คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 - Go to the beach!
- Chapter 5 -
Go to the breach!
และแล้วก็ถึงวันอาทิตย์ที่ทุกคนรอคอย...
“ว้าว
ชายหาดไม่มีใครเลย ทุกคนมาเซลฟี่กันเถอะ!”
ลัคกี้กายเดินลงมาจากรถคนแรก โดยมีคนขับรถก็คือคุณนักมายากล
‘เซอร์เวส เรอ ลอยซ์’
“ใจเย็น ๆ
หน่อยน่า พวกเราต้องไปวางของที่โรงแรมก่อนนะ”
ทหารอากาศสาว หรือ ‘มาธาร์
เบแฮมฟิล’ หญิงสาวเจ้าของเส้นผมและนัยน์ตาสีน้ำตาล เดินลงตามมา
ในจดหมายพักร้อนครั้งนี้มีระบุไว้ว่ามีการจองโรงแรมไว้ให้เป็นเวลา 1 คืน ด้วย
นับเป็นการพักร้อนที่หรูหรากว่าครั้งก่อน ๆ พอตัว
“คร๊าบ
ๆ ฉันอยากลงเล่นน้ำจะแย่แล้วเนี่ย”
ลัคกี้กายหยิบกุญแจห้องของตัวเองขึ้นมาจากการเป๋าถือ
ก่อนที่จะรีบเข้าไปวางของในโรงแรมก่อนใคร
“เฮ้อ...ถ้างั้นพวกเราก็ไปเก็บของ แล้วเปลี่ยนชุดลงมากันได้เลย”
มาธาร์ถอนหายใจออกมาอย่างเอือมระอา ก่อนจะหันมาเอ่ยกับทุกคน
“รับทราบค่า”
เอ็มม่าชูแขนข้างขวาขึ้นมาเหนือหัวเป็นท่าวันทยาหัตถ์ ขาเรียวรีบเดินกึ่งวิ่งเข้าไปภายในโรงแรม
ทุกคนเห็นดังนั้นจึงทยอยเดินตามกันเข้าไป
...ชายเจ้าของเส้นผมสีดำเทาเดินเข้ามาภายในห้องพักของตัวเอง
ร่างบางวางกระเป๋าสะพายลงกับเตียงก่อนที่จะถอนหายใจออกมา
นัยน์ตาสีดำสนิทเหลือบไปมองชุดว่ายน้ำที่ถูกเตรียมไว้ให้ในกระเป๋า
บางทีเขาก็อดสงสัยไม่ได้จริง ๆ ว่าเจ้าของคฤหาสน์รู้ขนาดตัวของเขาได้ไง?
คงจะเป็นการดีกว่าถ้าเขาเลือกที่จะไม่คิดมากกับเรื่องแบบนี้....
....
...
..
“ทะเลจ๋า~~”
เอ็มม่ารีบวิ่งตรงมายังชายหาดที่ไร้ผู้คน
หญิงสาวร่างเล็กนั้นอยู่ในชุดว่ายน้ำวันพีชสีขาวประดับด้วยริบบิ้นสีเขียวเข้ม
หมวกฟางที่ใส่ประจำก็ถูกตกแต่งด้วยโบว์สีเขียวอันใหญ่
“รอฉันด้วยสิจ๊ะ...!”
ข้างหลังของเอ็มม่าเองก็มีเอมิลี่วิ่งตามมาติด ๆ
คุณหมอสาวหอบหายใจด้วยความเหนื่อย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาและจัดทรงผมให้เรียบร้อยตามเดิม
เอมิลี่นั้นอยู่ในชุดว่ายน้ำวันพีชสีขาวล้วนเปิดเผยส่วนเว้าโค้งบ้างบางจุดทำให้ดูเป็นผู้ใหญ่
แต่ก็ยังมีผ้าคลุมไหล่สีฟ้าอ่อนปกปิดบริเวณหน้าอกเอาไว้
“ให้ตายสิ
ไม่เห็นต้องรีบร้อนขนาดนั้นเลย”
มาธาร์ในชุดว่ายน้ำสีน้ำตาล-ขาวสไตล์เท่
บริเวณต้นแขนทั้งสองข้างประดับด้วยที่รัดแขนสีดำเข้ม
และยังมีที่เก็บปืนประดับอยู่ตรงต้นขาด้านขวา ทำให้เธอดูเซ็กซี่ยิ่งกว่าทุกที
“แฮ่ก..แฮ่ก..ไม่รอฉันกันเลยนะคะ!”
เด็กสาวอายุน้อยสุดอย่าง ‘เทรซี่
เรสนิค’ รีบวิ่งตามมาอย่างทุลักทุเล
ชุดว่ายน้ำวันพีชสีเหลือง-ดำ โพกด้วยเสื้อคลุมสีขาวบริเวณเอว
บนศีรษะมีหมวกและแว่นตาว่ายน้ำคาดเอาไว้ แขนทั้งสองข้างประดับด้วยที่รัดแขนสีเหลือง-ขาวเข้ากับชุด
ทำให้เทรซี่ดูน่ารักมากขึ้นหลายเท่าตัว
เหล่าหนุ่ม ๆ ทั้งหลายได้แต่มองพวกผู้หญิงด้วยอาการตื่นเต้น
“หึหึ สาว ๆ
แต่ละคนนี่แจ่มทั้งนั้นเลย”
คาวบอย หรือชื่อจริง ๆ ก็คือ ‘เคลวิน อาจุสโซ่’
นั้นอยู่ในชุดว่ายน้ำสบาย ๆ ท่อนล่างเป็นกางเกงขาสั้นสีดำ
ส่วนท่อนบนก็มีเสื้อกั๊กสีแดง-ดำสวมอยู่
และยังมีเครื่องประดับเป็นสร้อยคอขนนกสีขาวเพิ่มความเท่ แน่นอนว่าคาวบอยอย่างเขาไม่มีทางลืมสวมหมวกปีกกว้างสีน้ำตาลใบโปรดมาอยู่แล้ว
ชายหนุ่มผิวแทนลอบมองเหล่าหญิงสาวด้วยแววตาหื่นกระหาย
โป๊ก!
สันมือเพรียว ๆ
ถูกฟาดลงที่หัวของเคลวินเข้าอย่างจังจนร่างสูงเซลงไปนอนกับพื้นทราย
“ให้มันน้อย ๆ
หน่อยย่ะ อย่ามาโรคจิตแถวนี้นะ”
มาธาร์เอ่ยติเคลวินด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในวงสนทนาของเหล่าสาว ๆ ตามเดิม
“เอ..จะว่าไปเอมบาเมอร์ยังไม่ลงมาเลยนี่นา”
นักบวชหญิง หรือ ‘ฟิโอน่า
กิลด์แมน’ ที่อยู่ในชุดว่ายน้ำสองส่วน
ท่อนบนเป็นบิกินี่รัดรูปสีดำ ส่วนท่อนล่างก็เป็นกางเกงว่ายน้ำประดับด้วยผ้าโพกเอวสีม่วงเข้ม
และผมเปียสีแดงที่ถูกคาดด้วยที่คาดผมสีทองกับดอกไม้สีชมพูอ่อน
เอ่ยกับตัวเองด้วยความสงสัย
“หรือคุณเอมบาเมอร์จะไม่อยากอยู่กับพวกเรากันนะ...”
หญิงสาวตาบอดเจ้าของชื่อ ‘เฮเลน่า
อดัมส์’ ซึ่งอยู่ในชุดว่ายน้ำวันพีชไร้แขนสีเนื้ออ่อนประดับด้วยชายกระโปรงใส
บนศีรษะสวมหมวกใบโปรดเอาไว้โดยมีดอกไม้สีชมพูอ่อนประดับอยู่ เอ่ยออกมา
ทุกคนได้ฟังเช่นนั้นก็รู้สึกสลดใจ
“...ขอโทษที่ลงมาช้าครับ”
ทุกคนรีบหันไปตามเสียง ก่อนจะพบเข้ากับคาร์ล
ร่างบางสวมกางเกงขาสั้นสีดำเทา ท่อนบนคลุมด้วยเสื้อคลุมสีดำเข้มแขนยาว
เผยให้เห็นต้นขาและหน้าท้องสีขาวนวลที่ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน...ใบหน้าของคาร์ลขึ้นสีแดงระเรื่อเล็กน้อย
แต่ผ้าปิดปากช่วยปิดบังใบหน้าเอาไว้ คนอื่น ๆ จึงไม่ทันสังเกตเห็นกัน
“ว้าว
ชุดเข้ากับนายมากเลยเอมบาเมอร์”
เอ็มม่าปรบมือรัว ๆ ให้กับคาร์ล
“อุ๊ยแหม
หล่อมากค่า”
สาวสวยอย่าง ‘วีร่า
แนร์’ ยังเห็นด้วย
“ขะ
ขอบคุณมากครับ...”
เมื่อเห็นว่าคาร์ลยอมลงมา เอมิลี่ก็เบาใจไปได้เยอะ
“นี่
พวกเราไปว่ายน้ำเล่นกันเถอะ ทะเลสวยมากเลยละ!”
วิลเลี่ยมและลัคกี้กายพยายามจะลากคาร์ลไปที่ทะเล
“อะ เอ่อ
ผมนั่งอยู่แถว ๆ หาดดีกว่าครับ พวกคุณไปเล่นกันเถอะ...”
คาร์ลเอ่ยปฏิเสธ
แต่ดูท่าว่าวิลเลี่ยมจะไม่สนใจคำพูดนั่นสักเท่าไร
“เอาน่า นาน ๆ
พวกเราจะได้มาพักผ่อน...อะ!”
วิลเลี่ยมจับมือของคาร์ลแน่นเพื่อจะลากร่างบางไปที่ทะเลแต่ก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อเงยหน้าขึ้นสบตากับใครบางคน...
“?”
เมื่อสังเกตเห็นว่าวิลเลี่ยมหน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
คาร์ลก็ขมวดคิ้วสงสัย ก่อนจะหันไปข้างหลังตามทิศที่ร่างสูงกว่ากำลังมอง...
“คุณ..โจเซฟ”
ใช่แล้ว...บุคคลที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาไม่ใช่ใครที่ไหน
นอกเสียจาก... ‘โจเซฟ’
นักล่ารูปงามเจ้าของเรือนผมสีขาว และนัยน์ตาสีฟ้าคราม
“โจเซฟ
ทำไมรีบลงมางี้ล่ะ...อ้าว”
ชายร่างสูงอย่างแจ็คเดินตามหลังมาติด ๆ
ก่อนจะเหลือบไปเห็นคาร์ล แจ็คลอบยิ้มอย่างรู้ทัน
“อะ เอ่อ..ทำไมพวกผู้ล่าถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะครับ...?”
คาร์ลเดินถอยหลังไปสองถึงสามก้าว
ร่างบางหันไปถามลัคกี้กายด้วยความงุนงง
“อ้าว
ฉันไม่ได้บอกเหรอว่าพวกผู้ล่าเองก็มีวันหยุดแบบพวกเราเหมือนกัน
แถมจะมาเที่ยวที่เดียวกับพวกเราด้วย”
ชายเจ้าของผมสีน้ำตาลเอ่ยอธิบาย
โจเซฟไม่รีรออะไรทั้งสิ้น
ชายเจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าดึงมือของคาร์ลให้หลุดจากการจับกุมของวิลเลี่ยม
ก่อนจะลากร่างบางไปที่โรงแรมท่ามกลางสายตาของทุกคน...
“เอ๊ะ..เดี๋ยวก่อนสิครับคุณโจเซฟ...ผมเดินตามไม่ทันนะ”
คาร์ลที่ถูกโจเซฟลากมาข้างในโรงแรมเอ่ยขอร้อง แขนข้างซ้ายที่ถูกจับกุมอยู่ก็เริ่มเจ็บขึ้นมานิด
ๆ
“อะ...ขอโทษครับ
พอดีผมหงุดหงิดไปหน่อย...คราวหลังคุณอย่าแต่งตัวแบบนี้ให้คนอื่นเห็นอีกนะ”
ร่างสูงถอดเสื้อคลุมยาวสีน้ำเงินตัวโปรดมาสวมให้กับคาร์ล
ชายอายุน้อยกว่าได้ยินเช่นนั้นใบหน้าหวานก็ขึ้นสีแดงระเรื่อ
“ถ้าคุณต้องการแบบนั้น...ผมก็คงปฏิเสธไม่ได้..”
คาร์ลหลุบตาต่ำลงด้วยความเขินอาย
โจเซฟได้ยินคำตอบเช่นนั้นก็ยิ้มอ่อนอย่างพึงพอใจ
“จริงสิ
คุณคงจะอยากเล่นน้ำสินะ..ผมได้ยินมาว่าข้างหลังโรงแรมมีสระว่ายน้ำอยู่ด้วย
เราไปว่ายน้ำกันที่นั่นเถอะ”
โจเซฟลดแรงที่จับแขนของคาร์ล ร่างโปร่งรีบเดินนำเด็กหนุ่มไปยังสระว่ายน้ำ
“อะ เอ๊ะ...”
ทั้งสองเดินจนมาถึงสระว่ายน้ำข้างหลังโรงแรม
นับเป็นโชคดีที่ไม่มีใครอยู่เลย
“ว้าว สระใหญ่ใช้ได้เลยนะครับ”
โจเซฟค่อย ๆ ถอดเสื้อออกทีละชิ้น
คาร์ลเห็นเช่นนั้นก็สะดุ้งตกใจเล็กน้อย
“ทะ
ทำอะไรของคุณ...”
ร่างบางหลับตาปี๋อย่างเขินอาย
โจเซฟได้แต่กลั้นยิ้มกับภาพตรงหน้า
“ผมแค่จะเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำเองครับ
พอดีผมใส่กางเกงว่ายน้ำเอาไว้ข้างในน่ะ คงจะทำให้คุณตกใจสินะ”
ร่างสูงกว่าแอบหัวเราะเบา ๆ
“ถ้าคุณไม่ชอบ
เดี๋ยวผมเข้าไปถอดเสื้อข้างบนห้องก็ได้นะ”
“มะ..ไม่เป็นไรหรอกครับ
เปลี่ยนตรงนี้ก็ได้ ยังไงเราก็ผู้ชายเหมือนกัน..”
โจเซฟระบายยิ้มหวานออกมา
มือเรียวลงมือถอดเสื้อเชิ้ตออก เผยให้เห็นหน้าท้องขาวน่าจับ
คาร์ลพยายามเลี่ยงสายตาไปมองอย่างอื่นแทน
แต่ดูท่าว่าโจเซฟจะรู้ทัน
“คุณคาร์ล
หน้าแดงไปหมดแล้วนะครับ”
ร่างสูงกว่าหลุดขำ
มือเรียวเอื้อมไปสัมผัสกับใบหน้าหวานที่ขึ้นสีแดงระเรื่อจนถึงใบหู
“น่ารักมากเลยครับ”
ฉ่า~~
ด้วยความตกใจปนเขินอาย ร่างบางเผลอตัวผลักโจเซฟออกไป
จนร่างสูงเซตกลงไปในสระว่ายน้ำ...
“เอ๊ะ...”
ถึงโจเซฟจะพยายามทรงตัวเอาไว้ แต่ดูท่าจะสู้แรงโน้มถ่วงของโลกไม่ได้นี่สิ....
ตูมมม!!
.....
....
...
-Talk-
05/12/2018
สวัสดีวันพ่อค่าา ทำอะไรให้คุณพ่อกันรึยังเอ่ยย ฟิคนี้ตอนแรกคิดว่าจะมาอัพไม่ทันแล้ว แต่เพราะชิงุเระสัญญากับรีดทุกท่านไว้แล้วว่าจะมาอัพวันนี้...เพราะงั้นชิงุเระจึงสลัดงานทุกสิ่ง(?)แล้วรีบมาอัพค่ะ! อาจจะดูบรรยายแปลก ๆ ไปบ้าง ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ และที่สำคัญ...พรุ่งนี้น้องคาร์ลเข้าเซิร์ฟจีนแล้ว!! กรี๊ดดดด ถึงจะไม่ได้เล่นเซิร์ฟจีนก็เถอะ...จะรอดูเขาเล่นโชว์ทางยูทูป อยากฟังเสียงครางน้อง...ค่อก-- //โดนดาบเฉาะหัว
เอาเป็นว่า ตามเคยค่ะ...ถ้าชอบก็อย่าลืมเม้นท์และกดกำลังใจให้กันที่ปุ่มหัวใจข้างล่างกันด้วยนะคะ ถ้างั้นวันนี้ก็ See you!
ความคิดเห็น