ลำดับตอนที่ #28
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : ยุทธนาวีมิดเวย์ -การสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่-
ยุทธนาวีมิดเวย์
การสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่....
...
..
.
..
...
....
'' ฟังนะ ฉันต้องการจะขยายแนวป้องกัน ให้ไปยึดเกาะมิดเวย์ที่เป็นฐานทัพของพวกกองเรือทะเลลึก โดยให้กองเรือบรรทุกเครื่องบินที่1และ2 เป็นกองเรือหลัก พวกเราจะต้องกำจัดกองเรือทะเลลึกให้จงได้!''
ผู้การหนุ่มอธิบายแผนการให้กับเรือเลขาอย่างนางาโตะ
'' เข้าใจแล้วค่ะ..ฉันจะไปบอกพวกเธอเอง''
นางาโตะพูดจบก็ออกจากห้องไปพร้อมรายชื่อของสาวเรือรบที่ต้องออกรบในครั้งนี้....
...'' ที่ท่านผู้การพูดมาก็มีแค่นี้ล่ะคงไม่มีอะไรสงสัยใช่ไหม?''
นางาโตะถามออกไป
'' ฉันสงสัย!''
หญิงสาวผมเขียวทวินเทลแห่งกองเรือบรรทุกเครื่องบินที่5ยกมือขึ้น
'' อะไร''
'' ทำไมฉันถึงไม่ได้ไปร่วมรบด้วยกันล่ะ!?"
นางาโตะถอนหายใจออกมาเมื่อได้ยินคำถามของซุยคาคุ
'' เธอช่วยดูสภาพตัวเองก่อนจะถามด้วย คุณเรือบรรทุกเครื่องบินมาตราฐาน ซุยคาคุ เครื่องบินรบก็ไม่เหลือยังจะกล้าถามออกมาอีกนะ"
นางาโตะเอ็ดซุยคาคุไปอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ พร้อมทั้งเรียกชื่อเธอซะเต็มยศ
'' ฮึ่ม..''
เธอทำสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย ก่อนจะยอมเดินกลับห้องพักไปอย่างหัวเสีย
'' ส่วนพวกเธอที่เหลือไปเตรียมตัวซะ วันพรุ่งนี้พวกเธอต้องออกรบกันแล้วนะ''
นางาโตะการออกไปอย่างน่าเกรงขาม
....วันต่อมา ไวอย่างกับโกหก
อาคากิได้รับหน้าที่เป็นเรือธงเหมือนเช่นการปฏิบัติการณ์ครั้งสำคัญครั้งนั้น*...
*หมายถึงการบุกโจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์
'' บรรยากาศดูไม่ดีเลยนะ "
โซริวพูดขึ้นมาลอยๆ
" โธ่!โซริวอย่าพูดอะไรแบบนั้นสิ มันเป็นลางไม่ดีนะ"
ฮิริวที่แล่นอยู่ใกล้ๆเอ็ดกลับ
"อืม..นั่นสินะ โทษทีละกัน"
เธอคลี่ยิ้มออกมาบางๆ แม้ผายในใจจะร้อนผ่าว
ความรู้สึกกังวลนี่..มันอะไรกันนะ...
....ไม่มีใครทราบว่าศัตรูนั้นจะฉลาดถึงขั้นถอดรหัสลับของพวกเธอได้จนรู้แผนการทั้งหมด..
และนั่นก็คือหายนะนั่นเอง....
แผนของพวกเธอ สาวเรือรบ ก็คือให้พวกกองเรือพิฆาตไปบุกโจมตีหมู่เกาะใกล้ๆก่อน เพื่อดึงกองเรือทะเลลึกที่อยู่เพิร์ลฮาร์เบอร์ออกมา
จากนั้นพวกอาคากิก็ไปบุกยึดมิดเวย์
และเมื่อกองเรือทะเลลึกหวนกลับมายึดมิดเวย์คืนก็จัดการถล่มกองเรือทะเลลึกให้สิ้นซาก....
แต่มันกับไม่เป็นไปตามแผน..เมื่อกองเรือทะเลลึกรู้ถึงแผนการ พวกนั้นจึงจัดการซ้อนแผนโดยการส่งเรือบรรทุกเครื่องบินชั้นโวะจำนวน 3ลำไปดักรอแถวๆเกาะมิดเวย์
พวกอาคากิไม่เอะใจอะไร
'' การโจมตีระลอกแรกไปได้!''
เมื่อพวกเธอยิงลูกธนูไปก็แปรเปลี่ยนเป็นเครื่องบินทิ้งตอร์ปิโดจำนวนมาก โจมตีใส่ฐานทัพ
แต่ฐานทัพของพวกมันยังไม่เสียหายอะไรมากนัก
'' ทุกคนคะ การโจมตีระลอกที่2เปลี่ยนเป็นเครื่องบินทิ้งระเบิดได้เลยค่ะ''
อาคากิสั่งไปอย่างไม่รอบคอบ
เมื่อทุกคนได้ยินก็เตรียมง้างธนูสำหรับยิงรอบต่อไป...
ทว่า อาคากิได้รับแจ้งจากเครื่องบินลาดตระเวนว่าตรวจพบกองเรือทะเลลึกที่ดักรอพวกเราอยู่และกำลังจะโจมตีพวกเธอ
'' ทุกคนอย่าพึ่งยิง!!!''
แต่ก็สายไปเสียแล้ว...เรือบรรทุกเครื่องบินของศัตรูทั้ง3ลำออกมาแล้ว...ในตอนนี้พวกเธอไม่สามารถส่งเครื่องบินไปได้อีก เพราะการเปลี่ยนเครื่องบินต้องใช้เวลา
ในตอนนี้พวกเธอต้องอาศัยเครื่องบินที่ปล่อยไปก่อนหน้าเท่านั้น...
'' ขอโทษนะคะที่ฉันประมาท...''
อาคากิกล่าวขอโทษทุกคน
'' ไม่หรอกค่ะ คนเราก็ต้องมีพลาดกันอยู่แล้ว''
คากะปลอบอาคากิ สาวเรือรบคนอื่นๆก็เห็นด้วยเช่นเดียวกับคากะ
'' ค่ะ..''
เครื่องบินที่กองเรือทะเลลึกยิงออกมาระลอกแรกพวกเธอ
สามารถหลบได้โดยไม่เสียหายเลยสักนิด
ในที่สุดพวกเธอก็เปลี่ยนอาวุธสำหรับโจมตีเสร็จ
แต่ไม่ทันได้ส่งออกไปโจมตี พวกเธอก็โดนฝูงเครื่องบินทิ้งระเบิดใส่
อาคากิ คากะ และโซริว จนเสียหายหนัก ไม่สามารถส่งเครื่องบินได้
'' คุณคากะ!''
แต่อาคากิเป็นห่วงคากะมากกว่าเพราะคากะ
โดนทิ้งระเบิดใส่ถึง4ลูก เยอะกว่าเธอถึง3เท่า
คากะจมลงไปได้ส่วนหนึ่ง ตั้งแต่ข้อเท้าไปถึงต้นเข่านั้นจมลงไปใต้ผิวน้ำ ลานบินของคากะใช้การไม่ได้อีกรวมถึงลูกธนูที่เหลืออยู่ด้วย
โซริวก็บาดเจ็บสาหัสไม่น้อยไม่สามารถสู้ได้เช่นกัน
ส่วนฮิริวรอดมาได้เพราะมีเมฆมาบังวัสัยทัศเลยทำให้ไม่โดนทิ้งระเบิดใส่ อาจเรียกได้ว่าเป็นความโชคดีในโชคร้าย...
ฮิริวใช้โอกาสนี้ส่งเครื่องบินทิ้งระเบิดออกไป
ทำให้เรือบรรทุกเครื่องบินของศัตรูเสียหายหนักลำนึง
'' การโจมตีระลอกที่2ไปได้!''
ในการโจมตีระลอกที่2 ฮิริวส่งเครื่องบินตอร์ปิโดกับเครื่องบินขับไล่ไปจมจมไปได้ลำนึง
ฮิริวดีใจได้ไม่นานก็โดนฝูงวาฬบินจำนวนมากเข้ามาโจมตี
อย่างหนักจนฮิริวรับไม่ไหวจมลงสู่ก้นทะเลไป...
" จมแล้วสินะ..สุดท้ายจะได้ดื่มสักจอกภายใต้แสงจันทร์ไหมนะ.."
....
...
..
'' ฮิริววว!!!''
โซริวร้องฟูมฟายออกมาโดยมีอาคากิและคากะคอยปลอบอยู่ข้างๆ
โมงามิ มิคุมะ อาซาชิโอะ และอาราชิโอะ ที่เป็นเรือคุ้มกัน
ก็โดนทิ้งระเบิดใส่ทำให้โมงามิเสียหายหนัก มิคุมะก็จมลงไป
อาซาชิโอะกับอาราชิโอะอยู่ในสภาพไม่สามารถสู้ได้อีก
ยังไม่จบเท่านั้น คากะกับถูกตอร์ปิโดจากเรือดำน้ำเข้าโจมตีถึง 4ลูก แต่ยังโชคดีที่ตอร์ปิโดนั้นพลาดเป้าไปถึง 2ลูก อีก2ลูกเกิดความเสียหาย
"อุ่ก..!"
ถึงอย่างนั้นก็ทำให้เธอจุกเล็กน้อย
"คะ คุณคากะ!!"
อาคากิทำท่าจะแล่นเข้ามาดูอาการแต่ก็ถูกห้ามเอาไว้
"ฉัน..ไม่เป็นไรค่ะ"
คากะค่อยๆยันตัวขึ้นมาจากผิวน้ำ
หลังจากผ่านช่วงวิกฤติมาได้
ก็สรุปได้อย่างเดียวว่า...
พวกเธอสาวเรือรบ พ่ายแพ้ให้แก่กองเรือทะเลลึกอย่าง'ราบคาบ'
หลังจากนั้นไม่นานนัก ก็มีพวกเรือพิฆาตมาช่วยรบ
แต่ทว่า อาคากิกับ...
"ขอโทษค่ะ..ได้โปรดจมฉัน ด้วยตอร์ปิโดทีค่ะ.."
"ดะ เดี๋ยวสิ พูดอะไรของคุณกันน่ะคะ คุณอาคากิ!?"
คากะที่ได้ยินเช่นนั้น ฝืนสังขารตนวิ่งกรูเข้าไปหาอาคากิทันที
อาคากิที่ได้ยินเช่นนั้นก็คลี่ยิ้มบางๆให้ ก่อนจะก้มหน้าลง
"ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ แต่ตัวฉันในตอนนี้น่ะ ไม่สามารถสู้รบได้อีกต่อไปแล้วล่ะค่ะ...และดิฉันคงไม่สามารถแบกรับตราบาปในวันนี้เอาไว้ได้แน่.."
"เพราะฉะนั้น..กรุณาช่วยจมฉันทีเถอะค่ะ"
เธอหันกลับไปขอร้องไมคาเซะกับโนวากิ และอาราชิกับฮางิคาเซะ เพื่อให้จมตน
"ตะ แต่..ท่านผู้การคงไม่- "
"ได้โปรดเถอะค่ะ"
เมื่อพวกเธอ สาวเรือพิฆาตทั้งสี่ได้ยินเช่นนั้น ก็ไม่สามารถขัดอะไรได้อีก ยามที่ถูกสายตาคู่นั้นจ้องมองมา
"บะ..บรรจุตอร์ปิโดเรียบร้อย ยิ-"
"เดี๋ยวก่อนค่ะ!!"
ก่อนที่ตอร์ปิโดจะถูกยิงออกไป กับมีเสียงๆหนึ่งแทรกเข้ามาเสียก่อน
"คุณ..คากะ?"
"ถ้าจะบังคับจมคุณอาคากิ ได้โปรดบังคับจมฉันก่อนด้วยเถอะค่ะ!"
"เอ๊ะ..คุณคากะ ไม่ได้นะคะ!"
อาคากิที่ได้ยินเช่นนั้นก็รีบห้ามเจ้าหล่อนทันที
"ถ้าคุณอาคากิไม่สามารถต่อสู้ได้แล้ว ฉันเองก็เหมือนกันแหละค่ะ ต่อให้กลับไปก็คงถูกปลดประจำการ ถ้าต้องเป็นแบบนั้นฉันขอถูกบังคับจมพร้อมกับคุณอาคากิที่นี่เสียยังดีกว่าค่ะ!!"
"ฉันเองก็ด้วยค่ะ!"
โซริวที่ยืนมองมานานพูดขึ้น
"ทุกคน.."
"พวกฉันจะขอจมลงพร้อมกับคุณ เรือธงคนสุดท้ายของพวกเราค่ะ"
คากะพูดจบก็ดึงตัวอาคากิเข้ามากอด
"..ถ้าทั้งสองคนเตรียมใจไว้แล้ว ฉันก็จะไม่ห้ามค่ะ.."
อาคากิปาดน้ำตาที่ขอบตาออกไป
"ถ้าเช่นนั้น..คุณอิโซคาเซะคะ รบกวนฝากด้วยนะคะ"
โซริวก้าวเท้าออกไปคนแรก
"ลาก่อนนะคะ.."
ตูมมม!!
เวลา 19.25 น. วันที่5 มิถุนายน
เรือบรรทุกเครื่องบิน โซริว จมลงสู่ก้นมหาสมุทรตลอดกาล...
ตามมาด้วยคากะ...
" คุณฮางิคาเซะ..คุณไมคาเซะ จงนึกภูมิใจซะเถอะนะคะที่ได้เป็นคนบังคับจมฉัน.. ไม่สิ พวกฉัน ณ ที่แห่งนี้.."
ตูมมม!!
เวลา 19.25 น. วันที่5 มิถุนายน เช่นกัน
เรือบรรทุกเครื่องบิน คากะ จมตามไปด้วยอีกลำ..
"ทุกคนคะ..หากได้กลับไปแล้วช่วยฝากบอกท่านผู้การทีนะคะว่า..ต่อให้เกิดอะไรขึ้นก็อย่าได้นึกเสียใจเรื่องของพวกฉัน และจงก้าวต่อไปพร้อมกับสาวเรือรบคนอื่นๆซะ "
"แล้วก็..อีกเรื่องนึง ช่วยฝากนี่ ไปให้กองเรือบรรทุกเครื่องบินที่ 5ทีนะคะ"
อาคากิพูดจบก็ยื่นเครื่องบินซีโร่จำนวน 4-5ลำกับคันธนูของเธอและคากะให้กับเหล่าสาวเรือพิฆาต
"ช่วยดูแลเด็กๆพวกนี้..และคันธนูนั่น แทนฉันกับคุณคากะทีนะคะ"
"เรื่องที่จะพูดก็..มีแค่นี้แหละค่ะ ตอนนี้คุณคากะกับคุณโซริวแล้วก็คุณฮิริวคงรอฉันแย่แล้ว ต้องรีบไปหาแล้วล่ะค่ะ "
อาคากิคลี่ยิ้มออกมา หากใครเห็นก็คงหลงใหลในรอยยิ้มนี้เป็นแน่แท้
"..ตอร์ปิโดบรรจุเรียบร้อย..ยิงง!!"
ตูมม!!
เวลา 05.00น. วันที่ 6 มิถุนายน
เรือบรรทุกเครื่องบิน อาคากิ ได้จมลงสู่ก้นมหาสมุทร'ตลอดกาล'
...ฉันจะไม่นึกเสียใจกับการกระทำของตัวเองหรอกนะคะ.. ไม่ว่าจะเมื่อไรก็ตาม...
.........
......
...
และนี่ก็คือจุดจบของกองเรือบรรทุกเครื่องบินที่1 และ2
อันเป็นจุดเปลี่ยนของสงครามน่านน้ำแปซิฟิกไปตลอดกาล
-มุมพูดคุยกับนักเขียน-
สวัสดียามดึกค่าา ขอโทษที่หายไปนานนะคะ แฮะๆ
ในที่สุดไรต์ก็สอบเสร็จแล้วล่ะค่ะ! จะมาอัพให้บ่อยขึ้นนะคะ ถ้าว่างๆจะไปอ่านนิยายอีกเรื่องนึงของไรต์ก็ได้นาา (โฆษณากันโต้งๆ..) ในตอนนี้ถ้าผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ
ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ ราตรีสวัสดิ์~♡
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น