Confessed Love บอกมาว่า (นางฟ้าอย่าง) เธอ.คิดยังไงกับฉัน !?!

ลำดับตอนที่ #1 : [chapter 1] Confessed love : oh ! scale my love >.< (Rewrite!!)

    บทที่รีไรท์ กรุณาอ่านใหม่ด้วยค่ะ...

   

    “เปิดเทอมแล้ว กรี๊สสส สส ส >O<”

 

    เสียงแว้ด ๆ อันคุ้นหูนั้นทำให้ผมต้องตื่นขึ้น จากการนอนหลับที่แสนสุขสบาย ผมไม่เข้าใจเลยว่าการเปิดเทอมนี่มันดีตรงไหนกัน ทำไมต้องดีใจเป็นบ้าเป็นบอด้วย ผมส่งสายตาเคืองๆ ไปให้หญิงสาวร่างเล็กหน้าตาเฉิดฉายเปล่งออร่า ที่นั่งอยู่ข้างๆผม เธอส่งสายตา ปิ๊งๆ วิ๊ง ๆ กลับมาให้โดยไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยสักนิด ก่อนจะเอื้อมมือเล็ก ๆ นั้นมากระตุกแขนผมแรง ๆ

 

            “นี่นาย เปิดเทอมทั้งทีมานอนหลับอยู่ได้ไงกัน” เธอส่งเสียงน่ารัก ๆ มาให้ผม ซึ่งถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นคงละลายไปกับเธอซะแล้ว แต่สำหรับผมแล้ว ไม่ ! ผมไม่หลงสเน่ห์ยัยนี่เข้าให้หรอก ชิชะ ผมสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของมือเล็กๆนั้นแรง ๆ ก่อนจะฟุบหน้าหลับลงไปต่อเหมือนเดิม และไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

 

            “นี่นาย รู้มั้ยห๊ะ ว่าการเปิดเทอมมันคืออะไร ???.”  เธอยังคงส่งเสียงเซ้าซี้ไม่เลิก ผมส่งเสียงอือออตอบไปงั้น ๆ แต่เจ้าตัวก็ยังร่ายอะไรอีกยาวยืดซึ่งผมฟังบ้างไม่ฟังบ้าง อ้อ ผมลืมบอก เธอคนนี้คือเพื่อนสนิทของผมเองครับ เธอมีชื่ออันแสนนน จะไพเราะว่า โอริ เธอเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นจึงมีชื่อที่แปลกพิสดารไม่เหมือนชาวบ้านเค้า และแน่นอน เธอมีใบหน้าที่แสนน่ารัก น่าชังตามสไตล์สาวญี่ปุ่นเด๊ะ และมันก็เปนที่มาของการที่ผมได้เธอเป็นเพื่อนสนิท เพราะตอนที่เข้าม.ปลายใหม่ ๆ เธอเพิ่งย้ายมาจากญี่ปุ่น และผมเองก็ดันตกหลุ่มรักเธอเข้า เพราะอาจารย์ฝากฝังเธอไว้กับผม ให้ผมดูแล การที่ได้รู้จักกับเธอนั้น มันทำให้ความคิดของผมเริ่มจะเปลี่ยนไป จากชอบเธอแบบมากกว่าเพื่อน ผมว่า..ผมชอบเธอแบบเพื่อนจะดีกว่า... -0-

            เพราะเธอมันเป็นผู้หญิงบ้า โรคจิต ชั่วร้ายสุด ๆ อ๊าก ผมไม่อยากจะสาธยายความบ้าบิ่นของเธอ มีครั้งหนึ่งที่เธอกระโดดลงมาจากตึกชั้น 2 เพียงเพราะโพยข้อสอบปลิวตกลงมาชั้นล่าง และครั้งหนึ่ง ที่เธอปีนต้นไม้หน้าโรงเรียนเพียงเพื่อจะเก็บมะม่วง โดยไม่สนใจสักนิดว่าเธอนั้นใส่กระโปรงอยู่ ! ครั้งหนึ่งที่เธอพาผมข้ามถนนโดยไม่รอให้รถหยุดก่อน ผลคือการจราจรตรงนั้นติดขัด เบรคเอี๊ยดๆๆๆๆ กันเป็นแถว ตามมาด้วยเสียงก่นด่าสารพัดมากมาย ครั้งหนึ่งที่เธอไปฟัดเหวี่ยงกับเด็กอนุบาลที่ไม่มีทางสู้ เพียงเพราะเด็กคนนั้นแย่งซื้อลูกอมเม็ดสุดท้ายไป ครั้งหนึ่งที่เธอพาผมลักลอบเข้าไปในโรงเรียนอนุบาล เพื่อไปขโมยที่นอนเด็กเล็ก !!! =[]= และสิ่งนี้ มันทำให้ผมได้รู้ว่า การมีเธอเป็นเพื่อน นี่มันเป็นสีสันของชีวิตจริง ๆ -*-

 

            “ตกลงนายรู้มั้ยเนี่ย ว่าการเปิดเทอมมันคืออะไร??!!??” คราวนี้เธอกระชากแขนผมออก ทำให้หัวของผมที่ซบอยู่ถึงกับโขกโป๊กลงไปกับโต๊ะหินอ่อนเต็มแรง   เจ็บจี๊ดดดดดดดดด !!

 

            “ก็คือการที่ต้องตื่นมาตั้งแต่เช้า เช้าเว่อร์ๆๆ แล้วต้องมานั่งฟังอาจารย์เล่านิทานให้ฟังหน้าห้อง และต้องทำการบ้านส่ง และต้องมาพบกับพวกผู้หญิงที่โค-ตรวุ่นวายในโรงเรียนนี้ โดยเฉพาะเธอ ยัยโอริ !!โป๊กกก”

ผมใส่มะเหงกลงบนหัวของยัยตัวร้ายทันทีเพื่อเป็นการแก้แค้น  เธอส่งค้อนเล็กๆมาให้

 

            “ผิด ผิด ผิด ผิด และก็ผิด!! ,, การเปิดเทอมอ่ะนะ มันคือการฉันจะได้เดินมาโรงเรียนพร้อมกับหนุ่มๆๆ ที่ฉันคัดเฉพาะหน้าตามาส่งที่โรงเรียน การที่ฉันได้มานั่งกินข้าวพร้อมกับได้นั่งมองผู้ชายหล่อๆมากมาย โฮ่ๆๆ แค่คิดก็มีความสุขแล้วยั้ย ๆๆๆๆ” ผมมองเธอดิ้นพรวดพราดดี๊ด๊าบนม้าหินอ่อนด้วยอาการสุดเซ็ง ถึงผมจะรู้ว่าเธอนั้นหน้าตาน่ารักเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆมากแค่ไหน และถึงแม้จะรู้ว่าเธอเองก็มองหนุ่มๆๆเป็นอาหารตาไว้มากมาย แต่อย่างหนึ่งที่ผมรู้ คือเธอไม่คบผู้ชายมั่วซั่วอย่างแน่นอน เพราะคนที่เธอเดินด้วยก็คัดสรรเฉพาะหน้าตาท่าทางและนิสัยมาเรียบร้อยแล้ว เดินมาส่งถึงโรงเรียนเธอก็เขี่ยทิ้ง ผมละขำจริง ๆ เวลานึกถึงใบหน้าของผู้โชคร้ายพวกนั้น ฮ่า ๆๆๆๆ

 

            “ก็เธอก็มีผู้ชายหน้าตาหล่อตี๋ขยี้หัวใจมาสนเธอตั้งมากมาย ทำไมไม่จัดสักคนละ” ผมถามไปตามสงสัย ผมอาจจะเดาคำตอบเองได้นะ แต่ผมก็อยากถามมากกว่า

 

            “ก็เพราะ..ถ้าฉันจัดไว้สักคน ฉันก็หมดสิทธิ์มองผู้ชายคนอื่นนะเส้ >O<”

นี่แหละคือคำตอบที่ผมหวังไว้ = =

 

       “และอีกอย่าง ถ้าฉันมีแฟน แล้วนายจะอยู่กับใครละ ??”

แหม่ ช่างเป็นคำตอบที่กินใจผมเสียเหลือเกิน ซึ้งจริง ๆ กับคำตอบที่ผมเองไม่ได้หวังไว้แบบนี้ ผมจึงส่งสายตา @_@ แบบนี้ไปให้

 

            “เพราะนาย มันซื่อบื้อ ขี้เซา ไร้สีสันในชีวิต ไม่มีใครคบเพราะใครๆเค้าก็คิดว่านายหยิ่ง นายมันมีดีก็แค่หน้าตาเท่านั้นแหละย่ะ ถ้าฉันไม่อยู่เป็นเพื่อนนายตรงนี้ ฉันสามารถทำนายเหตุการณ์ในอนาคตได้เลยว่า นายน่ะ จะไม่ยอมกินข้าวกลางวัน นายจะไม่ยอมมาโรงเรียนเพราะว่านายตื่นสาย และนายจะไม่ทำการบ้านส่งไม่ว่าจะวิชาอะไรก็ตาม !”

            อื้อหือ จากสายตา @_@ แบบนี้ของผม ตอนนี้มันกลายเป็นแบบนี้.... =[]= !!

                                    จะบอกข้อดีเยอะๆหน่อยก็ไม่ได้ ข้อดีของผมน่ะ เยอะจะตาย ^ ^

 

 

            “ว่าแต่...เค้าว่ากันว่า ปีนี้น่ะ มีนักเรียนเข้ามาใหม่ด้วยนี่” โอริเปลี่ยนหัวข้อสนทนาที่ไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่ สำหรับผม

 

            “อืม..” ผมส่งเสียงตอบ และหลับตาเอาคางเกยแขนไว้เหมือนเดิม ทำเหมือนจะรู้นะ แต่จริงๆแล้วไม่รู้ 55 แสแสร้งไปงั้น ๆ เพียงเพื่อต้องการให้มันจบๆไป ไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดน่ะ

 

            “ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับเราหรอกนะ น่าเสียดายจัง เธอมาจากต่างประเทศด้วยแหละ!”

 

            “อืม...”

 

            “ฉันได้ยินเด็กห้องหนึ่งพูดว่า เด็กใหม่คนนั้นน่ะ สวยมากเลยนะ ฉันละอยากเห็นหน้าจริงๆเลยให้ตาย” โอริเอากำปั้นทุบโต๊ะจนผมสะเทือน

 

            “ฉันว่า เขาคงต้องสวยกว่าเธอละยัยโอริ เธอเรตติ้งตกแน่คราวนี้ 555” ผมหัวเราะออกมา เพราะขำกับสีหน้าโกรธๆของยัยนี่ เธอฟัดเหวี่ยงอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็สงบอย่างโดยดี ก่อนจะทำหน้าสำนึกได้ว่า ‘วีนแบบนี้ เดี๋ยวหน้าไม่สวย’ และค้นเครื่องสำอางนานาชนิดขึ้นมาแต่งเติมบนใบหน้าต่อไป ผมนั่งมองพฤติกรรมออกจะ ‘เด็กน้อย’ ของเธออยู่สักพัก

 

 

 

            “กรี๊ดดดดด นั่นไงๆๆ เด็กใหม่ที่เค้าร่ำลือกันว่าสวยสุดยอดน่ะ!!”

            “กรี๊ดดดด สวยจริงๆ ด้วยอ่ะเธออออ >o<”

            “พี่สเกลคนสวยยยยยย >.<”

 

            ผมนั่งดูเด็กนักเรียนรุ่นน้องสองคนที่เพิ่งเดินมากำลังคุยและกรี๊ดกร๊าดกันเรื่องเด็กใหม่ ทั้งสองคนคุยจ้อกันสักพักก็วิ่งไปตรงจุดที่พวกเธอกำลังมองกันอยู่ เป็นจุดที่มีนักเรียนวิ่งเข้าใส่กันเป็นโขยงๆ ทั้งนักเรียนชายและนักเรียนหญิง แปลกแฮะ ผู้หญิงสวยๆก็มีแฟนคลับเป็นผู้หญิงได้ด้วยหรอเนี่ย ผมขำกับความคิดของตัวเอง เออ..แล้วทำไมจะมีไม่ได้ละฟะ - - ผมยังคงจ้องไปที่กลุ่มที่มีนักเรียนรุมกันอย่างคลุ้มคลั่ง และผมก็สังเกตุเห็นได้ว่า นั่นมันรถนี่ ?? โรงเรียนของผมไม่อนุญาติให้ขับรถเข้ามาจอดในโรงเรียน และไม่ให้ผู้ปกครองขับรถเข้ามานี่นา สงสัยจะเป็นพวกมีอิทธิพลน่าดู ผมกำลังจะละสายตาไปทางอื่น แต่อะไรบางอย่างมันทำให้ผมต้องสะดุด

 ร่างบางๆผมยาวสวยสยายปลิวไปกับสายลม ผิวขาวๆ ที่ขาวจนผมมองไม่ผิดว่ามันสะท้อนกับแสงแดดในยามเช้าแล้วสดใสน่ามองเพียงใด ในชุดนักเรียนที่ไม่ว่าใครหน้าไหนใส่ ก็ไม่สามารถใส่ให้ดูเก๋ไก๋เท่าเธอเลยสักคนเดียว เสื้อนักเรียนหญิงสีขาวแขนยาวถูกพับขึ้นอย่างลวกๆ แต่ดูดีไว้ที่ข้อศอก กระโปรงที่อาจารย์เน้นนักย้ำหนาว่าห้ามสั้น เพราะมันทุเรศ..แต่กับเธอคนนี้ เธอไม่ได้ใส่สั้นมาก แต่ใส่ในความยาวที่...กำลังสวย ผมไม่สามารถสาธยายได้เลยว่าเธอคนนี้ดูสวย น่ารัก เท่ เก๋ไก๋ และแหวกแนวแค่ไหน ข้อมือเรียวๆที่โผล่ออกมานอกเสื้อนั้นกำลังถือเสื้อคล้ายๆเสื้อแจคเกตสีน้ำตาลเข้มพาดไว้บนบ่าที่สะพายกระเป๋าสีขาวไม่เล็กไม่ใหญ่ไว้ และมืออีกข้างที่กำลังเสยผมที่ไร้ซึ่งการติดกิ๊บหรือมัดใดๆทั้งสิ้นอย่างสดชื่นและมั่นใจ เธอหันมาส่งยิ้มบางๆให้นักเรียนที่กำลังวิ่งตามเพื่อล้อมรอบเธอไว้

 

                           ชั่ววินาทีนั้น..ผมอึ้งและภายในหัวกลับรู้สึกว่างเปล่า

                                                ผมถูกรอยยิ้มของเธอสะกดซะแล้วสิ.....สเกล