คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : ยุทธนาวีทะเลฟิลิปปินส์-สุสานแห่งกองเรือบรรทุกเครื่องบิน
“ยุทธนาวียึดหมู่เกาะมาริอาน่าเป็นแนวป้องกันในครั้งนี้ คือยุทธนาวีทางอากาศครั้งใหญ่ที่สุดที่เคยมีมา...ฉันไว้ใจเธอนะ
ไทโฮ เธอคือเรือธงของยุทธนาวีครั้งนี้”
โอซามุหันมาเอ่ยกับสาวเรือบรรทุกเครื่องบินหุ้มเกราะนามไทโฮ
“รับทราบค่ะ!”
นี่คือภารกิจครั้งแรกของไทโฮ... ณ
ตอนนี้เธอคือสาวเรือบรรทุกเครื่องบินที่ทันสมัยที่สุดของญี่ปุ่น และยังเป็นความหวังของฐานทัพอีกด้วย...
“ความจริงแล้วฉันอยากให้อาคากิ คากะ
ฮิริว โซริว เข้าร่วมด้วยนะ แต่ว่า..พวกเธอไม่อยู่แล้วเนี่ยสิ...”
ในช่วงท้ายของประโยคผู้การหนุ่มพูดออกมาอย่างด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย...
“ภารกิจครั้งนี้ห้ามให้พวกกองเรือทะเลลึกยึดเกาะนี้ได้โดยเด็ดขาด เข้าใจไหม”
“ค่ะ!”
เสียงขานรับของพวกเธอดังขึ้นอย่างพร้อมเพียงสมกับที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี
...ในช่วงแรกของการสู้รบ กองเรือทะเลลึกยังไม่ได้บุกเข้าไปหาเพราะเสียเปรียบด้านการรบกลางคืน เรือธงของศัตรูสั่งให้รักษากองเรือไว้ให้มากที่สุดและหลีกเลี่ยงการเข้าโจมตีตอนกลางคืนจนกว่าพระอาทิตย์จะขึ้น....
...พอเริ่มขึ้นตี5 พวกเธอก็ส่งเครื่องบินขับไล่ออกมาสู้ทันที
เครื่องบินของกองเรือทะเลลึกถูกยิงตกเพียง 1ลำแต่เครื่องบินของพวกเธอโดนยิงตกไปถึง 35ลำ! นับว่าเป็นเรื่องที่น่าขายหน้าไม่น้อย...
...ถึงตอนสายของวัน เหล่าสาวเรือรบเริ่มโจมตีอีกครั้ง
คราวนี้พวกเธอส่งเครื่องบินไป 68ลำโดนยิงตก 25ลำ แต่เครื่องบินของกองเรือทะเลลึกโดนยิงตกแค่ 1ลำเท่านั้น
เรือประจัญบานชั้นรุโดนระดมยิงอย่างหนักแต่ก็ยังแล่นต่อไปได้
ส่วนเรือบรรทุกเครื่องบินชั้นโวะไม่ได้รับบาดเจ็บสักนิดเดียว
รอบต่อมาส่งไปชุดใหญ่เครื่องบินถึง 107 ลำ
มีเพียง 3ลำที่ฝ่าไปถึงเรือบรรทุกเครื่องบินเบาชั้นนุแต่ก็ถูกยิงตกอยู่ดี...
ในรอบนี้เครื่องบินของศัตรูถูกยิงตก 4 ลำ
รอบต่อมาอีกมีเครื่องบินทั้งหมด 47ลำ
มี 7ลำที่ตก
ส่วนที่เหลือได้เข้ามายิงเรือบรรทุกเครื่องบินชั้นโวะแต่ก็ได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น...
การโจมตีระลอกต่อมานั้นพลาดเป้าทุกลำเนื่องจากบอกตำแหน่งผิด ก่อนที่จะวนกลับมาโจมตีเรือบรรทุกเครื่องบินชั้นโวะแต่ก็พลาดเป้า แถมยังโดนยิงตกไปถึง 30ลำ
เนื่องจากเครื่องบินของพวกเธอน้ำมันใกล้หมดจึงไม่สามารถเร่งความเร็วได้
“
ฮ่าๆ ยังกับเทศกาลยิงไก่งวงเลยนะเนี่ย!”
เรือธงของศัตรูพูดเยาะเย้ยออกมา
“หนอย...”
ซุยคาคุโมโหเป็นอย่างมากแต่ก็สงบสติอารมณ์ไว้ได้...
...ในขณะนั้นเรือดำน้ำของศัตรูก็เจอไทโฮเข้าจึงยิงตอร์ปิโดออกมา 6ลูก
4ลูกพลาดเป้า
1 ใน
2 ลูกที่พุ่งไปมีเครื่องบินรบของเธอมารับไว้แทนจึงไม่โดน แต่อีกลูกหนึ่งคือหายนะ...
ตอร์ปิโดอีกลูกโดนไทโฮเข้าอย่างจังทำให้แก๊สในตัวเรือของเธอรั่ว ระบบซ่อมของเธอเกิดผิดพลาด เกิดระเบิดขึ้นอย่างรุนแรงอย่างต่อเนื่อง
“อ๊าาาา!!”
เสียงกรีดร้องของไทโฮดังโหยหวน..หยดเลือดสีแดงฉานไหลออกมาจากหน้าท้องของหล่อนไม่ขาดสาย
“ฉัน..ยังไม่อยากตาย...อ๊าาาา”
ไม่นาน...ตัวเธอก็ค่อยๆจมหายไปกับผิวน้ำสีฟ้าคราม....
ภาพเหตุการณ์เมื่อ
74ปีที่แล้วย้อนกลับมาภายในหัวของเธออีกครั้ง...
สุดท้ายแล้ว พวกเราจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงชะตากรรมนี่ได้เลยเหรอ?
ขึ้นวันที่สอง...พวกเธอสาวเรือรบแทบไม่เหลืออะไรอีกต่อไปแล้ว...
เรือดำน้ำชั้นคะ แห่งกองเรือทะเลลึกไปเจอโชวคาคุเข้าในระหว่างที่เธอกำลังเติมเชื้อเพลิง จึงสบโอกาสยิงตอร์ปิโดออกไปโจมตีจำนวน 6ลูก และโดนเข้าที่ขาขวาอย่างจัง 3ลูก มิหนำซ้ำยังถูกรุมทิ้งระเบิดจากฝูงบินของศัตรูอีกด้วย
โดยลูกหนึ่งโดนเข้าที่บรรจุน้ำมันสำหรับเครื่องบิน..
ไม่กี่นาทีถัดมา...ไฟก็ลุกไหม้ตัวของเธอและเกิดระเบิดขึ้นอย่างต่อเนื่องบนอุปกรณ์ต่อสู้ จนในที่สุด...โชวคาคุก็ล้มลงไปบนพื้นน้ำ และจมลงสู่ก้นมหาสมุทรตลอดกาล...
“ฉัน..ต้องไปแล้วสินะ..”
“พี่โชวคาคุ!!!”
ซุยคาคุพยายามล้างแค้นให้ผู้เป็นพี่ แต่เรือดำน้ำลำนั้นกลับหนีไปก่อน...สิ่งที่โชวคาคุเหลือไว้ให้มีเพียงแค่ผ้าโพกหัวสีแดงฉานซึ่งถูกเผาไหม้ไปกับเปลวเพลิงบางส่วนเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น...
ซุยคาคุก้มลงกับพื้นน้ำเพื่อหยิบผ้าโพกหัวผืนนั่นขึ้นมา
ก่อนที่จะนำมาผูกไว้กับคันธนูของตัวเอง
“ลาก่อนนะคะ...พี่โชวคาคุ”
แม้ว่าซุยคาคุจะเสียใจมากแค่ไหน
แต่ก็ไม่สามารถร้องไห้ได้...เธอต้องสู้ต่อไปเพื่อตัวเอง และพี่สาวผู้จากไป...
...ตกกลางคืนกองเรือทะเลลึกก็ถอนตัวกลับไปก่อน แล้วค่อยกลับมาตอนพระอาทิตย์ขึ้น...
ตอนก่อนพระอาทิตย์ตก ฮิโยโดนโจมตีด้วยระเบิด 2ลูก 1ในสองลูกตกใส่สะพานเดินเรือ พร่าชีวิตของเหล่าภูตไปจำนวนมาก และยังโดนตอร์ปิโดโจมตีซ้ำอีกครั้งจนติดสถานะเสียหายหนักมาก แต่เธอก็ยังไม่จม เพียงแค่ความเร็วลดลงเท่านั้น...
“ระบบดับเพลิงเสียหาย....ว่าไงนะ....?!”
ฮิโยพยายามดับไฟที่ลุกโหมกระหน่ำ แต่มันก็เปล่าประโยชน์....น้ำมันเกิดการรั่วไหล และในที่สุด ก็เกิดระเบิดขึ้นมา ส่งผลให้...
ฮิโยจมลงไปใต้มหาสมุทรอันหนาวเหน็บตลอดกาล...
“จะดับไฟทั้งหมด...ไม่ได้แล้วสินะ ฉันเองก็คงต้องจมแล้วล่ะ..''
จุนโยพยายามเข้ามาช่วยแต่ตัวของเธอก็เสียหายหนักจนเข้ามาช่วยไม่ได้ จิโยดะและซุยคาคุเองก็เสียหายไม่น้อย
“ฮิโย!!!!”
แม้จะเอ่ยเรียกชื่อของผู้เป็นพี่สักเท่าไร...ก็ไม่มีทางที่เธอจะกลับมาอีกต่อไปแล้ว…ไม่มีทาง..
ฮารุนะที่ช่วยคุ้มกันอยู่ก็โดนโจมตีด้วยเช่นกัน
เครื่องบินของกองเรือทะเลลึกถูกยิงตกเพียง 20ลำ
เท่านั้น ตรงกันข้ามกับเครื่องบินของพวกเธอที่ถูกยิงตกจนหมด....
สิ้นหวัง..สิ้นหวังเสียจนน่าขันเลยล่ะ
หนทางที่จะเอาชนะกองเรือทะเลลึกน่ะมัน ไม่มีอีกต่อไปแล้ว
....
...
..
[
ภารกิจล้มเหลว ]
-มุมพูดคุยกับนักเขีบน-
สวัสดีค่าาา ขอโทษที่หายไปนานนาาา พอดีว่าไหนๆก็ไหนๆอยากลงนิยายตอนนี้ให้เป็นวันเดียวกับวันที่เกิดยุทธนาวีนี้...ตอนหน้าก็อาจจะมาช้าไปหน่อย..? แฮะๆ ถ้างั้นก็ พบกันใหม่ตอนหน้านะค้าาา บ๊ายบายย
ความคิดเห็น