คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [chapter 5] Confessed love : สู้เพื่อเธอ.. ^o^ จากนี้ละตลอดไป
“ห๊า ! เลิกเรียนแล้ว หิวจังเลยอ้ะ ๆๆๆๆ” โอริลุกจากเก้าอี้นั่งของตัวเองพลางยืดเส้นยืดสายไปมา ผมเก็บสมุดหนังสือปากกา ลงกระเป๋าตัวเองในขณะที่เพื่อนๆเองก็เก็บของและทยอยกลับบ้านกันไปแล้ว
“ไอแบค เราไปกินไอศกรีมกันเถอะ !” โอริตรงดิ่งเข้ามาเขย่าแขนผมไปมา และพยายามส่งสายตาอ้อนวอนเต็มที่ ผมขำกับท่าทีของเธอที่เหมือนหมาน้อยแบบนี้จังเลยเหอะ อันที่จริงผมก็ไม่ได้รีบกลับบ้านเท่าไหร่หรอกนะ แวะไปกินไอศกรีมสักหน่อยก็คงจะดีไม่น้อย ผมจึงพยักหน้าตอบโอริเบา ๆ เธอดีใจและกระโดดไชโยจนเพื่อนในห้องที่เหลืออยู่ต่างพากันหันมามอง ยัยบ้านี่ ไม่อายแต่ฉันอายนะโว้ย !
ร้านไอศกรีม
“ฮ้า อร่อยอ้ะ!” โอริส่งเสียงออกมาหลังจากในถ้วยไอศกรีมของเธอหมดเกลี้ยง
“อีกสักถ้วยมะ”
แต่สำหรับโอริแล้ว.. มันจะไม่ใช่เพียงหนึ่งถ้วย สองถ้วย หรือสามถ้วย เพราะมันเป็น หกถ้วยยย !!! =[]= ผมได้แต่นั่งมองผู้หญิงตรงหน้าที่ตาเริ่มจะปิดทุกทีๆแล้ว เข้าสุภาษิต หนังท้องตึงหนังตาหย่อนเลยนะ บนโต๊ะของเราตอนนี้เต็มไปด้วยถ้วยไอศกรีม อยากจะบอกว่ามันคือฝีมือยัยโอริล้วน ๆ แต่เธอดันผลักถ้วยทั้งหมดมาที่ฝั่งผม เพราะกลัวคนอื่นจะมาเห็นแล้วเสียภาพพจน์หาว่าเธอกินเยอะ - -‘ เธอเสียภาพพจน์ตั้งแต่สั่งถ้วยที่ 3 แล้วค่ะ -0-
ร้านไอศกรีมที่นี่ เป็นร้านหลังโรงเรียน ตอนนี้ก็มีแต่นักเรียนเต็มร้านไปหมด บางคนก็ส่งสายตามาทางเราสองคนอย่างไม่แคร์สื่อกันเลยทีเดียว ผมก็เข้าใจนะ ว่ามันคือแหล่งข่าวสำหรับสาวๆ ถ้าเว็บบอร์ดนั้นยังอยู่ ข่าวนี้ก็คงไปแพร่อย่างรวดเร็วในค่ำคืนนี้อย่างแน่นอน แต่ถ้ามันถูกลบไปแล้วอย่างที่สเกลพูดจริง ก็ดีไป..
ทำไมทุกคนถึงต้องคอยคิดคอยจับผิด ว่าผมกับโอริต้องเป็นอะไรกันด้วยนะ บนโลกนี้เพื่อนต่างเพศจะเป็นเพื่อนสนิทกันไม่ได้เลยหรือไง ถ้าหากไม่คิดว่าเราเป็นแฟนกัน แหงล่ะ..พวกเขาต้องบอกว่าผมเป็นตุ๊ด ซึ่งผมจะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นแน่ ๆ
“นี่แกๆ…วันนี้แกเห็นพี่สเกลมั้ย ฉันว่าพี่พายสวยแล้ว มายืนเทียบกันนี่คนละชั้นเลยอะ”
ใช่เลย..แต่ก่อนพายเองก็เคยเลื่องชื่อในเรื่องความ สวย และฉลาด แต่ตอนนี้มันคงจะหมดยุคของเธอแล้ว สเกลยังคงดังในหมู่ผู้คนมากมาย ผู้ชายทุกคนต่างก็รายล้อมเธอ พร้อมมาเรียงตัวให้เธอเลือกชี้อย่างง่ายดาย ถ้าเป็นโอริ ผมว่าเธอคงต้องชี้ไม่ซ้ำวันกันเลยทีเดียว แต่น่าแปลกนะที่สเกลไม่มีท่าทีว่าจะสนใจใครสักคน .. แม้แต่ผมเอง เธอก็คงไม่ได้ใส่ใจกันเท่าไหร่ บอกแล้ว ว่าผมน่ะ..มันก็เปรียบเหมือนมดตัวหนึ่งที่ได้แต่แหงนมองเครื่องบิน ถึงแม้เครื่องบินจะลงจอดเทียบเท่าพื้นดิน ก็อยากเหลือเกินที่มดเดินดินอย่างผมจะไต่ขึ้นไป ในสายตาเธอที่มอง ก็คงเห็นผมเป็นแค่เพื่อนของเพื่อน ถ้าผมไม่ใช่เพื่อนของเพื่อน เธอคงไม่ชายตามอง
โอริหลับไปแล้ว คงจะอิ่มมาก ผมได้แต่มองเธอเงียบ ๆ และถ้าโอริจะชอบทารุจริงๆ มันก็คงไม่แปลก คนที่ทั้งรูปหล่อ ดูดี มีมาดแบบนั้น สาวๆที่ไหนก็คงพร้อมจะถวายให้ทั้งกายและใจ เฮ้อ น่าช้ำที่ผมเองไม่เป็นแบบนั้นบ้าง
เพี๊ยะ !!
“ฉันไม่ชอบไอ่ทารุนั้นเลย!!” นี่คือเสียงประกาศของ ฟอนท์ เพื่อนชายขี้เซาของพายนั่นเอง ตอนนี้มี ผม พาย ฟอนต์ เท่านั้นที่นั่งกันอยู่ที่โต๊ะหลังโรงเรียน ที่ๆ ผมมานั่งกินข้าว แล้วได้เจอทารุจริงๆจังๆครั้งแรก มันเป็นความบังเอิญมากๆที่เรามานั่งกันอยู่ที่นี่ เนื่องจาก ผมต้องการมา(ส่อง) ว่าสเกลจะมายืนอยู่แถวๆนี้มั้ยนะ แต่สองคนนี้ดันมาจ๊ะเอ๋ผมก่อนพอดี สุดท้าย ก็เลยไม่ได้เห็นแม้แต่เงาของเธอเลย ส่วนโอริน่ะหรอ เธอมีหนุ่มหน้ามนคนใหม่มารับกลับบ้านเรียบร้อยแล้ว
“ทำไม..ฉันว่าเค้าโอเคนะ มีสาวๆเกาะแจตั้งหลายคนนะ แต่สำหรับฉัน ฉันว่าเขาดู เชย ไปหน่อยนะ แต่งตัวตามกฎมากเกินไปจนเข้าขั้น เนิร์ด เลยอะ” พายทำสายตาจริงจังและเบะปาก ท่าทางจะไม่ชอบจริง ๆ แต่สำหรับผม ผมก็ค่อนข้างหมั่นไส้ท่าทางคุณชายของเขาอยู่เหมือนกันแหละ แอบดีใจที่มีคนคิดเหมือนเรา ฮิๆ
“ฉันว่าเค้าเพอเฟ็กต์นะ” อันนี้ผมพูดเอง เสแสร้งบ้างไรบ้าง
“เพอเฟ็กต์กับผี นายรู้หรือเปล่า นายนั่นนะ หล่อ เก่ง รวยก็จริง แต่ทำหยิ่งจองหองยังไงก็ไม่รู้ แค่เห็นหน้าก็หมั่นไส้แล้ว” ฟอนต์ทำตัวสั่นเหมือนขยะแขยงเต็มที่ ผมจึงหัวเราะออกมา
“เป็นเพราะนายอิจฉาที่เขาอยู่ใกล้สเกลหรือเปล่ายะ”
“ฉันไม่ได้คิดอะไรกับสเกลสักหน่อย ทำไมฉันต้องอิจฉานายนั่น”
“หรอ… อืม ไอแบค ฉันก็พอได้ยินข่าวมาพอสมควรนะ ว่านายน่ะ แอบชอบสเกล!” พายทำสีหน้าจริงจังขึ้นมาทันทีจนผมเองก็สะดุ้งกับการเปลี่ยนเรื่องกะทันหันของเธอ จึงได้แต่ทำหน้าอ้ำๆอึ้ง ๆ ตอนนี้หน้าผมคงจะเอ๋อน่าดูนะ -0- จะให้ตอบว่าอย่างไรดีละ ไอชอบน่ะชอบอยู่ แต่จะให้มาบอกกันโต้งๆแบบนี้มันยังไงๆ อยู่นา
“ก็… ไปได้ยินมาจากไหนละ”
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง!!”
“ชะอุ้ย”
“บอกมาดีๆว่านายชอบสเกลใช่มั้ย หลงรักแล้วใช่มั้ยห๊ะ!” แล้วทำไมพายต้องทำหน้าตาดุจริงจังขนาดนี้ด้วยอ้ะ แงๆๆๆๆ
“ก็ชอบแหละ..แต่”
“นั่นไง ฉันว่าแล้ว!” คำนี้ฟอนต์เป็นคนพูด แทนที่จะเป็นพายพูด ตอนนี้เธอเงียบกริบจนน่าใจหาย เธอมองหน้าผมเหมือนมองอะไรสักอย่างที่น่าผิดหวังมาก
“คนอย่างสเกลน่ะ เขาไม่มองนายหรอกนะไอแบค”พายพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง จนมันดูสั่นครอน ผมได้แต่นึกหวั่นๆ ว่าทำไมจู่ๆ เธอเป็นอะไรขึ้นมา ฟอนต์ตอนนี้เองก็นิ่งเงียบอยู่เหมือนกัน เขาได้แต่จ้องพายตาปริบๆ อย่างไม่สามารถจะหาคำพูดไหนมาพูดให้ทำลายบรรยากาศแบบนี้ได้ ผมได้แต่หลบตาเธอ
“พาย เธอเป็นอะไร”
“อย่ามายุ่ง… ไอแบค ฉันกำลังจะบอกนายว่า ฉันรู้ ว่านายกำลังทำอะไร ฉันรู้มาตลอดนั่นแหละ แต่สิ่งที่ฉันจะบอกนายก็คือ นายจะต้องผิดหวัง!!”
นายจะต้องผิดหวัง นายจะต้องผิดหวัง นายจะต้องผิดหวัง…
เสียงของพายยังคงก้องเข้ามาในหัวของผม ทำไมพายจะต้องพูดทำลายกำลังใจผมขนาดนั้นด้วยนะ ก็รู้อยู่แล้วนี่นาว่ามันไม่มีหวังเลย แต่ผมจะโกรธเธอไปทำไมกัน มันก็เรื่องจริงทั้งนั้น เฮ้อ.. วันนี้ผมถอนหายใจมากี่รอบแล้วนะ ผมเดินทางมาเรื่อยๆจนถึงหน้าบ้านตัวเอง พี่ไอบีคงกลับมาแล้ว จึงได้เปิดไฟไว้อย่างนี้ ผมจึงเข้าบ้านไปทันทีโดยไม่รอช้า
“พี่ไอบี…”
“ว่า..”
“ผมมีอะไรจะปรึกษา…”
“นายว่า นายชอบผู้หญิงคนหนึ่งหรอ”
“อืม”
“เพอเฟ็กต์มากเลย สุดยอดแล้วใช่มั้ย”
“ช่ายย”
“หึหึ อย่าฝัน”
“แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
โอ้ ผมอยากจะร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดเลยเหอะ แม้แต่พี่สาวแท้ๆของตัวเองยังพูดแบบนี้ออกมาเลย ชีวิตนี้จะมีอะไรเหลืออีกมั้ยคร้าบบบบ
“พี่รู้มั้ยว่าวันนี้ มีคนพูดแบบนี้ออกมาแล้วนะ มันทำให้ผมชอกช้ำอะ อ่าฮือๆๆๆ T T”
“ก็เพราะเค้ารู้ไง ว่ามันเป็นไปไม่ได้”
“ไม่ ไม่ มันจะต้องเป็นไปได้ ผมจะต้องจีบเธอให้ได้ จนถึงวันนั้น เธอจะพูดว่ารักผม !!”
“จริงนะ”
“จริงครับ”
“หึหึ..” พี่ไอบีหัวเราะในลำคอ และส่งยิ้มกรุ่มกริ่ม นั่นทำให้ผมงง
“พี่จะบอกอะไรให้นะ..การมีคนมาดูถูกเราน่ะ อย่าได้โกรธแค้นอะไรเขา ให้เราคิดเสียว่า ที่เขาพูดมาน่ะ มันถูกแล้ว เรามันไม่ดีอย่างนั้น ไม่ดีอย่างนี้จริงๆนั่นแหละ สิ่งสำคัญคือ เราต้องมั่นใจ เราต้องต่อสู้ เราจะต้องลบคำดูถูกของคนอื่น ให้เราได้พยายาม ให้คนๆนั้นได้เห็น พี่เชื่อว่า ความพยายามไม่เคยทำให้ใครล้มเหลวนะ ถ้านายมั่นใจขนาดนั้น พี่ก็จะเอาใจช่วย”
“พี่ไอบี…@_@”
“หยุด ส่งสายตาเป็นลูกหมางี่เง่า แล้วไปนอนซะ!!”
“อ่ะ ดอกกุหลาบ ฉันเชื่อว่า ผู้หญิงทุกคนชอบดอกไม้” โอริยื่นดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ส่งให้ผมในตอนเช้า ในเวลานี้ที่โรงเรียนยังไม่ค่อยมีคนมา และเรากำลังนั่งกันอยู่ที่ริมระเบียงหลังห้องซึ่งชอบมานั่งกันเป็นประจำในตอนเช้า มันเป็นระเบียงโล่งๆซึ่งไม่มีอะไรเลย นอกจากลมพัดเย็น ๆ เราสองคนนั่งพื้น ผมเหยียดขาและพิงกำแพง ระเบียงนี้เชื่อมกับหลังห้องของทุกห้องในม.6 เราซึ่งอยู่ห้องสอง จึงอดไม่ได้ที่จะชะเง้อไปยังห้องหนึ่ง
“เธอไปเอาดอกไม้นี่มาจากไหน”
“เมื่อเช้ามีคนเอามาให้ ฉันไม่อยากได้น่ะ เอาไปเหอะ ฉันขี้เกียจถือ อีกอย่าง เดี๋ยวคนอื่นคิดว่าฉันมีเจ้าของแล้วก็ยุ่งน่ะสิ”
“ยัยบ้า”
ผมรับช่อดอกไม้นั้นมา แต่ผมเลือกจะดึงดอกกุหลาบที่สวยที่สุดซึ่งอยู่ริมๆ เพราะมันยังไม่ถูกเบียดเสียด ยังไม่เกิดร่องรอย และมันกำลังบานสะพรั่งอย่างสวยงาม วันนี้ฉันไม่ได้เตรียมดอกไม้มา พรุ่งนี้ฉันจะเตรียมมาให้ใหญ่กว่านี้เลยนะ สเกล ! ผมรวบรวมความกกล้าทั้งหมด หายใจลึกๆและค่อยๆย่องไปยังห้องหนึ่งที่ประตูหลังห้อง เอาวะ เป็นไงเป็นกัน แค่เรามีความมั่นใจและพยายาม เท่านั้น เท่านั้น เอาล่ะนะ จะเข้าไปละนะ
นับ 1 2 3…
“นายมาทำอะไรตรงนี้หรอ ?”
“เย้ยยยยยยยยย !”
ผมตกใจจนเกือบสิ้นสติ เมื่ออยู่ๆสเกลก็โผล่พรวดมาตรงประตู ทำเอาหัวใจแทบวาย ดอกไม้ในมือเกือบร่วงเลยทีเดียว สเกลมองผมขำๆ วันนี้เธอไม่ได้ปล่อยผมมา แต่เธอกลับมัดผมเป็นสองแกะแล้วเอามาพาดไว้บนไหล่ข้างหน้าทั้งสองข้างแทน น่ารัก… เธอน่ารักจังเลย ไม่ว่าเธอจะทำทรงไหน เธอก็ครองใจผมไปหมดแล้ว
“เฮ้ นายยังอาการดีอยู่หรอเปล่า?” สเกลโบกไม้โบกมืออยู่หน้าผม
“ออ อ่อ สบายดี แหะๆ พอดี ฉันแวะเอานี่มาให้น่ะ” ผมยื่นดอกกุหลาบสีแดงสดในมือไปให้เธอ เธอมองดอกกุหลาบ และขำออกมา
“นี่นาย..ถ้าจะเด็ดดอกไม้ออกมาจากช่อคนอื่นน่ะนะ ฉันขอเป็นดอกหญ้าจะดีกว่า^ ^”
-0- เธอรู้ได้ไง อายชะมัด
“งะ..ขอโทษที แต่ว่าฉัน พอดีว่าฉันเอง ไม่ได้เตรียมมา แล้ว แล้ว.. ฉันอยากให้เธอจริงๆนะ คือ ฉันขอโทษ” ผมทำหน้าสำนึกผิดเต็มที่ ในขณะที่ใบหน้าเธอกลับมีแต่รอยยิ้มระบายไปทั่ว ชัดเลย ชัดเลย ผมต้องมนตร์สะกดของนางฟ้าอีกแล้ว ทำไมผมขยับตัวไม่ได้ ทำผมหันไปทางอื่นไม่ได้ โอ๊ย !
“แต่ว่า..ฉันขอรับไว้นะ ขอบใจนะที่อุตส่าเอามาให้ ^ ^” ผมกำลังละลาย ผมกำลังละลาย ช่วยที ใครก็ได้ช่วยด้วย แทนที่เธอจะโกรธ แต่ทำไมเธอกลับน่ารักแสนดีกับผมถึงเพียงนี้ เธอก้มมองดอกไม้แล้วอมยิ้ม ก่อนจะจูบเข้ากับดอกกุหลาบนั้นเบาๆ ภาพนี้ มันเหมือนเป็นภาพวาดเจ้าหญิงยังไงยังงั้น เจ้าหญิงกับดอกกุหลาบสีแดง ตอนนี้ผมเหมือนกำลังจะล่องลอยอยู่ในอากาศ ขอบคุณนะครับพี่ไอบี ขอบคุณโอริ ขอบคุณคนที่เอาดอกไม้มาให้โอริ ขอบคุณทุกๆสิ่งทุกๆอย่าง สักวันหนึ่ง สักวันหนึ่ง ผมจะต้องทำให้สเกลหันมามองผมให้ได้ ผมจะปรับปรุงตัวเองให้มากกว่านี้ ผมจะดีกว่านี้ให้ได้เลย โย่ว !!
เอ๊ะ ตอนนี้เหมือนจะสั้นไปเลยเนอะ 555
ตอนแรกกะว่าจะไม่อัพสักอาทิตย์นึงแล้ว เพราะช่วงนี้มีปัญหาเกิดขึ้น ทำให้เครียด เครียด เครียด ตลอดเลย
แต่พอมา เห็นคนมาแวะเวียนแลกเปลี่ยนแบนเนอร์ เห็นคอมเม้นต์ดีๆ แล้วมันหายเครียดอ่ะ
มันอยากจะรีบ อัพๆๆๆๆ ให้อ่านกันต่อๆไปเลย จริงๆนะ 55 ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งค่ะ >..<
ปล. เยี่ยมไอดีกันบ้างเน้อ เดี๋ยวมันร้าง 555
http://my.dek-d.com/p-p-parm/
ความคิดเห็น