้ำทีละคำ
คำถามนั้นเล่นเอาซองมินหยุดสะอื้นในทันที ตายๆๆ ลืมไปเลยเราต้องเล่นบทคนใบ้นี่หว่า...โลมาจ๋าฟักทองน้อยขอโทษ
“เอ่อ...คือ...ง่า...แง้~~~~~ มือถือของเค้า” ซองมินแกล้งร้องไห้โวยวายเดินซวนเซไปทั่ว พอสบโอกาสก็วิ่งหนีไปเลย
“เฮ้ยเดี๋ยวเซ่” เสียงของชางมินไล่ตามหลังมา แต่ช้าไปเพราะตอนนี้ร่างเล็กได้กลืนหายไปกับฝูงชนแล้ว
“ฮู่ว พ้นรึยังน้า” ร่างล็กรำพึงขณะสอดส่ายสายตาไปทั่วเพื่อหาลูกพี่ลูกน้องของตน มือเรียวก็เอื้อมไปถอดอุปกรณ์ปลอมตัวที่เปียกโชกออก
“ซองมิน” เสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับมีคนมากอดเขาจากทางด้านหลัง
“จุนซู” เด็กหนุ่มร้องอย่างดีใจ “นายรู้ได้ไงว่าชั้นอยู่แถวนี้”
“ก็ตามเสียงน้ำมาไง ทั้งสวนสนุกนี่มีเครื่องเล่นที่เป็นน้ำอยู่แค่ 3 อย่าง ชั้นก็เลยเดาๆเอาว่าเป็น Super Splash ....ว่าแต่นายมีอะไรร้องซะดังเชียว”
“คือว่า...” ซองมินกำลังจะอ้าปากพูดอะไรซักอย่างแต่สายตาดันเหลือบไปเห็นภาพแปลกๆ คน 1 คน วิ่งหนีคนเป็นสิบแบบเอาเป็นเอาตาย เด็กหนุ่มกลืนน้ำลาย “เรื่องมันยาวเดี๋ยวค่อยเล่า” พูดจบก็ลากอีกฝ่ายไปยังห้องน้ำใกล้
ในห้องน้ำ.....
“อ่อ งั้นนายก็ต้องรีบหน่อยละนะ” จุนซูว่าหลังจากฟังเรื่องจากซองมินแล้ว
“ทำไม?” หนุ่มน้อยถาม
“ก็ตอนที่ออกมา ชั้นยังไม่ได้บอกป๊ากับม๊านะสิ”
ซองมินถึงกับถลึงตากว้างเมื่อได้ยินประโยคนั้น “ล้อเล่นน่า แล้วนายออกมาได้ยังไง”
“แอบออกมาตอนจะขึ้นรถไฟลอยฟ้าน่ะสิ ก็ป๊ากับม๊าเล่นสวีทหวานแหววจิ๊จ๊ะกันอยู่สองคน คงยังไม่เห็นตอนที่ชั้นออกมาล่ะมั้ง แต่หลังจากนั้นมันก็อีกเรื่องนึง”
“งั้นนายก็โทรบอกแม่นายสิ” ซองมินแนะ
“เรื่องอะไร เดี๋ยวม๊าก็หาเหตุตามมาหรอก”
“แล้วจะเอายังไงดีเนี่ย”
“ถามชั้นแล้วชั้นจะรู้ไหม”
ซองมินถึงกับกุมขมับ เขานึกภาพไม่ออกเลยล่ะว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณและคุณนายคิมรู้ว่าลูกชายสุดที่รักหายตัวไป แต่ที่แน่ๆ มันต้องวิบัติชัวร์ เขต้องรีบหาทางแก้
“รถไฟรอบหนึ่งใช้เวลาประมาณ 25 นาที พ่อแม่นายขึ้นรอบ...(ก้มดูนาฬิกา)... บ่ายสองครึ่งใช่ไหม” ซองมินถาม
“ใช่ แล้วไง”
“ตอนนี้มันบ่าย 2 โมง 44 นาทีแล้ว เหลือเวลาอีกประมาณ 10 นาที” หนุ่มน้อยพูดขณะที่เขากับจุนซูเดินออกจากห้องน้ำ “เพราะงั้นชั้นจะรีบไปหาเพื่อนของชั้นแล้วอธิบายเรื่องให้พวกเขาเลิกตามแฟนของนายซะ โอเคไหม”
“โอเค แต่นายห้ามล่าความจริงนะ จะโกหกยังไงก็ได้แล้วแต่นายละกัน” จุนซูว่า พลันก็มีลมหอบหนึ่งพัดวูบเข้ามา ชางมินนั่นเองแถมไม่ใช่แค่วิ่งผ่านไปเฉยๆ แต่กลับเหน็บเอาจุนซูติดมือไปด้วย
“เฮ้ย” ซองมินร้องอย่างตกใจ ก่อนที่จะมีฝุ่นตลบใหญ่ลอยเข้ามาเต็มหน้า เด็กหนุ่มไอ ค่อก แคก ไม่นานเขาก็เริ่มรู้ตัวว่าต้นเหตุฝุ่นหอบใหญ่เมื่อครู่คือพวกเพื่อนๆของเขานั่นเอง
“ว๊าก รอชั้นด้วย” ซองมินตะโกนแล้ววิ่งไล่ตามไปอีกคน
ความคิดเห็น