อภินิหารไคร์ทา (ภาคแรก).... ความทรงจำที่หวนคืน - นิยาย อภินิหารไคร์ทา (ภาคแรก).... ความทรงจำที่หวนคืน : Dek-D.com - Writer
×

    อภินิหารไคร์ทา (ภาคแรก).... ความทรงจำที่หวนคืน

    ด้วยอำนาจแห่งพระจันทร์นำพาเธอและเขาให้กลับไปยังดินแดนแห่งนั้น ที่ ๆ ชาวภูเมฆามีปีกบินได้ดั่งนก ชาวมินดาแหวกว่ายในน้ำได้ดั่งปลา ชาวเฌอก็มีพรสวรรค์ด้านพืชพรรณ เพื่อต่อสู้กับจักรพรรดิผู้เหี้ยมโหด

    ผู้เข้าชมรวม

    7,048

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    17

    ผู้เข้าชมรวม


    7.04K

    ความคิดเห็น


    160

    คนติดตาม


    35
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  10 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  20 เม.ย. 57 / 10:36 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ



    ชีวิตนั้น....มหัศจรรย์
    ศรัทธา....คือพลังอันยิ่งใหญ่
    ความฝัน....จรรโลงโลก
    ความรัก....สร้างทุกอย่าง
    ความชิงชัง....กลับทำลายล้าง



     
    .......ณ ที่แห่งนั้น  ชาวเฌอมีพรสวรรค์ในการเพาะปลูกอย่างน่าอัศจรรย์....ชาวภูเมฆาดั่งปักษามีปีกบินได้....ชาวมินดาประหนึ่งมัจฉาผู้ว่องไวในสายน้ำ....พวกเขาอยู่ในดินแดนคู่ขนาน มีสายสัมพันธ์โยงใยมาดึงเธอและเขากลับไปเพื่อแก้ไขปัญหาค้างคาที่ก่อให้เกิดความแค้นและการทำลายล้างให้จบสิ้น..... ตั้งแต่สวมไคร์ทาแห่งดินชีวิตเด็กสาวก็พลิกผันจากสามัญชนสู่ผู้นำสูงสุดแห่งเฌอ ความทรงจำบางตอนได้หวนคืน พบเจอกับการต่อสู้กับจักรพรรดิผู้โหดเหี้ยม เรื่องราวมหัศจรรย์ ความรัก มิตรภาพ สงคราม และการเสียสละ ทว่าการต่อสู้ครั้งนี้มีชายหนุ่มสองคนพร้อมสละชีวิตเพื่อปกป้องเธอ คนหนึ่งเป็นดั่งฝันอีกคนนั้นก็ผูกพันมาเนิ่นนาน สุดท้ายเสียงหัวใจจะตอบว่าควรเลือกใคร.....

     

     

    ตัวอย่าง      


     

    ชายหนุ่มลงจากม้ามองดูด้วยแววตาของความเจ็บปวด เขาอุ้มเด็กหญิงลงจากหลังม้าอย่างเร่งด่วน แล้วย่อตัวลงเบื้องหน้าเธอ จากนั้นจึงถอดปลอกแขนนั้นออก หญิงสาวที่ตามมาลงจากม้าแล้วถามว่า

                องค์จักรพรรดิ ทรงถอดไคร์ทาแห่งดินออกทำไม

                เจ้าจงพาอารยาลูกข้าหนีไปยังภูเมฆา พร้อมไคร์ทา แต่หากไม่ทันให้ข้ามไปยังดินแดนสุดขอบฟ้า ข้าจะต้องกลับไปปกป้องบ้านเมืองของข้า เขาสั่งการขณะกำลังจะสวมปลอกแขนให้แก่เด็กหญิง

                ทว่าปลอกแขนยังไม่ทันสัมผัสกับแขนเด็กหญิง ลูกธนูดอกหนึ่งใสราวน้ำแข็งพุ่งมาอย่างรวดเร็วปานกระสุนปืนทะลุอกซ้ายชายผู้นั้นและเด็กหญิง ไปปักยังต้นไม้ใหญ่เบื้องหลังเสียงดังปึ๊ก! จนอารยาตกใจสะดุ้งตื่น
     

    ******************************

     

    นั่นพระองค์จะไปไหนหรือ เจ้าหญิง

    โพคาน....ภูเมฆา นางตอบแล้วขึ้นไปนั่งบนหลังนกเวหา ราวินรู้สึกผิดหวังอย่างแรง

    เจ้าหญิงจะหนีอย่างนั้นหรือ...พระองค์ผู้เป็นเจ้าหญิงแห่งเฌอจะทิ้งบ้านเมืองตัวเองไปแล้วปล่อยให้เจ้าชายชาอัน ผู้ไม่ใช่สายเลือดเฌอสู้อยู่เพียงลำพัง พระองค์ทำได้อย่างไร

    เจ้าหญิงมาริสาจ้องเขาเขม็งด้วยความโกรธ ไม่มีใครกล้าว่านางถึงขนาดนี้ นางจึงย้อนใส่ทันใด

    เจ้าถือดีอย่างไรมาว่าข้า ไม่ใช่เพราะมินดาของเจ้าหรือ เฌอถึงได้เดือดร้อนไม่สิ้นสุด

                “แต่มินดาอย่างข้าจะไม่หนี ข้าจะอยู่ที่นี่ปกป้องแผ่นดินที่มีพระคุณต่อข้าร่วมกับผู้กล้าและเสียสละทุกคน ข้าไม่ขลาดเหมือนท่าน หากท่านก้าวออกจากแผ่นดินเฌอไปก็ควรถอดมงกุฎอันทรงเกียรติของเจ้าหญิงแห่งเฌอนั้นออกเสีย เพราะท่านไม่เหมาะสมที่จะสวมมัน เจ้าหญิงมาริสาโกรธจัดขบฟันกรอด มองมินดาพลัดถิ่นผู้โอหังราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
           

     
     

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น