คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : SF -( the LEE Family | Clip Video | ) # 1
SF -( the LEE Family | HAEEUN | )
Autor : Khreegaimantian
Story : Clip Video
___________________________________
เอาวะ....
“โอน้อยออก!!!!!”
เสียงหัวเราะดังสะเทือนเลือนลั่นของไอ้พวกเวรที่ชวนผมเล่นอะไรเหี้ยๆแบบนี้มันทำให้ขี้หูผมแทบจะเด้งหลุดออกมาข้างนอกเสียให้ได้ ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมามองความจริงที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า แล้วมันก็....
“คว่ำ!!! สัด พวกมึงเตี๊ยมกันป่ะวะ”
“เตี๊ยมบ้านพ่อมึงดิฮยอกแจ มึงแพ้มึงก็ยอมรับความจริงเหอะ”
“ใช่ มึงแพ้มึงต้องไปทำงานนี้ให้พวกกู”
“เห้ย ไอ้สัด ไม่โหดไปหน่อยเหรอวะ เอาใหม่เหอะ” ผมส่งสายตาเว้าวอนให้พวกมันอย่างสุดความสามารถ แต่ไม่มีทางเลยครับ ไอ้พวกเพื่อนนรกนี่หน่ะหรือจะเห็นใจผู้ชายตัวเล็กๆที่น่าสงสารอย่างผม ให้ตายสิ
แล้วไอ้ภารกิจบ้าๆของมันก็คือ...
“มึงต้องไปตามหาไอ้ผู้ชายที่อยู่ในคลิปนั่นมาให้ได้ ไม่เกิน 2อาทิตย์นะมึง”
“ไอ้เหี้ย! 2อาทิตย์ตดกูยังไม่ทันหายเหม็นเลยไอ้สัด”
“นั่นเรื่องของมึง”
“แล้วไอ้ผู้ชายในคลิปนั่นเรื่องอะไรของมึงหา มึงหยุดเสือกเรื่องชาวบ้านซักพักได้ป่ะ”
“เรื่องของเพื่อนเว้ย พี่อีทึกโดนเข้าใจผิดว่าเป็นผู้ชายในคลิป มึงไม่เห็นใจมันหน่อยเหรอวะสัดฮยอก และมึงต้องเป็นคนตามหาความยุติธรรมมาให้มัน”
ใช่ครับ...เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ สองสามวันมานี้มีคลิปสวาทฉาวกำลังดังกระฉ่อนไปทั้งโรงเรียน ในคลิปนี่นะอื้อหือ ทุกท่า! ผู้ชายคนนั้นแม่งเมพครับ แต่เคราะห์ร้าย พี่อีทึกเพื่อนสนิทของผมเสือกโดนเข้าใจผิดว่าเป็นผู้ชายในคลิปนั้น โถ่เอ๊ย...มันจะเป็นไปได้ยังไงวะห้ะ ผมอาบน้ำแก้ผ้ากับมันมากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง อีกอย่าง หน้าอย่างไอ้สัดพี่ทึกนี่หน่ะเหรอครับจะไปเทพทำได้ทุกท่าแบบนั้น
แล้วดูมันตอนนี้สิครับ นั่งอ่านการ์ตูนฮาขี้แตกขี้แตนอยู่ตรงนั้น ไม่เห็นว่าจะเป็นเดือดเป็นร้อนอะไร หน้ามันนี่ยิ่งกว่าปูนซีเมนต์อยู่แล้ว ไอ้สัดพวกนี้ต่างหาก ไปเคียดแค้นแทนมันทำไม
“ไอ้คยู”
“อย่ามาเลื้อยกูนะไอ้สัด”
มือหนาของมันพยายามผลักหน้าผมออกห่าง ทำไมโลกถึงช่างใจร้ายกับผมเช่นนี้
“เชื่ยเย่”
“พอเลยฮยอกแจ มึงเอาเวลาที่มาขอความเห็นใจจากพวกกูไปคิดว่าจะตามหาแม่งยังไงดีกว่าครับสัด”
ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่มด้วยความเหนื่อยอ่อน พลางล้วงเอาโทรศัพท์เครื่องสวยออกจากกระเป๋ากางเกง กดเปิดคลิปที่ว่านั่นดูอีกครั้ง นี่อาจจะเป็นครั้งที่ล้านของวันแล้วก็ได้ครับที่ผมกดดูมัน ดูจนแม่งจำได้หมดละทุกสัดส่วนของสองคนนั่น
ผู้หญิงหน่ะ ซออึนซอ ดาวโรงเรียนผมเองหล่ะครับ ไม่รู้ว่าคนเขาคิดกันได้ยังไงว่าไอ้พี่ทึกหน้าโง่นี่จะมีหน้าไปขอฟันดาวโรงเรียนได้ อยากจะบ้า ส่วนสาวเจ้าตอนนี้ก็ย้ายโรงเรียนไปแล้วล่ะครับ โดนขนาดนี้ถ้ายังมาโรงเรียนได้นี่ผมถือว่าเป็นยอดคนแล้ว
แล้วไอ้ผู้ชายนี่สิ.....
“มันไม่เห็นหน้าอ่ะ โว้ยยยยยยยยยยยย”
โทรศัพท์ถูกเขวี้ยงไปอยู่ตรงหัวเตียง ก่อนจะยกมือขึ้นมาคลึงขมับตัวเองเบาๆ ถ้าไม่ทำ ไอ้ห่าลากพวกนั้นต้องหาวิธีลงโทษผมเจ็บแสบอีกแน่ๆ ผมอยากจะบ้าตายไปเลยจริงๆ
ที่เห็นในคลิปก็เพียงแต่แผ่นหลังขาวๆของเขาเท่านั้นล่ะ แล้วก็ ก้น -.,- มันจะไปเป็นอีทึกได้ยังไงวะ ก้นไอ้สัดพี่ทึกนี่แตกลายจะตาย แถมหลังก็เป็นสิว เชี่ยยยย พูดแล้วขนลุกสัดครับ ไม่มีทางเป็นไอ้แผ่นหลังขาวๆ กล้ามแน่นๆแบบในคลิปนั่นแน่ๆ
“แค่พิสูจน์ให้ได้ว่าไอ้สัดพี่ทึกไม่ใช่คนในคลิปก็พอ...สินะ”
กลอกตามองเพดานอย่างใช้ความคิด ให้ตายสิ นี่มันใช่เรื่องน่าเครียดเหรอครับ โถ่เอ๊ย คิดสิฮยอกแจ ทำยังไงถึงจะพิสูจน์ได้ว่าพี่ทึกไม่ใช่ผู้ชายในคลิปนั้น
ผ่านไปไม่นานหรอกครับสำหรับคนฉลาดอย่างผม ไม่นานความคิดเจ๋งๆมันก็ผุดขึ้นมาในหัวเป็นฉาก
“จับพี่ทึกแก้ผ้าโชว์เลยเป็นไง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”
แสงแดดอ่อนๆตอนเช้านี้ให้ความอบอุ่นได้ดีจริงๆ เมื่อต้องเดินปะทะลมหนาวช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิแบบนี้ ในสมองของผมเต็มไปด้วยแผนการมากมาย คิดแล้วก็สนุกชะมัดว่าไหมครับ ฮ่าๆ ผมก้มลงมองซองเอกสารที่ลงทุนแคปภาพในคลิปมาปริ้นท์เพื่อเป็นหลักฐานแก้ต่างให้เพื่อนรัก
“มึงจะพ้นมนต์ทินแล้วนะพี่ทึก กูดีใจด้วย หุหุ”
พึ่งรู้ว่าการเดินเข้าโรงเรียนตอนเช้าๆนี่มันสบายใจดีแบบนี้เอง ไอ้ผมก็หลงผิดมาโรงเรียนแบบเส้นยาแดงผ่าแปดแทบทุกวัน มาสายโดนอาจารย์ตีก้นลายก็เยอะ
“โอ๊ยยยยยยย ใครวะ เดินไม่มีตาหรือไง!!!!!”
ใครวะครับเดินไม่ดูตาม้าตาเรือมาชนผมเข้าจังๆ จนทำให้ต้องล้มลงมานั่งก้นจ้ำเป้าอยู่แบบนี้ แต่ถ้าเดินชนอย่างเดียวผมคงไม่ว่าอะไรเลย แต่นี่อะไร รูปโป้ติดเรททั้งหลายกระจัดกระจายเต็มพื้นถนนนี้อะไรกันครับ
“ทงเฮ มึงเดินชนใครวะ เห้ย! แม่งมึงดูรูปนั่นดิ”
“เออ กูเห็นแล้ว”
อย่ามาตอกย้ำได้ไหมครับว่าเห็น เสียงซุบซิบนินทาของคนที่เดินผ่านไปผ่านมายังคงมีให้ได้ยินอย่างนั้น แต่ผมหน่ะหรือครับจะทำอะไรได้ ทำได้ก็แค่ก้มหน้าก้มตาเก็บรูปพวกนั้นให้เร็วที่สุดก็เท่านั้น
“อ่ะนี่”
“ขอบคุณครับ”
ผมรับรูปอีกปึกหนึ่งมาจากคนใจดีที่ช่วยผมเก็บ จะว่าใจดีก็ไม่ถูกหรอกครับ เขาคงทำไปตามหน้าที่ก็เขาเล่นเดินชนผมแบบนี้ เป็นใครก็ต้องรับผิดชอบถูกไหมล่ะครับ ใช่แล้วล่ะครับ ผมรู้จักคนคนนี้ดี เขาชื่อ อีทงเฮ เป็นหนุ่มฮอทที่ดังมากๆในโรงเรียน เรียกได้ว่าสาวๆนี่เดินตามเป็นขบวนเลยก็ว่าได้
“นี่!! นาย เหม่ออะไรหน่ะห้ะ”
“คะ..ครับ อะไรนะครับ?”
“ฉันถามว่านายปริ้นท์รูปลามกพวกนี้มาทำไม เป็นพวกติดเซ็กซ์ หรือว่าโอตาคุรูปโป๊ล่ะ ฮ่ะๆ”
ว่าไงนะ!!! นี่เขาหาว่าผมเป็นพวกติดเซ็กซ์บ้าบอคอแตกอะไรกัน หยาบคาย ทุเรศที่สุด อุตส่าห์ชมยังไม่ทันขาดคำ ให้ตายสิ ผมเกลียดคนแบบนี้จริงๆ
“นี่นายจะบ้าเหรอ? ฉันไม่ได้เป็นพวกติดเซ็กซ์หรือว่าโอตาคุอะไรทั้งนั้นแหละ ฉันมีเหตุจำเป็น เข้าใจไหมห้ะ?”
“เหตุจำเป็น? เหตุจำเป็นอะไร?”
“ถามไปหาบรรพบุรุษเหรอครับ? หลบๆ โว้ยยย รมณ์เสีย”
มือผมผลักเจ้าบ้านั่นออกให้พ้นทาง ก่อนจะเดินจ้ำอ้าวออกไปจากอาณาบริเวณนั้นทันที มาถึงก็เจอเรื่องแต่เช้าเลย หมดอารมณ์จะแก้ผ้าพี่ทึกเลยเห็นไหมไอ้นายอีทงเฮ แม่ง นิสัยเสียชะมัด ชอบเสือกเหมือนไอ้แฮนรี่ไม่มีผิด
ทั้งกระเป๋าและเอกสารมากมายถูกกระแทกลงบนโต๊ะม้าหินหน้าอาคารแรงๆ จนไอ้พวกเวรทั้งโต๊ะหันมาทำหน้าเหวอประหนึ่งเห็นตึกถล่ม แม่งอยากจับเอาหัวโขกฝาซักคนละทีแรงๆ
“เย็ดดด ไอ้เชี่ยฮยอกมาโรงเรียนเช้า”
“มึงไม่สบายตรงไหนป่าววะสัด?”
ปัดมือไอ้แฮนรี่ออกแรงๆ ก่อนสายตาจะสอดส่องหาคนที่น่าจะนั่งแดกขนมอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่หัวโต๊ะ แต่แม่ง...ไปไหนของมันวะ
“เห้ย ไอ้เชี่ยแฮน สัดพี่ทึกไปไหนวะ”
“พี่ทึกมันไม่เลี้ยงสัตว์”
“เชี่ยมึงกวนตีนกูเหรอ = =” คนแม่งยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ยังจะเล่น ผมจ้องหน้ามันอย่างเอาเป็นเอาตายจนไอ้พวกที่นั่งอยู่ต้องรีบลุกขึ้นมาห้าม แม่งเล่นไม่ดูอารมณ์กูเลย
“เมนส์มาอีกเหรอวะมึงเชี่ยฮยอก”
“หุบปากไปไอ้เย่”
“มึงถามพี่ทึกอยู่ไหน มันถูกอาจารย์เรียกพบว่ะ” ขอบคุณไอ้คยูที่กรุณาบอก ทั้งกลุ่มนี่ก็มีแต่เชี่ยนี่แหละที่พอเอาอ่าวอยู่สักคน
“เห้ย ร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอวะ?”
ไม่อยากจะเชื่อว่าอาจารย์เองก็จะบ้ายอเชื่อไอ้ข่าวลือเหลวไหลพวกนั้น ไม่อยากคิดสภาพพี่ทึกเลยจริงๆ เห็นแม่งเป็นคนยิ้มง่ายไม่เครียดแบบนั้น ก็แทบจะไม่มีใครรู้เลยว่าจริงๆแล้วพี่ทึกคิดอะไรอยู่
“ขนาดนั้นแหละฮยอกแจ ถ้ามึงยังไม่รีบหาตัวคนทำมาแก้ต่างให้พี่ทึกได้”
“เออ กูรู้แล้ว!!!”
เรื่องนั้นมึงว่างใจได้เลยเพื่อนรัก กูมีแผนของกูแล้ว หึหึ
คุณได้ส่งข้อความถึง สัดทึก....
พี่ทึก กูมีอะไรจะคุยด้วยหน่อย มึงขึ้นมาหากูที่ห้องชีวะตอนนี้เลยได้ไม๊? กูรออยู่นะ TT TT
ประตูห้องชีวะถูกเปิดออกเบาๆ พร้อมกับผู้มาใหม่ ความมืด ความเงียบ และความเย็นเยียบของห้องนี้มันทำให้อดที่จะขนลุกตั้งชันเสียไม่ได้ ยิ่งหันไปเห็นสิ่งที่เคยมีชีวิตถูกดองเอาไว้นับร้อยแล้ว ก็ยิ่งทำให้กระดูกสันหลังมันเสียววูบขึ้นมาดื้อๆ
“เชี่ยฮยอกนี่ก็ นัดห้องไหนไม่นัดเสือกนัดห้องนี้”
“.......”
“กูรีบแทบตาย แล้วมันไปไหนของมันวะ”
ผมค่อยๆโพล่ออกมาจากหลังเสา ก่อนจะย่องเข้าไปทางด้านหลังของพี่ทึก แล้วใช้ผ้าที่เตรียมมามัดปากมันเอาไว้อย่างรวดเร็ว ผมรู้พลังเสียงโอเปร่าของไอ้สัดนี่ดีครับ รับรองว่าไอ้พวกม.ต้นที่เตะบอลอยู่ในสนามยังได้ยินแน่นอน
“ไอ่อ๊อก อึกอำไออู อ่อยอูอ๊ะ” (ไอ้ฮยอกมึงทำไรกู ปล่อยกูนะ)
แรงควายของมันพยายามสะบัดออกจากพันธนาการของผม นั่นจึงทำให้ผมที่มีความฉลาดทางสมองมากกว่ารีบกดมึนลงกับพื้น แล้วปลดกระดุมเสื้อมันออกอย่างรวดเร็ว
“ไออ๊อกอี้อึกอะอ่มอึ๋ดอูอ๋อ” (ไอ้ฮยอกนี่มึงจะข่มขืนกูเหรอ)
“มึงหุบปากพี่ทึก ฟังไม่รู้เรื่องแล้วกูอารมณ์เสีย”
ผมพยายามถอดเข็มขัดมันออก ในขณะที่มันเองก็ปัดป้องสุดชีวิต โต๊ะเก้าอี้ห้องชีวะล้มระเนระนาดไปหมดเพราะการต่อสู้ของเรา แต่คิดเหรอครับว่าผมจะยอม นี่ผมทำเพื่อมันเลยนะ มันต้องขอบคุณผมสิถึงจะถูก ไม่ใช่มันทึ้งจิกหัวผมอยู่แบบนี้
-________________-
“ไอ้พี่ทึกนี่มึงข่วนหน้ากูเหรอ?” ว่าแล้วไม่พอ ผมจิกหัวมันโขกกับพื้นซ้ำๆด้วยความแค้น อย่างมันต้องได้รับแบบนี้ มีอย่างที่ไหนมาทำให้หน้าหล่อของผมต้องเป็นรอย ขอบคุณสักคำก็ไม่มี
“อีฮยอกแจ ปาร์คจองซู พวกเธอทำอะไรกัน!!!!!!!!!”
“เหี้ยแล้ว”
ทั้งผมทั้งพี่ทึกกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ก่อนจะค่อยๆหันหน้าไปมองยังต้นเสียง และความจริงก็ทำให้ผมถึงกับเข่าทรุดลงไปนอนอยู่กับพื้น
“นี่พวกเธอเป็นหนักถึงขนาดไม่สนใจอะไรแล้วงั้นหรือ? คนเค้ามามุงดูกันตั้งนานแล้ว”
“เอ่อ...คือผม...”
“เลว!!! มาทำอนาจารในโรงเรียนแบบนี้ เดี๋ยวไปพบครูที่ห้อง ทั้งสองคน”
นักเรียนมากมายที่ยืนออกันอยู่หน้าประตูพยายามเบียดเสียดกันเข้ามาดูประหนึ่งผมเป็นลูกหมีแพนด้าตัวใหม่ ส่วนสภาพผมกับพี่ทึกตอนนี้หน่ะเหรอครับ พี่ทึกโดนผ้าขาวมัดปาก ทั้งตัวเหลือแค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว ส่วนผม เสื้อขาดรุ่งริ่งเพราะการฉีก เข็มขัดหลุด ผมเผ้ายุ่งเหยิงพร้อมรอยข่วนเต็มใบหน้า โต๊ะ เก้าอี้รอบข้างล้มระเนระนาดไม่มีชิ้นดี
ถ้าเป็นคุณ จะคิดไปในทางไหนล่ะครับ?
“ไอ้สัดฮยอกมันจะข่มขืนมึงจริงเหรอวะ”
“เออดิแม่ง ไม่รู้นึกคึกอะไรของมัน กูนี่ตกใจหมดนึกว่าต้องเสียพรหมจารีให้ไอ้แห้งนี่”
“อ่าวเห้ย ไอ้แก่ พูดให้มันดีๆ ใครจะข่มขืนมึง” ผมรีบลุกขึ้นชี้หน้าไอ้แก่ปากมากที่พล่ามว่าผมจะข่มขืนมันอย่างงั้นอย่างงี้ เห็นหน้าแม่งก็จะอ้วกแตกอยู่แล้ว ยังจะให้ไปข่มขืน บ้าแน่ๆ
“ไอ้แห้ง มึงพูดให้มันดีๆนะ กูแก่กว่ามึงนะเว้ย”
“ก็มึงแก่กว่ากู กูเรียกไอ้แก่แล้วมันผิดตรงไหน”
“พวกมึงเลิกกัดกันแล้วนั่งลงให้พวกกูทำแผล เดี๋ยวนี้!!”
ผมกระแทกก้นลงกับเก้าอี้แรงๆ ให้ตายสิ ไม่เคยรู้สึกหงุดหงิดเท่านี้มาก่อนเลยในชีวิต จิตพิสัยก็โดนหัก ถึงแม้ผมกับพี่ทึกจะพยายามอธิบายว่ามันเป็นแค่การเล่นกันของเด็กผู้ชายเท่านั้น แถมยังได้แผลมาเต็มหน้าอีกต่างหาก และที่สำคัญคือ ภารกิจก็ไม่สำเร็จ เยี่ยม! เยี่ยมจริงๆ
“สรุปไอ้ฮยอกจะถ่ายรูปพี่ทึกตอนแก้ผ้าไปเทียบกับผู้ชายในคลิปสินะ”
“เออ” ผมตอบไอ้เย่ไปอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ แต่มันพวกมันกลับมองเป็นเรื่องตลก หัวเราะกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ทุเรศสิ้นดี
“แล้วไมมึงไม่ขอมันดีๆวะ”
“พี่ทึกมึงแก้ผ้าให้กูถ่ายรูปหน่อยดิ๊” เอ่ยถามไปแทบจะทันทีที่คยูฮยอนพูดจบ แต่คำตอบกลับเป็นสายตาอมหิต กับน้ำเสียงเย็นๆของผู้ถูกพาดพิงเท่านั้น
“ไม่!!”
“มึงก็คิดได้นะเว้ยไอ้สัด จับพี่ทึกแก้ผ้า เชี่ยยย คิดได้ไง” ให้ตายสิ ผมอยากจะเอาแอลกอฮอล์กรอกปากพวกมันจริงๆครับ
“มึงทำกูเสียชื่อเป็นครั้งที่สองนะฮยอกแจ”
“พี่ทึกมึงใจเย็นนะ” แฮนรี่เอ่ยปลอบคนข้างตัว ส่วนผมก็ทำได้เพียงแค่นั่งเงียบอยู่แบบนี้เท่านั้น เวลาพี่ทึกโกรธน่ะน่ากลัวอย่าบอกใครเลยครับ ราวกับว่าหมอนั่นมีรังสีบางอย่างแผ่กระจายออกมาจากตัว จนทำให้คนรอบข้างผวาได้ง่ายๆ
“มึงรู้ไหม? ถ้ากูทำผิดอีกครั้งเดียวกูจะโดนไล่ออก กฎโรงเรียนก็บอกไว้แล้ว”
“......”
“มึงรู้ไหม? แม่กูเป็นคณะบดีมหาลัย ท่านจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”
“.......”
“ครั้งแรกกูเข้าใจ เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับมึง แต่ตอนนี้มึงเกี่ยวแล้ว ฉะนั้นมึงต้องแก้”
“.........................”
“มึงคิดดูดีๆ ฮยอกแจ”
“ซื้อข้าวมานั่งดมหรือไง?”
ผมเงยหน้าขึ้นมองผู้มาใหม่ที่กำลังนั่งลงบนฝั่งตรงข้ามกับผม แต่มันก็ยิ่งทำให้ผมไม่เชื่อสายตาของตัวเอง ให้ตายสิ ผู้ชายคนนี้เดินมานั่งคุยกับผมอย่างนั้นเหรอ? ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหมครับ แต่มันจะดีมาก หากว่าเขาไม่มาพร้อมกับสายตานับร้อยคู่ เหมือนเช่นตอนนี้
“น...นาย”
“อะไร ทำไมต้องทำหน้าเหวอขนาดนั้นหืม? อีฮยอกแจ”
“นายรู้จักชื่อฉันได้ยังไง” ทำไมช่วงนี้มันมีแต่เรื่องยุ่งๆเข้ามาในชีวิตผมเหลือเกิน ไหนจะเรื่องพี่ทึก แล้วยังจะไอ้หมอนี่อีก ให้มันได้อย่างนี้สิ
“ก็ไม่เห็นจะยาก”
“นายต้องการอะไร?”
“ฉันแค่อยากรู้จักนาย ผิดหรือไง” ไม่ผิดครับ ไม่ผิดเลยถ้าเขาไม่ใช่อีทงเฮ คาสโนว่าผู้โด่งดังประจำโรงเรียน แล้วมันจะมาทำความรู้จักกับคนอย่างผมทำไมกันครับหืม?
“.........”
“ตกลงรูปลามกนั่นหน่ะ นายปริ้นท์ไปทำไม?”
“แล้วมันเรื่องอะไรของนายไม่ทราบ” ต่อมเสือกไอ้หมอนี่ทำงานไวจริงๆ เหมือนไอ้เชี่ยแฮนไม่มีผิด
“กำลังตามหาผู้ชายในรูปอยู่ล่ะสิ”
“รู้ได้ไง?” ให้ตายสิครับ หมอนี่เทพมาก สีหน้าเขาตอนนี้ราวกับคนที่เข้าใจสถานการณ์ทั้งหมด แล้วเขาจะมาพูดแบบนี้เพื่ออะไร ต้องการอะไรจากคนอย่างผม?
“หึ แล้วถ้าฉันบอกว่าฉันรู้จักผู้ชายคนนั้นล่ะ ว่าไง?”
_________________________________________________
ไม่ได้แต่งนาน ภาษาทุเรศได้อีก TOT คือขี้เกียจบรรยาย
ความคิดเห็น