ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Magic Girl Atsuka-Chan : สาวน้อยเวทมนตร์ อาสึกะจัง

    ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 8

    • อัปเดตล่าสุด 8 มิ.ย. 61


    - Chapter 8 -    

       แกร๊ง
         เสียงลูกกระสุนตกกระทบพื้นปูน
    '' หึ เธอเป็นคนแรกเลยนะที่สู้กับฉันได้นานขนาดนี้'' 
       โอโตเมะพูดจบก็เอา*ดาบคาตานะฟันมาทางฉัน
    แต่โชคดีที่ฉันหลบได้ทัน

        ปัง ปัง
    ฉันรีบยิงกลับทันทีแต่ก็มีบาเรียบังไว้...
       '' ชิ''
     ฉันเดาะด้วยความไม่พอใจก่อนจะโยนปืนกระบอกนั้นทิ้ง
    แล้วหยิบ*ปืนกล Pechenegที่เคยขโมยมายิงกระหน่ำใสแต่ก็ไร้ผล
    '' คิกๆ จบแล้วสินะ..'' 
    ธอพูดขึ้นก่อนจะฟาดดาบมาหาฉัน
        '' อ๊ะ!''  

       กริ๊ก! 
    เสียงเข็มในนาฬิกาพกหยุดลงพร้อมกับวิสัยทัศน์ต่างๆ
       '' เกือบไปแล้วไหมล่ะ..'' 
    ฉันพูดก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นเพื่อหลบคมดาบตรงหน้าฉัน 
         กริ๊ก!

       ฉึก 
    ดาบคาตานะของโอโตเมะพุ่งไปติดกับพื้นปูน
    '' หลบได้งั้นหรอ!?'' 
    เธอพูดพลางมองมาที่ฉันอย่างตกใจ
    '' อืม ตกใจหรอ?'' 
    ฉันพูดจบก็แสยะยิ้มก่อนจะหยิบดาบที่เคยขโมยมาจากพิพิธภัณฑ์ขึ้นมาจากกระเป๋าข้างเอวฉัน
    '' ยะ ยังไงก็ฟันฉันไม่เข้าหรอก'' 
    เมื่อโอโตเมะพูดจบก็ดึงดาบออกจากพื้นปูนได้พอดี
    '' ใช่ ฉันฟันไม่เข้า...'' 

    ฉันรีบชักดาบออกจากฝักและตวัดดาบอย่างรวดเร็ว
    '' อ๊ะ!''
     แต่โอโตเมะก็กางบาเรียได้ทันพอดี
    ดาบของฉันจึงหยุดอยู่ตรงบาเรียไม่สามารถแทงเข้าไปได้อีก

       แต่..ฉันก็ใช้พลังทำให้เวลาช้าลงจึงทำให้ฉันดูเร็วกว่าปกติ
    ฉันรีบวิ่งไปข้างหลังตัวเธอแล้วใช้สันดาบฟาดเธอให้สลบไป


      ...ถ้าถามว่าทำไมไม่โจมตีข้างหลังตั้งแต่แรกนั่นคงต้องตอบว่า'ทำไม่ได้'
    เพราะไม่งั้นเธอจะรู้ตัวและกางบาเรียได้ทัน
          ..แต่ถ้าตอนแรกเธอกางบาเรียรอบตัวก็หมดหนทางน่ะนะ...

        '' เฮ้อ..เกือบแย่แล้วสิเรา..'' 
      ฉันพูดพึมพำเบาๆก่อนที่จะหันไปสนใจกับเด็กสาวที่สลบไสลอยู่ที่พื้น

        ว๊าบบ
     แสงสว่างสีขาวสว่างจ้าขึ้นมาจากตัวเธอ
    ไม่นานชุดของเธอก็กลับมาเป็นชุดลำลองสีชมพูกับกระโปรงสีขาวตัวเดิม
    '' แล้วจะทำยังไงกับยัยนี่ดีละเนี่ย...'' 
    ฉันพูดพลางจ้องเธอไม่วางตา
    '' ฮึบ!'' 

       ฉันแบกเธอชั้นหลังก่อนจะค่อยๆเดินลงมาจากตึกร้าง
      '' อึก..''  
    โอโตเมะร้องออกมาก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ
    '' เธอ!'' 
    เมื่อโอโตเมะรู้สึกตัวก็รีบกระโดดลงมาจากหลังของอาสึกะทันที
    '' อ้าว ตื่นแล้วหรอ'' 
    ฉันพูดขึ้น
    '' ทำไมไม่ฆ่าฉันกัน!?'' 
    โอโตเมะถามออกมาพลางตั้งท่าพร้อมสู้

         '' ... '' 

       ฉันเลือกที่จะไม่ตอบอะไรแต่ปลดการแปลงร่างของตัวเองแล้วโยนดาบคาตานะไปให้เธอ
    '' ตอบมาซิยะ!''
    เมื่อโอโตเมะเก็บดาบขึ้นมาก็รีบถามฉันทันที
        '' ให้ตายสิ อาสึกะอุตสาห์ช่วยไว้ยังไม่รู้บุญคุณอีกนะ'' 
    เสียงของใครบางคนดังขึ้นมาจากความมืด...

            '' นาย!!!'' 



         เกร็ดความรู้

         ดาบคาตานะ
    ดาบคาตานะเป็นดาบญี่ปุ่นมีลักษณะเป็นคมด้านเดียวเพื่อฟันหรือตัดไม่หัก ไม่งอและคม
    มีวิธีการผลิตเฉพาะในญี่ปุ่น คือการเอาโลหะมาเผาและตีแผ่ครั้งแล้วครั้งเล่าจนได้ดาบที่มีความแข็งแรง คม
    คาตานะถือโดยชนชั้นซามูไรในญี่ปุ่นสมัยศักดินาจึงได้ชื่อว่า'ดาบซามูไร'

          ปืนกล Pecheneg
    ปืนกล Pecheneg ดัดแปลงมาจากปืนกล Kalashnikov PK
     โดย TsNllTochMash
    ใช้สายกระสุนขนาด7.62x54mm. Rใช้ระบบปฏิบัติการแบบGasoperated
    อัตราการยิง650นัด/นาที ความจุต่อสาย100/200 นัด


        ~มาคุยกับชิงุเระจังกันเถอะ~
    ดีจ้า~หายหน้าไปตั้ง2วัน  
    ชิงุเระขี้เกียจ เอ๊ย! ยุ่งน่ะก็เลยไม่ได้มาแต่ง
    แต่คนอ่านเพิ่มขึ้นมาแค่หยิบมือ...
    บางทีชิงุเระก็สงสัยนะว่าชิงุเระกำลังคุยกับใครอยู่ มีคนอ่านด้วยหรอ?
    เขาไม่รำคาญชิงุเระหรอ? .....
     วันนี้ชิงุเระไปก่อนล่ะ บ๊ายบาย
    B
    E
    R
    L
    I
    N
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×